Ik ben Hugo, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Piere De Beeste.
Ik ben een man en woon in Oostende () en mijn beroep is iedereens meid.
Ik ben geboren op 12/03/1958 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat gemakkelijk is..
Profiteer van het leven, t'is al kort genoeg!!!
Mijn blogdeurtje staat altijd open, voor ieder die me weet te apprecieren, voor WIE ik ben, niet voor WAT ik ben.
12-09-2012
Luisteren is meer dan horen.
Luisteren is meer dan horen. Een mens die kan luisteren. Iedereen wil zo iemand ontmoeten. Aan hem kan je vertellen over je dagelijkse leven. Je grote en kleine problemen. Hij deelt in je vreugde en verdriet. Je bent gelukkig als er echt iemand naar je luistert. Luisteren is tijd durven te verliezen. De ander laten uitpraten. Geen oplossing kunnen geven, maar stapvoets met de ander op weg gaan. Niet jouw tempo opdringen, maar het zijne volgen. Niet jouw antwoord geven, maar het zijne laten vinden. In het luisteren ervaart de ander dat je van hem houdt. Met zijn onmacht, zoeken en tasten. Wie durft luisteren voelt niet meer de dwang om de ander te verlichten. Maar begint te geloven dat "luisteren" zelf al licht is.
John William Weller (Paul Weller; Woking
Surrey), 25 mei 1958) is een Brits muzikant en zanger. Hij werd bekend
met de bands The Jam en The Style Council, alvorens vanaf begin jaren
negentig als solo-artiest aan het werk te gaan. Sindsdien staat Weller
bekend als een van de meest geliefde en invloedrijke artiesten van
Groot-Brittannië.
Weller groeit op als zoon van Ann
(schoonmaakster) en John Weller (taxichauffeur, amateurbokser,
bouwvakker); hoewel hij het niet breed heeft zetten z'n ouders alles op
alles om hem te geven waar hij om vraagt. Als tiener ontdekt Weller The
Beatles en raakt hij geïnteresseerd in de Modcultuur.
In zijn
Style Council-periode deed Weller steeds verwoedender pogingen om het
Jam-imago af te schudden met als gevolg dat hij niet alleen zijn fans
kwijtraakte maar ook zichzelf. In 1990, wanneer hij voor het eerst in
dertien jaar zonder platencontract zit keert hij noodgedwongen terug
naar zijn roots. Hij luistert weer naar de muziek uit zijn jeugd maar
ook naar artiesten als Neil Young, Van Morrison en Steve Winwood in
diens Traffic-periode.
Deze "mannen met baarden", die hij
jarenlang heeft verafschuwd, inspireren hem om weer liedjes te schrijven
op de akoestische gitaar; de eerste resultaten worden vanaf november
1990 in de kleine zalen ten gehore gebracht met de Paul Weller Movement
(waarvoor ex-Councildrummer Steve White weer in dienst wordt genomen).
Het tekort aan solomateriaal wordt opgevuld met enkele Jam- en
Council-nummers.
In 1991 verschijnt de eigen beheer-single Into
Tomorrow met op de B-kant het van Modernism afkomstige That Spritual
Thing. Weller is er zich van bewust dat geen enkele grote
platenmaatschappij zich naar zijn voorwaarden zal schikken, maar als hij
in november door Japan toert krijgt hij het zakgeld toegediend om er
zijn eerste solo-album van op te nemen...
Op 24 april 2009
verliest Weller zijn vader die meer dan 30 jaar z'n manager is geweest.
In april 2010 komt het album Wake Up The Nation uit, waarop ook Bruce
Foxton een nummer meespeelt.
Ik ben Hugo, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Piere De Beeste.
