Zoeken in blog

Inhoud blog
  • 782. 't blog wordt log
  • 781. Jean Brusselmans
  • 780. de reiskoffer
  • 779. 1946 - 1966
  • 778. kat & viool
  • 777. alarmen
  • 776. De Grote Gulpini
  • 775. over ganzen
  • 774. creatief mt ellende
  • 773. overal afblijven
  • 772. herfst à la Maju
  • 771. graffiti oorlog
  • 770. klein & mooi
  • 769. Banksy - docu
  • 767. Mitty & Mitty
  • 768. privacy
  • 766. wanneer & indien
  • 765. multitasken
  • 764. 1966 aardgas
  • 763. 1970 , Congo
  • 762. overdenksel
  • 761. Truus ~ 11/11
  • 760. schrijven met licht
  • 759. Truus ~ 10/11
  • 758. giftig geval
  • 757. Truus ~ 09/11
  • 756. twee broers
  • 755. Truus ~ 08/11
  • 754. spinnekoppin
  • 753. Truus ~ 07/11
  • 752. een spinisauriër
  • 751. Truus ~ 06/11
  • 750. mensenwensen
  • 749. Truus ~ 05/11
  • 748. trukje met truck
  • 747. Truus ~ 04/11
  • 746. voedselfotografie
  • 745. Truus ~ 03/11
  • 744. maybe, Maebe
  • 743. Truus ~ 02/11
  • 742. silos in kleur
  • 741. Truus ~ 01/11
  • ------ Truus ~ 00/11
  • 740. de Gaawe Lieuw
  • 739. vechten? lachen?
  • 738. beetje luguber
  • 737. op élk ogenblik
  • 736. chef Buytaert
  • 735. mijn deugnieterij
  • 734. Yoga = Zen ?
  • 733. veranderingen
  • 732. met de moto
  • 731. deze BBQ-tafel
  • 730. een klarinet & zo
  • 729. man op bankje
  • 728. gelatenheid
  • 727. weer naar school
  • 726. de laatste dag
  • 725. daglicht in huis
  • 724. blikvernauwing
  • 723. basketbal
  • ------ schooltaak
  • 722. personentransfer
  • EINDE NOVELLE
  • 721. --- afl. 121/121
  • ------ tante-zijn
  • 720. zoo-broeken
  • 719. --- afl. 120/121
  • ------ gesprek
  • 718. de dodendraad
  • 717. --- afl. 119/121
  • ------ ze hadden dorst
  • 716. look? erbarmen!
  • 715. --- afl. 118/121
  • ------ voorzichtig
  • 714. look, zei u ...
  • 713. --- afl. 117/121
  • ------ iets v Kees Stip
  • 712. look, zei u ?
  • 711. --- afl. 116/121
  • ------ onze merel
  • 710. sterren ontmoeten
  • 709. --- afl. 115/121
  • ------ onze cavalerie
  • 708. chaos à la Steen
  • 707. --- afl. 114/121
  • ------ wat nu?
  • 706. biechten
  • 705. --- afl. 113/121
  • ------ rijpe peren
  • 704. de Slimste Thuis
  • 703. --- afl. 112/121
  • ------ ik wil later
  • 702. diefstal in 1911
  • 701. --- afl. 111/121
  • ------ bijna klaar
  • 700. Saludos Amigos!
  • 699. --- afl. 110/121
  • ------ filo-wijzerplaat
  • 698. hoogteverschil
  • 697. --- afl. 109/121
  • ------ wijndelijk!
  • 696. kant & poëzie
  • 695. --- afl. 108/121
  • ------ waarom hij danst
  • 694. brood & fruitsap
  • 693. --- afl. 107/121
  • ------ aan de kassa
  • 692. de lach
  • 691. --- afl. 106/121
  • ------ moederdag
  • 690. binair schrift
  • 689. --- afl. 105/121
  • ----- om in te bijten
  • 688. Hal Lasko
  • 687. --- afl. 104/121
  • ------ Ferdy & Leemans
  • 686. doop Seluj
  • 685 .--- afl. 103/121
  • ------ schooltaak
  • 684. telefoneren
  • 683. --- afl. 102/121
  • ------ zoet-zuur
  • 682 strooien hoed
  • 681. --- afl. 101/121
  • ------ graad is alles
  • 680. geld ~ écht geld
  • 679. --- afl. 100/121
  • ------ uit de losse pols
  • 678. bomen verhuizen
  • 677. --- afl. 099/121
  • ------ charmante man
  • 676. spijt
  • 675. --- afl. 098/121
  • ------ een autokoe
  • 674. wat een dokter!
  • 673. --- afl. 097/121
  • ------ Brits fatsoen
  • 672. 't remt niet
  • 671. --- afl. 096/121
  • ------ verstrooid
  • 670. mijn hok
  • 669. --- afl. 094-095
  • ------ oma dalton
  • 668. de vissoep
  • 667. --- afl. 093/121
  • ------ intens manneke
  • 666. pillen pakken
  • 665. --- afl. 092/121
  • ------ begoochelen
  • 664. kippevel
  • 663. --- afl. 091/121
  • ------ strand & zand
  • 662. YSL & Majorelle
  • 661. --- afl. 090/121
  • ------ tijd is relatief
  • 660. de Kreta - krok
  • 659. --- afl. 089/121
  • ------ ze rukken op !
  • 658. meloenen
  • 657. --- afl. 087+088
  • ------ kleine & kat
  • 656. de andere Russen
  • 655. --- afl. 085+086
  • ------ lookalike + nep
  • 654. geheim
  • 653. --- afl. 083+084
  • ------ virtuoze dames
  • 652. het is Tetris !
  • 651. --- afl. 081+082
  • ------ speel dan toch
  • 650. het paradijs
  • 649. --- afl. 079+080
  • ------ de kleine coach
  • 648. een Smutske
  • 647. --- afl. 077+078
  • ------ mistake waltz
  • 646. connecties
  • 645. --- afl. 075+076
  • ------ allen te paard !
  • 644. een schreeuwertje
  • 643. --- afl. 073+074
  • ------ hulde aan Greeley
  • 642. kritiek
  • 641. --- afl. 072a+b
  • ------ contrast
  • 640. ontbijt ~ oelala
  • 639. --- afl. 071/121
  • ------ 'n boom schieten
  • 638. les gens du nord
  • 637. --- afl. 070/121
  • ------ de selfie
  • 636. kast & kast
  • 635. --- afl. 069/121
  • ------ de locatie
  • 634. wraak
  • 633. --- afl. 068/121
  • ------ treitergedrag
  • 632. in werking!
    'een gans jaar maart?'
    schrijfvloer 01 ~ afgerond, klaar
    23-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ lijst Winteruur

