onze mening en overtuiging en soms een relaas van een activiteit
24-03-2011
Zenuwachtige CD&V
De CD&V ministers, Leterne op kop,
worden nerveus.
Uit hun eigen geschiedenis leren ze echter
niets. Ze zijn begonnen in 2007 en hebben van detoenmalige belofte om met vijf minuten moed de
splitsing van BHV er door te krijgen en een serieuze verbetering van werking
van de staat er door te krijgen niets terecht gebracht. Uiteindelijk was het de
Open VLD die de stekker uittrok omdat duidelijk was dat het systeem eerst een
regering en dan onderhandelen niets opbrengt.
Als BART DE WEVER nu dezelfde fout zou
maken als premier Leterne zou ik zeggen dat hij niet slaagt. De CD&V
minister zouden moeten leren, net als onze Albert II dat zou moeten doen, de vinger op te steken naar hun Frantalige
collegas van de PS en CDH. Maar dat
durven ze niet want die lui zitten nog in de regering van lopende zaken.
Een vriend gaf me het ledenblad van LBC Kempen van januari - februari in handen.
In dat militantenbladheeft de redactie een in de
kijker hoofdartikel geplaatst met als titel De Staatshervorming
Het artikel is meer een relaas zonder echte
inhoud van een studiedag die over het thema werd gehouden.
Over het onderwerp dat aan Guido Fonteyne
werd toevertrouwd, wederzijdse vooroordelen over Walen en Vlamingen, noemt de
redacteur het een ontluisterend verhaal dat dikwijls te herleiden is tot de
economische machtsverhoudingen.
Even ontluisterend noemt hij de opsomming
die ene Frans Geerts naar voor bracht met de vergelijking van de sociale
programmas van de verschillende politieke partijen.
In het zog van de grote baas van zijn
overkoepelende vakbond, tot heden nog Cortebeeck, haast de redacteur zich om alleen de punten van het N-VA
programma, zonder enige achtergrond, op te sommen en als markant lees nefast
voor de vakbond en zijn leden naar voor te schuiven.
Met achteraf de stille verborgen wenk om
niet voor N-VA te stemmen bij eventueel nakende verkiezingen.
We nodigen de lezer dan zelf maar uit om de
standpunten van N-VA eens volledig door te nemen en vast te stellen dat deze
programmapunten bedoeld zijn om schoon schip te maken met verkeerd lopende
zaken waarvoor de vakbonden en hun lobbywerk mede verantwoordelijk zijn.
Dat
laatste schrijft de redacteur van het LBC blad niet.
Luc Tuymans is een kunstenaar, een goed schilder zegt men. Ik zal het niet tegenspreken want ik ken er te weinig van, hoewel ik er mijn gedacht over heb. Hij is dus een mens van de Cultuur. Wanneer hij zegt dat de politiek zich niet moet moeien met Cultuur, ben ik zeer geneigd om hem tegen te spreken. Stel dat er geen Minister van Cultuur is, stel dat er geen budgetten voor Cultuur zijn, stel dat er geen subsidies voor culturele werking zijn, noch landelijk noch lokaal, stel dat er geen culturele centra zijn want de politiekers mochten/mogen niet beslissen dat die er kwamen/komen, waar staat een Luc Tuymans of anderen dan?
Doelman Stijnen en Lieten. Waar ligt het verschil?
Ondertussen (21 februari) is bekend dat doelman
Stijnen en Club Brugge in onderling overleg uit mekaar gaan. Zou Lieten
niet beter hetzelfde doen bij de Vlaamse regering.
De inspanningen van Caroline G. en haar
partijgenoot JVDL om media-aandacht te krijgen zinken in het niets met de
gelekte e-mail van de Vlaamse Minister van SPa-signatuur met ongehoorde en
zelfs onbeschofte uitlatingen over haar collega's en zelfs over de Vlaamse
regering waar ze zelf deel van uitmaakt. Over nestbevuiling gesproken. Excuses achteraf veranderen niets aan
de schade die een dergelijk misprijzen voor Vlaanderen en de eigen Vlaamse regering
veroorzaakt.
Los daarvan heb ik zo het vermoeden dat dit
een zoveelste georkestreerde actie is van de SPa om ook schade toe te brengen
aan de positie van de Vlaamse kant van de onderhandelingstafel voor een federale
regeringsvorming en staatshervorming. Ik hoop dat mijn vermoeden onjuist is.
