Na onze vermoeiende reis van gisteren, hadden we wel recht op een lui lekker dagje op het strand. Het weer was zalig, het strand lonkte. Wij dus, weer al die trappen af van de camping, te voet van de berg, naar het strand. Op het strand aangekomen, ploften we ons gerief in de schaduw, en doken allemaal de zee in, buiten een paar die een water-allergie hadden. Een handdoek hadden we niet nodig om ons af te drogen (dat deed de zon), maar wel om op de grond te leggen, want de het was geen zandstrand, maar een stenenstrand. Vrij pijnlijk om op te liggen dus.. Maar de hete zon maakte alles goed, en de knappe Italiaan naast mij ook. Toegegeven, ik zou dit beter niet schrijven, aangezien er mensen uit mijn nabije omgeving dit ook lezen, maar ik heb jullie beloofd van alles te vertellen, dus doe ik dat. Awel, naast mij lag er dus een Italiaan (met een rode zwembroek, vandaar zijn bijnaam Rood), en ik had hem al gauw gespot. En oké, toegegeven, ik lag niet toevallig aan zijn kant op mijn handdoek, en ik keek niet toevallig naar hem, maar echt speciaal deed ik nu ook weer niet hoor (hier ga ik weer commentaar op krijgen). De knappe jongeman deed alles om mijn aandacht te trekken. Op een gegeven moment had hij zelfs een fles water gevuld, en had hij die voor mijn neus over zijn gezicht gekapt, hilarisch dus. Toevallig was er achter ons ook een douche (u weet wel, zo 1 die je vaker aant strand vindt) en toevallig (ik weet het, veel toeval was er niet bij) toen ik naar de douche ging om mijn handen te wassen (toegegeven, ik had toen veel last van mijn handen), moest hij zich ook even verfrissen. Zo ging het een hele tijd door, tot ik de eerste blunder deed. Ik was weer even mijn handen gaan wassen, met mijn zonnebril op, zonder dat ik het wist. Nee, zo dom ben ik nu ook weer niet, om met mijn zonnebril onder de douche te gaan, wat dachten jullie nu wel van mij? Neen, erger, ik deed hem af, en legde hem naast mij op de grond, en in al de drukte om geen blunders te maken als hij aan het zien was, ging ik terug naar mijn plaats, zonder zonnebril. Ik schrok me dan ook een hoedje, toen Rood ineens op mijn schouder tikte, en heel verlegen zei: 'Ragazza, prego' Hij was dus achter mij aangerend om mij de zonnebril te geven, schattig nietwaar? Ik werd natuurlijik wel zo rood als een tomaat, maar gaf hem wel zeker 3 'gracies' na elkaar. Daara begon het te regenen, en zijn we allemaal snel moeten vertrekken, geen romantisch einde van het verhaal dus, maar ik had mijn portie Italiaan voor die dag gehad, das ook al iets. S' avonds was het de halve finale Italië-Duitsland, en die mochten we niet missen natuurlijk. Maar daar had de Cristoffer (lees: vertrek naar Amalfi) een goed idee voor. De man had namelijk ook nog eens een bar: 'Chez Willy', nee, je mag die mens daar niet mee uitlachen, het is en blijft een Amerikaan. Daar hebben we dan, ondanks een stijve nek, de helft van de match gezien, en dan zijn we vertokken, omdat het zo'n saaie eerste helft was. Wij wisten natuurlijk niet dat die smeerlappen daarna nog 2 goals maakten, maar ja. In spanning, maar zonder eindresultaat gingen we dan slapen. Natuurlijk hoopten we allemaal dat Italië zou winnen, dan zouden we nog een feestje hebben de 9de, in de finale, maar veel hoop op overwinning hadden we niet. Daarom kropen we maar allemaal flink in onze slaapzak. Tot we werden wakkergemaakt door een hels kabaal van een stoomboot, en nog één, en vuurwerk. De Italianen werden zot. Italië zat in de finale, en wij hebben een halve nacht niet geslapen van al dat kabaal.
