Zoeken in blog

Inhoud blog
  • 782. 't blog wordt log
  • 781. Jean Brusselmans
  • 780. de reiskoffer
  • 779. 1946 - 1966
  • 778. kat & viool
  • 777. alarmen
  • 776. De Grote Gulpini
  • 775. over ganzen
  • 774. creatief mt ellende
  • 773. overal afblijven
  • 772. herfst à la Maju
  • 771. graffiti oorlog
  • 770. klein & mooi
  • 769. Banksy - docu
  • 767. Mitty & Mitty
  • 768. privacy
  • 766. wanneer & indien
  • 765. multitasken
  • 764. 1966 aardgas
  • 763. 1970 , Congo
  • 762. overdenksel
  • 761. Truus ~ 11/11
  • 760. schrijven met licht
  • 759. Truus ~ 10/11
  • 758. giftig geval
  • 757. Truus ~ 09/11
  • 756. twee broers
  • 755. Truus ~ 08/11
  • 754. spinnekoppin
  • 753. Truus ~ 07/11
  • 752. een spinisauriër
  • 751. Truus ~ 06/11
  • 750. mensenwensen
  • 749. Truus ~ 05/11
  • 748. trukje met truck
  • 747. Truus ~ 04/11
  • 746. voedselfotografie
  • 745. Truus ~ 03/11
  • 744. maybe, Maebe
  • 743. Truus ~ 02/11
  • 742. silos in kleur
  • 741. Truus ~ 01/11
  • ------ Truus ~ 00/11
  • 740. de Gaawe Lieuw
  • 739. vechten? lachen?
  • 738. beetje luguber
  • 737. op élk ogenblik
  • 736. chef Buytaert
  • 735. mijn deugnieterij
  • 734. Yoga = Zen ?
  • 733. veranderingen
  • 732. met de moto
  • 731. deze BBQ-tafel
  • 730. een klarinet & zo
  • 729. man op bankje
  • 728. gelatenheid
  • 727. weer naar school
  • 726. de laatste dag
  • 725. daglicht in huis
  • 724. blikvernauwing
  • 723. basketbal
  • ------ schooltaak
  • 722. personentransfer
  • EINDE NOVELLE
  • 721. --- afl. 121/121
  • ------ tante-zijn
  • 720. zoo-broeken
  • 719. --- afl. 120/121
  • ------ gesprek
  • 718. de dodendraad
  • 717. --- afl. 119/121
  • ------ ze hadden dorst
  • 716. look? erbarmen!
  • 715. --- afl. 118/121
  • ------ voorzichtig
  • 714. look, zei u ...
  • 713. --- afl. 117/121
  • ------ iets v Kees Stip
  • 712. look, zei u ?
  • 711. --- afl. 116/121
  • ------ onze merel
  • 710. sterren ontmoeten
  • 709. --- afl. 115/121
  • ------ onze cavalerie
  • 708. chaos à la Steen
  • 707. --- afl. 114/121
  • ------ wat nu?
  • 706. biechten
  • 705. --- afl. 113/121
  • ------ rijpe peren
  • 704. de Slimste Thuis
  • 703. --- afl. 112/121
  • ------ ik wil later
  • 702. diefstal in 1911
  • 701. --- afl. 111/121
  • ------ bijna klaar
  • 700. Saludos Amigos!
  • 699. --- afl. 110/121
  • ------ filo-wijzerplaat
  • 698. hoogteverschil
  • 697. --- afl. 109/121
  • ------ wijndelijk!
  • 696. kant & poëzie
  • 695. --- afl. 108/121
  • ------ waarom hij danst
  • 694. brood & fruitsap
  • 693. --- afl. 107/121
  • ------ aan de kassa
  • 692. de lach
  • 691. --- afl. 106/121
  • ------ moederdag
  • 690. binair schrift
  • 689. --- afl. 105/121
  • ----- om in te bijten
  • 688. Hal Lasko
  • 687. --- afl. 104/121
  • ------ Ferdy & Leemans
  • 686. doop Seluj
  • 685 .--- afl. 103/121
  • ------ schooltaak
  • 684. telefoneren
  • 683. --- afl. 102/121
  • ------ zoet-zuur
  • 682 strooien hoed
  • 681. --- afl. 101/121
  • ------ graad is alles
  • 680. geld ~ écht geld
  • 679. --- afl. 100/121
  • ------ uit de losse pols
  • 678. bomen verhuizen
  • 677. --- afl. 099/121
  • ------ charmante man
  • 676. spijt
  • 675. --- afl. 098/121
  • ------ een autokoe
  • 674. wat een dokter!
  • 673. --- afl. 097/121
  • ------ Brits fatsoen
  • 672. 't remt niet
  • 671. --- afl. 096/121
  • ------ verstrooid
  • 670. mijn hok
  • 669. --- afl. 094-095
  • ------ oma dalton
  • 668. de vissoep
  • 667. --- afl. 093/121
  • ------ intens manneke
  • 666. pillen pakken
  • 665. --- afl. 092/121
  • ------ begoochelen
  • 664. kippevel
  • 663. --- afl. 091/121
  • ------ strand & zand
  • 662. YSL & Majorelle
  • 661. --- afl. 090/121
  • ------ tijd is relatief
  • 660. de Kreta - krok
  • 659. --- afl. 089/121
  • ------ ze rukken op !
  • 658. meloenen
  • 657. --- afl. 087+088
  • ------ kleine & kat
  • 656. de andere Russen
  • 655. --- afl. 085+086
  • ------ lookalike + nep
  • 654. geheim
  • 653. --- afl. 083+084
  • ------ virtuoze dames
  • 652. het is Tetris !
  • 651. --- afl. 081+082
  • ------ speel dan toch
  • 650. het paradijs
  • 649. --- afl. 079+080
  • ------ de kleine coach
  • 648. een Smutske
  • 647. --- afl. 077+078
  • ------ mistake waltz
  • 646. connecties
  • 645. --- afl. 075+076
  • ------ allen te paard !
  • 644. een schreeuwertje
  • 643. --- afl. 073+074
  • ------ hulde aan Greeley
  • 642. kritiek
  • 641. --- afl. 072a+b
  • ------ contrast
  • 640. ontbijt ~ oelala
  • 639. --- afl. 071/121
  • ------ 'n boom schieten
  • 638. les gens du nord
  • 637. --- afl. 070/121
  • ------ de selfie
  • 636. kast & kast
  • 635. --- afl. 069/121
  • ------ de locatie
  • 634. wraak
  • 633. --- afl. 068/121
  • ------ treitergedrag
  • 632. in werking!
    'een gans jaar maart?'
    schrijfvloer 01 ~ afgerond, klaar
    21-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.763. 1970 , Congo

    ‘waar de koning is, zijn de media’


    “In 1970, 10 jaar onafhankelijkheid brachten Boudewijn en Fabiola een bezoek aan Zaire.

