Langemark-Poelkapelle.
Fietsvrienden van ons hebben de Bakelandt fietsroute gereden. Ze vertelden zo enthousiast over het gebeuren onderweg waar ooit "de Bende van Bakelandt" thuis hoorde in het Vrijbos te Houthulst...Hierna in 't kort de historie Bakelandt...

 Strip van Lodewijk Bakelandt door Hec Leemans.
Hij werd geboren op 17 januari 1774 ergens aan de stinkputten van Lendelede. Feitelijk was hij een ongewenst kind, want zijn vader had hem verwekt bij zijn eigen stiefdochter. Reeds heel vroeg werd hij uitbesteed als koewachter, maar omdat niemand op hem lette, bleven zijn diefstallen ongestraft. Hij begon met op school een pen te stelen en als hij moest boodschappen doen, hield hij steeds meer geld achter. Zo groeide de dief in hem.

Wanneer hij zeventien jaar was, ging hij zich als vrijwilliger aanmelden in het leger van Napoleon. Daar bleef hij echter niet lang want de slecht opgevoede jongen kon zich moeilijk aan de militaire tucht onderwerpen. Hij keerde dus naar België terug, doch hij mocht zich niet meer tonen te Lendelede, want daar aanzag men hem nu als een landverrader. Zo geraakte de verstoteling op den dool en onvermijdelijk werd hij een rover om aan de kost te geraken.

Tenslotte belandde hij te Staden in een echte dievenbende. Dat was een allegaartje van spinners, wevers, bedelaars en armoezaaiers, die heel de streek de schrik op het lijf joeg. Ze maakten eigenlijk misbruik van de wanorde in het land om te roven en te moorden. Meestal overvielen ze weerloze mensen langs de weg of in hun huis om ze te plunderen. Als ze weerstand ondervonden, schrokken ze er niet voor teug hun slachtoffer te mishandelen of in de ergste gevallen te vermoorden.

Het duurde niet lang eer Bakelandt zich wist op te werken tot hoofdman van de bende. Door zijn uitzicht alleen boezemde hij reeds ontzag in. Hij was groot van gestalte en breed van schouders. Met zijn rosse baard en zijn talrijke littekens in zijn gezicht, zag hij er inderdaad als een echte bandiet uit ! Daarbij ontbrak het hem niet aan verstand noch wilskracht. Gedurende zijn verblijf in Frankrijk, had hij voldoende Frans geleerd om overal zijn plan te kunnen trekken. Ze zouden hem zeker niet verkocht hebben terwijl hij erbij was... !

Aan organisatietalent ontbrak het hem al evenmin. Iedere overval werd steeds nauwkeurig gepland en met grote voorzichtigheid uitgevoerd. Doordat de meeste bendeleden familie waren onder elkaar, was er een grote samenhorigheid in de groep. Iedereen bewaarde het stilzwijgen over de afspraken, zodat zelden iets uitlekte over de plaats of het uur van de beraamde aanslag.

Wanneer het toch gebeurde, dat iemand te loslippig was, duchtte Bakelandt er niet voor, de verrader koelbloedig te vermoorden om de andere bendeleden schrik in te boezemen en hen onvoorwaardelijk onder zijn oppergezag te houden.

Het spreekt vanzelf dat zo’n boosdoener door het volk gevreesd werd ! De gendarmen zaten hem ook op de hielen, maar door loze listen wist hij hen jaren lang te ontsnappen. En toch geraakte hij op den duur in de val. Een van zijn bendeleden had hem verklikt en tenslotte werd hij gesnapt. Een na een geraakte heel de bende ingerekend en op 19 augustus 1802 veroordeeld tot het schavot.

Bij de terechtstelling op de grote markt van Brugge krioelde het van het volk ! Van uren ver in ‘t ronde kwamen de nieuwsgierigen toegestroomd om het hoofd van de beruchte bandiet te zien in de zak rollen. Het was allerzielendag van 1803 precies om half twee dat de executie begon. Op een verhoog voor de Hallen was het schavot getimmerd waar de vijfentwintig rovers één voor één een kopje kleiner gemaakt werden door vier in het rood geklede beulen.

Als laatste kwam Bakelandt aan de beurt. Een priester, die hem had weten tot inkeer te brengen, hield hem het kruisbeeld voor en als een goede moordenaar kuste de veroordeelde zijn barmhartige Rechter, voor wie hij dadelijk zou verschijnen. Vooraleer te sterven wenste hij nog eenmaal het volk toe te spreken. In het openbaar bekende Bakelandt zijn schuld en vroeg vergiffenis voor al zijn misdaden. Toen verklapte hij, dat hij in zijn kinderjaren met een kleine diefstal begonnen was en hij verweet het zijn ouders en opvoeders, dat zij hem daarvoor nooit gestraft hadden.

"Was ik beter opgevoed geweest", zo sprak hij, "ik was hier nooit op dit schavot terecht gekomen!"

Dat maakte natuurlijk een diepe indruk op de menigte, die zo iets zeker niet verwacht had van die bandiet !