Ik ben Hugo, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Piere De Beeste.
Ik ben een man en woon in Oostende () en mijn beroep is iedereens meid.
Ik ben geboren op 12/03/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat gemakkelijk is..
Profiteer van het leven, t'is al kort genoeg!!!
Paul David Hewson (Dublin, 10 mei 1960),
beter bekend onder zijn artiestennaam Bono, is de zanger van de Ierse
rockgroep U2. Hij is getrouwd met Alison Stewart en heeft vier kinderen.
Het gezin woont in Killiney Hill in Zuid-Dublin.
In de jaren
70 kreeg Hewson zijn bijnaam "Bono Vox", als variatie op "Bona Vox" dat
"goede stem" betekent. Naar verluidt hebben zijn vrienden Gavin Friday
(Fionan Hanvey) en Guggi (Derek Rowan) zich tot deze naam laten
inspireren door "BonaVox Hearing Aids", een winkel in gehoorapparaten
die zich bevindt aan de O'Connell Street in de Ierse stad Dublin. Na
verloop van tijd liet hij "Vox" uit de naam vallen en bleef alleen
"Bono" over. Voordat dit zijn definitieve bijnaam werd, had hij al
bijnamen gehad als Steinvic von Huyseman, Huyseman, Houseman, Bon Murray
en Bono Vox of O'Connell Street. Binnen U2 begon Bono als gitarist. Hierin bleek hij niet erg goed te zijn, waardoor hij de zanger van de band werd.
Marianne Faithfull (Hampstead (Londen), 29 december 1946) is een Brits zangeres, die ontdekt is door The Rolling Stones.
Ze begon haar carrière in 1964 met het nummer As Tears Go By
(geschreven door Mick Jagger en Keith Richards). In Nederland scoorde
ze in die tijd (1965) met Summer Nights. Al snel had ze een relatie met
Jagger. Nadat deze relatie uitging, stopte Faithfull tijdelijk met de
muziek om van haar drugsverslaving af te komen.
In 1979 kwam ze
terug met Broken English, met daarop haar tweede en in Nederland
grootste hit The ballad of Lucy Jordan. In 1981 kwam een derde en
vooralsnog laatste single uit: Sweetheart. In 1994 kwam de autobiografie
Faithfull op de markt. Ze was in 1997 te horen op het nummer The Memory
Remains van Metallica, waarin ze de achtergrondzang voor haar rekening
nam. In 2002 kwam ze weer met een soloalbum, getiteld Kissin' Time. Dit
album werd gevolgd door het album Before the Poison uit 2004. Hits in
Nederland leverde deze albums niet op.
Op 14 september 2006 werd
bekend gemaakt dat Faithfull borstkanker had en daarom haar tournee
moest afbreken. Op 11 oktober 2006 werd ze geopereerd in Frankrijk.
Omdat de ziekte in een zeer vroeg stadium werd ontdekt, was verdere
behandeling niet nodig. Op 26 april 2008 keerde ze terug voor een
concert in Muziekcentrum Frits Philips in Eindhoven.
Regen, snel vallend vanuit een donkere lucht Druppels, lichte aanrakingen op mijn gezicht Binnen, waar geen aanraking is Streelt het mijn raam, waarachter ik mij verscholen houd Vogels, vliegend, zoekend naar een geschikte plek om te schuilen Rustig op straat, bijna niemand die zich durft te vertonen in dit hondenweer Een enkeling, ineengedoken, hard lopend naar zijn bestemming En ik, hier verscholen, geen enkeling die mij ziet .
Toni Childs (geboren 29 oktober, 1957) is een Amerikaanse zangeres
Toni Childs groeide op onder een streng religieus regime in
verschillende kleine dorpjes op het Amerikaanse platteland. In de
dogmatische levenvisie van de familie Childs passen geen creatieve
uitingen, maar Toni voelt zich sterk aangetrokken tot de blues van
Billie Holiday en verlaat al op vijftienjarige leeftijd het ouderlijk
huis. Zwervend van stad naar stad belandt ze uiteindelijk in de roerige
muziekscene van Los Angeles. Na het zien van een Pink Floyd-concert in
'72 weet Toni zeker dat ze op professionele basis verder wil in de
popmuziek...