Tot morgen bella's, en bello's!
Annelies
P.S: Er zijn toch altijd van die mensen die super nauwkeurig moeten zijn hé! Ja, oké, we zijn geland in Rome, niet in Napels, my mistake...
Ik had jullie gezegd dat ik het kamp zou overlopen, dus, ziehier.. Dag 1 van een fantastisch kamp: Het vertrek naar Amalfi.
We vertrokken zoals jullie misschien al wisten om half 4 s'morgens, erg vroeg dus. We namen het vliegtuig in Charleroi, en na 2 uur vliegen kwamen we aan in Napels. Napels is trouwens één van de steden die ik hierna nooit meer wil zien, tenzij om er een trein te nemen, zo vuil en griezelig! Daar zijn we dan gelukkig niet zo lang gebleven, en hebben we daar dan maar de bus genomen naar Amalfi, een klein dorpje aan de zee, in het zuiden van Italië. Een echte aanrader trouwens, echt leuk, wel toeristisch, maar soit, dat is (bijna) overal. Normaal moesten we in Amalfi zelf nog 3 Km stappen (mét rugzak van 14.1 kilo!) naar onze camping, maar daar stak een vrolijke Amerikaan een stokje voor. Christoffer was zijn naam, en hij had een poesje met de naam Smokey (maar dit geheel terzijde). Hij wist een veel betere camping (die van hem..), die maar een beetje verder was, en waar we met de bus naar toe konden gaan, deze was dan nog eens stukken goedkôper dan de andere camping, dus de leiding vond het een goed idee, en we namen zijn camping. Hij had ons terloops ook wel eens vermeld dat er een paar trapjes waren naar boven, maar daar hadden we ons voor de rest niet echt zorgen in gemaakt, tot we voor de lange trappenzee stonden... En natuurlijk niet naar beneden, maar super steil naar boven natuurlijk. Iemand die nog moed had voor de rest van het kamp, was die bij deze verloren. Jongens, jongens, zo steil. En onze kuiten waren natuurlijk nog niet zo in conditie als nu, dus we hebben afgezien, echt waar... Op de camping was dan wel een verbluffend mooi uitzicht, waar we dan ook enorm van genoten hebben. Voor de culineaire liefhebbers, we hadden 4 vuurtjes mee, waar met met ons 16 in gekookt hebben een heel kamp, maar op deze 'camping' was een kookvuur, en daar hebben we de eerste avond kaasfondue gegeten.
U ziet, die eerste dag was niet zo spectaculair, maar enorm vermoeiend, een hele dag reizen kruipt niet in je kleren. Maar toen wisten we natuurlijk niet wat ons nog allemaal te wachten stond....
Ciao iedereen! Ik ben er weer helemaal (in stukjes zou geen zicht zijn nietwaar!), en ik ben super bruin. Bovendien heb ik zoooo veel boeiende verhalen voor jullie allemaal, dat jullie zeker eventjes zoet zijn! Maar ik ben nu heel moe, en moet morgen zeer vroeg gaan werken, dus ik heb nu niet veel tijd en goesting om te schrijven. Het belangerijkste is dat ik vanaf morgen al de dagen 1 voor 1 zal overlopen, alsof u er zelf bij was. Dat is toch al iets om naar uit te kijken, nietwaar? Het zal de moeite zijn...
Voor de mensen die iets snuggerder zijn, ik heb de lay-out veranderd omdat we nu al over de 100 dagen bezig zijn, en ik het toch een beetje beu was.
