Naar aanleiding van een toespraak van koning Albert II, ter gelegenheid van de ontvangst van de voornaamste personaliteiten van België op het paleis van Brussel, was het koekebak. De pers, radio en TV stond er vol van. De koning is tegen de splitsing van België en in zijn toespraak trok hij scherp van leer tegen diegenen, die België willen opdelen in een Waalse en Vlaamse staat. In allerlei praatprogramma's op radio en TV werd de toespraak van de koning scherp gecommentarieerd. Het ging zelfs zover dat men tot de slotsom kwam dat de macht van de koning moest herleid worden tot een protocollaire functie. Ook vonden velen dat de toekomstige koning, namelijk prins Filip niet geschikt is voor die job. Nogal straffe taal! Wat er ook van is, de troon staat op het spel en of prins Filip zijn vader zal opvolgen, is nog niet zeker. Het is dan ook normaal dat koning Albert II in paniek geraakt. Het gaat trouwens over zijn job en die van zijn volgelingen. Om het geld is het te doen!!!
Zoals eerder al geschreven, werd er eind verleden jaar 3 asielcentra verkocht om de begroting in evenwicht te krijgen. Het Rekenhof heeft nu berekend hoeveel miljoen euro over de balk gegooid werd. In totaal loopt het verlies op tot 25.586.722,42 EUR. Dit omdat de3 asielcentra voor veel minder werden verkocht dan dat men er voor betaald heeft. Het domein Zon en Zee in Wenduine werd slechts voor 63,50 % van de aankoopwaarde verkocht; voor Hengelhoef in Houthalen was dat 26 % en voor Les Dolemarts in Vresse-sur-Semois was het slechts 9,50 % van zijn aankoopwaarde. Deze asielcentra werden in 2001 aangekocht door Vande Lanotte om er asielzoekers in onder te brengen. Het domein Les Dolemarts heeft zelfs geen asielzoekers gezien! Van wanbeheer gesproken onder de leiding van de toenmalige socialistische minister!!! Alles mag, alles kan... maar niet voor iedereen geldt die regel!
Terwijl er in België meer dan 60.000 gezinnen over een kapitaal beschikken van minstens 1 miljoen EUR, leven er toch nog enkele honderdduizenden Belgen in armoede. Volgens de cijfers van doktersverenigingen, kunnen één op tien patiënten het ereloon bij de dokter niet betalen. In sociale woonwijken loopt dit percentage zelfs op tot 25 procent. De mensen die in armoede leven zijn dus verplicht het bezoek aan de huisarts uit te stellen, tot wanneer ze genoeg ziek zijn. Het raadplegen van een specialist kunnen die mensen zich ook niet permiteren, met soms dramatische gevolgen Het is ook een feit dat de dokterscabinetten overvol zitten, omdat het huisbezoek niet meer betaalbaar is voor velen. Idem voor een bezoek aan de tandarts. Een behandeling kost veel en het is slechts in uiterste nood dat men op tandartsenbezoek gaat. Besluit: het is niet alleen in "arme " landen dat er armoede is. Ook bij ons kent men dat fenomeen. Waarom dus niet eerst in eigen land de armoede bestrijden?