Riley Ben King (Itta Bena (Mississippi), 16 september 1925), beter bekend als B.B. King, is een bekende Amerikaanse bluesgitarist. Op 15 december 2006 ontving B.B. King de hoogste burgeronderscheiding, de Presidential Medal of Freedom. B.B King wordt gezien als één van de grootste bluesartiesten aller tijden. Het muziekblad Rolling Stone plaatste King op de derde plaats in een lijst van de honderd beste gitaristen.[2]
Zijn bekendste hit is waarschijnlijk: "The Thrill Is Gone" uit 1970.
King werd geboren op een plantage en een groot deel van zijn jeugd werkte hij, samen met zijn moeder en grootmoeder, als een sharecropper. Hij zegt dat hij, voor hij van zijn andere talenten weet had, 35 cent voor elke 45 kg katoen betaald kreeg. Reeds vroeg raakte King in de ban van zwarte muzikanten als T-Bone Walker en Lonnie Johnson, en jazzartiesten zoals Charlie Christian en Django Reinhardt. Snel ontwikkelde King zijn eigen muzikale vaardigheden in de kerk bij het zingen van gospel.
n 1943 verhuisde B.B. King naar Indianola, Mississippi. Drie jaar later verhuisde hij weer naar Memphis, Tennessee, waar hij zijn gitaartechnieken verfijnde, met de hulp van zijn neef, country bluesgitarist Bukka White.
Uiteindelijk begon King zijn muziek live op het radiostation van Memphis WDIA te brengen, een station dat juist een draai had gemaakt door enkel zwarte muziek te spelen, iets wat zeer opmerkelijk was toen. On air begon King de naam The Pepticon Boy te gebruiken, wat later Beale Street Blues Boy werd. Die naam werd afgekort tot gewoonweg Blues Boy, wat uiteindelijk B.B. werd.
In 1949 begon King songs op te nemen onder contract met RPM Records. Veel van zijn vroege opnames werden geproduceerd door Sam Phillips, die later het legendarische Sun Records zou stichten.
In de jaren 1950 werd B.B. een van de belangrijkste namen in rhythm-and-bluesmuziek, met een imposante lijst van hits zoals "You Know I Love You", "Woke Up This Morning", "Please Love Me", "When My Heart Beats Like a Hammer", "Whole Lotta' Love", "You Upset Me Baby", "Every Day I Have The Blues", "Sneakin' Around", "Ten Long Years", "Bad Luck", "Sweet Little Angel", "On My Word of Honor" en "Please Accept My Love". In 1962 begon King bij ABC-Paramount Records.
In November 1964 nam B.B. King het legendarische album Live at the Regal op in het Regal Theater te Chicago.
King vond zijn eerste succes buiten de bluesmarkt in 1969 met zijn remake van Roy Hawkins' melodie, "The Thrill Is Gone", dat een hit werd in zowel de pop- als de R&B-hitlijsten, een zeldzame gebeurtenis, zeker in die tijden. Kings succes bleef duren in de jaren 1970 met liedjes als "To Know You Is to Love You" en "I Like to Live the Love". Van 1951 tot 1985 verscheen King maar liefst 74 keer in de Billboards-R&B-charts.
De jaren 1980, 1990 en 2000 leverden niet zoveel platen op, maar King bleef wel zeer actief in televisieshows, films, en treedt zo'n 300 keer per jaar op. In 1988 bereikte hij een nieuwe generatie fans via de single "When Love Comes To Town", opgenomen samen met de Ierse band U2. In 2000 nam King samen met gitarist Eric Clapton het album Riding With The King op.