Ik neem nu afscheid van jullie voor de volle 14 dagen. Maar, misschien post ik wel een berichtje uit Italë, wie weet? Tot dan alvast. Wel wil ik even meedelen dat Portugal fantastisch was, en dat mijn schatjes nu niet meer kunnen verliezen, voor mij hebben ze al dubbel en dik gewonnen!! Ja, het is misschien een schok, maar Portugal is toch meer mijn favoriet dan Paraguay! Sorry José! Annelies xxxxxxxxxxxxxxx
Het is eindelijk zover. U denkt misschien, wat heeft het kind nu weer? Maar ik ben geslaagd, en hoe? Het is me weer eens gelukt, ik had de goden weer aan mijn kant. Op naar het 5de middelbaar zou ik zo zeggen!!
Annelies; op slag een stuk vrolijker de vakantie in!
P.S: Sorry dat het zo kort is, maar ik wou het u even meedelen, en dan super goed gaan vieren. P.P.S: Rambo senior is ook geslaagd en mag naar het 3de middelbaar!!
Alleen Ramboke moet blijven zitten in het 1e kleuterklasje, tenzij hij zijn herexamen tekenen goed doet natuurlijk....
Ik wou dat ik je tranen kon vangen in een doos en ze voor eeuwig koesteren
Ik had je graag zien groeien ik wou je nog zoveel leren.
Ik hoopte om je nog net 1 keer vast te houden en je onschuld te ruiken. Zo dicht bij mij. Je te straffen en terecht te wijzen. Maar ik wou je ook nog zo veel zien lachen lachen met mij, om mij, samen met mij.
Iemand heeft mijn wensen stuk geslagen Iemand heeft voor mij beslist. Je leven is als de zon ondergegaan Maar jij zal nooit meer schijnen, enkel in mijn hart.
Nu heb ik nog een doosje met m'n tranen, die ik koester alsof ze de jouwe waren.
Weet dat jouw wezen mijn gedachten nooit verlaten.
-Annelies-
Naar aanleiding van de moord op Stacy en Nathalie.
Ik zal jullie maar al voorbereiden: van 3-16 juli ben ik op kamp met de scouts naar Italië, en dus zal ik een dikke 2 weken niet kunnen schrijven. Al diegene die onder jullie zijn en elke dag smachten naar een beetje 'Annelies' zullen eventjes moeten wachten, en proberen niet de hele dag te huilen. Wat dan weer een troost mag zijn, is dat ik na mijn terugkomst woorden te weinig zal hebben om jullie al mijn verhalen te vertellen (Als dàt niks is om naar uit te kijken!). Misschien heb ik wel een knappe Italiaan gevonden of zow... Of heb ik gewoon een heleboel cultuur gesnoven. We zullen wel zien, feit is dat ik jullie zo lang moet missen, en jullie mij. Maar niet getreurd dus, ik kom heus wel weer terug!!
Hopelijk... Als mijn vliegtuig niet wordt gekaapt en ik in één of andere Italiaanse toren terechtkom. Of als ik niet neerstort terwijl de piloot net even niet aant opletten was. Of dak et daar zooo tof vind, dat ik nooit meer terug kom. Misschien word ik wel gekidnapt (=gepubernapt in mijn geval), voor veel losgeld...
Wie zal het zeggen? Fijn zeg, zo met de scouts op reis gaan, en zo veilig!
Omdat jongeren niet altijd goed weten hoe ze zich moeten gedragen op de bus, heb ik hier een korte samenvatting van de brochure die ze volgend jaar zullen uitdelenop de scholen, in de hoop dat het beter zal gaan.