Maar het kwaad is geschied en daar zal Vlaamshatende
francofonie gretig op inpikken.
Waarom Bracke nu zo belaagd wordt, en daarmee viseren de media natuurlijk N-VA, is mij een vraagteken. Bracke was eerst en vooral geen mandataris van een andere partij, mogelijks wel lid. Maar wat heeft dat in godsnaam te maken met zijn huidige standpunten. In de eerste plaats wens ik hem proficiat dat hij durft veranderen en in de tweede plaats vraag ik aan de lui die er nu een halszaak van maken waarom ze zo niet tekeer zijn gegaan wanneer sommige VU leden - mandatarissen naar de liberalen zijn overgestapt Het antwoord is eenvoudig: zoveel mogelijk N-VA proberen te beschadigen en het Vlaams bewustzijn te onderdrukken bij de kiezer.
De lui van het ACV volgen de media in die hetze tegen de partijen die ze te Vlaams vinden.
Reynders heeft in het verleden getoond dat hij het goed kan uitleggen maar ook dat zijn prestaties niet al te hoog mogen ingeschat worden. De keuze van D.R. is misschien toch niet zo onlogisch voor de gekke toestand. Het was zijn Vlaamse (?) collega die de stekker er uittrok, nu kan een Waalse liberaal proberen de stekker er terug in te steken. Maar ik vrees dat de differentiaalschakelaar vlug zal uitvallen.
De Vlaamse balie pleit voor splitsing van Justitie volgens de gemeenschappen. De Franstalige advocaten willen ook een splitsing, maar volgens de gewesten. En ik die altijd dacht dat justitie over de daden van personen handelt, en dus persoonsgebonden materie is. Dit laatste hoort toch bij de gemeenschappen?
Ik heb geen 99 dagen nodig gehad, en ook geen 228 om te weten hoe hypocriet de Franstalige politici zijn. En ongelukkig zijn daar een aantal Vlaamse (?) politiekers nog altijd niet van overtuigd. Zij willen immers geen staatshervorming, hoe luid ze ook roepen dat ze dat wel willen.
En nu nog de meest onnozele komedie van Di Rupo met zijn voorstel tot regering van nationale eenheid. Eén, hij miskent de uitslag van de verkiezing, Twee, hij blijft de ezel uithangen door niet te willen inzien dat wat de Vlamingen stellen rechtmatige eisen zijn om de staat te veranderen in een goed draaiende machine waarbij de Walen alleen maar baat bij zullen hebben zonder de rechten van de Vlamingen te schenden.
Het is nu maar te hopen dat een SP.a - en misschien ook Groen! - inzien dat ze moeten stoppen om lakei van PS te spelen.
Het gedrag van een Laurette O. is tekenend voor domme mensen die hun ongelijk niet kunnen inzien en een terechtwijzing niet kunnen aanvaarden.
België is ziek maar niet iedereen wil het genezen.
Wie 'de inhoud' bekijkt van wat beide kanten voorstellen, kan niet
ontkennen dat de Vlaamse voorstellen erg dicht liggen bij wat de
internationale instellingen aanraden aan dit land, en hervormingen zijn
die andere landen meestal al doorgevoerd hebben.
Wat hierboven staat is de laatste alinea uit wat G. Tegenbos schrijft in de De Standaard (online). Is er dan toch een journalist die gezond verstand heeft en er een klare kijk op heeft dat wat N-VA stelt en vraagt voor "den Belziek" een zegen is .
Jammer dat De Standaard die tekst niet in koeien van letters op de voorpagina plaatst.
Radiomaker Jean-Pierre Rondas neemt na dertig jaar afscheid van de radio. In een uitgebreid gesprek met De Morgen heeft hij het onder andere over radio maken, de (onbestaande) objectiviteit van journalisten, de "Noord-Belgen", de consensusdemocratie en zo
Radiomaker Jean-Pierre Rondas neemt na dertig jaar afscheid van
de radio. In een uitgebreid gesprek met De Morgen heeft hij het
onder andere over radio maken, de (onbestaande) objectiviteit van
journalisten, de "Noord-Belgen", de consensusdemocratie en zo veel
meer. (...)
