|
Zaterdag 1 meixml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Om 10 uur is het droog en we gaan op pad. We lopen een kort stukje naar de grote straat Strand en nemen een Londense taxi cab naar de Borough Market. Je kan merken, dat de kantoren gesloten zijn, want het verkeer is een stuk rustiger in de stad.
Hier een plattegrond van de wijk Southwark ten zuiden van de Thames. Bij de rode A is de overdekte markt.
(1) Tate Modern Art
(2) St Pauls Cathedral
(3) Millennium Footbridge
Van deze link heb ik wat info overgenomen.
http://www.youropi.com/nl/londen/article/borough-market-67
Borough market is een van de oudste markten van Londen. Al meer dan 250 jaar worden hier etenswaren verhandeld. De sfeer is nog altijd bijzonder en authentiek en dat heeft mede te maken met de ligging van de markt. Het grotendeels overdekte marktterrein ligt onder een spoorbrug vlakbij het grote station London Bridge. De setting zou zich prima lenen als filmdecor. Inmiddels is Borough marktet uitgegroeid tot een etenswarenmarkt die zijn weerga niet kent.
Foto van Internet
Ik heb echt van dit uitstapje genoten. Wat valt daar veel te zien en het is zo mooi uitgestald en produkten uit vele landen. Zoiets kennen we niet in ons landje. Veel restaurants doen hier dan ook hun inkopen. Deze markt is op donder-, vrij- en zaterdag open.
Hierboven produkten uit Frankrijk en hieronder uit Maleisië
De Joselito Paleta, de beste gedroogde ham in de wereld uit Spanje.
Hele grote meringues!
Vanaf de markt lopen we richting de Thames en via de South Bank bereiken we het Tate Modern Art museum. Het is een half uur lopen en halverwege moet ik even op een bankje langs de rivier uitrusten vanwege een pijnlijke voet, maar het herstelt gelukkig snel. De toegang tot de museums is gratis en we gaan de collectie niet bekijken, maar naar de 7e verdieping om lekkere koffie te drinken en van het mooie uitzicht te genieten op de Thames en de City met de St Pauls kathedraal aan de overkant. Op de fotos hieronder de Millennium Footbridge, die in het jaar 2000 is geopend, maar toen ik daar was met mijn jongste zoon konden we daar niet overheen, want was afgesloten vanwege een technisch probleem, dat de brug teveel zou trillen.
Na de koffie gaan we de wandelbrug zonder trillingen over naar de overkant en lopen naar de St Pauls van architect Wren.
Het aluminium dek is vier meter breed. De acht hangkabels zijn gespannen om een kracht van 2000 ton te tillen; dit is genoeg om 5000 mensen tegelijkertijd op de brug te kunnen dragen.
Onverwachte trillingen van de brug zorgden ervoor dat de brug op 12 juni 2000 weer gesloten werd om aanpassingen te maken. De trillingen werden veroorzaakt door alle mensen die eroverheen wilden lopen (90.000 voetgangers op de eerste dag, met meer dan 2000 op hetzelfde moment). De brug lag die dag op de route van een liefdadigheidsloop. In het begin waren het nog kleine trillingen, maar toen alle mensen met de trillingen meeliepen, werd het steeds erger. De oorzaak lag in het feit dat de brug gevoelig was voor trillingen met een bepaalde frequentie waarbij het gewicht van de brug ook nog eens relatief laag is. Lichte trillingen werden in eerste instantie veroorzaakt doordat voetgangers in min of meer gelijke tred liepen. Door de trillingen gingen de voetgangers nog meer in gelijke tred lopen om juist tegen die trillingen in te stappen. Dit versterkte de trillingen weer verder.
Hierna kreeg de brug als bijnaam The Wobbly Bridge. Er is geprobeerd om het aantal mensen op de brug terug te dringen door mensen te laten wachten, maar dit leidde tot lange wachtrijen, en de trillingen verdwenen hierdoor niet. Het sluiten van de brug drie dagen na de opening leidde tot kritiek van publiek, omdat een ander millenniumproject (de Millennium Dome) ook al tegenslagen had gekend.
Trillingen zoals deze waren al eerder bij andere bruggen geconstateerd. Na analyse werd het probleem verholpen door Tuned mass dampers aan te brengen om de horizontale en verticale bewegingen onder controle te houden. Dit duurde van mei 2001 tot januari 2002 en kostte £ 5 miljoen. Na een testperiode werd de brug succesvol heropend op 22 februari 2002.