In 2004 werd aan King een eredoctoraat overhandigd van de Universiteit van Mississippi. Tevens had hij ook zijn uitgebreide bluescollectie geschonken aan het 'Ole Miss Center for Southern Studies'.
Met zijn 85 jaar heeft King een zeer vol en zeer actief leven geleid. Hij bezit een vliegbrevet, is bekend als gokker, vegetariër, niet-drinker en niet-roker. Als diabeticus sinds meer dan tien jaar, is King een van de spreekbuizen van de strijd tegen diabetes.
B.B. King speelt vooral op Gibson-gitaren en noemt ze traditiegetrouw "Lucille".
Dit is ontstaan in de winter van 1949. King speelde in Twist, een plaats in Arkansas, Amerika. Tijdens zijn optreden begonnen twee mensen te vechten en ze stootten een vat brandende benzine om die als verwarming dienst deed. Daardoor kwam het gebouw in brand te staan. Toen iedereen buiten was, realiseerde King zich dat hij zijn gitaar had achtergelaten. Hij riskeerde toen zijn leven om zijn gitaar te halen.
Toen King later hoorde dat het gevecht over een vrouw ging die "Lucille" heette, besloot hij zijn gitaar zo te noemen, om zich er aan te herinneren nooit meer zoiets te doen.
Ook zijn hond die op 27 januari 2006 vermist is geraakt heet "Lucille". Degene die de hond terug vindt, krijgt als beloning een gitaar met handtekening.
Jones
is een dochter van de Indiase sitarspeler Ravi Shankar en Sue Jones. Ze
is een halfzuster van muzikante Anoushka Shankar, geboren uit het
tweede huwelijk van haar vader Shankar. Jones bracht haar jeugd door bij
haar moeder, die naar Dallas (Texas) verhuisde toen ze vier jaar oud
was.
Jones is sterk beïnvloed door de muziek van (onder andere)
Bill Evans en Billie Holiday. Ze beschouwt Willie Nelson als haar grote
idool. Op vijfjarige leeftijd begon Jones met zingen in kerkkoren. Twee
jaar later startte ze met pianolessen en speelde ze een tijdje saxofoon.
Op haar vijftiende verhuisde Jones naar Dallas, waar ze zich inschreef
op de Booker T. Washington High School voor drama en visuele kunsten. Op
haar zestiende gaf ze haar eerste optreden in een plaatselijke
coffeeshop, waarbij ze Ill be seeing you zong. Ze vond zingen leuk,
maar had het idee dat een pianostudie haar een vastere basis zou geven.
Terwijl ze nog op school zat, won ze de Down Beat Student Music Awards
(SMA) voor Best Jazz Vocalist en Best Original Composition in 1996. In
1997 behaalde ze nogmaals een SMA voor Best Jazz Vocalist.
William
Hugh ("Willie") Nelson (Abbott, Texas, 30 april 1933) is een
Amerikaanse countryzanger, gitarist en liedjesschrijver. Hij groeide op
in Fort Worth.Om hun te beluisteren druk op de foto
Jones
is een dochter van de Indiase sitarspeler Ravi Shankar en Sue Jones. Ze
is een halfzuster van muzikante Anoushka Shankar, geboren uit het
tweede huwelijk van haar vader Shankar. Jones bracht haar jeugd door bij
haar moeder, die naar Dallas (Texas) verhuisde toen ze vier jaar oud
was.
Jones is sterk beïnvloed door de muziek van (onder andere)
Bill Evans en Billie Holiday. Ze beschouwt Willie Nelson als haar grote
idool. Op vijfjarige leeftijd begon Jones met zingen in kerkkoren. Twee
jaar later startte ze met pianolessen en speelde ze een tijdje saxofoon.
