Provinciaal indoorkampioenschap van de vierde afdeling vond plaats op KPC MISTRAL op 26 maart 2023.
Onze club PC Heirnis was er uiteraard ook en wel met drie ploegen.
Jean – Daniël – Joost
Stefaan – Fede - Jeroen
Olivier – Dirk - Bryan
Er werd intens gestreden, met vol enthousiasme naar de finale toe...maar enkel de ploeg van Stefaan haalde de halve finale. Toch een heel goed resultaat! Dank aan Valérie en Freddy voor de foto's en het bijhouden van de talrijke standen!
Op de “Dag van de zorg” mochten onze Heirnissers proberen om hun laatste competitiematch van het seizoen 22 – 23 te gaan winnen op het terrein van Pc. Terheiden C. Het beloofde geen gemakkelijke opgave te worden en wat nog belangrijker was, de tweede plaats in het klassement stond op het spel. Pc Terheiden C was heel lang vooropgesteld als grote titelkandidaat maar K PC De Bevers B had daar een stokje voor gestoken en de mannen uit Waregem prijkten op de eerste plaats en konden niet meer ingehaald worden. Onze Snoekstraters wilden er alles aan doen om hun eerste seizoen in schoonheid te beëindigen en ergens werd er zelfs gefluisterd dat sommige spelers enkele dagen in afzondering zouden gegaan zijn en dit na het lezen van de na- én voorbeschouwingen op de blog. Jean, Joost en Jeroen hadden in de eerste ronde een taaie klant aan de ploeg van Filip, Siegrid en Frans, maar ze wisten toch een eerste punt binnen te halen. Daniel, Dirk en Robbe konden jammer genoeg geen fatsoenlijke bal neerleggen en ze gingen met 13-3 roemloos ten onder. Gelukkig was team Stefaan ultra gemotiveerd en Olivier en Valérie pointeerden dat het een lieve lust was. Resultaat een knappe 5-13 uitslag. Na de eerste ronde leidde Pc Heirnis met 1-2. In de tweede ronde had het team van Daniel iets recht te zetten. Freddy kwam Robbe vervangen en er werd een knappe 2-13 op de petanque-mat gelegd. Team Jean en team Stefaan lieten het niet afweten, zij voerden een knap stukje tactiek op. Ze lieten de tegenstrevers in de waan dat ze er niets van konden terecht brengen en dat met het oog op de derde ronde om daar hun ware kunnen en kunde tentoon te spreiden. Boterhammen-break met stokbrood en beleg bij een 3-3 stand. De derde ronde kan in één woord samengevat worden: formidastisch! Het was al Heirnisse wat de klok sloeg en in een mum van tijd stond er tweemaal 3-13 en één keer 6-13 op het scorebord EN…wat heel belangrijk was een 3-6 overwinning met een tweede plaats in het klassement. Fiere spelers, een gelukkige voorzitter en een trotse sportleider. Het eerste Heirnis-seizoen mag ongetwijfeld heel geslaagd genoemd worden. We zijn thuis ongeslagen en…in vierde afdeling de eerste Oost-Vlaamse ploeg want KPC De Bevers is een West-Vlaamse ploeg. We mogen ons dus eigenlijk feitelijk als kampioen 4de afdeling beschouwen … wat we graag doen!
Tot slot nog even dit: heeft het vorige blog-artikel er werkelijk zo op ingehakt of was het de belofte van ‘bij winst geef ik een bak….Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat dit het laatste verslag is geweest en dat ik iedereen moet bedanken die heeft bijgedragen om elke week weer dit stukje te kunnen plegen. Ik ga geen namen noemen, want het risico om iemand te vergeten is te groot. Bedankt ALLEMAAL en proficiat PC Heirnis!
Er zou dus een voorbeschouwing komen bij de laatste wedstrijd van het seizoen…maar vaak moet er eerst een nabeschouwing komen opdat een en ander duidelijk zou worden. En, alvorens aan een beschouwing, voor en/of na, te beginnen, moet ik een bekentenis doen. Nadat ik een veertiental dagen geleden de wedstrijd tegen Chapoo E had ontleed en vele numerieke ‘toevalligheden’ (lees: zekerheden) van deze competitie had ontdekt, was ik vastbesloten om voor de wedstrijd tegen Pc Reynaert F niets aan het toeval over te laten en trachten van aan de weet te komen wat de sluwe en listige vossenkoppen met ons zinnens waren. Zonder ook maar iemand van het bestuur in te lichten -ook de sportleider niet- besloot ik om een helderziende in te schakelen!