Omdat ik op zondag eerder naar zijn uitzending luister dan naar de zevende dag te kijken vind ik dat ik onderstaande tekst , niet van mezelf, toch als een eerbetoon aan J.P. Rondas mag publiceren.
"Je kunt niet tegelijk journalist zijn en geen mening hebben. Je
kunt je mening dan onderhuids laten blijken. In elke oogopslag van
Kathleen Cools schuilt een mening. In elk grimas van Phara zit
onderhuids een opvatting. Als Martine Tanghe haar neus wat optrekt,
geeft ze een opinie. Ik heb altijd verkozen, op mijn positie, om
ronduit uit te komen voor mijn mening. De luisteraars apprecieerden
die openheid wel. Ik heb nooit gedaan alsof."
"Ik heb een hekel aan de politiek correcte consensus in de media. Ik
noem dat de desk opinion. Op een redactie, zoals bij de VRT, leeft
een soort stilzwijgende politieke consensus: wij denken nu eenmaal
zo over de dingen, en niet anders. Voor een individuele redacteur is
het verduiveld lastig om zich te onttrekken aan die opinie. Wij
stille Vlamingen hebben het in het algemeen ook moeilijker met het
ontwikkelen van een eigen mening, dan is het handig dat 'het
systeem' voor jou denkt. Die desk opinion is een niet-mening:
clichés worden doorgegeven als waarheden en niet meer bevraagd. Wie
uit de band springt, wordt weggezet omdat hij 'een vermanend
vingertje' opsteekt. Frank Vandenbroucke is bijvoorbeeld iemand die
voortdurend gekleineerd wordt met dat soort kwalijke kwalificaties.
Ik word daar zo moe van.
"Ook in de cultuurwereld bestaat een dergelijke pseudoprogressieve
eenheidsmening. Tom Lanoye vorig weekend in De Morgen, de
kunstenaars die zich in de KVS verzetten tegen de
regeringsonderhandelingen... ik noem dat de Noord-Belgen. België is
voor hen een soort ideële, apolitieke, van harmonie doordesemde
gemeenschap. De neutrale ruis over de betoging om een regering te
eisen is toch pure apolitiek? Er wordt gemanifesteerd tegen de
lengte van de onderhandelingen. De indruk wordt gewekt dat de
politici ofwel te dom zijn om die consensus te vinden ofwel te
halsstarrig en nog liever de welvaart van de mensen moedwillig
bedreigen. 'Ze kunnen het niet.' Wel, ik stel voor dat die
manifestanten eens proberen hun zo vanzelfsprekende
harmonievoorstellen voor te leggen op de onderhandelingstafel. Ik
vrees dat ze hun naïeve hoop op een snelle wedergeboorte van het
Nieuwe België snel zullen verliezen.
"De consensusdemocratie is bijna een morele imperatief geworden: je
moet overeenkomen. Op een zeldzame uitzondering na werkt politiek zo
niet. Politiek is meningsverschil, compromissen zijn een dekmantel
voor een machtsstrijd die hoe dan ook in de een of andere richting
is gekanteld. Helemaal te gek voor woorden vind ik dat het
uitgerekend Amadezen zoals Dirk Tuypens zijn die nu vanaf het podium
van de KVS tot harmonie oproepen. Niks tegen Amadezen ze runnen hier
de beste boekhandel van de stad maar inzake harmonieus samenleven
zijn zij nu eenmaal niet de meest geloofwaardige woordvoerders. En
al die belgicistische liberalen lopen daar blind achteraan. Denken
die nog voor zichzelf, vraag je je af. Dan krijg je Mathias De
Clercq of Dirk Verhofstadt met een discours dat zogezegd
antinationalistisch is, maar feitelijk het PVDA-standpunt vertolkt.
"Politiek gaat om strijd, niet om consensus. Persoonlijk wil ik
liefst met iedereen overeenkomen. Ik heb niet graag vijanden. Ik ken
trouwens niet veel mensen die daar wel goed tegen kunnen. Ik voel
ontzettend veel voor marxisme en kan me vinden in bepaalde
stellingen van het ethische liberalisme of de ecologische gedachte.
Maar je moet ook niet simpel zijn in deze kwesties.