    Iemand vroeg een lijst van de studiogasten bij Wim Helsen, programma Winteruur, op Canvas ofte VRT2.
    En ik denk … ik vermoed dat ik weet waarom. Uitleg & lijst staan in bijlage, gewoon aanklikken.
    De lijst is bijgewerkt t/m nr 399, de laatste aflevering van het dit seizoen.

    Bijlagen:
    lijst Winteruur 2017-2018.docx (27.1 KB)   

    23-03-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    22-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.398. nieuwsbrieven

    De mails van nieuwsbrieven laat ik toekomen in elk een eigen map, ze ploffen er vanzelf in.
    Vroeger deed ik dat handmatig, de mails naar de juiste map verplaatsen,
    maar dan gebeurde het al eens dat ik er eentje over het hoofd zag en dat pas later merkte.
    Soms veel later pas.
    Nu kan dat niet meer gebeuren,
    mails die[xyz] als afzender hebben komen automatisch toe in de [xyz]-map. 
    Het is een mooi gereedschap, dat automatisch plaatsen. ‘k Zou het niet meer kunnen missen.

    De andere mails komen toe in Postvak In. Indien nodig verzet ik ze handmatig naar de betreffende mappen.
    Of ik zend ze door, als dat de bedoeling is. Moppen en lachfilmpjes bvb, die worden doorgestuurd
    naar een aantal vaste correspondenten. De PPSsen, daar ben ik aan voorbij, tenzij het over schilderijen gaat,
    dan haal ik er misschien interessante informatie uit. Vermits de titel van een PPS meestal te vaag is
    om er iets te kunnen uit opmaken, doe ik de PPSsen wel efkes open, om te kijken waarover het gaat.
    De klank blijft af staan hé, want voor men het weet is die panfluit daar weer!

    En dan zijn er de buitenlandse nieuwsbrieven. Ze zijn een zegen en een vloek.
    DeMilked, Retronaut, Lost at E minor, Abandoned, Ufunk, Failblog en zo nog een paar,
    daar heb ik me in de loop der tijden op ingeschreven. De loop der tijden, dat klinkt nogal...
    Wat ik niet de dag zelf heb kunnen bekijken vliegt er 's anderendaags onherroepelijk uit.
    Want als ik dat niet doe, stapelen die mails zich op en feitelijk bekijk ik ze dan later toch niet.
    Waarom zou ik, er is elke dag een verse lading.
    Maar ik schrijf me daar niet uit hoor, uit die verre nieuwsbrieven, 'k zou zo eens iets kunnen missen!
    Iets over een pinguin met een pijne poot in de zoo van Auckland wil ik weten.
    De foto’s die de nieuwsbrieven sturen hebben me al verschillende keren een verhaal opgeleverd.
    Daarom blijf ik ingeschreven, de nieuwsbrieven zijn een zegen. Tenzij ik weinig tijd heb.
    Dan is die overvloed een vloek. Dan weet ik al dat ik die mails zal deleten en
    dat vind ik erg op voorhand, zomaar materiaal verwijderen.

    Tiens, ipv hier te zitten kletsen over post … misschien zou ik beter
    eens gaan kijken in de Postvakken of daar al materiaal toegekomen is. Toedeloe.

    m – EZW-03/2014, herwerkt

    22-03-2018 om 03:36 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.397. Tom Van Dyck

    te gast bij Wim Helsen, Tom Van Dyck
    met een tekst van Jozef van den Berg

    Het is een heel wonderlijk boek. Ik ben nog steeds bij hoofdstuk 1.
    Er staat een stukje aan het begin wat ik maar niet begrijpen kan.
    Ik heb het nu al zo vaak gelezen en ik slaag er gewoon niet in.
    Ik heb met mezelf afgesproken: ik ga niet verder, totdat ik het begrijp.
    Ik heb ook allang gedacht: als ik het dan begrijp, hoef ik het hele boek niet meer te lezen.
    Zo is het altijd: als het begin niet goed is, is de rest ook niet goed.
    Maar misschien vanavond …
    Zal ik het misschien voorlezen?
    Misschien dat jullie het begrijpen!
    Hoofdstuk 1.
    Iemand zei: dat ben ik vergeten.
    En de Meester antwoordde: er is één ding op de wereld dat u nooit mag vergeten.
    Wanneer u alles vergeet, behalve dat ene, hoeft u zich nergens zorgen over te maken,
    maar wanneer u overal aan denkt, alles doet en niets vergeet, maar u vergeet dat ene,
    dan heeft u eigenlijk niets gedaan.

    Uit : Moeke en de Dwaas van Jozef van den Berg

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Van Dyck in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a74/ 
    13min50

    Over Tom Van Dyck : https://nl.wikipedia.org/wiki/Tom_Van_Dyck_(acteur) 
    Over Jozef van den Berg : https://nl.wikipedia.org/wiki/Jozef_van_den_Berg + héél veel op YouTube
    Over Moeke en de Dwaas : In 1980 en 1981 speelde hij Moeke en de Dwaas, dat zijn grote doorbraak zou worden. Deze voorstelling speelde hij onder meer in Parijs, de V.S. en Japan.
    In deze voorstelling speelde hij een monnik en zijn poppen waren zijn familie. Zo waren er onder ander Luc de kluizenaar (alsof van den Berg een vooruitziende blik had), …
    de volledige theaterversie : https://www.youtube.com/watch?v=aEMc0ED79vk – 01h12min47

    22-03-2018 om 03:25 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    21-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.396. e-mails

    correspondentiecomfort

     '‘k Ontvang de mails in Outlook. Niet Outlook Express hé,
    dat was ooit het klein broertje. Gewoon Outlook, de versie met alles er op en eraan.