Het gelaat van professor Nostraballus kwam me meer dan bekend voor. De vermaarde ‘ziener' had ik in mijn jonge jaren, als fervent city-tripper, ettelijke keren zien prijken op aanplakzuilen in de meest diverse Europese hoofdsteden. Hij wou me ontvangen in zijn bescheiden villa in Sint-Martens-Latem waar hij normaliter géén consult hield, maar voor mij een uitzondering wou maken. Toen ik aanbelde, opende hij in hoogsteigen persoon de deur. Hij was gehuld in een soort satijnen kimono met brede mouwen en hij droeg een lederen riem rond zijn middel. Zijn blik doorboorde me…ik voelde het aan met mijn ellebogen: dit was een man met bijzondere occulte gaven! “Kom binnen” zei hij “het is koud buiten.” Ik beschouwde dit al meteen als de eerste waarheid. Hij liet me binnen in een klein duister kamertje waar het naar zand, keien en verschraald bier rook. “Ga zitten” zei hij “ik wil me even concentreren.” Hij sloot zijn ogen en toen hij deze na zo’n vijf minuten terug opende, zei hij met krakende stem: “Oké, nu kan ik alles!” Ik feliciteerde hem en vroeg of hij nu werkelijk alles kon ‘helderzien’ en voorspellen." “Ik wil beginnen” zei hij “met een eenvoudig inleidend therapeutisch telepathisch experiment. Geef me gewoonweg uw rechterhand, blijf vooral rustig en denk: ‘Moet ik hem nu betalen of betaal ik later…Is dat niet zo?” “Neen” antwoordde ik. “Dan had u dat wel moeten denken” glimlachte hij; “Hoeveel is het?” vroeg ik. “Dat laat ik aan de beleefdheid van meneer over” mompelde hij. Ik schoof een briefje van vijftig Euro naar hem toe. “Ik zie er twee” fluisterde de ziener. “Dank u, nu gaan we verder. ” Ik opende mijn ogen en stond perplex: de twee vijftigers waren verdwenen; “Ziet u” oreerde hij “uw probleem ligt bij vijftigers” “Ja” repliceerde ik “maar meer toch nog bij petanquers en hun ballen .Ik zou willen weten of wij zondag aanstaande zondag onze wedstrijd tegen Pc Reynaert F kunnen winnen” “Alles kan ik nog niet onthullen” zei hij, “maar dit kan ik u wel zeggen: als Reynaert F méér rondes wint dan jullie, hebben zij de overhand… Scoren jullie meer ronde-punten, dan is de zege voor jullie; zo gaat dat nu eenmaal bij petanque.” “Wat denkt u van onze pointeurs?” “Het zijn harde werkers, ze proberen de ballen te begrijpen, ze voelen waar het ijzer naar toe wil, wat die ballen vragen en wat ze nodig hebben, dat getuigt van begrip. Helaas zijn ze niet één met het veld!” “En onze schutters?” vroeg ik. “Dan weer te kort, dan weer te lang…hun ballen zijn vaak niet rijp genoeg om uiteen te spatten op deze van de tegenstrever…dat is wat een schutter altijd voor ogen moet houden: de optimale rijpheid! “Maken wij zondag een kans” prevelde ik. Hij sloot de ogen voor enkele minuten en fluisterde dan: ”Alles hangt ervan af of ‘het’ er is…je kunt het aan velerlei dingen aanvoelen: de manier waarop de kapitein zijn pint drinkt voor de wedstrijd, het aantal keren dat een vrouwelijke speler gaat plassen, het handjes -schudden voor de wedstrijd, de toss…het kan allemaal bepalend zijn…dat alles tekent de mentaliteit! “Meneer” zei ik, “sorry maar dit is me te veel, ik ga!” “Bij het buitengaan vindt u bij de deur een schaaltje waarin een klein houten balletje ligt. Als u nog drie briefjes van vijftig euro in het schaaltje legt, zal op het balletje het aantal winstpunten van de komende wedstrijd verschijnen.” Ik ben buitengegaan en heb mijn hele bezit - twee briefjes van vijftig euro- in het schaaltje gedeponeerd maar naar het balletje heb ik niet durven kijken… Zoals ik bij het begin al zei: ik heb niemand hiervan verteld… nu weten jullie het… Had ik één briefje van vijftig méér gehad, waren we zondag niet verloren, dan hadden we vijf punten gehaald in plaats van vier! Sinds zondag 12 maart heb ik me teruggetrokken