Op haar vijftiende verhuisde Jones naar Dallas, waar ze zich inschreef
op de Booker T. Washington High School voor drama en visuele kunsten. Op
haar zestiende gaf ze haar eerste optreden in een plaatselijke
coffeeshop, waarbij ze Ill be seeing you zong. Ze vond zingen leuk,
maar had het idee dat een pianostudie haar een vastere basis zou geven.
Terwijl ze nog op school zat, won ze de Down Beat Student Music Awards
(SMA) voor Best Jazz Vocalist en Best Original Composition in 1996. In
1997 behaalde ze nogmaals een SMA voor Best Jazz Vocalist.
William
Hugh ("Willie") Nelson (Abbott, Texas, 30 april 1933) is een
Amerikaanse countryzanger, gitarist en liedjesschrijver. Hij groeide op
in Fort Worth.
Shakespears Sister (oorspronkelijk gespeld
als Shakespeare's Sister) was een in 1988 door de Ierse zangeres Siobhan
Fahey (voormalig Bananarama-lid) gevormde punk/pop/rock-band. In 1992
werd de achtergrondzangeres Marcella Detroit meer naar voren geschoven
waardoor de pop-pers de band vaak als een damesduo bestempelde.
De
naam van de band is afkomstig van het gelijknamige nummer van the
Smiths, daar wel met de "e" en de apostrof geschreven. Toen Fahey aan
een vriend vroeg een houtsnede te maken van de naam van de band viel de e
weg, en al snel werd ook de apostrof achterwege gelaten. Op het eerste
album van de band, Sacred Heart, staat de apostrof nog wel, maar de "e"
niet: Shakespear's Sister.
De
band bracht twee CD's uit, Sacred Heart en Hormonally Yours. In
Nederland en België had de band twee hits met de nummers Stay en Hello
(Turn your radio on). Hun eerste single, You're history, bleef steken in
de tipparade.
Cat Power, eigenlijk Chan Marshall
(volledige naam Charlyn Marie Marshall; 21 januari 1972), is een
Amerikaanse singer-songwriter die bekend staat om haar minimalistische
(maar vaak pastorale) muziek, voor haar spaarzame gitaar- en pianospel
en voor haar etherische vocalen in zuidelijk-Amerikaanse stijl
Chan
Marshall begon met muziek maken onder de naam Cat Power nadat ze
vroegtijdig haar school had verlaten in Atlanta. Ze vertrok naar New
York, waar ze Steve Shelley van Sonic Youth en Tim Foljahn van Two
Dollar Guitar ontmoette. Zij moedigden haar aan om een plaat op te nemen
en speelden mee op Dear Sir en Myra Lee. Na What Would the Community
Think, dat in 1996 uitkwam, stopte Marshall met spelen. Nadat ze een
nacht had wakker geleden door een nachtmerrie schreef ze weer nieuwe
songs die terecht kwamen op het album Moon Pix. Dit album werd gunstig
ontvangen in de pers.
Na een aantal tours werd Marshall het
echter zat om haar eigen werk te spelen en begon ze steeds meer covers
te spelen, die resulteerden in The Covers Record. Een aantal covers dat
niet op dit album terecht kwam speelde ze in één van de John Peel
Sessions die werden uitgezonden op BBC Radio 1.
In 2003 nam
ze You Are Free op, een album met eigen werk waarop onder andere Eddie
Vedder en Dave Grohl meespeelden. In 2004 speelde ze op de video
Speaking for Trees. In 2005 tourde Marshall door de hele wereld met
uitverkochte solo-optredens. Ook speelde ze in het voorprogramma van
Nick Cave in Australië. De liedjes die ze daar speelden kwamen uit op
The Greatest (geen verzamelaar). Begin 2006 zegde ze verschillende
optredens af wegens 'gezondheidsproblemen', maar in april begon ze weer
met touren.
In 2008 bracht Cat Power het album Jukebox uit.
Hier staan twee eigen songs op en covers van onder andere Hank Williams,
Bob Dylan, Nick Cave en Joni Mitchell.
