Na 3 dagen rust ben ik er weer !!!!! In een of ander krantje dat ik bij het papier wou gooien, viel mijn oog op bovenstaande titel. Ik heb het een beetje samengevat om het u mee te laten lezen.

Het gaat vooral over de “virtuele” wereld en “virtuele” vrienden die je maakt met zelfs “virtuele” cadeautjes. Men vind het internet een “kwebbelplek” en niet langer een “bibliotheek”. Je kwebbelt met mensen van overal, je deelt je foto’s, je muziek, je raapt nieuws op in je omgeving, je maakt bedenkingen over je het leven ziet, je maakt vrienden, je ontdekt soms familieleden waarvan je het bestaan niet eens wist. De fratsen van je kinderen of kleinkinderen laat je aan de wereld zien enz…

Nieuws maken we zelf:

Het internationaal persagentschap Reuters heeft op zijn website plaats gemaakt voor webblogs; dagboeken op het internet naast het gewone nieuws!

Autoconstructeurs organiseren desingwedstrijden via internet voor nieuwe modellen. Nokia liet nieuwe toestellen eerst testen door bloggers dan pas door journalisten.

Er schreef ook iemand”via mijn blog leerde ik mensen kennen in het échte leven, ik ga naar de georganiseerde blogmeetings om er een gezellige avond van te maken en een gezicht te kunnen plakken op de mensen achter de blogs die ik volg. In zekere zin is de blogosfeer op zich al een netwerk van de mensen die elkaar kennen of denken elkaar te kennen.

Verslaving

8 miljoen mensen spelen “world of warcraft” het populairste online rollenspel, al die mensen betalen een abonnement om met zijn allen in de virtuele wereld van Azeroth, uren, dagen en nachten de meest bizarre creaturen te bevechten.

Relaties springen af omdat man, of vrouwlief, liever de virtuele wereld dan het echtelijk bed bewoont.

Nu wat en hoe ik erover denk

1. Té is nooit goed ….of je een blog aanmaakt of niet je kiest er zelf voor.

Ik zag op tv een reclame van Belgacom adsl een vrouw op seniorennet gaan heb vlug adres genoteerd en s’anderdaags was ik al vetrokken , ik had een blog!

2. Een dagboek : ook daar kies je zelf voor wat je er wel en niet opzet, of je het anoniem doet of niet!

3. Vrienden : die kies je zelf, ik merk hier hoeveel échte vriendschappen er zijn ontstaan; hoeveel bloggers onderling eens afspreken om een fijne avond of namiddag door te brengen buiten de blogmeetings, moet toch tof zijn!!!!

4.Verslaving : Ik doe niet mee aan online spellen omdat ik al meer als genoeg heb aan mijn blogje bij te houden, gastenboeken , zoeken wat je er gaat opzetten enz, kruip héél veel tijd in soms, soms, nee altijd. Ik zat er in het begin ook bijna dag en nacht voor, omdat ik er toen nog niks van kende en nog geen foto of tekst kon plaatsen…..je moet op een bepaald moment voor jezelf uitmaken of er nog meer is als dat blog, ik was dat ook even vergeten, het ging hier zo van : vlug opruimen, vlug was insteken, vlug hondjes uitlaten, alles moest hier vlug gaan, ventje keek tv, hier werd nog weinig gezegd. We gingen nooit meer samen slapen, gelukkig zag ik toen in dat ik totaal verkeerd bezig was en ben beginnen “afbouwen” maar dat afbouwen was het ook niet, want als je er eens voorzit, wil je dit of dat nog lezen, daar eens een bezoekje brengen en voor ge het weet zijn er al een paar uurtjes voorbij…Ik moest mijzelf echt verplichten op een bepaald uur echt te stoppen, klaar of niet klaar dan was het maar zo.

Om te eindigen: voor ik een blog had, verveelde ik mij dikwijls steendood als mijn werk erop zat, ik miste sociale contacten, een gewone babbel over dagdagelijkse dingen, ik woon in een klein dorpje , kende hier praktisch niemand. Ik werd er soms depressief van en had ook geen enkel alternatief want hier is gewoon niks voor mindervalide, ook niet voor gewone jonge mensen, zoals bv een cursus ‘t is eender over wat.

Sinds ik mijn blogje heb is er voor mij een grote wereld opengegaan, al is het dan maar een virtuele. Nu kan ik tenminste praten met mensen, ik lees ook veel over anderen, ik voel nu tenminste dat ik leef i.p.v hier opgesloten te zitten tussen 4 muren die soms op me afkwamen, ik ben veel opgewekter en voel me niet meer afgeschreven in de maatschappij, het is mijn gezondheid ook ten goede gekomen, was vroeger meer ziek, had dokter ook al opgemerkt ! Voor mijn part laat ze maar lullen over “kwebbelplek” verslaving enz, . Ik ben heel blij dat ik jullie allemaal ken, niettegenstaande ik nu eens een weekendje iets “anders” gedaan heb, wat ook weer eens leuk was, !!!!