in complete afzondering en ik hoop door een houding van strikte geheelonthouding heeldergans gelouterd en gezuiverd terug aan het verslaggevingswerk te kunnen gaan voor de laatste wedstrijd tegen PC Terheiden. Ik wil hieraan al beginnen met een uitgebreide voorbeschouwing. Wees gerust, ik ga niet nog een keer dezelfde fout maken en te rade gaan bij Nostraballus; het zou me een bom geld kosten en in dat houten balletje in een schaaltje heb ik helemaal geen vertrouwen meer. Ik zoek goeie raad en steun bij Henri Lacroix, de Franse top-petanquer met een palmares om u tegen te zeggen. In een privé chat staat hij mij te woord en wat ik vooral onthoud is zijn nuchtere kijk op de wedstrijd. “Je moet weten”, zegt hij “het zijn de ballen die het spel maken en de uitslag bepalen. Voor een cruciale wedstrijd ‘marineerde’ ik mijn ballen altijd een avondje in javel Lacroix… succes gegarandeerd: loepzuivere pointage en scherpe schuttersaktiviteit dankzij de zuiverheid van de ballen en natuurlijk de verwijzing naar mijn familienaam.” Bedankt, meneer Lacroix maar een marinade zie ik toch niet direct zitten dus even een telefoontje gepleegd met Dylan Rocher, wereldkampioen van 2021. Deze vriendelijke dertiger heeft zo zijn eigen raadgevingen: luister naar de muziek van Bob Dylan en eet tijdens de wedstrijd genoeg ‘rocherkes’. Sorry, kampioen maar daar hebben wij, simpele Snoekstraters geen boodschap aan. Besluit: we zullen het zondag helemaal zelf én zonder goeie raad van wereldkampioenen moeten doen! Of… misschien moeten we zondag bij het binnenkomen van het lokaal van Pc Terheiden gewoon eens beginnen met een grondige studie te maken van de terreinen en de looplijnen van de ballen opslaan in onze grijze massa, het zal ons een eind op weg helpen om schitterende pointeerballen neer te leggen. Niet allemaal beginnen met de boel aan stukken te knallen; de tegenstrever even observeren, nagaan of ze graag ver of dichtbij spelen … zijn er linkshandigen, …enfin: de minuten voor de aanvang van de match de bal uit de piste kijken en tijdens de match schitterende ballen in en op de piste leggen. Denk er aan: wij zijn Heirnissers en hebben een schitterend parcours afgelegd we kunnen dit zondag bekronen door te winnen en ons te verzekeren van een puike tweede plaats achter die West-Vlaamse ‘hout-eters’. Wij wonnen thuis al onze wedstrijden en we deden dat tegen clubs die allemaal meer dan één ploeg in competitie brengen. Voor dit eerste competitiejaar verdient iedereen een dikke proficiat en ik hoop van zondagavond een uniek stuk te mogen schrijven over ONZE OVERWINNING
Het doek is bijna gevallen over onze competitie en onze voorlaatste wedstrijd was er één van cruciaal belang: als we konden winnen en de Bevers kregen een nederlaag aangesmeerd, mochten we nog titelambities koesteren… Tja, heel veel ‘als’ en helaas is ALS een heel kwaadaardige, dodelijke aandoening waarbij het motorisch systeem getroffen wordt. Het petanquehuis van de vossenkoppen uit Lokeren is een schitterend complex met negen binnenbanen en een groot aantal buitenbanen. Op het eerste gezicht lagen de banen er normaal bespeelbaar bij wat ons een klein beetje geruststelde, want wij zijn niet de spelers die het van box-spring velden moeten hebben. De eerste ronde namen onze drie tripletten een bliksemstart. Team Daniel met Dirk en Jeroen veegde de vloer aan met Etienne, Dirk en Marleen en liet dit vossenkoppen het blote achterste van dame Fanny kussen. Stefaan zijn team bestaande uit de schutter hemzelve, Fede en Freddy wou zich niet laten kennen en het zag er eventjes naar uit dat zij ook een paar blote billen zouden uitdelen om te kussen, maar uiteindelijk besloten onze drie ‘snoepers’ – na een diepe blik in de ogen van een zekere Martine- om