Als goede scholier kom je best een half uur voor de bus er is. Je krabbelt dan wat op de bushalte. De meer sportieve jongelui kunnen dan vangertje spelen. Je boekentas zet je niet in het bushokje, maar midden op de stoep, of als er ergens anders plassen zijn, zet je ze daar in. Kijk! Daar is de bus al! Pak dan een kameraadje dat minder sterk is dan jij, en gooi hem/haar voor de bus. Zo kunnen de automobilisten hun remmen controleren, en zo kan je ook de 100 bellen(zie bij krabbels zetten) en de bezigheden van de ambulanciers en verplegers aanschouwen. Om de bus op te stappen, vorm je een onontwarbaar kluwen, en ga je met z'n allen de bus tegelijk in, je zal merken dat er ook andere mensen zijn die niet naar school gaan, deze moet je zo goed mogelijk op zij duwen. In de bus zelf zul je zien dat er niet altijd plaats is, maar de sportieve jongens en meisjes onder jullie zullen hun sportieve gedrag laten zien, door om ter eerste een plaatsje te bemachtigen. Wist u trouwens dat het worstelen, vrije stijl, hiervan is afgeleid? De chauffeur zal ook je abonnement willen zien, dit is een belangerijk document, dus dit ligt aan de onderkant van je boekentas, naast de banaan die er al van 1998 ligt. Pak je abonnement zo langzaam en rustig mogelijk, zodat de chauffeur kan genieten van een welverdiende rust. U mag zeker praten in de bus, ja, schreeuw zelfs, dit is goed voor uw longen, en zo begint u de dag lekker gezellig. Kijk hoe de chauffeur lacht, zeker wanneer hij een boekentas tegen zijn rug krijgt. Laat de chauffeur ook zeker meedoen in je proppenschietwedstrijd, ja, hij heeft zijn handen vol, maar hij wil gerust je schietschijf zijn. Wat heeft die chauffeur toch een boeiend en interessant bestaan! Wanneer het tijd is om af te stappen, vorm je weer een onontwarbaar kluwen en zet je je met z'n allen voor de deur waar 'Ingang' of 'Geen uitgang' staat. We begrijpen dat dit moeilijk is om dit te lezen, maar we zijn er zeker van dat een volwassene het wel even voor u wil voorlezen. Wanneer de deur opengaat, storm je met z'n allen naar buiten, en duw je de deuren open. De busmaatschappij houdt van deze realistische materiaal tests. Laat ook zeker de mensen die willen instappen geen kans. Deze mensen, die vaker ouder zijn, hebben s'morgens nog niet veel beweging gehad, en zullen jullie dankbaar zijn. Ach, kijk toch hoe die chauffeur lacht, hij heeft weer een leuke morgen gehad.
Dus, beste busgebruiker, respecteer de leerlingen die deze regels nog aan hun laars lappen, want zij weten nog niet beter. Maar als ik u mag geruststellen, vanaf septemeber zijn we allemaal zo!
'Wat is het nut om iemand graag te zien, als je toch gekwetst zal worden?' vroeg de vos. 'Kan je dan niet beter iedereen ontwijken, en geen relatie aangaan, opdat je toch zeker nooit gekwetst wordt?' Het prinsje lachte, en zei: 'Lieve vos, een relatie is nét zo mooi omdat je om elkaar geeft, en soms verlaten mensen elkaar, dat is waar, maar je zal dan altijd de herinneringen hebben , en elk voorwerp, hoe klein ook, zal je terug laten denken aan al die fijne momenten, voor altijd.' De vos huilde zachtjes en sprak: 'Je hebt gelijk, als je me nu verlaat, zal ik je blonde haar zien in het koren, en je blauwe ogen in de lucht. En zo zal ik aan je blijven denken...altijd.' Waarop het prinsje afsheid nam en s'nachts de sterren zag huilen.
Op een morgen stond ze op, en ze wist dat er iets veranderd was. Haar haar zag er hetzelfde uit, en haar benen vond ze even lelijk. Haar GSM stond nog op stil, en haar bureau leek even slordig als ervoor. En toch was er iets anders, maar wat?
Ze liep door het huis, en ging naar school, ze deed alles hetzelfde als de dag ervoor. Alles hetzelfde en toch anders. Na zich een hele dag te hebben afgevraagd wat er anders was, gaf ze het op.
En toen ze zich klaarmaakte om haar dag op dezelfde manier af te sluiten als ervoor, wist ze het.
Ach...lieve mensen, een mens kan niet eeuwig kwaad blijven, dus ik begin er maar weer aan. Zo nu ongeveer... Als u nu nog 2 minuten wacht, dan ga ik even naar toilet.
