Gisteren, lezend in L_-M. Chauvet, The Sacraments, The Word of God at the Mercy of the Body, werd ik bijna van de hand Gods geslagen! Hoe kan iemand een levenlang blind blijven voor absurditeiten die hij bijna dagelijks leest en waarmee hij zelf bijna dagelijks 'werkt'? Ben ik dan zo lang zo kritiekloos geweest?

Chauvet leunt soms op het, de Joden van het heidendom onderscheidende, begrip dat in de Bijbel Jahweh in de geschiedenis ingrijpt. En Chauvet komt ook vaak terug op het feit van de offers, en op het begrip godsdienst..

Maar hoe kan God ingrijpen in de geschiedenis? Zijn God en geschiedenis compatibele begrippen? Neen!

Wat is er mogelijk naast God? Wat kan er bestaan naast God? Niets! Zelfs niet Niets! En hoe kan God zo stuntelig omgaan met die geschiedenis? Zo stuntelig ingrijpen in de geschiedenis. Meer beetje bij beetje beetje, als in salamischijfjes? Hoe kan Hij die probeersels lanceren? Aanzetten geven? De Fransen spreken dan van 'pédagogie divine'. Dat wil bij mij zeggen half werk afleveren! Hoe is dat toch mogelijk? Bij het eerste mensenpaar loopt het al fout. En de eerste generatie pleegt al doodslag! En de zondvloed dan? De woestijnervaring wordt opgevoerd als het voorbeeld van 'pédagogie divine'! Van gestaag opvoedzen van de mensen tot menselijkheid, tot humanitas.

Neen, zonder kenosis kom je er niet! Zonder kenosis loopt je onvermijdelijk vast in absurditeiten!

En wat met het begrip godsdienst? Welke dienst kunnen wij God verlenen? Wat kan hem dienen, hem van dienst zijn? De Volmaakte! Het is te absurd om rond te lopen!

God kan niet gediend worden, als hij zich niet vernedert tot een behoeftige leenheer.

Godsdienst is een feodaal begrip! Uit de tijd van Jurassic Parc.

En offers? Wat heeft de brave Heer niet, nog niet? Wat mist Hij? Hééft Hij wel iets? Hij die alles IS! Alles? Alles: dat impliceert toch veelheid, toch verdeeldheid, Zerstreuung, divertissements ( Pascal).

Neen, zonder kenosis kom je er niet uit. Loop je onontkoombaar verstikt in absurditeiten!

Dat eeuwenlang geleerde mannen en vrouwen, dat scherpkritische denkers dat zijn blijven schrijven!

Dat theologen en exegeten die begrippen: ‘ingrijpen in de geschiedenis', 'godsdienst', 'offeren' kritiekloos zijn blijven hanteren? Weer en weer en weer, ....................!

Ik dacht dat mijn visie op kenosis, voor deze absurditeiten een uitweg bracht!

We moeten beslist opzoek nar een andere invulling van het begrip religie!