    Natuurlijk ook aan de universiteit waar wij toentertijd allebei werkten en leefden.
    In de namiddag tutten we ons min of meer op, kleedden onze vier weken oude zoon in zijn mooiste kostumeke,
    want we gingen de poning een kolleke geven zoals ik aan de toen aanwezige vrienden verkondigde.
    Niet dat we zo bijzonder koningsgezind waren, maar waar de koning is, zijn er de media .
    Wij trotse ouders wilden onze zoon aan het thuisfront tonen.
    We hebben het koningspaar niet gegroet, omdat de kleine spruit honger kreeg en er een drukte van jewelste was.
    Dus zijn we ook niet op tv gekomen.
    Het thuisfront heeft het kind heel snel kunnen vertroetelen,
    want 's anderendaags was er een telegram dat mijn vader overleden was.

    De reis naar België is een verhaal apart.” MML

    26/06/1970    Kisangani, Zaïre

    Knap slim gezien, ‘waar de koning is, zijn er media’

    En als de koning(in) zich over een borelingske buigt is dat media-voer,
    en zijn de beelden sneller in België dan de foto’s over de post. 

    'k Weet niet of een baby van vier weken nog een boreling genoemd wordt,
    maar 'k kan toch moeilijk 'plat boeleke' schrijven als uw zoon zijn mooiste pakje aan had hé. 
    En dan krijgt het wurm warm,
    en honger
    en er is drukte en lawaai … ellende. 
    En 's anderendaags dan die telegram.

    ‘De reis naar België is een verhaal apart.’

    Gezien de ernst van de situatie denk ik dat de reis per vliegtuig ging.
    Maar met een boeleke van vier weken? Vliegreizen zijn een marteling voor babies. 
    Over dat feestelijk bezoek van Boudewijn & Fabiola aan Zaïre kunnen we opzoeken op te Net, materiaal genoeg.
    Maar er staat weinig over wat 1970 zoal inhield voor de burger. Over een Reis met Perikelen,
    uit de Kleine Geschiedenis van de Gewone Mensen.

    m – HiH09/2015, herwerkt

    21-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    20-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.762. overdenksel

    Als je inspiratie aan het opdrogen is,
    is de oorzaak vaak dat je met jezelf in onmin leeft. van P²

    Dit Overdenksel kon ik voor mezelf niet plaatsen.
    'k Snapte niet het verband tussen de opdrogende inspiratie en de onmin met jezelf.
    Daarom startte ik mijn persoonlijk reddingsoperatie,
    een mens moet érgens beginnen hé, alvorens om hulp te roepen. 

    Het woord inspiratie  heb ik opgezocht in het synoniemenwoordenboek.
    Daar hebben ze die grappige grafische voorstelling van de synoniemen.
    'k Noem de voorstelling grappig, omdat men
    met het kernwoord zo wat kan schudden tot alle synoniemen duidelijk in het zicht staan. 

    Alsof men het kernwoord (in 't groen) bij het nekvel grijpt en schudt tot het
    alle verborgen en ongekende synoniemen uit zijn zakken laat vallen.
    http://synoniemen.net/grafisch.php?zoekterm=inspiratie 
    Het is een mooie, duidelijke voorstelling.

    Geestig hé, zo wat schudden met het kernwoord.

    Het woord onmin heb ik ook opgezocht, daar zijn zoveel verbindingen dat ik de tekening vergroot heb.
    Want schudden alleen was niet genoeg : http://synoniemen.net/grafisch.php?zoekterm=onmin

    Nu heb ik het Overdenksel van gisteren begrepen.
    Het begrip inspiratie zag ik gewoon te nauw. Veel te nauw. 

    In straattaal zou Overdenksel-19/09 dan worden : 
    as ne mens voor niks geen goesting heeft, ist omdattem in de stront zit.

    Maar zo kan ik het onmogelijk op 't blog zetten natuurlijk.
    Uw formulering is veel eleganter. En dáár zat ik in de knoop.

    m – HiH-09/2015, bijgewerkt

    20-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.761. Truus ~ 11/11

    Truus heeft een zere duim ~ 11/11
    Truus is een Amsterdamse, 81 jaar

    We zijn er geen getuige van geweest wat Truus Johan allemaal toegevoegd heeft toen
    haar eigen auto niet voor haar eigen deur stond.
    We veronderstellen dat het ongeveer zo gegaan moet zijn:
    "Zeg, lillijkerd, vertel es waar mijn auto nou wel staat? Want voor de deur staat hij mooi niet!"
    "Nou, bij mij voor de deur staat ie dus wel! Heppik je toch gezegd?"
    "Ja, wat denkie nou, wel mijn auto rijje en dan met een smoesje niet terug brenge!
    Komt ie vandaag nog of mot ik de pliesie belle?"
    "Kom hem maar hale, Truus, ik hoef nie meer in dat stinkding te rije!"
    "As je er niet in had wille rije had je hem moete late staan. Niet voor je eige deur perkere!"

    Zo zal het nog wel even doorgegaan zijn, maar als puntje bij paaltje komt zal het er toch van komen
    dat Johan zuchtend en steunend weer in het vehikel van Truus plaatsneemt,
    alwaar het luchtje nu een ander karakter gekregen heeft. Meer zo van vlees dat te lang heeft gelegen.
    Johan zet alle raampjes open en probeert tegelijk te sturen en zijn neus dicht te knijpen,
    maar Truus heeft nog een ouwerwetse schakelauto,
    dus bij elke bocht moet hij zijn neus weer loslaten om tegelijk te schakelen en te sturen.