    Dat vind ik een handig programma om twee redenen : 

    - Outlook biedt dezelfde opmaak-mogelijkheden als Word,
      wat gemakkelijk is wanneer men een mail wil beantwoorden,
      men moet niet naar Word voor lettertype en/of kleur.
      In Outlook houdt men de te beantwoorden mail in beeld. Of toch vlak er onder.

    - Outlook heeft een enorm goede zoekfunctie. Die speurt het zoekwoord niet alleen op in de titel, 
     
    maar ook tot ín de tekst. Gmail doet dat mogelijk even grondig, maar daar is het dan weer
      pover gesteld met de opmaak-mogelijkheden. 

    Daarom Outlook.

    Er was een hele tijd geleden eens de vraag welk comfort men liever niet zou willen opgeven.
    Hoe het juist geformuleerd werd weet ik niet meer.
    Maar ik weet wel dat ik heel snel klaar was met mijn antwoord :
    een koelkast in de keuken, warm water in de douche en Outlook op mijn laptop. 
    Die drie dingen zou ik tot het laatst vasthouden. Dan slaap ik wel op een veldbeddeke.
    Desnoods in een leeg appartement. 

    610 - interior hyperrealistic   Afbeeldingsresultaat voor yongjae kim artist 610   2016, Yongjae Kim, USA/Korea 

    Als ik meer Noordelijk zou wonen, kon ik de koelkast misschien opgeven.
    Als ik meer Zuidelijk zou wonen, kon ik het warm water misschien opgeven. 
    Maar Outlook opgeven? Liever niet. Ik denk het niet. 
    Outlook en een veldbeddeke, en deze vrouw kan voort.

    m – EZW-03/2014, herwerkt

    21-03-2018 om 02:02 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.395. Jinnih Beels

    te gast bij Wim Helsen, Jinnih Beels
    met een tekst van Sun Tzu

    De kunst van het oorlogvoeren

    Oorlogvoering is gebaseerd op misleiding.
    Daarom :
    Wanneer krachtig, lijk machteloos;
    Wanneer actief, lijk inactief;
    Wanneer dichtbij, lijk ver weg;
    Wanneer ver weg, lijk dichtbij;
    Als ze een voordeel hebben, verleid hen;
    Als ze verward zijn, verpletter hen;
    Als ze veilig zijn, wees dan voorbereid;
    Als ze sterk zijn, vermijdt hen
    Als ze snel geïrriteerd zijn, verstoor dan hun rust;
    Als ze nederig zijn, maak ze dan hooghartig;
    Als ze rustig zijn, verstoor dan hun rust;
    Als ze verenigd zijn, verdeel ze.

    Sun Tzu, ca 544-496 v.Chr

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Beels in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a73/ 
    10 min37

    Jinnih Beels

    Over Jinnih Beels : https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20171021_03145435
    Over Sun Tzu : https://nl.wikipedia.org/wiki/Sun_Tzu 
    Over De kunst van het oorlogvoeren : https://nl.wikipedia.org/wiki/De_kunst_van_het_oorlogvoeren

    21-03-2018 om 02:02 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    20-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.394. het cadeau

    onverdeelde aandacht

    Onlangs bracht LM een nieuwe broodrooster mee. Het model dat ik gekozen had was niet in voorraad.
    Hij kwam thuis met een model dat handiger is (twee korte brede  sleuven ipv één lange)
    en nog véle mooier ook : afgeronde hoeken, o.a. 
    Het toestel heeft een rode zool, een rood dat helemaal past bij een aantal accessoires in de keuken.
    Het heeft twee grote rode bedieningsknoppen. Onderaan een ronde clownsneus voor de tijdsinstelling
    met daarboven, als een baseballklepje, een brede schuifschakelaar om het brood te laten zakken.
    Aan weerszijde van de ronde knop onderaan staat een streepje. Die twee streepjes zijn de lachende oogjes. 
    Het is een broodrooster om te zoenen.
    Zoenen kan ten allen tijde want tijdens het roosteren houdt hij de wangen koel.

    Wat is er nu cadeau aan het ding?

    Het feit dat LM de tijd genomen heeft & de moeite gedaan heeft
    om zich te concentreren op de voorradige modellen,
    zich niet heeft laten afleiden door de aanwezige Schikgodinnen en
    gekozen heeft voor een model waarvan hij dacht & vermoedde dat ik het ook mooi zou vinden. 
    Dat klinkt nu wel vlotjes maar voor LM is dit een hele prestatie. 
    Die focus & die concentratie zijn het eigenlijke cadeau : zijn aandacht. 
    Bij momenten heb ik zijn volle aandacht. En bij momenten zélfs wanneer ik er niet bij ben.

    Dat zijn zeldzame cadeau-momentjes en dit schrijf ik op de tippen van mijn tenen hoor.

    versnipperde aandacht Afbeeldingsresultaat voor https://www.saatchiart.com/art/Painting-Wide-color-fields/759586/3543763/view  Afbeeldingsresultaat voor Astrid Stoeppel segments onverdeelde aandacht

    Dit zijn twee werken van ene Astrid Stoeppel die knap illustreren wat ik bedoel,
    ik ben echt opgelucht dat ik ze gevonden heb, zowel Stoeppel als deze twee werken.
    Ze brachten me onmiddellijk bij ons pakket van voelen-denken-doen. Van ons, mensen-wezens.

    m. EZW-03/2012, herwerkt, links = https://www.saatchiart.com/art/Painting-Wide-color-fields/759586/3543763/view , rechts = https://www.saatchiart.com/art/Painting-Segments/759586/3787799/view

    20-03-2018 om 00:55 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.393. JJ van der Wal

    te gast bij Wim Helsen, Jan Jaap van der Wal
    met een tekst van Wislawa Szymborska

    Ik heb gisteren niet goed mijn best gedaan in de kosmos.
    Een heel etmaal geleefd zonder naar iets te vragen,
    zonder me ergens over te verbazen.

