De tuin die ik vandaag bewerkte, tussen de vlagen heen, puilt aan de boskant uit van de meiklokjes. Nu is een meiklokje toch een lief klein en zeg maar romantisch bloempje. Maar zit er hier ook een addertje onder het leliegras…..?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het meiklokje (Convallaria majalis) of lelietje-van-dalen is een grasachtige vaste plant van de leliefamilie (Liliaceae). Het groeit in heel Europa en Noord en West Amerika. Het bloeit van mei tot juni.

Zou het “van-dalen” van het lelietje-van-dalen staan voor ‘vandalen’? Want wat lees ik op onze gezondheidssite……… dat alle delen van de plant irriterende stoffen (saponinen) en stoffen die  giftig zijn voor het hart (hartglycosiden) bevatten.

In medische termen zou dit het volgende betekenen: “ De saponinen zijn verantwoordelijk voor de vaak beschreven spijsverteringsstoornissen. De plant bevat een twintigtal hartglycosiden waarvan convallatoxine en convallatoxol de belangrijkste zijn.

Zware vergiftigingen door accidentele inname zijn zeldzaam. Het antigifcentrum ontvangt jaarlijks 40 tot 60 oproepen in verband met het meiklokje. Meestal gaat het om 2 tot 4 jarige kinderen die op een steeltje of blaadje knabbelen, een besje opeten of van het vaaswater drinken. Bij volwassenen gaat het meestal om de accidentele inname van vaaswater. Vergiftigingen bij dieren zijn zeldzaam. Dieren vermijden de verse plant omwille van de geur.  De vaakst gemelde symptomen zijn: braken, diarree en buikpijn.

Maar niet alleen dit meiklokje heeft een keerzijde, ook nog andere tamme en wilde planten die u in de tuin aantreft. En dan onze manier van verdelgen met korrels, onkruidverdelgers, en andere zorgen voor een negatief aspect.