't zijn de kleine dingen die het doen Welkom aan iedereen.
Hier staan reportages van wandelingen en evenementen.
Neem je tijd en blader eens door mijn blog.
Bedankt voor je bezoek. Marylou
06-02-2011
Mosterd fabriekje in Gent
Toen mijn dochter indertijd in Gent studeerde vond ze daar heel lekkere mosterd in het fabriekje. Toen ik Gent bezocht was mijn opdracht een pot mosterd mee te brengen recht uit de ton. Ik sleurde met die pot mosterd een ganse dag en avond in mijn handtas. Het was wel heel speciaal mijn bezoek aan het mosterd fabriekje..Kijk maar mee.
Een gezellig oud mosterdfabriekje in de Gentse binnenstad
Hier hing zo'n gezellige ouderwetse sfeer
Grote mosterdpotten
Heel veel verschillende geuren prikkelden mijn neus
Overal in sfeervolle hoekjes, zo maar op straat, karretjes vol lekkernijen. Wat was de verleiding groot en aan al dit lekkers te weerstaan kostte wel wat moeite. Neusjes,wafels , koekjes en lekkere streekprodukten.
In Gent smelten1000jaar bouwstijlen en hedendaagse lichtkunst naadloos samen. Met het lichtplan worden bepaalde lichtaccenten geënt op Gentse monumenten,gebouwen,toegangspoorten,kaden en skyline,parken enz.
Hier was het in tegenstelling tot andere plaatsen vrij rustig
Overdonderend succes voor het lichtfestival in Gent
Er stonden uit binnen en buitenland 20 kleurrijke lichtkunstwerken opgesteld in de historische binnenstad. Het parcour van 5km bracht je overal ter plaatse De kunstwerken waren te bewonderen buiten en binnen. Imponerend was het Belfort dat net in brand leek te staan.
Op het Sint Baafsplein was het drummen om te zien waar hun binnen gebracht nachtlampje stond. Rond 18u30 werden de lichtjes die in de vorm van letters geschikt waren aangestoken en kon men van op de 3de verdieping naar beneden kijken en ontdekken hoe volgende tekst verscheen:"Hier licht Gent" De feeërieke 3000 lichtgevende bloemen in een binnentuin deden mensen lang in de rij staan ,om toch een blik op het kunstwerk te kunnen werpen.
De gevel van het oude postgebouw op de Korenmarkt weerspiegelde een sprookjesachtig beeld van wisselende kleurenpracht
Sprookjesachtig wisselende verlichting
Een pracht van een schouwspel
Het justitiepaleis knap verlicht Maar het volk stond aan te schuiven op het plein om naar boven te kunnen gaan waar schaduwen van de passanten geprojecteerd werden in de koepel
130.000 mensen kwamen een kijken nemen. Het was er drummen en veel geduld hebben want overal stonden er heel lange rijen aan te schuiven om alles te bezien
Ondanks het de hele dag geregend heeft..toch 9 km gewandeld in de Ardennen. Eerst zijn we de Abdij Van Floreffe gaan bekijken.
De Abdij is gesticht in 1121 door Norbert van Gennep , stichter van de Norbertijnen dit op verzoek van de Graven van Namen. 2 eeuwen kon de Abdij genieten van dotaties van de Graven. In die tijd richtte de abdij 7 hospitalen,4 abdijen en 8 kloosters voor vrouwen op. De priorij van Leffe werd uiteindelijk ook een abdij
Een drupje water op de lens niet gezien toen Floreffe was gelegen op op een uiterst strategische plek voor de verdediging van Namen tegenover de machtige buren.
Van de ballustrade kijkt men neer op het dorp. In de 13de en 14de eeuw werd de abdij meermaals belegerd. In de 18 de eeuw kwam er duurzame vrede en de priesters die alles toen in die tijd beheerden , hebben de meeste delen van de huidige abdij zien bouwen.
Toegangspoort Bij het begin van de Franse Revolutie kende de abdij de top van welvaart. Na de Franse overwinning in 1794 vertrekken de monniken naar Duitsland. De rest van de priesters werd verjaagd en de abdij geplunderd en nadien verkocht. In 1819 kwamen 265 studenten van het Kleine episcopaal semenarie naar Floreffe. Het semenarie werd in1825 gesloten en wordt in 1823 terug heropend na de revolutie. Het vakkenpakket is sindsdien uitgebreid en de meeste professoren zijn nu voornamelijk leken. Nadien zijn we naar Maredsous gereden en hebben daar gewandeld van de abdij naar Faliën, vandaar naar Sosoye ( 1 van de mooiste Waalse dorpen ) en terug naar vertrekpunt. Ik had ondanks het de hele dag onophoudelijk geregend heeft toch een 100 tal foto's.