    Ik heb alledaags werk verricht,
    alsof dat alles was wat ik moest doen.
    Inademen, uitademen, stap voor stap, verplichtingen,
    maar zonder een gedachte die verder reikte dan de deur uit
    en weer terug naar huis.


    Uit het gedicht Onachtzaamheid van Wislawa Szymborska

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Van der Wal in gesprek met Helsen, 
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a72/ 
    10min27

    Jan Jaap van der Wal

    Over Jan Jaap van der Wal : https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_Jaap_van_der_Wal 
    Over Wislawa Szymborska : https://nl.wikipedia.org/wiki/Wis%C5%82awa_Szymborska 
    Volledig gedicht : https://vimeo.com/43177305 - 02min, http://denieuweboekerijblog.blogspot.be/2011/03/onachtzaamheid.html 

    20-03-2018 om 00:53 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    19-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.391. gekke graffiti

    een speels idee

    Elke morgen krijg ik een aantal foto’s doorgestuurd
    waarbij we een verhaaltje mogen verzinnen, of een bijschrift of een onderschrift.
    Deze keer moest ik echt goed kijken.

    Eerst even dit : Belangrijke momenten in het leven van Snoopy
    spelen zich af bovenop zijn hok. Hij ligt er regelmatig te filosoferen.
    Zoals op de tekening hieronder.

    Afbeeldingsresultaat voor snoopy on doghouse  prent van 't Net

    Op de foto hieronder moest ik goed kijken wat er speciaal zou kunnen aan zijn.
    ‘k Zag het niet. En toen zag ik Snoopy. En toen zag ik het wel!
    Snoopy ligt er niet op het dak van zijn hok. Zijn hok is niet mee op de muur getekend!
    Hij ligt op de schaduw van het zwart toestel dat op de rechterzijde van de foto te zien is.

    Snoopy Street Art by OakOak

    Dat iemand het hok van Snoopy zag in het stuk opstaande schaduw van de zwarte betaalpaal
    vindt ik geestig en ook hartverwarmend.
    Ik veronderstel dat het een betaalpaal in een ondergrondse parkeergarage is,
    door de invalshoek van het kunstlicht.
    Ondergrondse parkeergarages zijn geen aangename plekken
    en iemand heeft daar iets om te glimlachen binnengebracht.
    Knap is dat, van die iemand.

    Bedenking van LM :

    - Dus als het licht uitgaat hangt Snoopy daar te zweven tegen de muur, zonder hok.
    - In ondergrondse parkeergarages gaat het licht niet uit. Dat zou akelig zijn.
    - Jamaar, stel dat er een black-out is, en die Snoopy in fluorescerende verf geschilderd is.
    - Dat … zou griezelig zijn.

    Het speels idee werd plots luguber. LM heeft zo van die dagen.

    m – HiH-03/2015, herzien - http://www.oakoak.fr/#

    19-03-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.392. vaderschap

    vandaag Vaderdag in de provincie Antwerpen
    vaderschap volgens een zevenjarige


    Naar aanleiding van het toekomstig vaderschap van een voetbalidool
    geeft deze jongen zijn kijk op het feit. Hij werpt een licht op de zaak.
    Een heel eigen licht natuurlijk, en daardoor verhelderend voor wat zijn kijk betreft.
    Ik vat het voor u samen:

    Idolen worden geen papa want papa’s zijn gewone mensen
    en dat wéét het jongetje van zeven want hij heeft er thuis zelf een.
    Daardoor is hij ervaringsdeskundige wat dat betreft.

    Papa’s zijn gewone mensen én oud, want de zijne is 37 jaar.
    Waaruit volgt => papa worden is voor oude mensen.

    Idolen zijn geen gewone mensen en ook geen oude mensen.

    Idolen zijn superwezens. Zodus, wanneer idolen gewoon beginnen doen,
    zoiets gewoons doen als papa worden bijvoorbeeld, ja, dan … dan is de glans er af.
    Het aangekondigd vaderschap van zijn voetbalheld is voor het jongetje een desillusie.

    Vaders zijn aanwezig, zij zijn rotsen in de branding. Zij steunen en sturen.
    En ze straffen wel eens, want ze zijn ’s avonds thuis.
    Idolen leven op het veld. En op een voetstuk.
    Dat onderscheid moet bewaard blijven.

    m – HiH-03/2015 – naar een gegeven van JLD

    19-03-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    18-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.390. schrokkedillen

    In ’86 heb ik aan boord met een collega gewerkt die opgegroeid was in Australië
    en op haar 19de door huwelijk naar België gekomen was.
    Zij vertelde af en toe iets over Australië, en over krokodillen. Ze wist er ook veel over te vertellen.
    Niet zozeer door het huwelijk met die Belg, maar door de plek waar ze opgegroeid was,
    the outback ofte afgelegen gebied. Heel het binnenland is outback. http://nl.wikipedia.org/wiki/Outback

    Afbeeldingsresultaat voor krokodil steekt op zijn gemak weg over in austra  foto van ‘t Net

    Ze sprak vloeiend Nederlands met een licht Antwerps accent gemengd met iets zonnigs
    dat alleen maar een Australisch accent kon zijn. 
    Want Brits of Amerikaans was het niet. En New Zealands al zeker niet.

    En met haar plezant exotisch accent had ze het consequent over schrokkedillen.
    Ik vroeg haar, waarom geen krokodillen.
    Daarin was ze zeer categoriek : het zijn schrokkedillen omdat het schrókkedillen zijn.