een genereuze gift van drie punten te doen aan Pc. Reynaert. Jean met Olivier en Joost had het even moeilijk om in het juiste ritme te komen maar eens dit gevonden was, ging het naar een vlotte 6-13 overwinning. Eindstand na de eerste ronde: 0-3; euforie alom bij de Heirnissers en diep in mijn Snoekstraat-hart droomde ik er al van om het epos van Reynaert te herschrijven. Vol verwachting dus naar de tweede ronde. Team Stefaan werd helemaal niet beloond voor hun gulle gift van de eerste ronde want ze werden wandelen gestuurd met 2 puntjes. Het team van Jean hield een heuse vossenklopjacht, maar moest vrede nemen met 9 punten. Voor team Daniel zag het er lange tijd erg rooskleurig uit maar zij lieten zich jammer genoeg vangen aan de ‘passie-praat’ van Rony, Paul en Martine en zo werd het 13-11 wat voor onze Snoekstraters een kleine catastrofe betekende want nu stond er 3-3 op het scorebord. Tja, als Pc Reynaert de passie preekt, spelers van Pc Heirnis let op uw pointage én op uw schutters-ballen. Toch was er nog niets verloren: tweemaal winnen en de puntjes waren binnen. Jammer genoeg hielden onze Heirnissers in die derde ronde te weinig rekening met enkele spreekwoorden en/of gezegden die in Lokeren en meer bepaald in de Malpertuus burcht in gebruik zijn. “Vossen vang je met vossen” is een eenvoudig iets, maar je moet het weten te gebruiken en dat lukte niet voor Stefaan, Fede en invaller Robbe; ze wisten net nog 5 punten te versieren. Toch was er nog hoop op het wedstrijdpunt. Jean, Olivier en Joost speelden met in het achterhoofd de spreuk “Een oude vos verliest wel zijn haren maar niet zijn streken” en ze lieten zich niet vangen aan die Reynaert toeren, ze zegevierden met een fraaie 12-13. Helaas had intussen het team van Daniel de ballen én de duimen moeten leggen met 13-8.
Eindstand 5-4 Toch nog één troost-gedachte: we scoorden wel 2 punten meer dan de vossenkoppen: 85-87; Volgende week spelen we onze laatste wedstrijd, op het veld van en tegen Pc Terheiden. Ik beloof een ruime voorbeschouwing te schrijven voor deze wedstrijd. Kijk dus de komende dagen af en toe eens op onze blog… als je wil natuurlijk en…als je niet wil: je zult er later ongetwijfeld spijt van hebben.
Enkele foto's en leuke video's (met dank aan Ron!) van de clinch tissen PC REYNAERT F en PC HEIRNIS GENT. Het verslag lezen jullie als naar gewoonte hierboven. De video's aanklikken, zo zie je onze competitiespelers in volle actie!!
Op de dag dat Parijs-Nice startte en ook op de dag The Belgian Tornados goud veroverden op de Europese atletiek kampioenschappen, mochten wij in de grote zandbak van Letterhoutem gaan spelen.
Veel volk om de spelers van Chapoo aan te moedigen was er niet komen opdagen en het lokaal bood dan ook een wat mistroostige aanblik. Onze Heirnissers die gewend zijn om in een gezellige sfeer te spelen hadden er dan ook niet direct een goed oog op. Kwam daar nog bij dat onze sportleider fameus had moeten puzzelen om drie tripletten samen te stellen. Het beloofde een pittige wedstrijd te worden want, goeie genade, het “hoeden-team” bestond uit één eunuch en acht dames! Onze Heirnissers, gekend als echte ladykillers, waren blijkbaar toch onder de indruk van al die charmes die Anja, Marika, Mia, Jacqueline,, Raymonda , Martine, Marleen en Claudette tentoon spreidden onder het alziend oog van Eddy, de harembewaker.
De eerste ronde startte weinig belovend voor onze Snoekstraters. Team Jean en team Dirk werden verliezend wandelen gestuurd en enkel team Daniel slaagde erin om de wulpse damesblikken te negeren en een overwinning uit de ballen te persen.
Wij waren zeker niet slecht maar op terreinen “à La Chapoo” is het vaak zo dat het erg bepalend is op welk terrein je tegen welke equipe moet spelen.
