Week 8xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Maandag 18 februari.

Mooi weer en 26 graden en ik heb een uurtje buiten gelegen.

Ik wil een lesje maken met Photoshop met een animatie van een schaatsster, maar ik ben uren op zoek op Internet voor een leuke achtergrond en ik heb die nog niet gevonden, morgen maar weer verder zoeken.

Dinsdag 19 februari.

Vanmorgen bridgen met Ansfride bij Bernie thuis in Welgemoed. Maar ik heb nog tijd voor ik vertrek om een berichtje op de groep van Nelly te zetten met de mededeling, dat ik geen geschikte achtergrond heb om daarin een schaatsster te plakken. Bernie heeft een heel mooi en groot huis in Welgemoed en zij speelt met haar partner Corneel. Ik vind het thuis bridgen altijd erg leuk en zonder het mes op tafel en we kletsen wat af. Het is een zeer gezellige ochtend. Ik kende deze dames nog niet zo goed, dus we hebben veel uitgewisseld.

Bij thuiskomst zijn er mensen geweest om thermische reflectie folie op het glas van de schuifdeuren van de slaapkamers te plakken. Dat houdt heel veel warmte van de instraling van de zon tegen en je kan niet van buiten nar binnen kijken. Dat hadden we ook op de vorige deuren. Voor 16 m2 zijn de kosten R2000.

Ik start weer mijn pc op en zie, dat Nelly een mooie link met natuurfoto’s heeft gevonden en zowaar heb ik daarvan 2 afbeeldingen gebruikt voor mijn werkje met de schaatsster, die al op mijn blog staat. Ben daar de rest van de dag mee bezig geweest, want heb nog een andere gemaakt.

Woensdag 20 februari.

Vandaag een lunch met onze vrienden en huisoppas Jurg en Pamela. Het wordt een warme dag vandaag weer met temperatuur boven de 30 graden.

We vertrekken om 12.30 uur van huis en rijden richting Somerset West en we bezoeken het restaurant Pomegranate (granaatappel) op het wijnlandgoed Vergenoegd aan de R310. Ik ben er niet eerder geweest.

xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />

 foto Internet

 foto Internet

We moeten om een grote vijver met eenden heen rijden naar de ingang.

 foto Internet

Overzicht van het landgoed met uitzicht op de Helderbergen.

Het restaurant heeft ook tafels buiten aan de zijkant onder de bomen.

Hieronder de ingang van het restaurant.

 foto Internet
Het historische gebouw in Cape-Dutch stijl dateert uit 1773 en is een historisch monument en is sinds 1820 in handen van de zesde generatie van de Faure wijnmakers-familie. Het restaurant heeft een jonge vriendelijke manager, die hier bijna 2 jaar werkzaam is. Hieronder neemt hij onze bestelling op. We zitten buiten onder een grote parasol.

We hebben uitzicht op de Tafelberg en Devil’s Peak. Dat is ca. 60km ver.

Deze foto is van Internet en met telelens genomen.

foto van Internet 

Er is een grote schare van ruim 700 Indische eenden, die de slakken eten in de wijngaarden en zich nu in de vijver bevinden. Terwijl wij er zijn, worden deze eenden naar hun hokken gelokt en het is leuk de optocht te zien. Het schijnt dat de hoeder van deze eenden regelmatig een demonstratie geeft hoe gedresseerd deze eenden zijn, maar vandaag helaas niet.

Ze durven niet langs me heen te stappen, ik ben een onbekend obstakel, maar zo heb ik wel de kans om een foto van de schare te maken. Deze eenden zijn mager en hebben een lange nek.

Hier is een deel van de stoet mij gepasseerd.

Het is een culinair restaurant en de porties zijn klein, zodat we een voorgerecht, een hoofdgerecht en een nagerecht nemen.  Henk start met een salade met 1 tijgergarnaal, ik met carpaccio (2 plakjes) en Pamela en Jurg een gevulde champignon.

Als hoofdgerecht kiezen Henk en Jurg voor de Kaapse zalm, Pamela en ik voor lamskoteletjes. Als nagerecht neem ik een kaasschotel, want ik heb nog trek, Henk crepes gevuld met chocola, Pamela een ijsje en Jurg crème brulee.

