Wat ik vooral gemist heb in Griekenland zijn de sterrenhemels. Hoogstens een paar sterren te zien al was er geen wolkje aan de hemel. Als kind leerde ik van mijn oma naar de sterren kijken 's avonds voor 't slapen gaan en aan haar te denken. Dit gaven we in de familie aan mekaar door en 't is nog altijd een gewoonte 's avonds naar de lucht te kijken en te weten dat kinderen en vrienden dat ook doen... Misschien gek maar 't geeft toch een samenhorigheidsgevoel zelfs duizenden kms weg van mekaar.
Wat we teveel zagen: wir sprechen Deutsch.... sommige eilanden zijn echte duitse koloniën. Ook hier kopen ze alles op en vormen echte getto's.
De werken voor het kanaal werden gestart in 1882 en voltooid in 1893. Het is lang van belang geweest om een doorgang te creeëren naar Piraeus zodat de boten niet heel de bocht rond de Peloponesus moesten nemen. Een paar afmetingen: 6,343 km lang; 24,60 m breed; diep 8m en de wanden 79,50 m hoog. ...In 't midden een soort garage zodat boten mekaar kunnen kruisen.
Te smal om hedendaags zwaar vrachtverkeer door te laten. Wordt enkel nog gebruikt door pakketboten en cruise schepen getrokken door sleepboten Vanop de bruggen heeft men een mooi uitzicht....
Het dorpje zelf is piepklein en de oude huizen hebben nog steeds houten balkonnetjes met bloemen - doet een beetje aan 't Zwarte Woud denken. Er komen heel veel bedevaarders naar het kerkje en ze bezoeken dan ook met bootjes de grotten waar mooie fresco's te zien zijn en vroeger kluizenaars in verbleven. Kerkje - binnenzicht en 't vrouwtje die er zorg voor draagt. Niettegenstaande er vele schatten in 't kerkje zijn is de deur dag en nacht open...
Nafplio de vroegere hoofdstad van Griekenland heeft een rijke geschiedenis en er valt dus nog heel wat te zien. Het Fort, de kerken van Ag Georgios, Ag Spiridon en Frangoklissia en de haven en het eiland Bourdzi met fort om de stad te beschermen. Als wij hier aankomen is het stikkend heet en geen boom om de auto onder te parkeren. Het bezoek is dan ook, tot onze grote spijt, beperkt ... komen hier zeker nog terug als we de kans krijgen.
Op het eilandje staat een kerkje gewijdt aan St Niklaas. De vissers gaan er langs alvorens uit te varen en steken een kaarsje aan. Toen we een paar mannen die aan een tafeltje koffie zaten te drinken vroegen of het niet stoorde dat we daar de nacht zouden doorbrengen kregen we direct hun fiat.. de villa op 't eiland is van St Niklaas en hij zal zeker over jullie waken.
zicht vanuit mijn bed bij 't ontwaken..
Niettegenstaande we meestal een staalblauwe lucht hadden waarbij het licht soms pijnlijk was voor de ogen genoten we ook van de paar dagen met prachtige wolkenluchten
Aangezien in 't binnenland de wegwijzers in 't griekse schrift de namen van dorpen vermelden was het steeds wat puzzelen. Het griekse alfabet hadden we na een paar dagen wel door. De taal zelf vinden wij enorm moeilijk. Uit de meeste westerse talen kunt ge nog iets opmaken door de gelijkenis met andere vb spaans- frans maar hier... De namen van de dorpen vonden we soms ook heel interessant ... Aspro - Drama - Grammatika - Metamorfosis - Symfonia en heel veel Agios (sint)...Nikolaos-Andreas Bij een dorpje Metamorfosis vroegen we ons af waarin de metamorfose lag?? het verval of de vele schotelantennes.. We gaan dus ijverig verder met het leren van wat Griekse woorden maar zijn wel op zoek naar een website, cursus ofzo waar we zinnen kunnen vertalen en.. de uitspraak beluisteren.