Arthur heeft bedacht om met de bus en daarna met de metro naar Kensington te gaan en we wachten bij een halte tegenover de St Pauls op bus 11 en rijden door straten met belangrijke gebouwen en stappen uit vlakbij metrostation Temple vanwaar we onze reis vervolgen naar het station High Street/Kensington
Uitzicht uit bus 11 op de St Pauls Churchyard
De Kensigton High Street is een mooie winkelstraat en ik heb een krultang nodig voor mijn haren, want ik heb geen krultang die op 120 volt werkt en mijn haar is wel uit model gegaan door al die regen van gisteren. Vandaag is het prima weer om een stad te verkennen. We vinden een winkel van Boots en ik ben daar ook geslaagd voor slechts Pond 12.70. We zoeken ook een restaurantje voor de lunch en we besluiten bij een Thais restaurant te eten en dat heeft goed gesmaakt.
Arthur weet nog een leuk plekje om te bekijken en dat is een daktuin van de president van Barkers warenhuis op nummer 99 Kensington High Street, maar de ingang is in de Derby Street.
We krijgen een folder en zodoende heb ik ook de website gevonden.
http://www.roofgardens.virgin.com/en/the_roof_gardens/about_us
Klik eens op de Gallery en The Gardens voor leuke fotos. Het is een ideale plek voor partys, maar dat zal zeer kostbaar zijn.
Foto van Internet van de Spaanse tuin van het Alhambra in Granada. Rechts de torenspits van de St. Mary Abbots, een parochiekerk in Victoriaans-Gotische stijl in de Church Street.
Deze kerk is zeker een bezoekje waard heb ik nu gelezen op Internet, dat staat een volgende keer op het programma.
http://translate.google.be/translate?hl=nl&sl=en&u=http://www.panoramicearth.com/4509/London/
St_Mary_Abbots_Church&ei=WEPpS6KKFZKWOOOLiO0K&sa=X&oi
=translate&ct=result&resnum=10&ved=0CGUQ7gEwCQ&prev=/
search%3Fq%3Dst%2Bmary%2Babbots%2Bchurch%2Bkensington%26hl%3Dnl%26prmd%3Dm
Dan halen we nog een paar boodschappen zoals brood en kaas bij Mark & Spencer en gaan we terug met de metro naar huis in de John Adam Street en we zijn om 16 uur thuis en dan gaat Arthur nog even weg om zaken te regelen en ik mag op zijn laptop mijn post doornemen.
Om 17 uur komt er een harde regenbui van een half uur, maar Arthur was toen net ergens binnen gelukkig. Hij heeft ook alvast de kaartjes voor de musical Chicago opgehaald, die we vanavond gaan zien. We eten thuis een klein hapje en dan begint het weer te regenen en het stopt ook niet meer de komende dag, dus we hebben vandaag verder wel geboft met het weer.
We nemen een taxi van Strand naar het Cambridge theater in de wijk West End bij de rode A op de map.
(1) John Adam Street appartement
We hebben nog tijd om koffie te drinken bij Nero, die tegenover het theater zit. Er zijn veel van deze koffiezaken en we vinden allebei de cappuccino daar erg lekker.
Ik maak een foto van het theater in de deuropening van Nero.
Chicago The Musical is gebaseerd op het toneelstuk van Chicago Tribune-verslaggever Maurine Dallas Watkins uit 1926 en vertelt het verhaal van Roxie Hart, een danseresje dat haar minnaar vermoordt. Vervolgens slaagt ze er niet alleen in om met de hulp van showbizz-advocaat Billy Flynn een gevangenisstraf te ontlopen, maar ze gebruikt haar proces ook om zich samen met een ander moordzuchtig danseresje, Velma Kelly, naar de top van de showbizz-wereld op te werken.
De sexy kostuums, uitdagende dansstijl, cabareteske teksten en het grote showelement, maken dat Chicago een van de meest spectaculaire en extravagante musicals aller tijden is. Wereldberoemd zijn de songs 'All That Jazz' en 'Cell Block Tango'.
Na afloop zit het verkeer helemaal vast, want alle theaters gaan uit en vele taxis staan in de file en er zijn ook veel fietsers met een karretje voor 2 personen, die zich aanbieden, maar we besluiten om in de regen naar huis te lopen en dat is nog een aardig eindje, maar ik heb dat gered. Dit was weer een fijne dag!
|