Het was hier even heel stil en rustig.Mijn gmail account werd gehackt en men verstuurde in mijn naam berichten.Mijn gmail account werd dadelijk geblokkeerd en het heeft bloed ,zweet en tranen gekost om het terug geopend te krijgen..4 dagen van opzoekwerk om datums en gegevens die google,gmail vroeg. op te speuren. Nu is alles terug in orde.Ik hoop dat jullie geen vervelende mails in mijn naam gekregen hebben.Ik zeg u wat ik zeggen wil zonder omwegen..geen beveiligde mails enz..Krijg je zoiets..niet openen en weggooien. Sorry als er toch mensen lastig zijn gevallen door die hackers..
Met al die opzoekwerken stuitte ik op foto's die nog nooit iemand heeft gezien.Ze zijn niet door mij gemaakt maar door een bruingebrande cowboy. Ik ging enkele jaren geleden vrienden van me bezoeken in the middle of nowhere..Ik vloog naar Wyoming om er bij vrienden te verblijven in" the snowshoe lodge."en van daaruit bezocht ik Cody en Yellowstone.Stond oog in oog met een bruine beer ergens langs de baan , Tijdens een uitstapje moest ik op de loop voor een verliefde.dolgedraaide eland .Wat is zo'n beest reusachtig groot.. Maar ongelooflijk maar waar..ik die doodbang was voor paarden.(.was ooit een op hol geslagen paard tegen gekomen) en sindsdien bang van die dieren....leerde er paardrijden
Op de farm kreeg men een 2 tal uurtjes individueel les van een cowboy of cowgirl. Het gewicht en je lengte zijn bepalend voor het paard dat je toegewezen krijgt.
Na de middag draaide de poort open en daar ging je met een klein hartje..
berg op en af,
velden ,bloemenweiden en riviertjes.
. Je voelt de band met je paard en draaft met je haren in de wind zo maar door de natuur...zalig gevoel.
Zo overwon ik mijn angst voor deze prachtige dieren.Thuis gekomen heb ik nooit meer paard gereden..vind het te gevaarlijk hier..auto's op de baan, fietsers in het bos.Maar het gevoel blijft me levenslang bij.. Als ik wandelen ga heb ik in mijn rugzak altijd wel wat lekkers bij voor een paard..want waar je ook gaat ..op elke wandeling zie ik er wel enkele en zoek dan contact...
We hebben het niet over een gevangenis maar over een station dat gerenoveerd en beschermd is en staat te pronken in pracht en praal. Als je naar Antwerpen spoort..bekijk het dan eens aandachtig.Monumentaal en groots is de volledige glazen overkapping..maar bekijk de foto's van de aankomsthal.maar eens aandachtig....wedden dat je al die details nog nooit bekeken had..je kan er zo maar van genieten, gratis..dus zeker doen.
Zeker weten dat je de reus nog nooit hebt opgemerkt in het station.
Genieten van een zonnige dag in januari 2011. Het leek wel de middle of nowhere. Eens het kasteel achter ons gelaten..zien we praktisch geen mensen meer. Puur natuur.
In deze periode is het nog vroeg donker.We waren aan de late kant vertrokken voor de 10km wandeling.Het zakken van de zon ging heel vlug.Een warme gloed schoof over het landschap.
Een typische langgevelhoeve..alles onder 1 dak, naast elkaar..woonhuis en stallen
Dan breekt het schouwspel los..net of men heeft het vuur aangestoken in de zon.De zon kust de aarde en verdwijnt langzaam..net of het brandt achter de bomen...maar dit is niet gevaarlijk..nog even en de kleur dooft uit...de geraamtes van de bomen zullen niet meer zichtbaar zijn...de avond is gevallen.Dankbaar voor zo'n mooie dag en zulke kleurenpracht ga ik terug richting huis.
We wandelden Het kastelenpad en hebben zelfs uitgebreid tot 10km. We vertrekken aan de sportvelden en al gauw bevinden we ons in de prachige eiken en lindendreven die leiden naar het Kasteel "Borrekes". Onderweg zien we een kapelletje van Onze-lieve_ Vrouw van Lourdes dat in 1858 gebouiwd werd door de familie Van de Werve..De houten bankjes bieden rust voor wandelaars en fietsers.
