Even overleggen langs waar we rijden. 't Ventje wil graag richting Lauteret en daarvoor moeten we eerst al wat bergskens over. De Col d'Allos is van Zuid naar Noord geen optie voor ons (te smal en geen uitzicht) Col du Labouret is OK Daar het hier overal zo druk is en we de Canyon de Verdon reeds herhaaldelijk deden, rijden we dus niet via Castellane maar via Moustiers naar Mezet en digne Les Bains. In Digne zijn er feestelijkheden , parkings overvol, stapvoets verkeer langs de vele stalletjes. we hebben zelfs de kans om door mijn vensterraam olijven te kopen... De route noordwaarts van hieruit reden we al een paar maal maar steeds met slecht weer. we genieten nu dus dubbel. La Javie, Col du Labouret, Le Vernet, Col du Maure, Seyne, Col St jean ... wat draaien en keren maar verder heel gemakkelijk te rijden. In St Jean houden we onze "afternoon tea" met een goei tas koffie om even te bekomen. We wilden onder de bomen gaan staan op een brandweg achter de parking en bij 't achteruitrijden ...wat te goed afgedraaid zeker... even de baan wat moeten bijwerken met grote stenen maar we zijn er zonder stukken uitgekomen. We doen het dus even zonder die schaduw. Van hieruit nog een sprongske van 15 km naar Le Lauzet, één van onze lievelingsplekskes. De camperplek aan 't meertje en boulodrome staat vol maar aan 't speeltuintje duiken we onder de bomen. Vermoedelijk voor de laatste keer want men vertelde ons dat ze hier gaan bouwen... De scooter van de auto en we zijn op pad. 't Ventje raapt en plukt hazelnaten .. wil thuis notenbrood gaan bakken zegt hij... 's Nachts schiet ik wakker ... er zit iemand aan mijn scooter denk ik ... rolgordijnen op maar niks te zien. Even later weer....ons Kaya blaft en springt en verjaagt ....DE KAT...
De volgende dagen wordt er gewandeld, gelezen en de auto opgekuist....
Ze vlammen er goed op deze morgen. Volgens de buren baadt heel Frankrijk in de zon .. goed om wat bergskes te gaan doen. We nemen rustige routes via Ginaservis naar La Verdière, met onderweg veel druivekens, Tavernes, Sillans La Cascade. We stoppen op de parking waar één van de wandelingen naar de waterval vertrekt. Het is er zeer druk en heet. 't Ventje vertrekt met de hond richting waterval maar is vlug terug. veel te warm om te wandelen. De boom waar we onder staan geeft ook weinig soelaas. Ons maar verplaatsen naar de andere kant van 't centrummeke ( waar we nu niet veel meer kunnen gaan doen - ligt op een helling .. een paar jaren terug deden we dat nog zonder problemen maar dat is verleden tijd) Hier onder de bomen valt het mee en ...'t is hier rustig en vlak om te wandelen. Een Brugs gezinnetje komt even langs om te vertellen over hun mooie tocht .. ze raden ons aan zeker Tourtour te doen ... We kennen dit mooie dorpje maar met de kampeerauto??? no way ... veel te smal en we hebben echt geen nood aan gebibber of adrenalineopstoten...we willen het rustig houden. Via Aups rijden we verder naar Les Salles en installeren ons voor de rest van de dag aan 't meer. Ik haal mijn cursus photoshop boven en genietend van een 5* uitzicht leer ik hoe ik foto's moet rechtzetten... zal van pas komen. Laat in de avond verhuizen we naar de camperplek ... oei .. we waren hier nooit in 't hoogseizoen en dat gekrioel is nu ook niks voor ons en... veel loslopende honden. We weten een paar km verder nog een andere plaats .. wel nogal scheef maar daarvoor hebben we onze keggen toch. De ondergaande zon kleurt de rotsen, de krekels zijn wakker en wij gaan slapen.
We worden wakker met 't zonneke en doen rustig aan. 't Is bijna middag als we beslissen toch nog wat verder zuidwaarts te rijden - geen vast plan, we zien onderweg wel wat ons voor de wielen komt. Even voorbij Apt op de N100 oostwaarts zien we platen staan "Colorado" Het intrigeert ons en we nemen de D22 noordwaarts. Het park kreeg zijn naam omdat de natuur er fel gelijkt op een deel van Colorado in de VS met dezelfde kleurrijke rotsformaties. Er lopen verschillende wandelwegen door. Aan de ingang staat een jonge vlaamse student die hier een vakantiejob doet. Na wat praten en uitleg vragen moeten we vaststellen dat ik hier niets kan doen...een paar meter voorbij de parking worden de wegen smal, zanderig en fel geaccidenteerd en dus niet met de scooter te doen. 't Ventje gaat wel een verkenningswandeling doen en is er opgetogen over maar ook verderop wordt het voor hem te fel bergop ... We krijgen nog de uitleg hoe we in Rustrel via een "verboden" straatje bergop een mooi uitzicht over heel de streek hebben. We rijden dus even om en houden ons hart vast als we begrijpen waarom het "verboden" is ... maar we komen er heelhuids door. Het is een mooie route, we komen langs kapellekens en kleine dorpen, rijden tussen de wijngaarden, stoppen om de haverklap en voelen ons lijk God in Frankrijk.
.