Ik schenk aan jou een doosje stilte, toegestrikt met een zachte rust. Ook een bosje mooie vreugde, en een portie levenslust.
Voor jou speciaal een potje liefde, toffe momenten, dag na dag. Voeg daarbij een goede gezondheid, en een heel mooie lach.
Ik geef je ook een pakje blijdschap, en een flesje vol met hoop. Je ziet, de allermooiste geschenken, zijn niet overal te koop !
Neem je tijd voor heel wat vriendschap, en kijk uit naar elk vriendelijk gebaar. En als je nood hebt om het eens uit te schreeuwen, ik luister graag, je roept me maar !
Ik wilde je nog veel meer geven, maar helaas, zo werkt het niet. Kijk om je geen en laat je leiden, door alles wat het leven biedt.
Chris de Burgh, geboren als Christopher J. Davison (Buenos Aires, 15 oktober 1948) is een Ierse zanger.
Dankzij
het werk van zijn vader heeft hij als kind een groot deel van de wereld
gezien. Ten slotte is de familie in Ierland gaan wonen. Daar woont hij
nu nog steeds, samen met zijn vrouw Dianne en hun drie kinderen, Rosanna
(de Miss World van 2003), Hubie en Michael.
Tijdens zijn lange
carrière als singer-songwriter heeft hij vele hits geschreven, waarvan
The Lady In Red (1986) de bekendste is. Ook het album Into the light
werd goed verkocht. Hij treedt regelmatig op, vooral in Duitsland, waar
hij een grote schare trouwe fans heeft. Ook in Nederland speelt hij
regelmatig voor volle zalen. Na de nieuwjaarsbrand in Volendam heeft hij
daar een benefietconcert gegeven, waarvan ook een DVD is uitgebracht.
Zijn
laatste CD is The Storyman, waarvan hij tijdens zijn laatste concert in
Nederland (4 december 2006 in de Heineken Music Hall in Amsterdam) veel
nummers heeft gespeeld. In 2005 is een live-CD van het jubileum-concert
van 6 november 2004 in Dortmund uitgekomen.
Andrea Bocelli (Lajático, Toscane, 22 september 1958) is een Italiaanse tenor, die zowel klassieke als populaire muziek zingt. Tevens zingt hij in enkele opera's, en is hij een producer.
Andrea Bocelli leed vanaf zijn geboorte aan de oogziekte glaucoom. Op twaalfjarige leeftijd werd hij na een ongeluk met een voetbal geheel blind, tot dat moment kon hij nog een beetje met zijn rechteroog zien.
Bocelli werd ontdekt door Zucchero toen deze een tenor zocht voor de demo van Miserere. Uiteindelijk nam Zucchero dit nummer op met Luciano Pavarotti, maar Andrea Bocelli begeleidde Zucchero op zijn internationale concerttour.
Bocelli werd in Italië algemeen bekend na zijn overwinning op het Festival van Sanremo in 1994 met Il mare calmo della sera. Het jaar daarop deed hij nog eens mee aan het festival met Con te partirò. Dit nummer nam hij in 1996 opnieuw op, samen met Sarah Brightman onder de titel Time to say goodbye en haalde er een internationale hit mee.
In 1998 trad Andrea Bocelli op in het Kennedy Center in Washington D.C. en werd hij ontvangen door de Amerikaanse president Bill Clinton in het Witte Huis. In hetzelfde jaar toerde hij door Amerika en won hij twee World Music Awards, wat hij in 2002 herhaalde. In de jaren daartussen werd hij meerdere malen genomineerd voor een Grammy Award, maar deze heeft hij tot nog toe niet gewonnen. Wel kreeg hij verscheidene andere internationale prijzen toegekend.
Tijdens de sluitingsceremonie van de Olympische Spelen in Turijn in 2006 heeft Bocelli het nummer Because we believe gezongen. Voor de Nederlandse versie van zijn cd Amore heeft hij het nummer opgenomen met Marco Borsato.