    Als hij bij Truus voor de deur uitstapt is Truus haar overbuurvrouw net haar hondje aan het uitlaten.
    Zonder op zijn bazin te letten springt hij dwars over de weg en meteen de deur van de auto in
    en begint verwoed onder het dashboard te spitten,
    deze werkzaamheden periodiek onderbrekend met opgewonden geblaf.
    De overbuurvrouw staat er wat hulpeloos naar te kijken, ongewild midden op de rijweg,
    waar langzamerhand van beide kanten een file ontstaat van toeterende automobilisten
    met jengelende kinderen achterin, want de ene school was net aan het uitgaan
    terwijl van de andere kant kinderen van zwemles komen.
    Niet alle kindjes blijven braaf achterin zitten, want sommige jongetjes hebben de hondenriem gezien
    waarmee Tekko aan de overbuurvrouw vast zit,
    en misschien ook een ijverig kwispelend achtereind en twee schrap gezette pootjes.

    Daar willen ze meer van weten, en er ontstaat een oploopje van nieuwsgierige jongetjes,
    omringd door moeders die hun kroost weer in de voiture proberen te krijgen.
    Een enkele vader probeert op te treden, maar vindt geen aandachtig gehoor.
    Daarom besloot hij overbuur te helpen met trekken aan de riem van Tekko,
    en daar zijn die schrapgezette pootjes niet tegen opgewassen.
    Het joekeltje wordt hevig tegenspartelend uit de auto van Truus gesleurd met in zijn bek
    het stoffelijk overschot van een overleden knaagdier
    dat onder de ijverig op de pedalen trappelende schoenen van Johan de reis naar het ziekenhuis niet overleefd heeft.
    Intussen is ook Truus naar buiten gekomen en eist haar autosleutels op.

    "Ja, je laat me nou al voor de tweede keer vandaag hiernaartoe komme,
    nou mag je me ook wel eens thuisbrenge!" vindt Johan.

    Het lijkt erop dat de oorzaak van de kwalijke luchtjes mooi opgeruimd is,
    al zal overbuur misschien nog wat moeite hebben om Tekko zijn vangst afbekkig te maken,
    dus nou wil hij weer wel in die auto. Truus geeft hem zijn zin maar.
    Ze is allang vergeten wat de dokter gezegd zou hebben over autorijden,
    en die duim... die heeft al de hele dag geen zeer meer gedaan.

    - HiH-11/2015 - tekst geplaatst met toestemming van de auteur

    20-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    19-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.760. schrijven met licht

    schrijven met licht anno 2013, Maria Pavlova

    Fotografie betekent letterlijk 'schrijven met licht'.
    En schilderen is dat ook. 't Schilderen was er eerst.

    Kijk wat Maria Pavlova met licht doet.
    Twee keer dezelfde setting, twee keer dezelfde lichtinval
    en toch ander licht, andere reflecties.

    Мария Павлова Maria Pavlova  Посидим у самовара, побалуемся чайком: 70 великолепных полотен - Ярмарка Мастеров - ручная работа, handmade

    van https://www.pinterest.com/pin/389068855289394669/ & http://ta-mara.dreamwidth.org/2968138.html , olie op doek, 2013

    over Maria Pavlova, een bezige bij : Afbeeldingen van maria pavlova paintings 

    m - HiH-09/2015, met dank aan CC

    19-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.759. Truus ~ 10/11

    Truus heeft een zere duim ~ 10/11
    Truus is een Amsterdamse, 81 jaar.

    De portier troost Truus: "Misschien is hij al onderweg, mevrouwtje.
    Dan kan hij geen telefoon meer aannemen natuurlijk!"
    Truus loopt naar buiten en krijgt het meteen weer koud.
    "Waar is mijn trui nou weer, heeft die dokter toch vergeten om hem terug te geven!"

    Ze stormt op hoge poten naar binnen en spurt naar de lift, die helaas net vertrekt.
    Maar gelukkig is er een lift naast en die is onderweg naar beneden.
    Als die opengaat stormt ze zo ongeduldig naar binnen dat de mensen nauwelijks kunnen uitstappen
    en drukt meteen op de knop van de verdieping die ze hebben moet.

    "Niet zo ongeduldig, dame. Andere mensen mogen ook van de lift gebruik maken! En nou gaan we eerst naar de kelder, hoor!"
    Tot grote ergernis van onze heldin vertrekt het verticale voertuig in de verkeerde richting. Ze stampvoet van ongeduld.
    Als ze eindelijk boven komt wil ze zonder kloppen bij de dokter binnenstormen, maar wat is dat nou?
    Zit die deur op slot, verdikkeme!

    "Mevrouw, onze dokter is naar huis. Maar als u die trui van u zoekt, die hebben we hier achter de balie.
    Goed weggestopt, dat niemand hem kan pakken."

    Verontwaardigd pakt Truus haar eigendom aan en trekt het meteen over haar hoofd.
    Prompt krijgt ze het veel te warm en rukt ze het ding weer van haar geteisterde lijf.
    Van agitatie vergeet ze goede dag te zeggen en rent weer naar de lift, die er gelukkig net aan komt.
    Beneden staat Johan bij de portier.

    "Waar bleef je nou?"

    "Me trui halen, die had de dokter vergeten terug te geven! Die mos de hele dag aan en uit, daar krijg je wat van hier!"

    "Nou, trek hem nou maar weer aan, want het is koud buiten"

    "Ik hep toch verwarreming in men auto?"

    "Met die verwarming is iets niet pluis, Truus, die ging ontzettend stinken. Alsof er vlees in gebraje wort.

    Ik hep je karretje laten staan en de tandem uit de schuur gehaald.

    Ik mos de bande wel oppompe, want sinds Merie opgenome is hebbe we hem niet meer gebruikt!"

    Truus heeft weinig meegevoel, maar ze ziet wel in dat ze mee op de tandem moet wil ze thuis komen
    en ijverig mopperend klautert ze achterop het vehikel waar Johan en Marie ooit zo veel plezier op hadden.
    Ze spaart Johan haar angstkreten niet, vooral bij bochten wringt ze aan het stuur dat voor haar zit,
    maar geen krimp geeft en met een bonkend hart wordt ze door het drukke spitsverkeer gekard.

    Als ze bijna thuis zijn stopt Johan.
    Hij wordt aangeroepen van een bankje waar we oude bekenden op zien.
    Dorus, Jos en Joop willen precies weten waarom Johan met een nieuwe vlam achterop rondrijdt.

    "Hejje een nieuw liefie, Johan? En wat vindt je vrouw daar nou van?"
    Johan staat met de mond vol tanden, maar Truus neemt van hem over. 