Griekenland met zijn vele eilanden en ferry's zijn onafscheidelijk. Ook wij hebben er tijdens onze trip herhaaldelijk beroep op gedaan. De eilanden hebben in het Grieks rechtstelsel een apart statuut en daar houden ze graag aan vast. En zeg nu niet dat Grieken niet vindingrijk zijn. Het eiland Lefkas is deels met het vasteland verbonden met een brug. Het middendeel rust op een soort ponton. Een ponton is geen vaste verbinding en dus kunnen ze zich "eiland" blijven noemen en genieten van al de voordelen die dat biedt. Van deze brug heb ik spijtig genoeg geen foto's
achterwaarts de boot op rijden en dan op 10 cm van de voorganger stoppen... waarom? 1/3de van de boot bleef leeg..
Af en toe zien we inktvis bovenhalen - met een hengel met mossel aan of met een harpoen tussen de rotsen. Zagen herhaaldelijk zigeuners die ok deze manier inktvis binnenhaalden en hem lieten drogen met een koord opgehaald aan de lantarenpalen. De vissers zelf hebben een droogrek een paar meter in zee ..Zagen echter nergens grote hoeveelheden inktvis binnengehaald worden of te drogen hangen...In Chili zagen we massa's grote zakken van die beesten lossen en van een kaliber ettelijke malen groter dan die we hier zagen... Konden niet te weten komen of inktvis in deze contreien veel voor komt ..(taalbarrière is groot...)
Aan de andere kant zijn er heel veel grote viskwekerijen. In grote bakken wacht men tot het viszaad uitkomt - de kleine visjes worden in grote bakken uitgezet. Als de vis voldoende groot is wordt zo'n hele bak met een bootje aan land gebracht - met reuze schepnetten in bakken van 1 ton overgeladen ( had er mooie foto's van maar... vermoedelijk overschreven bij 't opladen op mijn laptop)
Heb geen idee hoeveel geiten en schapen er in Griekenland rondlopen. Men kan geen dag rondrijden zonder ergens een kudde tegen te komen. Regelmatig stopten we bij een geiten-, schapen- of koehoeder. Van een gesprek kon men niet spreken maar het was steeds een hartelijke ontmoeting. Ook hier is de moderne tijd binnengeslopen. Vervoer per moto en contact met 't thuisfront, vrienden en geliefden met de GSM. Veel kudden worden alleen door honden begeleidt. Regelmatig komt men dan ook een kaasmakerij tegen - meestal produceren ze kaas om te raspen... gelukkig is "spaghetti" een internationaal begrepen woord... We stonden wel te kijken van de hygiene die gerespecteerd werd zelfs ver van de bewoonde wereld.... Kazen kopen in een winkel was steeds een avontuur om te weten te komen welke kaas het was met als gevolg een paar serieuze miskopen..... gepekelde kous die niet te vr.... was enz.
