Er was eens een oude man, gezeten niet ver van een oase, aan de ingang van een dorpje in het Midden-Oosten. Een jonge man kwam naderbij, en vroeg : ‘Ik ben hier nog nooit geweest. Hoe zij de mensen die hier in het dorp leven ?’ De oude man antwoordde hem met een vraag : ‘Hoe zijn de mensen in het dorp waar je vandaan komt ?’ ‘Egoïstisch en stout. Dat is de reden waarom ik blij ben, vertrokken te zijn.’ ‘Je zult dezelfden hier vinden.’, antwoordde de oude man.

Wat later nadert hem opnieuw een jonge man, en stelt hem dezelfde vraag : ‘ Ik kom van een andere streek. Hoe zij de mensen die hier leven ?’ De oude man antwoordt : ‘Zeg mij, jongen, hoe waren de mensen die in jouw dorpje leven ?’ ‘Zij waren goed, gastvrij en eerlijk. Ik had er vele vrienden, en het deed me pijn, hen te moeten verlaten.’ ‘Je zult dezelfden hier vinden.’

Een handelaar die zijn kamelen liet drinken had beide gesprekken gehoord. Toen de tweede jongen zich verwijderd had, vroeg hij de oude man op een verwijtende toon : ‘Hoe kun je twee verschillende antwoorden op dezelfde vraag geven ?’

‘Mijn zoon, zei de oude man, iedereen draagt zijn universum mee in zijn hart. Degene die komt van een plaats waar hij niets goed vond, zal ook hier niets goed vinden. Degene echter die vrienden had in de andere stad, zal ook hier trouwe vrienden vinden. Want, zie je, de mensen gedragen zich tegenover ons als dat wat wij in hen vinden.’