Vol goede moed vatten wij de tweede ronde aan… Helaas: team Jean verdronk in de ogen van de Chapoo vrouwen en ze strandden op 10 punten. Dirk, Bryan en Ron weerden zich als duivels in een wijwatervat maar tegen de ballen van Anja, Marika en Mia was geen heirniskruid gewassen. Stand bij het einde van de tweede ronde: 2 punten voor ‘Zolder’ en 4 punten voor “Wolder” wetende dat wij “Zolder” waren en onze tegenstrevers “Wolder”. Mocht u, beste lezer, deze redenering niet kunnen volgen, scheelt er niets met uw IQ, het is alleen een kwestie van u even in te leven in het Letterhouthemse taalgebruik. We waren niet zinnens om de kaas van ons brood te laten eten en tja, dat was trouwens heel moeilijk want we kregen stokbrood, krabsla, rauw gehakt en… smeerkaas. Onze voorzitter en onze sportleider pleegden wel uitgebreid crisisberaad en ze besloten om één vervanging door te voeren: Ron werd gewisseld voor Jeroen. Onze lijdensweg in geuren en kleuren vertellen, zou niet fair zijn tegenover onze spelers want elke ploeg heeft gevochten voor wat ze waard zijn. Eén triplette (triplette Daniel) slaagde er uiteindelijk in om drie partijtjes te winnen wat de eindstand op 6-3 bracht. PC Chapoo kwam in de Snoekstraat verliezen met zware 8-1 cijfers dus moeten we niet verlegen zijn met deze spijtige verliescijfers;
Het kampioenschap is nog niet gedaan! Er resten ons nog twee wedstrijden: telkens een uitwedstrijd. Volgende zondag geven we Pc Reynaert F partij en de zondag daarna beleven we de slash tegen Pc Terheiden. Winnen tegen de Vossekoppen is een must om in running te blijven voor de titel. Bekijk even rustig het klassement en trek hieruit uw eigen conclusies en … besluit: onze Heirnissers hebben het voor hun eerste seizoen voortreffelijk gedaan en er is nog altijd kans om de hoofdvogel af te schieten. Komaan HEIRNISSEU! We gaan ervoor.
Gisteren zondag ( 5 maart, ging de match door tussen PC CHAPOO E tegen PC HEIRNIS GENT. Het uitgebreid verslag lezen jullie hierboven naar gewoonte. De foto's en info werden geleverd door onze ter plaatste reporters Jeroen en Ron, waarvoor grote dank! De korte video's staan onder de foto's, slechts aanklikken en je ziet onze comepetitie vrienden aan het werk!
Zondag 26 februari 2023 zal in de analen van onze club ingeschreven worden als een zeer bijzondere zondag. Het hoe en waarom leest u hieronder.
Met Kpc Alosta C hadden we om te beginnen nog ne fameuze ajuin te pellen. Deze Aalsterse snoodaards behoorden immers tot het selecte clubje van petanqueurs die er dit seizoen in geslaagd waren om Pc Heirnis een nederlaag aan te smeren Dit gebeurde weliswaar op hun eigen Aalsters petattenveld.. De return was de laatste thuismatch van het seizoen voor onze Snoekstraters en wat heel belangrijk was, is het feit dat Pc Heirnis een thuisreputatie heeft om u tegen te zeggen: dit seizoen verloren de Heirnissers thuis géén enkele wedstrijd. Het spreekt voor zich dat deze reputatie ongeschonden diende gehouden te worden. Om de tegenstrevers er meteen aan te herinneren dat wij nog een serieuze ajuin met hen te pellen hadden, legden we -zogezegd ter verwelkoming- op elke tafel een knoert van een ajuin .…Achter dit gebaar zat echter véél meer dan een verwelkoming. We zouden die ajuinen schillen en we wilden daarbij Aalsterse tranen zien vloeien!
Keurig op tijd arriveerden onze tegenstrevers. Ze kwamen tot onze niet geringe verbazing niet met een carnavalswagen maar met individuele wagens en op hun aangezichten waren weinig of geen sporen terug te vinden van het voorbije carnaval, één uitzondering niet te na gesproken…maar ja, de brave man was gewoon vergeten om zijn masker thuis te laten!