............. *Trekt door en drinkt wat water* Voila, hier ben ik weer. Nu kan ik echt beginnen met schrijven.. 'Ja Padre ik kom meteen.' 'Hoezo nu??' Als u nu nog even wacht, ik ben er echt meteen, beloofd!!
.............. *Neemt lichtjes geïrriteerd de draad weer op, drinkt nog even wat water*
Na al uw lange inspanningen, die u prima heeft volgehouden wi... 'Nee Rambo, ik heb geen tijd om met auto's te spelen, ***verdomme!' 'En Stino, ik kan u ook ni helpen met uw Frans...!'
Pfff, wat ik dus wou zeggen, was dat ik .. nu opeens dringend naar toilet moet van al dat water. Laat ik morgen maar opnieuw proberen, goed?
Ik kan hier geen woorden voor bedenken Mijn adem stokt telkens weer En nog kan ik het niet geloven In het WK geen Paraguay meer!
Die blonde Zweden haat ik nu Ze verdienen geen enkele prijs Maar 1 ding is zeker: Ik ga nooit naar Zweden op reis!
Annelies (Er zijn geen woorden voor mijn zeer diepe teleurstelling. En moest ik een Zweed tegenkomen-zeker 1 die kaal is- dan weet ik niet of er dan iets van overblijft.)
Inderdaad, u had het al gezien, vandaag is het P(araguay)-Day. hahahahahaha. (nu lach ik met m'n eigen vondsten, moet kunnen vind ik.) Het moment waar iedereen naar heeft uitgekeken. Mààr...Wat lees ik nu vanmorgen in de krant? De vermoedelijke ploeg..ZONDER José! Waar is hij?? Speelt hij niet mee?? Nu verliezen ze, zeker weten! Het zou natuurlijk wel kunnen, dat ze José inwisselen, naarmate de ploeg stabiel aan het spelen is (hij is nogal jong, om in de basis te plaatsen). Ik HOOP het, het zou maar de helft zo leuk zijn als hij niet mee doet. Waar ik me wel iets geruster door voel is het feit dat de hier niet vernoemde krant waarin ik dit gelezen heb, niet één van de snuggerste is en ze soms wel eens fouten durven schrijven. Zoals deze zeer zware fout!! Wat weten zij er nu van wat de vermoedelijke ploeg is? Ze kunnen hun naam niet eens spellen... Ach ja, ik laat u nu gerust, sorry voor de harde toon waarmee ik dit schrijf, maar ik denk dat ik zenuwachtiger ben dan de Paraguayanen...
Annelies (3)
P.S: BOEEEEEEEEEEEEEEE ZWEDEN! GA NAAAAAAAAR U PATATTENVEEEEELD!!
Sommige mensen kunnen het, anderen hebben wat hulp nodig, feit is, dat het soms enoorm plezant kan zijn. Irritante mensen krijgen ook gemakkelijker iets gedaan, reden daarvoor is, dat ze je gewoon beu zijn. Voor de mensen die heel braaf zijn en niemand ooit ambeteren, heb ik hier een aantal tips die u gewoon eens MOET proberen! Voor de vrouwen=> zeker handig voor tijdens het WK (maar niet tijdens Paraguay-Zweden hé!)
Stel de kleuren van je tv zo in dat iedereen groen is, en verzeker anderen dat je het op deze manier het mooist vind. Drum op elk beschikbaar oppervlak. Blijf het Batman-muziekje eindeloos lang neurien. Zet stempels in het midden van elk papier wat je ziet. Vraag de mensen van 06-8008 inlichtingendienst voor afspraakjes. Maak een video die bestaat uit alleen maar copyright- waarschuwingen. Naai metalen anti-diefstal-stripjes in iedereen z'n zakken. Verstop zuivelproducten op plaatsen waar niemand bij kan. Schrijf het verrassende einde van een verhaal op de eerste bladzijde van het boek. Zet alarms op willekeurige tijden. Leer Morse, en praat alleen met anderen in gesprekken die verlopen als "Bieep bieep bip bip bip bieep" Koop kauwgum alleen maar om het laagje er vanaf te zuigen. Bestel patat met kaviaar. Laat je Lordi bandje achter in je vaders stereo, met het volume op maximaal. Onderzoek in het openbaar hoe langzaam je een kikker kan nadoen, en maak je vooral niet druk dat anderen je kunnen horen. Toeter en zwaai naar vreemdelingen. Kleed jezelf ALLEEN maar in oranje.