De laatste storm

Buldrend speelt de zee met 't oude vaartuig.

Kalm, manhaftig kampt de grijze zeeman
met den storm. Maar splijtend te allen kante

vreeslijk kraken de oude brooze wanden.

Bleek en bevend staart alom de manschap

naar het krakend wantwerk en den zeeman.

"Sloepen af en vrouwen eerst!" gebiedt hij.

Wiegend wagglen sloepen in den storrem,

angstig ijlt de manschap in de sloepen.

Eenzaam staat op 't vaartuig de oude zeeman.

"Vol!" zucht hij, "vaartwel, matrozen, redt u."

Door den storm verdwijnen zijne sloepen.

Buldrend speelt de zee met 't splijtend vaartuig.

Kalm, manhaftig bidt de grijze zeeman

de armen rond een mast. Zoo lange reisden

schip en zeeman samen door de stormen;

grijs is 't hoofd geworden van den zeeman,

krakend en versleten 't machtig vaartuig...

O de wind, de zee, de laatste storrem!

Schuimend, bruischend, stijgen wilde baren

onder zijne voeten. Krakend, berstend,

in de diepe kolken draait het vaartuig...

Samen duiklen schip en man verzwolgen.

Machtig stormt de zeewe, grootsch en eenzaam.

Albrecht Rodenbach

Vandaag heb ik hard gewerkt!!! Ik heb geen poetsvrouw zou niet kunnen denk ik door die grote hond, zolang als ik kan blijf ik het zelf doen al is het dan wat trager en minder tot in de puntjes , door die rolstoel , terwijl heb ik dan ook mijn beweging want stilzitten is niks voor mij behalve dan voor de pc ! Ik ben ook een denkertje en terwijl ik dan zo bezig ben zit ik aan vanalles te denken …Mijn teksten van de laatste dagen waren alles behalve vrolijk , je krijgt dan lieve reakties en dan vraag ik mezelf af, “waarom zet je dit nu op mijn blog”? Als je ongelukkig bent maak je de andere mensen ook een beetje ongelukkig omdat ze met je begaan zijn ! Gelukkig zijn hangt voor een groot deel af van hetgeen je denkt en ook hoe je denkt. Heb je nog nooit gemerkt dat je eetlust verdwijnt als je met sombere gedachten rondloopt.Soms kan je niet slapen als je begint te denken aan al de ongelukken, de tegenslagen, rampen die boven je hoofd “zouden” kunnen hangen, je geraakt in de put als gevolg van donkere gedachten zoals, Oh, ik heb toch geen chance, …ik geloof dat ik ga ziek worden…, mij zit nu toch eens alles tegen…nu begin ik toch oud te worden….ik ben toch weer zo moe….en zo kan ik blijven doorgaan. Als je zo denkt, trek je ongelukken en tegenslagen als een magneet naar je toe! Voor mijn ongeluk was ik zo een doemdenker en toen sloeg alles tegen (dacht ik) mama zegde soms als ze me zag” maar Nicole je hebt precies weer het kruis van de héle wereld op je schouders hangen” is het nu zo moeilijk om een beetje te lachen en content te zijn met wat ge hebt? loopt ge hier zo tegen uw goesting rond?”Er zijn mensen die ziek zijn, blind zijn, geen eten hebben, gehandicapt zijn, wat zou je dan zeggen?Dit ging bij mij het ene oor in en het andere weer gewoon uit want toen vond ik dat ze me toch niet begreep en dat ze weer héél hard aan het “zagen was”…Nu mama er niet meer is en ik ondertussen toch gehandicapt raakte denk ik nog vaak terug aan haar wijze woorden en meer en meer besef ik dat ze indertijd oh zo gelijk had…Vroeger was ik altijd en om alles triestig een echte pessimist en nu heb ik geleerd “spelenderwijze” te leven, nu, vandaag! Gisteren en alle vorige dagen en jaren zijn voorbij, begraven in de tijd! Je kunt er niks meer aan veranderen. Waren er scherven? Draag ze dan niet mee want ze zullen je dag na dag verwonden, er zijn scherven die je diep in je hart niet kunt genezen maar laat ze dan gewoon rusten! Ik heb moeten leren om met héél weinig tevreden te zijn ik heb nu tijd voor dingen die ik vroeger “doodgewoon “ vond, ik “hoor “nu vogels fluiten, “zie” bloemen en bomen, en kan nog als een kind “verwonderd” zijn over sommige dingen ;de kunst is om het allemaal te ontdekken , geloof me er zijn nog zoveel kleine vreugden rond je huis en zelfs in je huis. Ik heb nog altijd een doelen en redenen om te leven …Nu bezit ik ook een flinke portie humor, die het mij mogelijk maakt te lachen , soms zelfs met mijn eigen miserie! Ik ben er zeker van als er” iets “is hierboven en mama mij zou kunnen zien dat ze nu héél fier zou zijn op mij en gelukkig … ook omdat ik haar woorden onthouden heb !

Prullemieke