1 Van de prachtige dubbele dreven die ons naar het prachtige kasteel brengen
Kapelletje van Onze_Lieve_Vrouw van Lourdes Gebouwd in 1852 door de familie van de Werve Plot duikt het prachtige kasteel op tussen de kale kruinen van eeuwenoude bomen.
Het kasteel "Borrekens" Het kasteel is nog altijd beroemd.
De vogels begonnen al te zingen en de zon stuurde haar zonnestralen naar onze grauw gekleurde aardeWe zien het kasteel nu van een andere kant
Indrukwekkend mooi kasteel maar de prins op zijn witte paard heb ik niet gezien
We wandelen verder door bossen,langs velden,akkers..en zon gaat langzaam onder.We moeten een tandje bijsteken..want de duisternis valt heel gauw., maar geeft eerst nog een gratis schouwtoneel waar we echt van genieten.
Wat een prachtvan kleuren Het was een heel fijne wandeling met veel afwisseling.
Slenteren door de straatjes en mensen observeren doe ik graag.Waar ik ga is ook mijn fototoestel...dus..winkeltjes die je zin doen krijgen in hmmmmm..lekkere dingen.
Neuzekes noemen we ze in Lier,op andere plaatsen noemen ze cuberdon Vroeger alleen rode neuzekes met het aroma van rijpe frambozen Nu in allerlei kleuren,geel,oranje ,groen enz
Ontelbare chocolaterieen met een geur die je naar binnen lokt en met een ouderwetse gezelligheid
Dorst hoef je hier niet te lijden meters lange muren met ontelbaar gekende en ongekende bieren
Een koffie - en theewinkel en allerlei andere delicatessen Je kan het niet bedenken of je vond het daar
Regen deert niemand bekijk de creatieve oplossing maar eens
Geen bierliefhebber dan vliegen we maar in de Champagne
Op nieuwjaarsdag vroeg in de morgen voelde ik me een beetje triest... Mijn kinderen en mijn wandelmaatje allemaal op reis. Doodstil op de drukke straat, geen mens te bespeuren.Iedereen leek nog te slapen. Ik trok mijn wandelschoenen aan want weet dat op zo'n momenten de natuur me altijd soelaas brengt. Een zak oud brood, mijn fototoestel en de gsm ,moest ik ooit vallen ik zelf alarm kan slaan.Meer hoefde ik niet.De koude beet in mijn oren, ik was amper 10 minuutjes weg en het nare gevoel verdween als bij toverslag toen uit het niets,ik had ze in die witte wereld niet opgemerkt,een groep ganzen me met een oorverdovend gegak welkom heette
Zij hadden me dadelijk gezien en hongerig als ze waren deden ze in hun overmoedigheid halsbrekende toeren om bij mij te geraken. Ze gingen om de haverklap op hun bek , maar ze bereikten hun doel. Ze vergaten alle achterdocht en kwamen tot net voor mijn voeten staan. Op slag was mijn gevoel van eenzaamheid weg.
.Ik vermoed dat ze me wilden vertellen dat ze hongerig waren. Spijtig dat we niet echt met de dieren kunnen praten..want daar kunnen we nog veel van leren.
In haar haast maakte deze gans een flinke uitschuiver..
Ik wandelde na een 10 tal minuten verder met in mijn kielzog een groep gansen die aangegroeid was tot een 30 tal.Als bedanking poepte er 1 op mijn wandelschoen.Plots dacht ik aan mijn vader die ooit zei dat "stront"geld op komst betekende.Gelukkig waren er nergens mensen te zien want die zouden me vast een zonderling gevonden hebben.Wie glimlacht er nu als er op zijn wandelschoen gepoept wordt..niemand zou weten dat het een herinnering was die me even een warm gevoel gaf. Heel de wandeling bleven ze me volgen ook nadat de ganse zak brood tot op de bodem leeg was.
Hier en daar op het ijs gleed een stuk brood meters verder ,het was net of de ganzen speelden ijshocky...De ganzen konden er geen hap uitnemen Maar ze gaven niet op.Wie volhoudt wint uiteindelijk toch.
Een meerkoet wil ook wel een stukje brood meepikken
Sommige ganzen geraakten de helling niet meer op en na onophoudelijk proberen , slaagden ze er in het toch wel zware lijf de lucht in te krijgen en vlogen naar minder gladde plaatsen. Met een goed gevoel zag ik de zon opkomen. De bevroren druppeltjes aan het struikgewas blonken als diamantjes in de ochtendzon. Na een 15 tal minuutjes werd plots een mistgordijn over de wereld getrokken.