De eerste ronde startte meer dan veel belovend. Onze drie tripletten namen alle drie meteen voorsprong en op banen 2 en 3 ging het van goed naar beter. Team Dirk lapte in 6 mènes een schitterende fanny aan de Ajuinen en ook team Daniel had niet meer dan 7 mènes nodig om een 13-2 overwinning te laten optekenen. Zag het er op baan 1 oorspronkelijk ook heel goed uit met een 10-4 stand dan begonnen op een bepaald moment de pointeer- en schuttersmotoren van Valérie, Joost en Jean fameus te sputteren en kropen de Alosta’s terug in de wedstrijd. Het werd een lange maar spannende wedstrijd waarbij onze Heirnissers uiteindelijk strandden op 12 punten. Stand na de eerste ronde: 2-1
Bij het begin van de tweede ronde zag ik een Aalstenaar. nog vlug een ajuin van de tafel pikken en in zijn broekzak steken. De brave man dacht blijkbaar dat deze bol hem zou beschermen tegen verlies… helaas moest juist zijn ploeg een fanny accepteren van alweer team Dirk. De twee andere Heirnisteams putten duidelijk kracht uit die tweede fanny en ze stoomden vollen bak naar respectievelijk een 13-10 en een 13-6 overwinning. Stand bij het einde van ronde twee: 5-1 en het wedstrijd punt was binnen
De Aalstenaars hadden misschien gehoopt op een lekkere tas soep maar het werden traditionele boterhammen van Freddy’s catering en … ze smaakten blijkbaar of was het van pure razernij en teleurstelling dat er bij de Ajuinen geen boterham meer overbleef. Alweer een uniek feit in de competitie 22-23 geschiedenis.
Ronde drie startte met de invalbeurt van Stefaan , ter vervanging van Jean en Ed kwam Jeroen vervangen. Dirk, Olivier en Bryan hadden stiekem met mekaar afgesproken om een uniek stukje petanque geschiedenis te schrijven … en ze deden het. In een mum van tijd serveerden zij hun derde fanny. Nog nooit gezien! Deze triplette zal de Heirnis geschiedenis ingaan als The Fanny-makers triplette. Op terrein twee blikten Daniel, Alex en Ed hun tegenstrevers in met een droge 13-3. Stefaan, Joost en Valérie hadden op terrein drie hun handen vol met de Ajuinen die zelfs gelijke tred hielden tot 10-10 maar dan uiteindelijk toch het onderspit moesten delven.
Schitterende 8-1 revanche van onze Heirnissers voor de 5-4 nederlaag uit de heenronde . Opmerkelijk toch dat de ajuinen die op de tafels lagen , plots bijna allemaal verdwenen waren … de carnavalisten gunden ons het echte ajuin-schil-plezier blijkbaar niet.
Er wachten ons nu nog drie zware uit-wedstrijden en wat heel belangrijk is: we zijn nog altijd in running voor de titel. Winnen is een must en…dat gaan we doen!
Wij beschikken als enige club over The Fanny makers met daarbovenop nog andere straffe gasten die weten hoe er gepointeerd en geschoten moet worden.
Alweer een spannende, namiddag! Bepaalde mènes die uitzonderlijk lang duurden, maar het mooie, gehoopte en verwachte resultaat voor onze competitieleden opleverde! Het verslag lezen jullie wel hierboven, maar toch een bijzondere proficiat voor het team Dirk dat er in slaagde om 3X te scoren met een Fanny! Hieronder enkele sfeerbeelden en video's (waarvoor dank aan Ron). De videolinks staan onder de foto's, alleen even aanklikken.