    "Johan hep me uit het ziekenhuis gehaald, en ik heb doodsangsten uitgestaan met al die enge bochies.
    Scheef daddeme ginge, me hart stond stil.
    Waar hejje me auto neergezet, angsthaas, want bij jou wil ik niet meer achterop!"

    Hij staat gewoon voor de deur, Truus, ik durfde er echt niet meer in te rije!

    Truus gaat te voet verder.

    Maar wat ze thuis aantreffen zal...

    - HiH-11/2015 - tekst geplaatst met toestemming van de auteur

    19-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    18-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.758. giftig geval

    dit giftig geval heeft toen het wereldnieuws gehaald :

    de gouden kikker  Afbeeldingsresultaat voor golden frog sterckendries  die eigenlijk een pad is

    "Toen David Attenborough, de peetvader van de wereldwijd uitgezonden BBC-natuurdocumentaires,
    verkondigde dat deze zeldzame amfibiesoort in het wild niet meer voorkwam,
    besloot Sterkendries de proef op de som te nemen. Hij trok naar Panama en vond het tegenbewijs.
    Attenborough gaf zijn ongelijk toe op de nationale televisie."

    Een interview met Guido Sterkendries + filmfragmenten,
    https://www.youtube.com/watch?v=3BWaWujTvW0 
    09min31

    een volledig interview, zeer de moeite waard, onderaan fotogalerij met telkens onderschrift :
    http://www.shoot.be/art/147606/het-regenwoud-van-guido-sterkendries-/ 

                    Het regenwoud van Guido Sterkendries Hij draagt de juiste naam, vind ik.
    Om in zo’n tropisch moeras te willen baden moet men inderdaad ne stercken dries zijn.

    m – EZW-09/2013, bijgewerkt

    18-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.757. Truus ~ 09/11

    Truus heeft een zere duim ~ 09/11
    Truus is een Amsterdamse, 81 jaar.

    Truus hoeft niet zo lang te wachten voor de dokter haar zelf komt uitnodigen.
    Ze mag gaan zitten en hij bestudeert het computerscherm.
    "Maakt u uw linkerarm even bloot alstublieft?"
    "Ajakkes, moet die trui nou weer uit? Zo meteen sta ik weer zonder trui buiten!"
    "Dat houd ik wel in de gaten, mevrouw! U komt hier niet weg zonder uw trui!
    Stel je voor dat ik van ieder die hier komt de kleren moest gaan verzamelen..."
    Er komt een band om de blote arm en die wordt keihard opgeblazen.

    "Knel hem niet af hoor! Met één arm ben ik een hallef mens!"
    "Geen nood, mevrouwtje, ik heb er voor geleerd. Ziet u hier nog losse armen liggen?"
    Er komen slangetjes en een koud stukje staal op de elleboog aan te pas en dan wordt de band langzaam slapper.
    Maar de medicijnman is niet tevreden en pompt de band weer keihard op.
    Verder als een regel hoger.
    "Tja, u loopt wel enig risico. Uw bloeddruk is aan de hoge kant en uw cholesterol ook.
    U krijgt een paar receptjes van me mee en die pillen moet u trouw innemen,
    en dan zie ik u over twee maanden weer terug. Afspraak maken bij de receptie van onze afdeling."

    "Moet ik dan weer nuchter kommen?" vraagt Truus bezorgd.

    "Ja, voor de bloedprik is dat nodig. Maar het kan ook in de buurt van uw huis, dan moet u een week eerder gaan.
    Wacht, nog even een opdrachtje schrijven. Bij uw huisdokter weten ze wel waar u terecht kunt en wanneer."

    "Waarom was nou al die poppekast vanmorrege, meneer dokter?"

    "We willen graag weten of u zichzelf kunt redden, mevrouw.
    Het leek er even niet op, u kon niet klokkijken en nog een aantal dingen meer.
    Maar u heeft zich gerevancheerd na uw ontsnapping, hoor. Alle respect!"

    Nadat Truus nog een paar briefjes heeft meegekregen mag ze naar huis. 
    Bezorgd vertrekt ze naar de hoofdingang, waar ze de portier het telefoonnummer van Johan dicteert.
    Geen gehoor...

    Bent u ook zo benieuwd hoe Truus uiteindelijk thuis komt? 

    - HiH-11/2015 - tekst geplaatst met toestemming van de auteur

    18-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    17-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.756. twee broers

    Bassie & Adriaan ~ ooit the Crocksons

    Tijdens het snurfelen op 't Net, kwam ik bij the Crocksons.
    Ooit had ik al wel gehoord over een verleden als acrobaten
    maar dat Bas en Aad ooit wereldberoemd geweest zijn, dat wist ik niet.

                                                  

    Hun stoelen act, 1958, toen 23j en 16 j (Bas links, Aad, rechts in beeld)
    klank aan : http://www.youtube.com/watch?v=plL9WP3kPQg -00min55 

                                  

    Een kort overzicht over hun acrobatencarrière,
    klank voldoende luid zetten, jammer dat het filmke niet ondertiteld is :
    http://www.youtube.com/watch?v=omvZ_cLEChM -06min35 

      

    Van The Crocksons naar Bassie & Adriaan, een zeer kort overzicht van hun loopbaan.
    http://bassieenadriaanfans.wordpress.com/over/biografie/ 

    (…) In 1984 kwam er een aanbieding uit België. Bob Davidse, toen directeur jeugd-BRT,
    vroeg of de broers acht korte afleveringen wilden maken met een educatieve inslag,
    die los stonden van de gewone televisieserie. Uiteindelijk werden dit 36 afleveringen. (…) 

    Nu weet ik nog altijd niet of ik die mannen goed vond/vind of niet.
    Hun uitspraak van het Nederlands al zeker niet. Toch niet voor jonge kinderen in Vlaamse contreien.
    Waar stond Bob Davidse zijn kop in hemelsnaam!
    Maar lezen over hun loopbaan vind ik wel interessant vanwege dat te geinig voor de werkvloer’
    en hoe het toch nog goed gekomen is met de broodwinning. Min of meer.

    m – EZW-09/2014, herwerkt naar een gegeven van P² - https://nl.wikipedia.org/wiki/Bas_van_Toor , https://www.adriaan-homepage.nl/biografie/

    17-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.755. Truus ~ 08/11

    Truus heeft een zere duim ~ 08/11
    Truus is een Amsterdamse van 81 jaar.