Dit was voor kinderen, wanneer u al gevorderd bent kan u dit uitproberen.
Zap naar een ander kanaal tien minuten voordat een film is afgelopen. Tape stukken van een fitness-video over de climactische hoogtepunten van een huurvideo heen. Draag je broek binnenstebuiten. Zeg bij een restaurant dat je nergens wilt zitten, maar ga bij de kassa de snoepjes eten. Begin elke zin met "ooh la la!" Wek je kamergenoten elke ochtend met Lou Reed's "Metal Machine Music". TYP ALLEEN IN HOOFDLETTERS. typ alleen in kleine letters. gebruik geen punctuatie Koop grote hoeveelheden oranje verkeerskegels en bedenk routes voor elke straat in de buurt. Betaal alles in stuivers. Bind belletjes aan je kleren. Herhaal alles wat iemand zegt als een vraag. Schrijf "X - TREASURE" op elke kaart die je ziet. Vertel iedereen die je tegenkomt over je UFO/OJ Simpson theoriën. Herhaal het volgende gesprek 10 keer:
"Hoorde je dat?"
"Wat?"
"Laat maar... ik hoor het niet meer." Als je jarig bent, vervang de kaarsen in de taart met vuurpijlen.
Wanneer u écht gebeten bent door dit beroep, probeer dan deze professionele tips .. Geef fooien in Boliviaanse munteenheden. Eis dat iedereen je met Conquistador aanspreekt. Druk alle platte Lego-stukjes heel strak tegen elkaar aan. Gebruik de wasmachine elke keer voor een sok. Draag een cape met daarop "Magnificent One". Probeer zoveel mogelijk te huppelen in plaats van te lopen. Hang over iemands schouder en mompel wat als ze proberen te lezen. Blijf zingen "Ik heb een poootje met vet..." Laat je afslag-licht knipperen voor vijftig kilometer. Doe net alsof je muis een walkie-talkie is en praat ertegen. Probeer liedjes te spelen door op je kin te tikken. Als je bijna klaar bent zeg je "oh, dat ging fout" en begin je opnieuw. Noem je hond "Hond". Verzeker anderen ervan dat ze alleen in je fantasie bestaan. Vraag mensen tot welk geslacht ze horen. Beantwoord alles wat iemand zegt met "dat denk JIJ." (ideaal voor werkgroepen ICW) Lik het witte spul van de biscuitjes en leg de koekjes terug in de trommel. Praat met een Zweeds accent.
Als u uw huisbewoners dan nog niet hebt weggepest, dan ben ook ik radeloos!! Blijf proberen!
Angstzweet breekt me uit, het duurt niet lang meer (nog geen dag om precies te zijn) of de terreur begint! Ik heb het niet over terreuraanslagen, maar over de examens. Ik had er nog niks over gezegd omdat ik er liefst niet te veel aan wil denken, maar ik kan er nu niet meer rond, het is er, en het zal er blijven. Morgen heb ik al biologie en aardrijkskunde (oh hemel), ... Maar het kan erger, jawel. Op 15/6 moet ik studeren voor geschiedenis (helemaal niet makkelijk) en dat is ook de dag waarop mijn José moet spelen...(*huilt*) NU zal ik moeten kiezen. José en de andere hotties, of geschiedenis. Op zich geen moeilijke keuze, ware het niet dat het wel een belangerijk vak is, en een eindexamen waar alles vanaf hing. *Het leven is toch soms ongeloofelijk moeilijk, nietwaar?* Maar ja, de keuze is aan mij... Ik heb een idee! (Jawel af en toe gebeurt dat!) Wat als ik supporter voor José, en hij een doelpunt maakt waarmee hij de geschiedenis in gaat, dan heb ik dat ook geleerd. Ach, het leven is voor de slimme mensen, zeg ik altijd... Dit zou een fantastische oplossing geweest zijn, moest José een aanvaller zijn... Ach ja, leren zeker? Er zal niets anders op zitten...
