Vrijdag 27 januari.

Dan vertrek ik via de N1 en de R44 richting Stellenbosch voor de maandelijkse dameslunch van de Ned. Club bij wine-estate Morgenhof, dat bekend is om zijn goede keuken. Wijnlandgoed Morgenhof ligt op een glooiing van de Simonsberg en is gesticht in 1692 door de Hugenoten.

Dit is het uitzicht op de Simonsbergen vanaf de R44. Langs deze Valley Road liggen veel wijnlandgoederen.

De entree bij de Morgenhof:

Er staan oude grote eiken op het landgoed. Ik neem deze foto onder zo’n eikenboom en tussen de bladeren door kan je de hellingen met de wijnranken zien. Het restaurant is onder de groene parasols en daar staat ook nog een oude eik voor extra schaduw.

We zijn met een grote groep van 34 dames, die te groot is voor het terras van het restaurant.

We zitten aan lange tafels met banken onder een andere eikenboom vlak voor de witte villa op de achtergrond. Het is daar iets koeler vanwege een briesje. Het wordt een warme dag boven de 30 graden, het is altijd warmer in de omgeving van  Stellenbosch en Paarl. Bij ons op de berg is het maximum vandaag 29 graden.

Ik zit naast Gret Noomen aan tafel tegenover Marijcke en Hanneke, die mij herkent van een lunch een jaar geleden. We hebben een voorgerecht, hoofdgerecht en flessen wijn en water voor R100 p.p. Ik heb een avocadomousse gerold in een plak gerookte springbok en mijn hoofdgerecht is een salade met kip. Gret heeft Hollandse boeken meegenomen om uit te delen, omdat ze die al heeft gelezen en niet wil bewaren. Ik krijg een boek van een Franse schrijver Gustave Flaubert en de titel is Madame Bovary. Wanneer ik dat boek heb gelezen, dan neem ik het een volgende keer mee naar de lunch om er weer een ander een plezier mee te doen. Ik vind dit een leuk initiatief. Marijcke en ik nemen na afloop koffie en kletsen nog even na zoals we vaak doen. We vertrekken om 15.30 uur naar huis.

Veel traditionele wijnboerderijen in de omgeving van Kaapstad zijn in de Cape Dutch-stijl gebouwd: wit gepleisterde huizen met klokgevel en een rieten dak. Deze eeuwenoude gebouwen zijn vaak in perfecte staat van onderhoud.

De techniek van het rietdekken verschilt aanzienlijk van de manier zoals die in Europa gebruikelijk is. De daken zijn ten eerste al dunner. Dit kan ook, omdat het klimaat in (Zuid)-Afrika zich daar voor leent. Het riet wordt ook altijd op een open kapconstructie gemonteerd. Voor het monteren wordt geen ijzerdraad gebruikt; het riet wordt op balken aan de binnenkant van het dak vastgezet met touw. Wanneer het dak klaar is, wordt de binnenkant niet afgewerkt met platen. Hierdoor heb je van binnenuit altijd zicht op het riet. En dan het riet zelf: dit is een stugge grassoort die zich prima leent voor een waterdichte dakbedekking.

Kortom, er is een aantal verschillen op te noemen tussen het Europese en (Zuid)-Afrikaanse rieten dak. Echter, al deze verschillen maken voor het eindresultaat niet uit. Waar ter wereld ook: riet geeft een gebouw altijd een exclusieve uitstraling!