    Erg lang blijft Truus niet in dat donkere kamertje.
    Zodra ze de stevige heren heeft horen voorbij stampen
    doet ze muisstil de deur van die verduisterde kamer open en sluipt de andere kant uit.
    Gelukkig heeft het ziekenhuis vele gangen en verdiepingen,
    dus zo zou ze heel lang ongevonden kunnen blijven, maar ze wil haar trui terug en ze wil lunchen. 

    In de rij bij de bar van de kantine staan wel meer oude vrouwtjes op hun beurt te wachten
    en ze knoopt een gezellig praatje aan met een leeftijdsgenote, die gaarne uitweidt over al haar kwaaltjes.
    Niemand die haar daar ziet staan babbelen houdt haar voor een eenzaam en verward oud vrouwtje,
    zelfs als de stevige heren na ongedane zaken weer gaan klaverjassen
    valt dat oudje dat gezellig zit te kletsen twee tafeltjes verder hun niet op.

    Dan stevent de ondervraagdame binnen en gaat in de rij bij de bar staan.
    Truus neemt uitgebreid afscheid van haar tafelgezelschap en loopt naar de lift.
    Ze drukt op de knop voor de juiste verdieping en sloft naar het ondervraagkamertje,
    en daar trekt ze behaaglijk haar trui weer aan.
    Als ze weer naar buiten komt ontmoet ze een aardige jongedame.
    "Kunt u vinden wat u zoekt, mevrouw?"
    "Ja hoor, ik heb mijn trui weer!" laat Truus zich ontvallen,
    en ze ziet een blik van herkenning oplichten bij de aardige jongedame.

    "Zag ik u vanmorgen niet bij mijn collega? Dan moet u ook nog even met mij mee voor een paar testjes."
    Met een gevulde maag is Truus wat geduldiger dan vanmorgen
    en ze doorstaat de proefjes met lampjes, lettertjes, koptelefoontjes en gekietel met veertjes geduldig.
    Dan moet ze aan een rij flesjes ruiken.
    "Ik ruik er niks an, het enige wat ik ruik is zo'n enge ziekenhuislucht.
    Van een hele goedkope werkster met zo'n fles bruin spul."

    De jongedame begrijpt er niet zo veel van, want die negeert die eeuwige lucht van ontsmetten al lang.
    Er komt weer een minnetje op het formulier, dat ze op het kamertje er naast is gaan halen.

    "Nou zal ik eens kijken of onze knappe dokter al weer aanwezig is. Niet meer weglopen, hoor!"
    Truus blijft gedwee zitten, want ze is aan het piekeren hoe ze weer thuis moet komen nou Johan hem gepiept is.

    Bent u daar ook zo benieuwd naar? 

    - HiH-11/2015 - tekst geplaatst met toestemming van de auteur

    17-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    16-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.754. spinnekoppin

    “Als ge een spin ziet
    ’s morgens krijgt ge het druk, ’s middags brengt dat geluk en
    ’s avonds brengt het de Min, zegt de spinnekoppin.” de min = de liefde

    'k Heb daar de afgelopen dagen naar gezocht. Op 't Net bedoel ik hé. 
    Ondertussen voel ik me bijna spinoloog. 'k Spreek nu ook al wat Spins.
    De huisspinnen die we bij het begin van de herfst in huis op stap zien, dus zonder web,
    zijn zeer waarschijnlijk wijfjes op zoek naar een schuilplaats om hun eieren veilig onder te brengen.
    Dus allemaal spinnekoppinnen. 
    Op dat ogenblik -wanneer we spinnen in huis beginnen tegenkomen-
    hebben de mannetjes al uitgediend. Én als donor van genetisch materiaal én als bron van voedingsstoffen.
    Het wijfje eet hem na de paring op omdat ze eieren moet kunnen vormen.

    “Na de paring bestaan er drie mogelijke scenario's:
    Het vrouwtje valt het mannetje aan (in de meeste gevallen);
    Het mannetje verlaat het nest zonder te worden aangevallen (komt weinig voor);
    Het vrouwtje accepteert de voortdurende aanwezigheid van het mannetje (zeer uitzonderlijk). 
    Na een rijping van enkele dagen legt het vrouwtje enkele honderden eitjes
    die ze tegen rovers beschermt. Een vrouwtje kan tot vijf jaar oud worden.”

    En elk jaar komen deze dames dan bij ons thuis hun kroost deponeren en overwinteren? 
    Meer afbeeldingen, voor wie nog zin heeft : Afbeeldingen van grijze huisspin

    m – EZW-09/2014, herwerkt - http://nl.wikipedia.org/wiki/Grijze_huisspin

    16-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.753. Truus ~ 07/11

    Truus heeft een zere duim ~ 07/11
    Truus is een Amsterdamse van 81 jaar.

    Na een minuut of tien staat Truus te bibberen op de parkeerplaats.
    Ach, dat is waar ook, haar dikke trui, waar is die gebleven?
    Ze herinnert zich wel dat ze die bij de prikdames moest uittrekken.
    Met een blik alsof ze er al jaren komt stevent ze op de bloedprikcentrale af.
    Om op haar beurt wachten heeft ze geen zin, ze heeft het ineens bitter koud.
    "Mijn t-t-t-rui, waar hebt u mijn t-t-t-trui gelaten?"

    De receptioniste weet van de prins geen kwaad, die is vandaag later begonnen
    en de collega die vanmorgen achter Truus en haar bewakers aan rende is al gaan lunchen.
    "Bij de portier kunt u naar gevonden voorwerpen informeren, mevrouw!"
    Ook de portier weet natuurlijk van niks, hij is al de derde vandaag,
    maar hij ziet wel een aantekening dat er een oud en verward dametje is ontsnapt van de afdeling ouderengeneeskunde.
    Echt verward komt Truus niet over, maar voor alle zekerheid belt hij even.
    "Ja, er ligt hier een trui, laat mevrouw maar even wachten!"
    "Ze komen er aan, mevrouw!"

    Maar in plaats van de vermiste trui verschijnen ineens weer de twee stevige heren van vanmorgen,
    geërgerd omdat ze telefonisch uit hun spelletje klaverjas zijn gerukt, en proberen Truus bij de armen te pakken.
    Dat zit ze niet glad, want onze heldin is nu goed op dreef en met een aalgladde beweging
    duikt ze onder de armen van het "arrestatieteam" uit en schiet een gang in
    waar meerdere specialisten gevestigd zijn, waaronder de oogarts.
    Op goed geluk schiet ze een deur in en komt terecht in een pikdonkere kamer.
    Daar houdt ze zich muisstil...