    Wat ze ooit allemaal van krokodillen gezien heeft of
    meegemaakt heeft dat heb ik niet gevraagd. 
    Ze kon niet zwemmen en ze wou het niet leren ookni.
    En volgens mij had dat iets te maken met de schrokkedillen. Haar hond misschien …

    m - EZW-07/2014, HiH-03/2015 - https://nl.wikipedia.org/wiki/Australische_krokodil , https://nl.wikipedia.org/wiki/Zeekrokodil , https://www.myfootprints.nl/wildlife/krokodillen-in-australie-waar-vind-je-ze-en-hoe-gevaarlijk-zijn-ze-nu-echt/

    18-03-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.389. turnen

    Van de turnlessen in de lagere school herinner ik me niet veel.
    Enkel dat ik in de rij volgde op een klasgenootje dat Betty heette.
    Soms kwam ik voor haar te staan,
    navenant in welke volgorde we moesten aantreden voor een oefening,
    van klein naar groot of van groot naar klein.
    In elk geval lagen we op naburige matten tijdens de grondoefeningen.

    We droegen een donkerblauwe poffende turnbroek met daaronder witte sokken en witte turnpantoffels.
    Wat we daarboven droegen weet ik niet meer. Iets wits ook.
    'k Zou zeggen een T-shirt, al heette dat toen waarschijnlijk anders. Een lijveke?

    Wanneer we zittend onze beurt moesten afwachten voor het een of ander
    waren we aan het babbelen. Er was ook een meisje dat Wivine heette. Haar vader was bakker.
    Zij woonde niet ver van de school. Zij zat aan de andere kant van Betty.
    Stil en genoeglijk zaten wij daar en de zon scheen altijd.

    De turnpantoffels waren vervelende dingen. Een wit schoeisel
    met een strak & stug stuk U-vormig elastiek op de wreef.

     foto van 't Net

    Om die aan te trekken moesten we met een vingerke achter onze hiel gaan
    en dan de pantoffel aantrekken.
    En daarna likken aan de schaafwonden op de midden knokkel van de wijsvinger.
    Wij vroegen ons nog niet af hoe turnpantoffels zo konden zijn. Ze waren gewoon zo.
    Het woord 'gebruiksvriendelijk' moest nog uitgevonden worden.

    Er was ook een ander model, met een lus die tot op de wreef kwam
    waardoor een soepele elastiek liep naar de zijkanten van het sloefke.
    Dat model had ik toen zo graag gewild.

    Grote foto nieuwe turnpantoffels maat 32 kinderen en baby overige foto van 't Net

    Maar om een of andere reden was deze droom-turnsloef
    niet verkrijgbaar in de schoenwinkel bij ons in ’t dorp en zat ik elk nieuw schooljaar
    opgescheept met het lastige model.

    De speelzaal voor regendagen fungeerde als turnzaal.
    Daar stonden wat Zweedse banken en er lagen wat matten.
    De matten versleuren en de banken verzetten maakte deel uit van de les
    en wij sloofden ons daar toen met plezier voor uit.
    Wanneer de banken omgekeerd werden hadden we een balk voor evenwichtsoefeningen.

    Afbeeldingsresultaat voor zweedse bank te koop foto van 't Net

    En dan was er natuurlijk nog ditte, de konijnensprong :

    Afbeeldingsresultaat voor https://zelfstandigturnen2ma.weebly.com/opwarming.htmlafbeeldingvan 't Net

    Misschien was turnen niet zo belangrijk in de lagere school.
    We speelden en renden ons immers te pletter tijdens de speeltijden.
    In het middelbaar, aan de overkant van de straat,
    heette het Lichamelijke Opvoeding en daar veranderde het een en ander.

    m - EZW-03/2012, bijgewerkt

    18-03-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    17-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.388. een contrast

    duo-tekst

    Het dorp

    Kleine tekening
    uit vervlogen tijden,
    zo lang verwijderd
    uit mijn geest

    Hoor nu de bomen fluisteren
    zie de toren wakend
    zoals hij vroeger
    immer heeft gewaakt

    Mensen kwamen en gingen
    jaar na jaar
    volgden
    seizoenen elkaar op

    Het plaatje mijmert stilte
    een dorp, een thuis
    waar eenvoud en
    vrede heerste

    Elisa
    16/02/2013


    Zelf heb ik een gans andere ervaring met het dorpsleven.
    Er was niks eenvoudig of echt vredig in die tijd.
    Al vrij jong had ik het gevoel dat er onderhuids van alles broeide,
    dat er twee werkelijkheden aan de gang waren, die van de kinderen en die van de grote mensen.



    Plotse stiltes, veelbetekenende blikken, samengeknepen lippen, afgebroken gesprekken wanneer we te dichtbij kwamen,
    uitdrukkingen en eigenaardige woorden die ik niet begreep en waarover ik geen uitleg kreeg wanneer ik er naar vroeg …
    Al doende heb ik geleerd dat geen belangstelling tonen een bruikbare methode was
    om iets over de tweede werkelijkheid te vernemen, over wat, waar, wie-met-wie en hoe dikwijls.
    Dat was het platteland waarover Miel Cools in 1965 'ondeugend' deed.
    Zo heetten de streken à la boer Bavo toen, 'ondeugend',
    want het was de tijd dat jongemannen snaaks en jonge vrouwen guitig genoemd werden,
    abortus levensgevaarlijk was en anticonceptie zo goed als onbestaande.
    Condooms waren niet verkrijgbaar of men moest connecties hebben,
    periodieke onthouding werd in het parochieblad niet uitgelegd en
    'voor het zingen de kerk uit' kon al eens mislukken.