SUPPORTAGE… Het doet deugd om na enkele weken van noodgedwongen afwezigheid weer terug achter de verslaggevingsmachine te mogen en kunnen kruipen om het relaas te schrijven over de art- en andere tisten van Pc. Heirnis. Zij namen het op tegen de ploeg met de goddelijke ruimtevaartnaam: Apollo. De wedstrijd in Aalst, ergens begin november, lag bij de Snoekstraters nog zwaar op de maag want “verliezen” en dan zeker tegen negen Ajuinen slaat diepe wonden. Onze sportleider toverde alweer drie complementaire tripletten uit zijn hoed: Triplette één: Jean, Joost, Ed Triplette twee: Daniël,Sean en Bryan en tenslotte triplette drie: Dirk, Olivier en Ron. Op de reserve plaatsen stonden Fede en Valérie. Onze schutter Stefaan gaf forfait voor deze match, begrijpelijk want zijn mama was net overleden… Wij bieden langs deze weg ook onze oprechte deelneming aan aan Stefaan en heel de familie! Ook de Apolloërs waren blijkbaar op de hoogte van het overlijden want bij het binnenkomen in de club overhandigde de kapitein een condoleance kaart aan onze sportleide…een gebaar dat erg gewaardeerd werd. De start van de eerste ronde zag er allesbehalve veelbelovend uit want alle drie de Heirnistripletten kwamen op achterstand; niet direct een alarmerende achterstand, maar toch… Team Jean en team Daniël staken onmiddellijk een tandje bij en begonnen gestadig een voorsprong op te bouwen. Op baan twee trachtte Apollo nog een ruimtetuig te lanceren en ze kwamen op een bepaald moment terug tot 8-6 maar dat was het dan. Onze drie Heirnissers klaarden de klus met 13-6. Op baan één was Jean niet direct in zijn schutters-element maar de pointage van zijn medespelers maakte veel, om niet te zeggen: alles goed en een fraaie 13-2 was het eindresultaat. Zone twee werd voor Dirk, Olivier en Ron een soort Waterloo want hoe ze zich ook dubbelplooiden ze slaagden er niet in om Antoníno, André en Godelieva punten af te snoepen. Apollo klaarde de klus en zette een 3-13 op het bord.. Bij aanvang van ronde twee spookte er maar één gedachte door de hoofden van de negen Snoekstraters: winnen! Als Heirnissers zich iets in het hoofd halen, zit het meestal ook in hun ballen want er werd gepointeerd en geschoten met grote klasse en de petanqueclub met de goddelijke naam werd teruggeschoten naar ajuinenland met amper 8 punten uit de drie matchen van de tweede ronde. Het Wedstrijdbad vertelt er alles over. De boterhammen smaakten heerlijk, voor de thuisploeg al wat beter dan voor de bezoekers want die keken al tegen een nederlaag aan: 5-1 is immers on-o-ver-brug-baar. Onze Heirnissers waren echter nog niet helemaal klaar met de Aalstenaars, ze zouden die Ajuinen niet alleen compleet schillen maar ook .’en julienne’ hakken. Onze twee reserven werden ingezet en op baan twee zorgden Dirk, Olivier en de ingevallen Fede ervoor dat de Aalsterse triplette het achterwerk van dame Fanny mocht kussen: 13-0 Jean had blijkbaar goed gegeten want plots schoot hij weer als van ouds en de combinatie pointeren en schieten leverde een 13-3 overwinning op. Op baan één stonden Bryan en Sean echt te stralen want zij kregen onze bevallige Valérie als ploegmaat toegewezen. Dit zorgde voor een ongezien animo bij de supporters en op bepaalde momenten kon men zich op een of andere voetbalwedstrijd wanen waar een hoop supporters met een spraakgebrek aan het brullen zijn. Het trio Sean, Bryan en Valérie klaarde de klus, mede dank zij de steun van de supporters, met 13 -3. Eindstand 8-1 en heel opmerkelijk is het feit dat de tegenstrevers slechts 40 punten konden scoren. Revanche in alle opzichten geslaagd! Onze voorzitter was dan ook een zeer tevreden man en hij lanceerde een nieuw woord.. Het woord supportage zal voortaan door deze verslaggever misschien te pas en te onpas kunnen gebruikt worden…alleen nog even uitvissen wat er juist mee bedoeld wordt! Volgende zondag is er geen competitie wegens…carnaval. In Aalst zullen er alvast een aantal carnavalisten met een zware acht-één indigestie zitten. En…binnen twee weken hebben we nog een ander Aalsters ajuintje te schillen… Pc Alosta is verwittigd en…een verwittigde ajuin is niet veel meer waard, zei mijn bompa altijd!
Gisteren, zondag 12 februari, ging de match door tussen PC HEIRNIS en PC APOLLO B. Hier alvast enkele foto's, videobeelden (waarvoor o.a dank aan onze spelers-filmers ter plaatse). Voor de filmpjes enkel klikken op de link en je ziet onze 'mannen en vrouwen' bezig! Het verslag lezen jullie opnieuw hierboven. Veel plezier!
Prachtige beelden, cool materiaal, dé correcte muziek er bij. Gewoonweg schitterend! Alle shots gemaakt in onze club PC HEIRNIS Zéker kijken én genieten! Film gemaakt door Spencer Bogaert.