    Nou, we zullen wel zien wat er van komt... 

    - HiH-11/2015 - tekst geplaatst met toestemming van de auteur

    16-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    15-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.752. een spinisauriër

    “De nazomer is warmer dan gemiddeld en dat is geen goed nieuws voor mensen die bang zijn van spinnen.
    Britse experten waarschuwen dat onze achtpotige vrienden nu ook groter worden dan gemiddeld.   
    Door het mildere weer van de afgelopen weken zijn er meer kleine insecten waarmee
    de spinnen zich kunnen voeden. Voorlopig blijven ze in hun web zitten, het paringsseizoen is nog niet over.
    Maar als binnenkort de herfst invalt en de temperaturen dalen,
    zullen er grote volgroeide spinnen binnenshuis een schuilplaats zoeken. 

    Toch hebben spinnen hun nut en laat je ze beter rustig in een hoekje zitten.
    Spinnen eten enkel bepaalde soorten insecten en helpen zo
    om de dominantie van die soorten te voorkomen.” van : DS 18/09/2014

    Zeg dat ik het u gezegd heb: de grote volgroeide spinnen
    die binnenshuis een schuilplaats zoeken zijn alreeds gesignaleerd.

    Hier reeds twee, van die grote. Zo groot als de diameter van het glas dat er naast stond
    en dat is 7cm. Zelf nagemeten. Is 7cm écht volgroeid? Definitief volgroeid? 

    'k Heb er niks op tegen dat die diertjes zich in de warme nazomer volvreten met insecten,
    maar waar stopt dat volvreten. Tot de huisspin zo groot is als een appelsien?
    Of een pompelmoes. Of een bloemkool?
    Dan zou ik bang worden. Een bloemkool eet geen mensen op, maar wat
    als ze vindt dat ik in haar weg loop en ze bijt een hap uit mijn enkel …

    Daarom heb ik gisteren die huisspin van 7 cm dood gemaakt.
    Tegen mijn principe.
    En ik voelde me rot.
    Maar groot genoeg is groot genoeg.  

    m – EZW-09/2014, herwerkt

    15-09-2018 om 01:42 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.751. Truus ~ 06/11

    Truus heeft een zere duim ~ 06/11
    Truus is een Amsterdamse, 81 jaar.

    Het lag niet helemaal aan de zuster, dat ze Truus niet verstond, en ook niet helemaal aan het Amsterdams. 
    Truus had in de haast vanmorgen haar gebit niet helemaal goed vast gedaan en was onder het praten door
    de hele tijd met haar tong bezig om het op zijn plaats te houden. Maar dat lukte steeds slechter.
    Tot ontsteltenis van de ondervraagdame begon Truus benauwd te hikken, terwijl ze de hand naar de mond sloeg.
    Vanwege de benauwdheid paste de dame meteen de Heimlichmanoeuvre toe,
    waardoor de gebitshelften agressief door de ruimte vlogen, gelukkig zonde schade op te lopen of te veroorzaken.

    Het is duidelijk dat Truus zulks niet op zich laat zitten!
    Ze geeft de zuster een duw waar die van ondersteboven gaat
    en haast zich haar mondvulling bij elkaar te zoeken.

    Gelukkig heeft ze onderweg haar ogen niet in haar zak gehad en niet zo ver van waar ze nu is
    van die mannetjes en vrouwtjes gezien waarmee men een toilet aangeeft.
    (Ze heeft meer geluk dan ik, want in het ziekenhuis waar ik het vaakst kom
    moet ik vaak een heel eind lopen voor ik er eentje vind!)
    Nadat ze met haar gebit weer netjes in haar mond weer naar buiten komt
    heerst er op de gang een nerveuze drukte waar ze niet veel van begrijpt,
    maar ze haast zich naar de lift om beneden in de kantine naar Johan te gaan zoeken.

    Als die er maar niet vandoor is gegaan met mijn autootje, want dan moet ik maar zien hoe ik thuis kom, denkt ze.
    Maar Johan is niet in de kantine, en ook niet op de parkeerplaats. En haar autootje ook niet!

    Ik ben wel benieuwd hoe Truus straks weer thuis komt... 

    - HiH-11/2015 - tekst geplaatst met toestemming van de auteur

    15-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    14-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.750. mensenwensen

    knoppen op ons geheugen

    Nee, het is niet vanzelf zo, maar met een beetje oefening kan dat wel in orde komen hoor,
    vooral op seniorenleeftijd. Mensenwensen zijn niet altijd Fabeltjeskrant. Soms kan het in 't echt ook.

    Terugspoelen = Herinneringen

    Dat is als rondwandelen in een enorm groot kasteel, en er zijn onvermoed veel kamers met kasten
    en al die deuren en deurtjes kunnen open, en er zijn ook nog laden en schuifjes in de kasten,
    en overal zitten Herinneringen in. En men wordt daar nooit moe, in het Kasteel van Memorie.

    Snel Vooruit = Selectief Geheugen

    Die knop dient om de slechte momenten & periodes niet te moeten herbeleven.
    Niks geen kasteel. Hoogstens wat compost, want uit slechte ervaringen
    moet toch iéts goeds voortgekomen zijn hé. Dat wordt dus compost.
    Verwerkte, verpulpte belevenissen. Een goede grond voor iets 'anders en beters'.

    Pauze = Mijmeren

    Dat is wanneer de ziel ronddobbert in een lauw badje.
    Mijmeren over plezierige momenten is op zichzelf al een plezierig moment.

    Is er ook een knop Net Gemist?
    Die dient voor het overdenken of het ook anders gekund had.

    Mij lukt het soms hoor, dat knoppenwerk. Soms.
    Niet elke keer. Die Snel Vooruit, daar heb ik nog altijd moeite mee.

    m – EZW-09/2013, herwerkt

    14-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.749. Truus ~ 05/11

    Truus heeft een zere duim ~ 05/11
    Truus is een Amsterdamse, 81 jaar.

    De zuster vulde een formulier in. Bij trillende handen kwam een ja.
    Bij klok tekenen kwam een min.
    "De volgende punten zullen we maar overslaan" zei ze.
    Bij klok kijken kwam alweer een min.

