Zoals muziek en schilderijen,
In..., ja, zelfs in rode ochtendgloren
Of in lange staande rijen.

Hoe kort van stof ook, het is tijd
die verandert als een landschap,
Waar een reiziger door heen rijdt.
Ook als hij loopt, steeds stap voor stap.

Maar het grootste deel is nog niet zichtbaar
van hetgeen in verten op ons wacht.
Stil wachten we wanneer we het gewaar
worden wat zich op ons te dringen tracht.

Misschien is het bestaan zelfs eeuwig.
Komen wij dus vaker op de oude plaatsen,
dan leeft ons lichaam ook voor eeuwig,
dat we nog wel vaker het leven hier weerkaatsen

Of verandert, eens, ons vlezig zijn?
Misschien gaat heel ons huidige bestaan
over in een toestand veel te fijn,
voor onze ogen, die slecht gadeslaan

De wereld is mechanisch vatbaar
voor veranderingen van massale vorm.
De menigte wordt langzaam topzwaar,
als steeds verder schuift de stil geëiste norm.

Iets dat door de tijden onveranderd bleef
moet uniek en ook bijzonder zijn.
Is ook wat ik hoop en zoek, dat ik beleef,
rustig eens te blijven en heel klein

Vaag bemerk ik dat het ware kleine bestaat.
De essentie van het hier zijn is geweest,
lang geleden, want toen was een klein formaat
al voldoende voor de menselijke geest.

 

Geniet van de kleine dingen,

Groetjes,

Hugo.

21-02-2009 om 14:20 geschreven door kunta kinte