"Luc Huyse stelt terecht dat drie breuklijnen door de samenleving
lopen vrijzinnigen versus katholieken, links-rechts,
Vlaams-Franstalig. Veel politiek gebeurt op die kruispunten, maar ik
laat mij niet wijsmaken dat politiek het streven is naar alleen
harmonie. Uiteindelijk gaat het er toch om dat je de ander overtuigt
van jouw gelijk. En dus zit er niets anders op dan altijd maar weer
argumenten aandragen, met mensen praten, iets laten horen. Dat is
geen revolutionaire gedachte, dat is burgerschap.
"Er bestaat een heel mooi boekje van een Joodse filosoof, Avishai
Margalit, Compromissen en rotte compromissen. Rotte compromissen kun
je niet sluiten. Waar ik me tegen verzet, zijn compromissen die zich
al bij voorbaat in het hoofd van de Vlamingen afspelen. Zo gaat het
bij communautaire onderhandelingen telkens weer: de Vlamingen
slikken al op voorhand de helft van hun verlangens in, waarop de
tegenpartij toch nog zegt dat alles inbuvable is. Zo krijg je een
vercompromissing van het compromis.
"Bart De Wever is in zijn hoofd klaar om een compromis te sluiten.
Zijn verduidelijkingsnota was daar toch een mooi bewijs van. Dat was
niet het N-VA-programma dat hij daar oplijstte. Maar als je dan door
de tegenpartij ronduit gekleineerd wordt, begrijp ik dat je even aan
de kant gaat staan. Dat is het gevolg van de eigenaardige
dwangsituatie van een schijndemocratie. Alle Vlaamse partijen hebben
de Vlaamse resoluties getekend, en bevestigd in de Octopusnota, waar
iedereen het min of meer eens over is. Je krijgt dat maar niet
verkocht aan de andere kant. Ze hoeven zich daar ook niks van aan te
trekken omdat de democratie hier is uitgeschakeld.
"Zullen we een federale kieskring instellen om het democratisch
deficit weg te werken? Subiet, wat mij betreft! Maar dan wel een
échte en geen getrukeerde, waar de zetels al op voorhand verdeeld
zijn. Dan zouden wij kunnen zeggen: we kennen geen Vlamingen, Walen
en Brusselaars meer, we kennen alleen Belgen. Goed plan, maar dan
moet de grendelgrondwet wegvallen. Dan zijn we altijd en overal
Belgen, die bij meerderheid beslissen. Bestaat de meerderheid uit
Vlamingen? Jammer dan. Dat is de kwestie natuurlijk: die grendels en
alarmbellen zijn niet uitgevonden uit vrees voor een Franstalige
secessie, maar uit vrees voor de demografie en voor de democratie
die voortvloeit uit de demografie.
"De principes die een federale staat gezond zouden kunnen maken, als
er maar aan gehoorzaamd werd, uit rechtvaardigheid, kun je aan de
Franstaligen niet verkopen. Voor mij gaat het om wederzijdsheid,
transparantie en loyauteit. Wederzijdsheid betekent dat je niet aan
een ander vraagt wat je zelf niet wilt toegeven. Willen de
Franstaligen faciliteiten voor de Vlamingen die in Waals-Brabant
wonen? Ik dacht het niet. Als je zoiets nog maar zegt, ben je al een
separatist.
"Loyauteit wil bijvoorbeeld zeggen dat je niet, zoals Elio Di Rupo
heeft gedaan, achter onze rug naar de Nederlanders gaat en zegt: die
IJzeren Rijn is slecht voor de werkgelegenheid in het station
Luik-Guillemins.
"Ik ben geen romantische flamingant. Er is geen paulusmoment
geweest, waarop ik van mijn paard gedonderd ben en plots voor de
Vlaamse zaak ben beginnen te strijden. Voor mij is dat een geval van
voortschrijdend inzicht. Door die reciprociteit, loyauteit en
transparantie die er niet zijn. Dat zijn zaken die ontbreken in
België. Er schort iets aan onze parlementaire democratie. Wat dat
betreft ben ik veel radicaler dan De Wever.
De agenda van de Grobbendonkse gemeenteraad
van 18 januari 2011 telde slechts 4 items.
Er was dus tijd voor de vraagstelling.