De warmte van de zon pakte plots de wereld in met een geheimzinnige en mysterieuze waas..De wereld leek plots veel kleiner.Terug naar huis waar ik met een gelukzalig gevoel genoot van een lekker warme thee en een kleurig fruit dessertje.
Voor alle blogvrienden en bezoekers van mijn blog. Al het goede dat ik jullie toe kan wensen en alvast allen bedankt voor de vriendschap en blogbezoeken
Het is minder koud geworden.De sneeuw begint te smelten. Dat was met kerstdag wel anders. Nu is het niet meer mooi maar alleen nog gevaarlijk..er werd zelfs aan belangrijke gebouwen niet gestrooid.Aan het postkantoor was het om je benen te breken. Dan liever kijken naar mooie plekjes.
Mr Pirroen heeft een schilderachtig ijspegel dakje gekregen
Winterpret of ellende. Voor fotografen en kinderen is de sneeuw een echt paradijs maar moet je de baan op dan is het een grote brok ellende. en levensgevaarlijk. Ik ging met kerstdag de natuur in.15 km ploeterde ik door de soms 20 cm dikke laag sneeuw. Doodmoe maar gelukkig om zoveel schoonheid plofte ik bij thuiskomst in de zetel neer om te genieten van een welverdiende rust
Langs het kanaal in Lier
Spuihuisje in Lier onder een sneeuwtapijt
Winterpret..van de slee gevallen bij het nemen van een helling
Lied van de winter Gras gaat bij zichzelf te rade de grachten liggen vastgeklonken. De aarde is een steenklomp in zijn eigen kern verzonken. Waar zijn de vogels? Horizon voorbij. Waar zijn de bloemen? Blad en hart bevroren. Wie hield zijn handen warm tot deze tijd en legt ze op mijn ogen en mijn oren?
Turnhout's Begijnhof feeëriek verlicht op kerstavond
Het Begijnhof lag in de 13de eeuw in het park rond het kasteel "De Warande".Het vrij kleine Begijnhof is in 1998 opgenomen in de lijst van werelderfgoed van de UNESCO. Op kerstavond is het Begijnhof verlicht met 5000 kaarsjes en geeft een sprookjesachtig uitzicht. De begijnhofkerk uit 1665 wachtte op kerstgangers voor de nachtmis
Toegangspoort Begijnhof
Prachtige moderne kerststal
Mooi verlichte huisjes
Een witte kerst met 5000 kaarsjes
Heel veel mensen hebben een wens of zoeken troost. Er worden ontelbare kaarsen aangestoken
Mensen zoeken de warmte aan de vuurkorf op maar ook de menselijke warmte
De verlichte kerk nodigt uit tot de nachtmis
Alle huisjes en ramen zijn versierd en baden in kaarslicht
Wandelen in het sneeuwlandschap rond kasteel Broechem
De aarde is toegedekt met een wit deken.
Hier verwacht men een prins op een wit paard te ontmoeten
Sneeuw
Peinzend kijk ik uit mijn venster, En zie de wereld als in rouw. Kale bomen, nergens bloemen, En de lucht is dicht en grauw.
Maar uit grijze wolkenvelden, Vallen vlokken naar benee, Brengen als uit 'n sprookjeswereld, Licht en vrede met zich mee.
Langzaam gaat het al verdwijnen, Als door een wonder toegedekt; Zie, hoe 't witte, donzen sneeuwkleed, Het duister aan het oog onttrekt.
Peinzend kijk ik uit mijn venster, Naar die wereld van de schijn. Mocht het, denk ik, eens op aarde, Voorgoed zo licht en vredig zijn. ( dichter onbekend)
Ik ben marylou
Ik ben een vrouw en woon in Aan de rand van Lier (België) en mijn beroep is gepensioneerde kleuterjuf.
Ik ben geboren op 11/05/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen,fotografie,schilderen op zijde,kano varen en kamperen,lezen en koken,tuinieren,computer enz.
Ik heb 2 dochters en schoonzonen ,5 schatten van kleinkinderen en 1 achterkleinkind
Ben reeds van in 1988 gescheiden.
Hou van de natuur,
van de wind in mijn haren en
van door plassen lopen..
Ik ben niet
op mijn mond gevallen
maar kan ook heel g
Ik ben marylou