    Op de koop toe heette onze parochie Sint Bavo.
    Én de pastoor kon sommigen meisjes van de catechese niet met rust laten.
    ‘k Was 15 toen ik dat toevallig aan de weet kwam, het was 1967, het jaar dat mijn zus Tina in het wit zou lopen.
    Hij werd overgeplaatst. Wat ik dan weer obscuur en broeierig vond. Ze hadden hem bij ons op de parochie kunnen laten,
    wij wisten tenminste dat hij niet te betrouwen was. Wij wisten dat we hem in het oog moesten houden. Wat we ook deden.
    De mensen in de nieuwe parochie wisten nergens van, moesten het nog ondervinden en daar
    liet het kerkelijk gezag hem dus los als zielenherder. Laat de kinderen tot hem komen, en zo …
    Als ik nu foto’s of prenten uit dat dorp bekijk dan mijmert er niks. Helemaal niks meer.
    m - https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/76851/beelden

    17-03-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.387. de zolder

    MVS vertelt

    Een eenvoudige vraag als ‘hebt gij nog een zolder?’ is voor mij zoals een schatkist vol herinneringen openen.

    Nu heb ik geen zolder meer maar vroeger … Vroeger bij mij thuis, de thuis van mijn eerste 15 jaren.
    Dát was een zolder. Ik durf wedden dat niemand van jullie zulk een zolder gekend heeft.
    Onze zolder: hij was mijn slaapzaal, mijn speelruimte, mijn droomhuis, mijn poppenhuis, mijn schrik in de nacht.

    Hij was als een huif gespannen over onze leefkamer, het voorhuis,
    de kelderkamer en een stuk van het mooskot. (de bijkeuken)
    Een stevige houten trap was de verbinding van het mooskot naar boven tot aan het houten valluik.
    Dat moest naar boven worden geduwd, dan één voet op een ijzeren plaat zetten,
    dan pas het valluik terug naar beneden laten en van dan was ik afgesloten van de wereld
    en had ik het rijk voor mij alleen.

    Mijn slaapplaats bevond zich links. Binnen vier met leem bekleedde muren,
    een laag plafond en daar moesten wij met vieren in slapen .
    Twee tweepersoonsbedden, slim opgesteld, zodat wij er nog net in en uit konden stappen.

    Het kamerke was voorzien van een klein dakvenster.
    Ervoor een plat vlak, zoiets als een nis. In onze beste momenten brandden wij daar kaarsjes.
    Tot we op een keer het blauwe crêpepapier waarmee we de nis hadden bekleed vuur vatte.
    Nooit waren wij vieren zo eendrachtig als toen en we hebben een groot onheil voorkomen.
    Onze ouders hebben het nooit geweten.

    Links tussen het valluik en het kamerke was een loopruimte voorzien
    langs waar men boven de runderstal kon geraken.
    Rechts ervan, onder de schuin aflopende dakpannen stond een reeks manden,
    vol met oude lompen, afgedragen kleding, enkel nog goed voor wat lapwerk hier en daar.

    Daar, dáár was mijn thuis, mijn huis, mijn gezin. Ik had er poppenkinderen, niet te tellen.
    Elke oude lomp kon dienen: oprollen, een slag in de helft,
    bovenste deel een koord errond wat moest dienen als hoofd,
    en ik kon alweer een nieuwe naam bedenken.

    Het was er nooit erg koud want de schoorsteen liep door het midden van het zoldergedeelte.
    De enige Leuvense stoof daaronder hield de meest kou buiten.
    Ze brandde ook heel de tijd want er moest  op gekookt worden en water verwarmd, onder andere voor de afwas.
    Ik heb ook nog leren strijken met een strijkbout, die moest uiteraard ook verhit worden op de warme plaat.

    De zolder had over gans de oppervlakte een houten vloer.
    Het grootste deel diende als graanzolder, daar lag het graan gespreid om te drogen.
    Onder de laagste plaatsjes van het hellend dak stonden gevulde zakken met allerlei soorten graan,
    netjes dicht gebonden.
    Honderden keren heb ik vader geholpen door de zak open te houden
    zodat hij vlot met zijn bats (schep) het graan er in kon laten glijden.
    Vakkundig werd rond de zak een koordje gebonden en
    dan was het wachten tot de zakken naar de molenaar gingen. 

    Het gemalen graan stond apart, het meel dat in de grote trog zou belanden
    en onder moeders vuisten werd gestampt en geplet tot mooie ronde broden.
    Maar dat is een ander verhaal, het bakhuis.

    MVS - EZW-03/2012, bijgewerkt - MVS, als ge dit toevallig zoudt lezen, wilt ge dan contact opnemen met mij, aub?

    17-03-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    16-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.386. is liefde blind?

    Peter & Diane

    Sommige foto’s op ’t Net zijn zó sprekend, dat me vanzelf een anekdote te binnen schiet.

    Peter was verliefd op de zus van zijn beste maat. Al lang.
    Dat wist hij goed te verbergen want niemand had er enig vermoeden van.
    Ook het onderwerp van zijn adoratie was blind, stekeblind voor zijn schuchtere, onhandige pogingen.

    Al die tijd bleef Peter misschien wel verlegen, maar hij werd wel vindingrijk.
    De hond des huizes, ene Chuppy, zou hem helpen.
    Chuppy kende Peter als de vriend aan huis en daardoor was hij een zeer gewillige bondgenoot.

    Op de (20ste?) verjaardag van Diane, het was een woensdag, strooide Peter een boeket rozen voor de deur,
    -de doorns van de stelen afgedaan natuurlijk- en hij gaf Chuppy één roos in de muil. 
    Hij deed de hond zitten, belde aan en wachtte.
    Toen Diane opendeed en de bloemen begon op te rapen,
    kwam hij van achter het hoekje, kuchte en vroeg of ze zaterdag mee wou gaan eten.

    Afbeeldingsresultaat voor amazing dog photos jessica trinh foto van ‘t Net

    Diane, nog onder de indruk van de stunt met de bloemen en de hond, zei in een opwelling ja. 
    Ze zegt soms nu nog, dat het de beste beslissing van haar leven was.

    En ze gingen eten en ze gingen een beetje dansen, een beetje maar, en ze gingen wandelen en
    Diane zag iets in Peter dat ze tevoren nooit gezien had.