In 2005 heeft Bocelli het project Teatro del Silenzio geopend, een openluchttheater nabij het plaatsje Lajatico in Toscane. Slechts een keer per jaar wordt, in de maand juli, dit theater opengesteld voor publiek. In de zomer van 2007 heeft Bocelli zijn grote nummers hier tijdens een concert ten gehore gebracht. Tijdens deze avond vond de registratie plaats voor de dvd Vivere, Live in Tuscany. In de zomer van 2010 heeft de laatste editie van het project "Theatro del Silenzio" plaatsgevonden.
Op 27 juni 1992 trouwde Bocelli met zijn toenmalige liefde Enrica Cenzatti, zij kenden elkaar uit de tijd dat hij een nog onbekende zanger was. Ze kregen samen twee zonen. In 2002 scheidde het paar. Tegenwoordig woont Bocelli samen met Veronica Berti in de Toscaanse badplaats Forte dei Marmi. Samen met zijn verloofde heeft hij een dochter.
Cat Stevens, geboren als Stephen Demetre
Georgiou, (Londen, 21 juli 1948) is een Britse zanger en songwriter die
bekend werd met folkrock- en softrock-liedjes.
Zijn zoon Muhammad Islam is ook actief als zanger, onder de naam Yoriyos.
Tot
zijn meest bekende liedjes behoren Matthew and son (1967), Father and
son (1970) Lady D'Arbanville (1970), Wild world (1970), Moonshadow
(1971), Morning Has Broken (1972) en Oh very young (1974).
Cat
Stevens is de zoon van een Grieks-Cypriotische vader en een Zweedse
moeder. Hij groeide op in Londen, waar zijn vader een restaurant had.
Hij schreef al op jonge leeftijd liedjes en trad gedurende de jaren
zestig op, zonder veel succes. Op zijn 19e kreeg hij tuberculose en
moest gedurende lange tijd naar het ziekenhuis. Tussen 1967 en 1977
verkocht hij zo'n 40 miljoen LP's. Bij vrijwel elk lied werd hij
bijgestaan door Alun Davies, die meestal de 2e gitaar speelt
Alles is voorgoed gedaan Als jij er klaar voor bent 'k Heb aan je zijde gestaan Mijn God, ik heb je graag gekend
Ik blijf nu hier jij gaat naar daar En daar is niet zover van hier We spreken af, ik weet niet waar En daar ontmoeten we elkaar
Zonder jou tikt de klok even snel Maar de tijden veranderen wel Dus ik neem afscheid, jij moet nu gaan Weet dat je in m'n hart altijd blijft voortbestaan
Slaap zacht, je hebt het verdiend Je vocht tot aan je laatste zucht En ga, ga nu m'n vriend En droom voor eeuwig opgelucht
Net zoals vroeger kom je wel terecht Ik weet je vindt een thuis heel gauw En ik herhaal wat jij me ooit hebt gezegd In m'n hart blijf ik je trouw
Zonder jou...
En ik weet ik zou dankbaar moeten zijn Maar precies daarom doet het zo'n pijn
Ik ben er niet, ik slaap er niet. Ik ben in de wind die door je haren waait, Ik ben in de vruchten die je zaait. Ik ben in de regen die je land bevrucht, Ik ben bij je als je zachtjes zucht. Ik ben in de zon als je 's morgens ontwaakt En in de maan, als je 's avonds slapen gaat. Ik ben in de glimlach van ieder kind, Kijk daar maar eens , als je me even niet vindt. Ik ben bij je, zolang je over me praat, In elke herinnering, in alles wat je van me meedraagt. Als je aan m'n graf staat, ween dan niet, Ik slaap er niet, ik ben er niet. Maar ik sta naast je, als jij dat wil.
Ik ben Hugo, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Piere De Beeste.