Ik ga de eenden opzoeken in hun ren, waar ze in verschillende groepen samen gebracht zijn.

Aan het einde voel ik me niet zo lekker van de wijn, omdat het zo warm is. Ik had er meer water bij moeten drinken.. Ik ben blij thuis te zijn en ga een paar uur op bed liggen. In de avond maak ik een paar PSP lessen van de groep van Nelly.

Donderdag 21 februari.

Het wordt hier 28 graden. Vanmorgen het wekelijkse thema gemaakt met Photoshop, waarbij we een foto van een kasteel moeten bewerken. Ik heb een aantal afbeeldingen van een slipjacht erop geplakt. Daarna de boodschappen en de lunch bereiden voor Florence. Ik eet niet thuis vandaag, want heb me opgegeven voor een uitnodiging om 17 uur bij de consul van de Tsjechische Republiek, die in de wijk Claremont woont in Kaapstad. Daar mogen 35 dames van de IWC aan deelnemen en Patricia komt ook.

De prachtige Cape-Dutch villa met heel groot zwembad en tennisbaan wordt sinds 1996 bewoond door een consul van Tsjechië en voor de huidige consul, de heer Tomas Pernicky is zijn ambtsperiode van 4 jaar voorbij en de regering heeft besloten geen consul meer in Kaapstad te plaatsen. Er is dan alleen een ambassade in Pretoria. We worden hartelijk door hem ontvangen en het schijnt, dat hij vrijgezel is. We krijgen een glas wijn aangeboden en na een korte toespraak kunnen we luisteren naar een vioolsolist.

Dan worden er snacks geserveerd. Regelmatig komt de Ridgeback van de consul tevoorschijn, die opgesloten was, maar blijkbaar zelf deuren kan openen. Deze hond is wel een heel groot exemplaar van dat ras, zo groot heb ik ze nog niet gezien. Ik maak een praatje met die man over zijn hond, die 3 ½ jaar oud is en hij kan de hond niet meenemen naar Tsjechië en dan gaat die terug naar de fokker, die dan een ander huis moet zoeken. Ja wij kunnen die ook niet in huis nemen, had het best wel gewild. Na afloop krijgen we een CD over Tsjechië mee naar huis. Ik ben om 20 uur thuis.

Ik maak nog 2 Photoshoplesjes om bloemen met een pen te tekenen. Eentje van Grasspriet en eentje van Makki, die tot de vreugde van iedereen na enkele maanden weer terug is op de groep. Hij tobt wat met zijn gezondheid en mag nog niet teveel achter de pc doen. Ik heb hem mijn hulp aangeboden en dat betekent wel, dat ik al zijn lesjes snel moet maken om die hulp aan anderen te kunnen bieden, als er vragen over komen. Nu maar hopen, dat de groep hem niet teveel privé gaat lastig vallen met vragen.  

Vrijdag 22 februari.

Weer een warme dag met 28 graden. Vandaag de maandelijkse dameslunch van de Ned. Club. Ik wil mijn werkje van het kasteel op de Photoshopgroep plaatsen, maar ik zie al zoveel mooiere werkjes, dat ik het niet doe en besluit voor 20 uur vanavond een ander werkje te maken. Ik heb Ansfride gevraagd met me mee te gaan naar de lunch en zij komt me om 10.30 uur ophalen en we rijden naar Somerset West, waar we precies om 11.30 uur aankomen in de St.James straat, waar het Helderberg Development Centre is gevestigd.

De eerste tafel is de serveertafel voor de koffie en drankjes.

Dan volgt onze tafel, waar alleen Corine en Ansfride zitten te praten.

We worden ontvangen met een drankje en we nemen plaats aan tafels in de achtertuin, waar een paar donkere kleurig geklede dames, hier in opleiding, voor ons zingen.