    Nu zijn we zoveel jaren en twee dochters verder en Peter is bijlange niet verlegen meer
    in zijn leven als echtgenoot, vader en volwassen man.

    Is liefde blind? Ik weet het niet. Diane haar ogen zijn toch open gegaan.
    Misschien werd haar liefde later pas blind. Omdat het later pas liefde werd.

    m – EZW-03/2014 - http://www.cutestpaw.com/images/amazing-dogs-photos-by-jessica-trinh/

    16-03-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.385. boze vinken

    boodschappenlijstje

    Lucia kan al mooi schrijven en wanneer ze bij Oma is mag zij de boodschappen noteren.
    Bij Oma heeft ze haar eigen pen. Een vulpen. Een vulpen die niet kan spatten.

    Groenten en fruit waren al opgeschreven.
    "Nu nog het vlees en dan zijn we klaar. Beenhouwer dubbelpunt" dicteerde Oma.
    In een lijstje moeten geen hoofdletters weet Lucia, en ze schreef 'beenhouwer :'

    Misschien vanavond eens vogeltjes zonder kop, dacht Oma.
    Maar dat klinkt zo cru, zonder kop … blinde vinken dan? Loze vinken!
    En ze dicteerde : "Twee loze vinken".
    Lucia schreef.  
    Lucia schoof het papiertje naar voren en Oma overliep het lijstje. 
    Onderaan stond 'beenhouwer : 2 boze vinken'.

    "Schatje, wat staat hier? Twee boze vinken? Het zijn loze vinken".
    "Nee" zei Lucia, heel zeker van haar stuk, "het zijn boze vinken".
    "En waarom zijn het boze vinken?" vroeg Oma berustend, want er zou weer een reden volgen. 
    Lucia rolde met haar ogen, zuchtte nadrukkelijk en zei : "Omdat we ze gaan op-e-ten".

    Ja. Natuurlijk. Daar had ze een argument.
    Aan de muur hangt een prent van een droeve vink naar hen te kijken. 

    distelvink    Fabritius-vink.jpg  1654, Fabritius 

    m - EZW-05/2012 – HiH-02/2015, bijgewerkt - https://www.vn.nl/de-gekooide-vrije-vogel-van-fabritius/, https://nl.wikipedia.org/wiki/Het_puttertje_(schilderij)

    16-03-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    15-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.384. sluipzwemmen

    knappe gladde kat

    'k Dacht tot voor kort dat krokodillen/kaaimannen/alligators geen vijanden hadden.
    Buiten de mens dan. En dan nog. De gewapende mens.
    Niet de brave dorpeling die langs de oever naar de markt stapt
    om daar een paar centen te gaan verdienen.

    Maar jawel.
    Het luipaard (de jaguar) is een natuurlijke vijand van krokodil en aanverwante griezels.
    Het gebeuren speelt zich af in de Pantanal (drasland), centraal Brazilië.

    Hoe zo’n knappe gladde kat zo’n geschubd monster overmeestert,
    met de tanden recht door de schedel, ziet ge in het filmke hieronder.
    Er is geen ramp hé, er is geen bloed te zien, en geen hersens ookni :

    Afbeeldingsresultaat voor https://www.youtube.com/jaguar vs crocodilefoto van 't Net

    klank voldoende luid zetten, geen ondertitels
    https://www.youtube.com/watch?v=DBNYwxDZ_pA 
    02min01

    Misschien is het in onderstaand fragment (van het zelfde filmke) iets duidelijker
    hoe de jaguar van links in beeld naar de zandbank rechts peddelt zonder merkbare waterverplaatsing.
    Hij sluipt door het water, van links naar rechts.
    Goed kijken hé. Men ziet haast niks. Zo rimpelloos sluipzwemt dat dier.

    klank aanzetten
    https://www.youtube.com/watch?v=eu1by5-BpTA 
    01min20 

    m – HiH-03/2015 - http://nl.wikipedia.org/wiki/Pantanal 

    15-03-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.383. Jan Leyers

    te gast bij Wim Helsen, Jan Leyers
    met iets van Alessandro Baricco

    Jarenlang heb ik mijn teams ietwat mysterieuze doelpunten in de verte zien maken.
    Dat waren dingen die daarginds gebeurden, op een deel van het veld dat ik niet echt kende
    en dat in mijn verdedigersogen de fabelachtige uitstraling had van een badplaats achten de bergen:
    vrouwen en grote garnalen. Als ze een doelpunt maakten,
    vlogen ze elkaar daarginds in de armen, dat weet ik nog goed.
    Jarenlang heb ik vanuit de verte gezien hoe ze elkaar in de armen vlogen.
    Af en toe rende ik nog wel eens het veld over om bij ze te komen, en ze ook in de armen te vliegen,
    maar dat werkte niet echt: je kwam altijd een beetje later, als het meest uitzinnige gedeelte al achter de rug was.

    De barbaren, Alessandro Baricco

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Leyers in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a71/ 
    12min31

    Jan Leyers

    Over Jan Leyers : https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_Leyers 
    Over Alessandro Baricco : https://nl.wikipedia.org/wiki/Alessandro_Baricco 

    Over De Barbaren : ‘In De barbaren behandelt Alessandro Baricco een fenomeen dat ons allen aangaat: de geleidelijke teloorgang van ons cultuurbesef.
    Baricco schreef hierover een serie wijd uiteenlopende en veelgelezen artikelen. Zo schakelt hij moeiteloos over van de tanende interesse voor de wijncultuur
    naar de vercommercialisering van de ooit heilige voetbalsport. Is er in de moderne tijd nog wel plaats voor bezieling? Wel degelijk, stelt Baricco,
    we moeten alleen beseffen dat er niet zoiets is als beschaving aan de ene en barbarisme aan de andere kant. De huidige cultuur bevindt zich in een staat van mutatie;
    er is geen sprake van een botsing, maar van een overgang van een oude naar een nieuwe cultuur. In dit scherpzinnige, gedurfde boek
    houdt Baricco aan de hand van een rijk arsenaal aan voorbeelden een bevlogen en hoopvol pleidooi voor de toekomst van onze cultuur.’

