Vorig jaar rond dezelfde periode deed zich hetzelfde fenomeen voor. De populatie aan damherten in het Raspaillebos overtreft deze van de reeën. Dus de kans dat je een damhert voor je lens krijgt is ook een pak groter.
Toen we de weg insloegen naar de hoeve Steenborre spotten we een reegeit die precies een beetje de weg kwijt was. Ze stond daar maar te staren en ik kon wel gemakkelijk 20 foto's nemen van haar.
Taak is om van wanneer de duisternis overgaat in klaar weer er als de kippen bij te zijn in het bos. De week van het bos brengt namelijk ook meer leven mee : meer wandelaars, bosklassen, enz.
Gisteren hadden we geluk, we waren juist op de terugweg van onze wandeling, toen er enkele bussen hun lading joelende kinderen losten.
Vandaag is het werelddierendag en dus trakteer ik jullie op de mooiste foto die ik tot op heden gemaakt heb in het Raspaillebos.
Het betreft een eekhoorn die hoog boven in een boom zat en geen kant uitkon omdat ik en mijn hond beneden aan de voet van de boom stonden en er niet onmiddellijk een andere boom was waarin hij kon naartoe springen.
Deze foto staat ook als achtergrondscherm op mijn PC.
Deze olijke jongen of meisje kwamen we deze morgen in alle vroegte tegen op ons pad in het bos.
In het ABN noemen ze hem egel, maar in onze streek krijgt hij de naam stekelvarken mee.
Een varken zou ik hem nu niet direct noemen
Bij ons in de tuin passeren er soms ook een aantal de revue en dan vooral 's nachts. Wat ons dan weer kopzorgen baart, want hun geluid zorgt ervoor dat onze hond onafgebroken blaft tot wanneer ik dan opsta. Ik vang deze lieve beestjes en deponneer ze over de omheining. De buren hebben namelijk geen hond. Ik gebruik hiervoor 2 emmers.
Ik ben Erik Dhaeyer, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Erik Raspaille.
Ik ben een man en woon in Galmaarden (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 26/09/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, lekker uit eten gaan, fotograferen, reizen, enz..