We hebben heel veel tijd doorgebracht aan vissershaventjes. Voor de vissers met hun kleine bootjes -caiques - is het een hard leven. Dagelijks heel vroeg uitvaren met een meestal magere oogst als resultaat. Door de overbevissing worden de beste visplekjes bij beurtrol door de overheid verdeeld. Meestal brengen ze juist voldoende vis aan land om in eigen behoefte en die van de enkele restaurantjes te voorzien. Waar echte vissershavens zijn heeft men wel ook grote boten die verder en langer op zee kunnen. Zij brengen wel nogveel vis mee... kanjers soms die door iedereen bewonderd worden. De bemanning van die vissersboten bestaat ook dikwijls uit Albanezen waarvoor de boot ook als onderkomen dient. Hieronder een paar foto's
een vissersvrouw die de versleten netten van de lijn snijdt ... 2 dagen was ze bezig ... geld om nieuw net te kopen was er niet ze zullen het moeten doen met hetgeen hen rest
rust op de vissersboten die morgen weer uitvaren voor een aantal dagen
overdag lokaasvisjes vangen met een net die dienen om 's avonds aan lijnen achter de boot als lokaas te gebruiken
Zoals jullie wel weten houden wij er niet van om achter een afsluiting op een camping te gaan staan tussen andere toeristen. We houden het liever bij kleine plekjes dicht bij de lokale bevolking en scène. Dikwijls wordt ons gevraagd of we niet bang zijn zo alleen en of we nooit weggestuurd werden door politie.. Met wat gezond verstand (bvb niet in grote steden) en wat discretie en contact met de lokale bevolking valt het allemaal mee. Tot voor deze reis hebben we nog nooit ons boeltje moeten pakken. Deze keer was het een ander verhaal. In Psarades aan de Prespesmeren hadden we een mooi plaatsje gevonden onder de hoofdstraat en aan de aanlegplaatsen van de vissersbootjes. De ganse dag hoorden we in de verte de koeienbellen. In de avond kwamen ze afgezakt naar 't dorp ... door de hoofdstraat (nemen gedisciplineerd de trappen) en langs de meeroever. Ons Kaya hadden we toch maar even binnengezet want ze wil vermoedelijk heel graag met hen gaan kennismaken. Tijdens 't avondeten voelen we plots iets tegen de auto ... weten eerst niet goed wat het is ... maar het herhaalt zich. Een kalfje heeft onze wagen uitgekozen om haar krachten te meten - het bekijkt ons heel onschuldig als we de deur openen en het verder jagen. Vermoedelijk hadden we beter de Kaya buiten aangelijnd gelaten. Komt het kalfke terug of niet? We hebben geen zin deze nacht uit bed te moeten of blutsjes in de auto te riskeren. We verhuizen dus voor de nacht naar 't centrummeke. Weggejaagd, niet door de politie maar door een kalf....
Na een dikke halve dag rijden zijn we eindelijk op een 20tal kms van het overnachtingsplaatsje dat we voor ogen hadden. We hadden nogal omwegskens genomen om naar oude kerkjes enz. te gaan kijken - de weg stond niet op de kaart maar 't was nogal goed bewegwijzerd. In één van de dorpjes hebben we de indruk vast te zitten.... de wegwijzer (re op foto) wil ons door een heel smal straatje sturen.... Volgens mij onmogelijk. We bereiden ons voor om hier in 't centrum op een klein plaatsje te blijven staan want al die kms terug daar heb ik geen zin meer in ..'t is al bijna 15u... Mijn ventje echter legt er zich niet zomaar bij neer en gaat tevoet op verkenning - volgens hem lukt het wel en als het te smal blijkt kunnen we nog achteruit want het is niet steil.... Ik heb zo mijn bedenkingen... in zoiets smal achteruit rijden... herinner me een straatje in Andalusië waar we de kalk van de overstekende balkonnetjes meehadden vele jaren geleden... Toen kon ik zelfs niet meer uitstappen om wat aanwijzingen te geven... nu kan ik het niet wegens dat stom been.... Allé dan maar ... spiegels ingeklapt en op hoop van zegen .... het is ons gelukt zonder schrammen maar 'k heb nogal een litanie "pasop"'s afgestoken.... Geniet maar mee.... had eigenlijk een foto moeten nemen in 't straatje maar 't is telkens zo dat als 't spannend wordt ik helemaal niet aan fotograferen denk...
Dat was het dan voor vandaag ... heel hard gewerkt en 't zal morgen van 't zelfde zijn denk ik. De auto staat weer bijna klaar - was en plas is gedaan .. alleen nog een grote stapel zakdoeken strijken (bah) 't Ventje is vandaag bij de buren gaan fruit plukken... rode en witte aalbessen, zwarte bessen en al een emmer kersen. Dat wil zeggen: morgen konfituur maken ... en van aalbessen is dat toch zo'n gepruts...maar wel heel lekker achteraf (lieve buren hebben wij hé) We zien morgenavond wel of er nog genoeg fut is om verder wat met de foto's te prutsen... 'k wil jullie toch wat vertellen over Olympia en de Meteora enz. Dus tot volgende keer. En nu voor 'k ga slapen nog effe gaan stemmen voor Roosje's genomineerde blog - hopelijk heeft het mogen helpen ..