Daarna gaan we naar een kamer om een presentatie te zien van wat er in dit centrum voor werkloze vrouwen wordt gedaan om die op te leiden, zodat ze werk kunnen vinden in het huishouden of een restaurant, want er wordt een Huisbestuurkursus (schoonmaken, hygiëne, koken en kinderverzorging) gegeven, een soort huishoudschool. Een plaatsingsbureau weet gelukkig een baan voor deze vrouwen te vinden. Ze geven per jaar 8 keer een Huisbestuurkursus aan 12 vrouwen, zodat er 96 vrouwen per jaar een baan kunnen vinden, een druppel op een gloeiende plaat. Daarna wordt reclame gemaakt voor schoonmaakartikelen, die milieuvriendelijk zijn en die hier te koop zijn. De leerlingen hebben voor ons een heerlijke lunch bereid met o.a. een bobotie, een gerecht uit de Zuid-Afrikaanse keuken, een vleesschotel gemaakt van gehakt met uien, specerijen, fruit en noten, overgoten met een ‘custard’ van melk en eieren, die in de oven wordt gebakken.

We betalen hiervoor de normale bijdrage van R150 en dat wordt als een gift beschouwd, waar het centrum heel blij mee is. We kregen ook wijn aan tafel.

Ik zat aan tafel met Corine, Fon, Ansfride, Brigitte en Gret en dat was erg gezellig. In de bomen wat doeken opgehangen voor extra schaduw. Er hangen ook blauwe schorten, die je kan kopen.

Er waren zeker 20 dames. Deze keer is het niet zo laat afgelopen en ik ben om 15 uur thuis. Ik ga aan de slag met het kasteel in Photoshop en het lukt me precies om 20 uur (sluitingstijd) mijn bijdrage in te sturen. In de avond bewerk ik de foto’s van de lunch op dinsdag.  

Zaterdag 23 februari.

In de morgen doen we de boodschappen voor het weekend en ik rommel wat in huis en ga mailtjes beantwoorden. Ik maak een les Photoshop van Makki om een tekst in te voegen met gebruik van de kanaalmixer, een lesje van medio 2006, dus het is een herhaling voor mij, maar goed om mijn geheugen weer op te frissen. In de avond bereid ik het grootste deel van het dagboek van deze week voor.

Zondag 24 februari.

Prachtige dag met 28 graden. Ik krijg een telefoontje van Wena, dat ik de lunch mag bijwonen, omdat er iemand is afgevallen. Ik had me te laat opgegeven, maar stond reserve. Zij heeft voor 30 personen gereserveerd in een Thai restaurant Kitima in het monumentale Manor House van het landgoed Kronendal aan de Main Road in Houtbay.

Ik vertrek om 11.15 uur van huis en ben daar om 12 uur en de lunch begint om 12.30 uur. Ik zit in het midden aan een lange tafel voor 20 personen tussen 2 mannen, die met hun vrouw zijn meegekomen, dat is toegestaan bij de Sunday Club. Een van die mannen heet Claude (een Waal) en zijn Franse vrouw heet Lily en dat echtpaar heb ik steeds ontmoet op deze lunches. Tegenover mij zit Yvonne, die ik ken van vroegere uitstappen van de U3A, dus ik heb wel wat aanspraak.

 Dit is de grote bar van het restaurant.

Hieronder aan de rechterzijde van deze grote zaal staat het buffet.

Het eten is geweldig en we beginnen met allerlei soorten sushi’s en Thaise soep met grote garnalen en champignons.

Dan een buffet met allerlei gerechten en als nagerecht kies ik voor een flensje met sinaasappelsaus. Dit alles voor de prijs van R150, incl. 1 glas wijn en tip heeft me dit R205 (ca. 20 euro) gekost. Het is om 15 uur afgelopen en ik ben 45 minuten later thuis. Het was heerlijk rijden zonder files door de mooie omgeving.

Ja dan tegen de avond de maaltijd voor Henk bereiden, dat vind ik nooit zo prettig als je zelf nog zo vol zit van de lunch, maar meestal hou ik dat wel eenvoudig. Henk houdt niet van lunches, hij is 1 keer mee gegaan naar een dergelijk lunch op zondag in het Mount Nelson hotel vorig jaar en dat wil hij nooit meer. Dit is voor mij de eerste en enige keer dit seizoen met de Sunday Club, want de volgende maand zijn we hier al vertrokken. Ik kan er maximaal 3 meemaken en wel in november, december en februari. In de avond maak ik nog een PSP lesje van de groep van Nelly.