    "Gaat u maar eens staan". Truus steunde even op de armleuningen en stond.
    Een tikkeltje krom, want haar nek was nog steeds gebogen van het tekenen.
    Staat gebogen, kwam er op het formulier.

    "Doet u uw ogen eens dicht." Truus greep naar de rugleuning van de stoel
    en deed haar ogen dicht. Wankel evenwicht, werd er geschreven.

    "Gaat u maar weer zitten!" Truus steunde weer lekker op de armleuningen.

    "Kunt u ook opstaan zonder armsteun?" Tot haar verbazing lukte dat Truus vrij vlot.
    "Nu weer opstaan!"

    "Zeg, bennik verdwaald op de oggendgymmestiek?" viel Truus uit.
    "Daar doen ze dat ook, maar niet met van die lage stoeltjes!"
    Conditie kreeg ook een minnetje.

    "Issut hier bijna afgelope? Ik mos nuchter komme en ut is bijna lunchtijd."
    Patient brabbelt onduidelijk, schreef de zuster, die uit een land kwam
    waar geen Amsterdams gesproken werd, op het formulier.

    Ik krijg er zelf gewoon honger van... hoe lang zouden ze Truus nog bezig houden? 
    En ze kwam toch voor haar zere duim?

    - HiH-11/2015 - tekst geplaatst met toestemming van de auteur

    14-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    13-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.748. trukje met truck

    Volvo promootte een nieuw model van truck met een trukje. En met een dupe.
    'k Hoop voor Ambrogio Adani  (toen 23j)  dat hij aangenomen werd in het casino,
    want zoiets moeten meemaken de eerste avond van uw proefperiode, dat is toch wat.

                                           Afbeeldingsresultaat voor Ambrogio Adani
    klank is muziek

    https://www.youtube.com/watch?v=iXYmqfEKoX0 
    01min28 

    Een kijkje achter de schermen en wat Ambrogio Adani er zelf van vond,
    dit filmpje is in 't Engels :
    https://www.youtube.com/watch?v=pTTLoxUJW7k 
    02min11 

    Als Ambrogio Adani niet aangenomen werd in het Casino van San Remo
    heeft hij sinds toen in elk geval iets enorms om op zijn CV te schrijven én
    hij kan staven wat hij schrijft want zoals wij allemaal weten, YouTube liegt niet.

    m – EZW-09/2014, herwerkt

    13-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.747. Truus ~ 04/11

    Truus heeft een zere duim ~ 04/11
    Truus is een Amsterdamse, 81 jaar

    Het viel Truus niet mee om veilig in het Lukas te komen.
    Johan reed akelig langzaam en zwalkte behoorlijk heen en weer.
    "Niet zo ver naar links, Johan, we hebben tegenliggers!"

    Johan ging gehoorzaam naar rechts en de stoeprand kwam nabij.
    "Nou rij je weer bijna de stoep op!"

    "Zou je maar niet zelf rije, juffie! Ik wor kieremeteut van je kommetaar!"

    "Assik moch van de dokter zou ik je niet nodig hebben!"
    Truus klemde haar tanden op elkaar en zo kwamen ze veilig bij het ziekenhuis. 

    Bij de portier hoefde ze niks te vragen, er stoven meteen twee stevig gebouwde mannen op haar af.
    "Mevrouw Hobbema?"

    "Allang niet meer, mijn man is al vijftien jaar dood. Zeg maar Truus!"

    "We nemen u nu mee naar de bloedafname. Eén prikje maar, het doet geen pijn!"

    Truus ging braaf mee, maar wat deed Johan in haar kielzog?

    "Ga jij nou je bakkie leut halen, Johan, dan rij je op de terugweg misschien wat veiliger!"

    "Ik heb nog steeds maar één euro van je gehad. Daar ken ik niks mee."

    "Hoort meneer bij u?" vroeg één van de Herculessen die haar bij beide armen vasthielden.

    "Nou, wat zal ik zeggen... hij heeft me hierheen gereden, maar verder heb ik niet zo veel met hem!" sprak Truus ondankbaar.

    "Nou, je hoort het. Moeven, man, opkrassen, wieberen!" *

    Truus werd ingeleverd bij de prikkelines, in een hokje gelaten waar ze een arm moest blootmaken
    (wat nog een heel gedoe was vanwege die dikke trui die ze aangetrokken had)
    en haar bloed werd deels overgebracht in daartoe gereedstaande flesjes.

    Omdat ze het nogal warm had vergat ze de trui weer aan te trekken,
    zodat één van de dames haar prikgerei even aan de kant schoof
    en een sprintje trok naar de lift waar Truus en haar arrestatieteam al stonden te wachten.

    De hulk aan haar linkerarm was wel zo goed om het kledingstuk even vast te houden
    en zo togen ze naar de afdeling ouderengeneeskunde, waar een verplegende onze heldin in ontvangst nam.

    "We beginnen met tekenen!" zei de dame vriendelijk. Truus mocht aan een tafeltje gaan zitten en kreeg papier en potlood.

    "Teken eerst maar eens een klok!" klonk de instructie. Truus tekende een keurige rechthoek. Met helemaal niks er in.
    Wij weten hoe dat komt, maar de verpleegdame niet natuurlijk.

    Nou, eens kijken hoe dat afloopt! 

    * Wieberen komt uit het Hebreeuws en betekent zo iets als vluchten, wegwezen.
    Vanuit het Jiddisch is het in het bargoens, de boeventaal terecht gekomen.

    - HiH-11/2015 - tekst geplaatst met toestemming van de auteur

    13-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    12-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.746. voedselfotografie

    de wereld terwijl we niet kijken  
    Wij denken dat rozijnen gemaakt worden door druiven te drogen.

    Dat denken we zo al jaren. Afbeeldingsresultaat voor http://www.npr.org/sections/krulwich/2014/01/11/261435571/go-where-raisins-swell-into-grapes-and-lemons-light-the-sky
    Maar in feite is het omgekeerd en gaat het zo:

                                            Afbeeldingsresultaat voor http://www.npr.org/sections/krulwich/2014/01/11/261435571/go-where-raisins-swell-into-grapes-and-lemons-light-the-sky
    Over het werk van Pierre Javelle and Akiko Ida (Parijs) : ze maken minitaferelen met voedsel.