    15-03-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    14-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.382. de hond Mirza

    Wat een beklemmende sfeer. Ik zie het voor me :
    in de tweede paragraaf dartelt de vrijbuiter nog over het erf, in de derde paragraaf weegt plots de schemering loodzwaar.
    ‘k Snap heel goed dat het moést gebeuren. Toen. En waarom het op die manier gebeurde snap ik ook ongeveer.

    ‘k Zou graag weten hoe oud het meisje was dat de achterdeur opentrok.
    Gewoon om het filmpje in mijn hoofd te kunnen afwerken.

    Wanneer MVS schreef over vroeger waren dat echt tijdsdocumenten.
    Bij haar teksten zat ik soms op het randje van mijn stoel. Zoals nu.

    een verhaal van MVS

    Wij hadden na de tweede oorlog een Mirza, van welk 'merk' hij was weet ik niet ,
    Hij was zwart en wit gevlekt, dat herinner ik me nog.
    Hij mocht overdag loslopen maar zou nooit verder durven dan ons erf .
    Omdat onze leghennen ook altijd los over het erf liepen
    legden die over heel het gebied hun eieren.
    Mijn moeders zaligste werk was, met een eierkorf aan haar arm de eieren zoeken, rapen;
    onderin de hooimijten, stromijten boven en onder,
    men kan geen loos plaatske bedenken of daar lagen eieren.

    Maar onze Mirza werd haar concurrent, die had op een keer de smaak te pakken gekregen
    van die 'ballekes'; sinds die keer was er geen verbieden meer aan.
    Een hondenhok had hij nooit gekend want ‘s nachts sliep hij op de voor-aard van de runderstal
    en moest hij waken, daarvoor diende een hond in die tijd.
    En de vele loslopende katten moesten muizen vangen.

    Op een avond, het was reeds schemerdonker, hing er een vreemde sfeer in ons 'mooskot',
    (de bijkeuken, waarschijnlijk waar de pomp stond en de gootsteen was)
    mijn oudere zussen bleven wat te lang rond de pompsteen treuzelen.
    Mijn moeder bleek nog buiten en toen ik de achterdeur opentrok om te zien waar ze bleef,
    zag ik ze wat verder naast de waterput op een reservoirbak zitten.
    Die bak stond altijd vol water om de beesten drinken te geven.
    Het leek me dat ik in de verte het gejank hoorde van onze Mirza.
    Bleek dat mijn moeder hem aan 't verdrinken was.
    Dat een hond op die manier aan zijn einde werd gebracht
    was in die tijd geen uitzondering, maar mijn eigen moeder … ?   

    MVS
    m – EZW-03/2012, herzien  – aan MVS, als ge dit toevallig leest, wilt ge met mij contact opnemen, aub?

    14-03-2018 om 02:39 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.381. Wouter Beke

    te gast bij Wim Helsen, Wouter Beke
    met iets van Cicero

    Ik zie de natuurlijke orde voor de mens als volgt:
    Wij zijn geboren in een situatie waarin alle mensen onderling iets gemeenschappelijks hebben,
    méér ervan naarmate de onderlinge band nauwer is.
    Stadsgenoten bijvoorbeeld voelen zich meer verbonden met elkaar dan mensen van elders,
    familieleden meer dan met vreemden. Geheel op natuurlijke wijze ontstaan deze relaties tussen hen.

    Maar die natuurlijke band mist een solide basis.
    Vriendschap in de ware zin van het woord staat ver boven dat soort verbonden zijn.
    Kijk maar.
    Uit zulke relaties kun je de hartelijke genegenheid wegdenken, uit vriendschap niet.
    Is de genegenheid uit zo’n natuurlijke binding weg, dan is het met de vriendschap gedaan,
    maar het blijven wel buurtgenoten of verwanten.

    Over Vriendschap, Cicero

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Beke in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a70/ 
    11min53



    Over Wouter Beke : https://nl.wikipedia.org/wiki/Wouter_Beke 
    Over Cicero : https://nl.wikipedia.org/wiki/Marcus_Tullius_Cicero 
    Over Vriendschap : https://ciaotutti.nl/boeken-lezen-over-italie/vriendschap-volgens-cicero/ , voldoende scrollen

    14-03-2018 om 02:39 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    13-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.380. uw sterrebeest ?

    astrologie à la Uma, toen 5j

    Volgens de jongste dochter van mijn zus Laura hadden alle mensen
    een onzichtbaar gezelschapsdier dat in de lucht woonde : hun sterrebeest.
    Op de minzame manier van een vijfjarige vond zij dat ietwat pover,
    want zelf had zij ook nog een engelbewaarder in de lucht.

    Haar papa en mama hadden een Vis.
    Volgens Uma was hun sterrebeest één Vis per persoon want
    er zaten maar twee vissen in het aquarium thuis. 
    Ofwel zat Bruna er voor iets tussen, in dat kinderkopke. 

    afbeelding van 't Net   Afbeeldingsresultaat voor dick bruna de vis

    Bruna voorzag een hele kinderwereld met één vis. Generaties kleuters na mekaar.
    Daar kan die van ’t Meer van Genezareth in Galilea niet tegenop.

    Uma had een Stier. Dat is een jongenskoe, zoals op de boerderij.
    En dan waren er in het gezin ook de dieren uit de dierentuin.
    De zus had een Leeuw, een broer had een Schorpioen en een broer had een Maagd.
    Een Maagd had ze nog niet gezien in de Zoo.
    Maar ze gingen nog wel eens terug hoor, stelde ze me gerust.

    m - EZW-03/2012, HiH-03/2015, bijgewerkt

    13-03-2018 om 01:51 geschreven door maart


    >> Reageer (0)



    Archief per maand
  • 03-2020
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!