Annelies... *met pijn in het hart*
P.S: Hij mag natuurlijk wel zijn match afzeggen, en mij komen helpen, dan zou ik het niet zo erg vinden om mij met geschiedenis bezig te houden. P.P.S: Om mezelf en u te troosten, heb ik een foto bijgevoegd met op de achterkant oa José, die zich staat om te kleden! Als dat niet goed gedaan is van mij....
Hoe kan ik nu anders dan over het WK te beginnen? Je kan de straat niet uit, of je merkt er iets van. Nu, zo erg vind ik dat niet, integendeel, ik vind het zelfs aangenaam. Oké, België doet niet mee, maar so what? Er zijn andere ploegen om voor te supporteren... Elke ploeg die tegen Nederland speelt bijvoorbeeld. Nu heb ik de eigenaardige trek om altijd voor de 'underdog' te supporteren. Wat dus dit jaar weer het geval is. Ik keek gisteren naar de Engeland-Paraguay, en ik was VERKOCHT. Ik focus mij weliswaar op andere punten dan mijn huisbewoners (of ze een knap koppeke hebben, ..) maar jongens, die mannen waren zalig! U zou ze bezig gezien moeten hebben. De Engelsen leken wel een bende kleuters in vergelijking met de Paraguyanen!! Bovendien (u hoort het, nu komt het) heb ik de ware gevonden! Hij heet José Montiel (naam alleen al!), is het nummer 17, verjaart 1 dag voor mij, en is (maar) 2 jaar ouder. Hij is niet alleen mooier dan knap, maar kan ook nog voetballen, wat van stomme Beckham met zijn verwijfde houding niet gezegd kan worden! God, ik heb genoten van die voetbalmatch. Trouwens, voor de vrouwen die geïnteresseerd zijn (José is al van mij), er waren nog knapperds op dat veld hoor!! Met name: Roque Santa Cruz (moest deze niet zo oud zijn, zou dit mijn ware geweest zijn), Diego Gavilan, en andere... Als u nu nog niet overtuigd bent dat mijn dreamteam dit WK even gaat winnen-ok, de Engelsen hebben van hen gewonnen, maar ze willen hun positie als underdog behouden, en overwachts uit de hoek komen- dan kan ik u de match op 15/6 tussen Paraguay en Zweden, warm aanbevelen. En wil u dan alsjeblief aan mij denken, en een paar kaarsen branden, of er toch tenminste een beetje op hopen dat ik nog langer van deze schatjes kan genieten? Komaan, wie wil nu dat die lelijke zweden doorgaan??