We vonden in Griekenland heel veel mooie en rustige overnachtingsplaatsjes aan meren en natuurreservaten, dikwijls zochten we ook een plaatsje aan kleine haventjes waar we 's morgens lekkere verse vis kochten direct van de boot. In de bergen zijn de wegen smal en de dorpjes liggen tegen de steile helling zodat er weinig plaats is...toch vonden we ook daar plaatsjes, soms op aanraden van de lokale bevolking (grrrr grieks... dringend leren ... vind het geen gemakkelijke taal) We overnachtten een paar maal nabij de Albanese grens en hadden spijt dat we onze reispassen niet bij hadden ... we hadden het geprobeerd ... het moet er heel mooi zijn...
Aan een natuurreservaat ....
Agios Andreas tussen strand en haven
Agios Nikolaos heel rustig zowel overdag als 's avonds
Gelukkig onder een boom met uitzicht op meer en een prachtig kapelleke
aan een haventje
aan de Prespesmeren - wondermooi en met zicht op Albanië
mijn andere blogs reizen over vliegreizen ver en nabij maar meestal wel naar de zon Kampeerauto1 met ons huisje op wielen door Europa en de Maghreb kampeerauto2 met de kampeerauto door andere continenten
muziekske uit Argentina
Geef eens een compliment op een onverwacht moment
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Ga nooit heen
zonder te groeten,
Ga nooit heen
zonder een zoen.
Wie het noodlot zal ontmoeten,
Kan het morgen niet meer doen.
Ga nooit heen zonder te praten,
Dat doet soms een hart zo'n pijn.
Wat je 's morgens hebt verlaten
Kan er 's avonds niet meer zijn.
gekomen als zovelen uniek als geen ander
ons Mathiaske
bompa's goudklompje
Saartje
Geboren
03-08-2008
al 15 maand
bonneke helpen
en rijden is plezant
'k wil er niet af
bompa kijk tiktak
lijk grote broer
en er zit een knoppeke op
fier ... dat heb ik getekend
Ons Kaya
en de Kenzo
leer ieder moment van geluk bewust te leven heb het nooit te druk om vriendschap te krijgen of te geven
Van alle bloemen in de wereld is vriendschap de mooiste.
onze vrienden
2009 Riez noten kraken
Vriendschap kun je niet kopen, maar zorg dat je ze verdient. Als iemand wat troost komt zoeken, toon je dan als een ware vriend.
zicht vanuit mijn bed bij 't ontwaken..
Aan de andere kant zijn er heel veel grote viskwekerijen. In grote bakken wacht men tot het viszaad uitkomt - de kleine visjes worden in grote bakken uitgezet. Als de vis voldoende groot is wordt zo'n hele bak met een bootje aan land gebracht - met reuze schepnetten in bakken van 1 ton overgeladen ( had er mooie foto's van maar... vermoedelijk overschreven bij 't opladen op mijn laptop)
Zoals jullie wel weten houden wij er niet van om achter een afsluiting op een camping te gaan staan tussen andere toeristen. We houden het liever bij kleine plekjes dicht bij de lokale bevolking en scène. Dikwijls wordt ons gevraagd of we niet bang zijn zo alleen en of we nooit weggestuurd werden door politie.. Met wat gezond verstand (bvb niet in grote steden) en wat discretie en contact met de lokale bevolking valt het allemaal mee. Tot voor deze reis hebben we nog nooit ons boeltje moeten pakken. Deze keer was het een ander verhaal.