    Dat doen nog mensen, landschappen en taferelen bouwen met voedsel, ik weet het,
    maar Javelle en Ida hebben een gans eigen kijk op de mini-wereld. Ze brengen een idee in beeld.
    En daar kunnen we dan een tijdje mee verder : wat als … als het écht zo was/is ?

    http://www.npr.org/sections/krulwich/2014/01/11/261435571/go-where-raisins-swell-into-grapes-and-lemons-light-the-sky 
    Er staan nog mooie gekke dingen op deze site, de wereld terwijl we niet kijken.

    De eigen site van Javelle en Ida is natuurlijk uitgebreider dan bovenstaande,
    maar het zit er een beetje moeilijk in mekaar vind ik.
    Voor wie wil : http://www.minimiam.com/en/goen.html , voldoende klikken daar op die site.

    En hier twee minuten achter de schermen van een tentoonstelling: 
    beeldimpressie van een tentoonstelling : zonder woorden - https://vimeo.com/81046550 , 02min29
    klank aanzetten : https://www.youtube.com/watch?v=S-s_0RBmZVI&t , 04min28 – in verstaanbaar Engels

    m – HiH-05/2015, bijgewerkt

    12-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.745. Truus ~ 03/11

    Truus heeft een zere duim ~ 03/11

    Truus werd gewekt door de zon die in haar gezicht scheen.
    "Och melieve, is het al zo laat? Ben ik door de wekker heen geslapen?" 

    De wekker, een moderne, laat zijn domste gezicht zien. Helemaal niks.
    Geen dag, geen datum, geen tijd, geen temperatuur.
    Het is verbazingwekkend wat die klokjes tegenwoordig allemaal kunnen...
    als er maar een goede batterij in zit. 

    Truus bereidt zich voor op een haastig ontbijt, want zo meteen staat Johan voor de deur.
    Net op tijd herinnert ze zich dat ze nuchter moet komen. Prettig is dat niet, maar het spaart wel tijd.
    Ze is nog bezig een dikke trui over haar hoofd te trekken als er op de deur gebonsd wordt. 

    "Ja, beneden stond de deur open en toen ben ik maar meteen doorgelopen. Hejje een bakkie?"
    "Ik heb niks, ik heb me verslapen en ik mot nuchter komme. Lawe meteen maar opstappe!"

    Johan kijkt beteuterd. "Tijd zat, mot ik zelf effe zette?"

    Truus wil op haar klokje kijken, maar dan slaat de kerk aan het plein al tien uur.

    "Nee, Johan, ik wil voor geen goud te laat komen. Strak sturen ze me domweg terug als ik niet op tijd ben.
    Pak maar een bakkie in het ziekenhuis. Hier hejje een euro, dat mot toch genoeg weze?"

    "Nou, maak er maar twee van, en eigenstlijk rij ik niet veilig as ik me bakkie nie binne hep!"

    "Ik hou je wel wakker hoor, kom nou maar direk!"

    - HiH-11/2015 - tekst geplaatst met toestemming van de auteur

    12-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    11-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.744. maybe, Maebe

    lag het aan zijn naam? Gent, 2013

    "Vijftien keer heeft hij het moeten vragen." (15 !)
    Maar gisteren heeft ze dan toch 'ja' gezegd, in het Gentse stadhuis.

                         

    Een dag voor haar 88ste verjaardag traden Jenny (Jeanine) Uytterhaeghe en Dorsan Maebe
    na een relatie van 47 jaar alsnog in het huwelijk. Daarmee is Jenny de oudste Gentse bruid ooit."
    De 15de keer pas zei ze Yes. Wat zei ze de 14 vorige keren dan? : maybe, Maebe!
    Zeg nu zelf, die naam vráágt toch om dat woordspelletje.

    Geen spandoek in de lucht, geen taart met een verborgen verlovingsring en zelfs geen knieval
    overtuigden Jeanine na 44 jaar tot die langverhoopte JA.
    "Wij zaten gewoon in de zetel, televisie te kijken. Ik dacht: ik probeer het toch nog eens. En voilà", gniffelt Dorsan.
    "'Stop maar met zagen', reageerde ze. 'Want ik ga het doen.' En zo was het beklonken."
    Het herfsthuwelijk komt bijna een halve eeuw na hun eerste ontmoeting.
    Jeanine, toen een jonge weduwe van 43 met zes kinderen, baatte in Gent Café Bellevue uit.
    In 1968, het jaar van de 'Summer of Love',
    zwaaide daar de negen jaar jongere Dorsan binnen om broodjes en pistolets te leveren.

    De Gentse stak niet onder stoelen of banken dat ze de gescheiden dertiger, die zelf al één kind had, wel zag zitten.
    "En ik vond haar ook meteen een zeer schone madame", benadrukt Dorsan.
    In 1969 gingen de twee samenwonen en kregen ze samen nog een kind, maar trouwen kwam er niet van.
    "Ik had al een scheiding achter de rug, maar toch verlangde ik ernaar om met Jeanine die stap te zetten", vertelt Dorsan,
    volgens hun dochter de meest romantische van de twee.
    "Maar telkens ik het haar vroeg, begon ze te lachen. Of ze omzeilde de vraag.

    En dus borg ik die trouwplannen weer een tijdje op. Ik heb wel vijftien aanzoeken gedaan. Tot - eindelijk - die ene JA."

     En nu weet Jeanine zélf niet meer waarom ze zo lang de boot heeft afgehouden. "Ik zag er de noodzaak niet van in.
    Nóóit hebben wij destijds ook maar één opmerking gekregen dat wij ongetrouwd samenwoonden.

    Maar toen Dorsan onlangs met hartproblemen in het ziekenhuis belandde, ben ik toch beginnen na te denken.
    Ik ben al zo lang bij Dorsan en toch kan ik hem nog altijd niet echt mijn man beschouwen.
    Daarom heb ik dan toch maar JA gezegd.

    En ik heb er nog geen moment spijt van, al zullen ze op het stadhuis wel raar opkijken: 'Zie die twee ouwkes eens doen'.
    Ach, daar trekken wij ons niks van aan." © 2013 Het Laatste Nieuws

    En ze trekt het zich sinds 1968 al niet aan. Een straffe Medam! 

    m - EZW-09/2013 - https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20130927_00763929

    11-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)



    Archief per maand
  • 03-2020
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!