Tot slot heb ik om jullie nog maar eens te overtuigen een fotootje bijgevoegd...Geniet er van, but: The boy is mine... (Tis wel elemaal GEEn schoon foto)
Het ging vandaag zijn gewone gang van zaken, niks speciaals, en zeker niks boeiend. Het enige spannende in de hele dag was een lesje chemie, met een leerkracht die zo rood ziet als een tomaat (niet overdreven), supporter is van den 'Beerschot' en dan bovendien nog eens geen les kan geven ook. Ach ja, je kan niet alles hebben in het leven hé?! Ik heb vandaag dan ook nog een 'Bir' gekregen, ofwel 'Broek in Reet', voor de leken onder jullie. Dit is wanneer een kerel (liefst een met veel kracht) je hoofd plet, en er een paar andere gasten je onderbroek helemaal naar boven trekken. Niet leuk dus, u kan het verstaan. Maar ja, een gewone dag dus, niks boeiends, ik zei het net... U gelooft mij niet? Tsss, bende negationisten (ik heb een nieuw woord geleerd en ik wil het per se gebruiken, sorry)! Het is niet altijd leuk en boeiend om een puber te zijn, en spreek me niet tegen, protestante nihilisten...=)
Sommige mensen vragen zich af hoe ik me voel en hoe ik ben, maar ik vraag jullie vriendelijk om geen onechte conclusies te trekken uit wat ik schrijf. Soms klinkt het allemaal wat depri, maar weet dan dat ik dit gebruik om mijn 'tijdelijke' gevoelens te uiten. Dit is een voorbeeld hiervan:
Once upon a time there was a girl In her early years she had to learn How to grow up living in a war that she called home never know just where to turn for shelter from the storm It hurt me to see the pain cross my face Everytime my mother's fist would put her in her place Hearing all the yelling I would cry up in my room Hoping it would be over soon
chorus: Bruises fade mother but the pain remains the same And I still remember how you kept me so afraid Strength is my father for all the love he gave And every morning that I wake I look back at yesterday And I'm OK
I often wonder why I carry all this guilt When it's you that helped me put up all these walls I've built Shadows stir at night through a crack in the door Echoes of a broken child screaming please no more Mother won't you understand the damage you have done For you it's just a memory, but for me it still lives on
Bruises fade mother but the pain remains the same And I still remember how you kept me so afraid Strength is my father for all the love he gave And every morning that I wake I look back at yesterday
It's not so easy to forget All the marks you left along my neck When I was thrown against cold stairs And every day afraid to come home in fear of what I might see, next
Bruises fade mother but the pain remains the same And I still remember how you kept me so afraid The strenghth is my father for all the love you gave Every morning that I wake I look back to yesterday And I'm Ok
Naar: Christina Aguilera (Ja Padre, het is de dees die we in concert zagen...=))
Lieve groeten van mij!
P.S: Ik studeer geen filosofie, maar het interesseert me wel énorm!
Wanneer je als baby geboren wordt, word je in deze wereld opgezogen.. Als je kleuter bent leer je die wereld kennen Als tiener probeer je je te redden in die wereld, en er je eigen weg in te banen Als puber probeer je die wereld te verbeteren en die naar je hand te zetten. Als volwassene doe je die moeite niet en word je geleefd. Tenslotte als bejaarde leer je die wereld opnieuw kennen, maar dan al hetgeen wetende dat je vroeger niet wist.
Hoe kan ik nu anders dan over het WK te beginnen? Je kan de straat niet uit, of je merkt er iets van. Nu, zo erg vind ik dat niet, integendeel, ik vind het zelfs aangenaam. Oké, België doet niet mee, maar so what? Er zijn andere ploegen om voor te supporteren... Elke ploeg die tegen Nederland speelt bijvoorbeeld. Nu heb ik de eigenaardige trek om altijd voor de 'underdog' te supporteren. Wat dus dit jaar weer het geval is. Ik keek gisteren naar de Engeland-Paraguay, en ik was VERKOCHT. Ik focus mij weliswaar op andere punten dan mijn huisbewoners (of ze een knap koppeke hebben, ..) maar jongens, die mannen waren zalig! U zou ze bezig gezien moeten hebben. De Engelsen leken wel een bende kleuters in vergelijking met de Paraguyanen!! Bovendien (u hoort het, nu komt het) heb ik de ware gevonden! Hij heet José Montiel (naam alleen al!), is het nummer 17, verjaart 1 dag voor mij, en is (maar) 2 jaar ouder. Hij is niet alleen mooier dan knap, maar kan ook nog voetballen, wat van stomme Beckham met zijn verwijfde houding niet gezegd kan worden! 
