Donderdag 21 december.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Florence is er al om 7.30 uur. We zijn net beneden om te ontbijten. Er was weinig volk voor de taxi’s, want het is hier de grote vakantieperiode. We gaan vandaag de pc brengen, maar Anita belt op vanuit haar werk om het niet te doen. Florence is erg teleurgesteld en de kinderen zouden zich mooi gemaakt hebben, naar de kapper en nieuwe kleren. We willen haar naar het station brengen en op een taxi zetten, maar ook die mensen zijn niet te vertrouwen, dan zou ze worden bestolen. Ik maak een lekkere lunch en we doen een ander voorstel, dat ze iemand vindt, die met een auto naar hier kan komen, die ze wel kan vertrouwen en dan moet ze een deal maken voor de kosten, die wij dan betalen. We plannen dat voor zaterdag. Ze is vroeg naar huis vertokken en er komt om 18 uur een telefoontje, dat ze iemand heeft gevonden, die nu meteen kan komen en dat vinden we goed. De kinderen waren zo teleurgesteld, die kenden iemand, een jongeman, die als jurist een baan heeft bij de overheid. Hij vraagt R200 en komt mee naar binnen en weet gelukkig iets af van computers. Henk heeft nummers gezet bij alle stekkers en 7 aansluitingen. Hij legt uit hoe de pc aan en uit te zetten en het werken met de muis.

xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />

Violetto, Florence, Juliette en Juliana

Ik maak snel een foto buiten voordat het donker wordt. Er is nog een kleinkind mee van 5 jaar van de oudste dochter van Florence, die met 20 jaar aan aids is overleden toen baby 3 maanden oud was. Dit heeft ze ons nooit verteld uit schaamte.

Vrijdag 22 december.

Henk doet de boodschappen en er komt een telefoontje van Florence, dat de monitor niet aangaat. Ik zeg, dat Henk straks terugbelt. Ja, dat is nou ook wat. Hoe moet dat verder als je er niet even naartoe kunt gaan om hulp te bieden.

Het is 26 graden en ik ga een uurtje in de zon. Henk belt terug en stelt vragen en legt uit. Gelukkig komt het verlossende telefoontje terug, dat het in orde is.

Ik heb sneeuwlagen gemaakt met Photoshop van een klein gifje ontvangen van Xara/Wil, zodat ik de sneeuw laat vallen in de afbeelding, die hier al geplaatst is op 24 december.  

Vanavond hebben we een etentje bij onze vrienden Kees en Gret en Patricia en Pieter zijn ook uitgenodigd.

We drinken champagne en eten “vuile oortjes” op het terras van domein Ruyteplaats met uitzicht over Houtbay en op de achtergrond Chapman’s Peak en we kijken naar de zonsondergang.

De gastvrouw heeft zo geweldig haar best gedaan, een heel kerstdiner voor ons gemaakt en vooraf een Indische snack, dat heet vuile oortjes. Kan daarover niks vinden op Internet. Kent iemand dat? Is er nog een andere naam voor?

Daarna visfondue in bouillon met heerlijke vissoorten, waaronder tong en garnalen. We gebruiken daarvoor leuke schepjes.

Als klap op de vuurpijl een omelet siberienne, een heel kunstwerk met brandende sterretjes.

Zoiets heb ik 1 keer zelf gemaakt (denk wel 30jaar geleden), een heel werk.

Ik heb er een foto van gemaakt. Ook de tafel is feestelijk gedekt en de dames krijgen nog een cadeautje ook. Patricia een boekje met versjes over poezen, voor mij een engeltje van glas, erg schattig. We hebben genoten met z’n zessen en we hebben veel gelachen, goed voor een mens!

Zaterdag 23 december.

Het verslag van de huskyshow in winkelcentrum Canal Walk in Century City staat al op mijn blog op 29 december.

Zondag 24 december.

27 graden en weinig wind. Hele dag binnen om de avondgroet van de mailgroep Photoshop te doen, gelukkig maar 40 berichten op de groep.

Het wordt de laatste keer, dat ik die groet doe, want het is niet te doen met dat trage Internet hier. Ik word er erg nerveus van.