En die kwamen er. De oppositie (VB en Sp.a)kwam
aan het woord, handelend over het plaatsen van toiletten tijdens markten,
kerstboomverbranding, verkeersveiligheid, het niet meer beschikbaar zijn van
het militair domein voor de roefeldag(en), de toegangsweg tot het containerpark
en nog veel andere..
Daartussen zat natuurlijk ook de vraag over
het zwaard van Damocles voor het oude gemeentehuis van Bouwel.
Daarbij bleek nog eens dat het huidige
bestuur niet luistert naar de bevolking maar zijn goesting doet, onverschillig
wat ze in beleidsverklaringen vroeger hebben gezegd.
Het komedie-toneeltje dat daarbij werd
opgevoerd door de emotionele dochter van de laatste burgemeester van de nog onafhankelijke
gemeente Bouwel was frappant.
Als er niet voldoende bezwaarschriften
wat we niet hopen voorgelegd worden denken we dat, ondanks het negatieven
advies van het Vlaamse Instituut voor Onroerend Erfgoed (VIOE) dat het gebouw
met VOEE ID 47 009,ten dode is
opgeschreven.
De gemeente laat hier een grote kans
verloren gaan eens te meer om in de (deel)gemeente iets te creëren waar de
bewoners en verenigingen baat bij hebben.
Het bouwen van 8 sociale woningen kan zeker
nog op andere plaatsen gebeuren of met een betere incorporatie van dit oude
gemeentehuis. Met wat creativiteit kan de gemeente wel iets vinden. Er ligt op
de hoek van Ter Duinen en het Dorp ook nog een braakliggend stuk.
Lezers die De Standaard-online niet bekijken of gisteren (6 jan ) niet naar TerZake hebben gekeken kunnen best toch eens surfen naar de onderstaande links:
Met deze nota konden we nooit landen
Uit De Standaard online vrijdag 07 januari 2011 Auteur: Sofie
Vandenhouwe , Isabel Albers
Hoe dikwijls zeggen de Franstalige politici ja en hebben ze neen in het achterhoofd? Het zijn hypocrieten tot en met. Dat hebben zowel CD&V als N-VA zeer goed begrepen. Alle commentaren - media en hun forums, SP.a en Groen! die dat ontkennen of iets anders vertellen weten niet wat de rechten zijn van Vlaanderen en zijn bevolking.
De zoveelste uiting van non-discretie van CG die zegt dat alles nu klaar is voor een oplossing laat mij vermoeden dat de tekst die VDL zal presenteren een tekst met erg veel socialistische (lees PS) trekjes zal zijn. Ik hoop dat dit vermoeden onjuist is. BDW zal goed moeten opletten.
Ondertussen (31/12/2010) is het bericht verschenen en bevestigd door de betrokken personen dat op de dag van de ziekte (later veranderd in zich onwel voelen) VDL en CG samen in een restaurantje in Oostende samen waren. Ik zou bijna gaan geloven dat de zieke moeder van VDL ook al een alibi was voor achterbakse PS en Sp.a onderhandelingen.
De conclusies van het Overlegcomité van de Vlaamse Bewegingen is niet te onderschatten. Ik hoop dat vooral de CD&V daar lessen uit trekt. Tevens doen de besluiten van het comité vermoeden dat we hier te maken hebben met een enorm vuil spel vanwege zowel het koningshuis als van de socialistische as met haar zogenaamde professor-bemiddelaar. Het blijft toch een rode. Ik hoop, nog maar eens, dat Bart De Wever en de onderhandelaars van N-VA én CD&V voet bij stuk houden om een correcte oplossing te bereiken. Het discours van professor Moesen kan meer dan waarschijnlijk behulpzaam zijn.
Kerstmis is weer goed geweest. het was een witte. Geen record weliswaar wat de witheid betreft. Wat wel een record is, is de tijd voor een regeringsvorming en dat werkt op de zenumwen van sommige mensen. Vooreerst onze Albert II die er op aandringt dat de Vlamingen weer zouden toegeven. En dan is er Tom Lanoye die denkt dat hij de Styn M.moet nadoen, zich interessant wil voordoen door de reputatie van de werkende Vlaming te besmeuren. Waar haalt hij het uit!. Tom zou beter bij zijn job als schrijver blijven en ook eens meer het werk lezen van bevoegden, ook buitenstaanders en buitenlanders die de situatie kennen en de rechtmatigheid erkennen van wat Vlaanderen vraagt..