We rijden een ommetje naar St Michel Observatoire waar men naar de sterretjes kan kijken...Voor wie het interesseert, de camperplek ligt richting observatorium, keggen nodig. Het centrummeke zelf is wel heel toeristisch maar toch gezellig gebleven. Ondertussen vlamt de zon er op door. We willen een plaatske vinden onder een boom en ja... we kennen er eentje dat hier niet zo ver af ligt. Forcalquier, Manosque, Vinon s/Verdon, St Paul Lez Durance. We vinden een goede boom, hebben een picnic tafel naast de deur, kort bij 't centrum en wat wandelmogelijkheden. De bewoners rond het pleintje zijn ondertussen goede bekenden... een beetje thuiskomen dus.
We willen wat verder zuidwaarts maar ook niet téveel rijden. Even buiten 't centrum stoppen we aan een groenten en fruithal en doen weer een voorraad vitamientjes in. Via Crest naar Bourdeaux waar het zeer druk is ... geen parkingske te vinden tenzij kms verder langs de baan. Het is een dorpke waar we normaal graag een paar dagen blijven maar deze drukte spreekt ons niks aan. In Dieulefit hebben ze een goeie bakker en pa doet lijk alle Fransen en parkeert dubbel om even binnen te springen. Montbrison: we stoppen op de camperplek; een kleine parking aan een speeltuin maar wel met alle voorzieningen, zelfs electriciteit. Het duurt weer even voor we goed staan grrr... niet onder een boom want als het gaat regenen blijft het druppen op het dak, kort bij de service paal dan moeten we geen verlengkabel uithalen en ook zo dat we niet uit ons bed rollen. Ik maak van de gelegenheid gebruik om de batterijen van mijn scooter enz. op te laden. 't Ventje doet zijn wandelingske en babbelke en komt terug met druiven en lavendelessence. 's Avonds krijgen we nog het gezelschap van een heel leuke Parijzenaar.
We rijden een kilometer verder en zien een nieuwe service plaats aangeduid - we kunnen het ons niet laten om eens te gaan kijken. Het is er heel mooi en rustig staan aan de sportvelden met WC's en alle service mogelijkheden. De scooter is goed opgeladen en we maken een serieuze wandeling. Golvende wijngaarden waar men ook kijkt. Onderweg komen we nog langs een heel mooi "maison de vacances"
.
Het is nogal overtrokken en na onze middagrust wil 't ventje nog wat gaan rijden. Via Nyons, Buis les Baronnies en Sederon naar Sault. Onderweg krijgen we af en toe wat druilregen. Spijtig want ik vind dit nog altijd een heel mooie route om te rijden. In Sault op de parking is het druk en veel plassen. Niks om ons Kaya buiten te laten. Er staat ook een heel nieuw service station, wel betalend maar.... het kraantje aan 't kerkhof is er ook nog steeds... We rijden er even rond en rijden verder. Onderweg komt 't zonneke er door en we genieten van de uitzichten die de D943 ons biedt. In St Saturnin vinden we toch dat we genoeg gereden hebben voor vandaag.... parking zat nabij de boulodrome en heel mooi om te gaan wandelen. Volgens de mensen hier voorspellen ze heel mooi weer voor morgen. Vandaag vroeg tussen de lakens met een spannend boek.
Een tiental dagen Zuid Frankrijk, meer zit er niet in. We rijden onmiddellijk richting zuiden. In LaLonde heeft onze vroegere parking een bareeltje met hoogtebeperking gekregen. De grote parking heeft een capaciteit van 1000 wagens maar vandaag staan er maar een tiental op. De inrit echter is juist 2m breed. We gaan het proberen.... ik stap uit om te kijken en 't lukt al hebben we niet veel overschot en.. als we er op geraken zullen we er ook afgeraken zeker. We installeren ons voor een deel dagen op de grindparking die we voor ons alleen hebben. Een boom, veel ruimte en mooi weer; meer moet dat niet zijn. Ook ik kan hier met mijn scooter goed rondrijden - rolstoelvriendelijk noemen ze dat zeker. We vernemen dat onze vrienden op slechts een 20tal kilometer verderop in StClair staan en gaan hen daar nog een paar dagen gezelschap houden. De schuifdeur wil niet meer open ..oei... garage zoeken (doen er verschillende)... ze zijn alles behalve bereid om ons te helpen; we mogen binnen een maand terugkomen ... vertaald ... trek uwe plan. We vermoeden dat ze wel zal houden tot thuis en korten ons verlof 2 dagen in. De kortste weg terug. Onderweg sneeuw op de hoogtes. Thuisgekomen in de regen. De schuifdeur werd hier in de garage op een 10tal minuten terug in haar voegen gezet....
klik op foto voor album Volledig verslag volgt later
Stunt van de dag bij Neckermann... en die stunt beviel ons goed want, zonnige bestemming en nog onbekend terrein voor ons. We zijn blij dat we de kans hadden het te bezoeken voor Fidel de ogen definitief sluit want niemand durft voorspellen in welk een situatie het land dan verzeilt. Iedereen hoopt er op "verandering" maar de vrees is nog groter. El nuestro és el nuestro ... is een slogan die overal te zien is in Cuba maar ook heel fel leeft in de harten van de meer dan 1 miljoen Cubanen die in Florida wonen en staan te trappelen om terug te keren naar hun heimat (met een dikke spaarpot) Wordt het weer La revolucion? Een weekje tussen toeristen in een Resort is nu niet de ideale manier om de mensen en 't land te leren kennen. Mij beviel het .. weelderige natuur, bergen en prachtige stranden, heel vlot contact met de lokale bevolking als men ergens uitrust op een bankje maar niks opdringerig, heerlijk klimaat. Uniek door het regime en de boycot maar kicking and alive met prachtige mensen ondanks die beperkingen. Mensen die beter verdienen.
We rijden maar zuidwaarts en zien waar we komen. La Clusaz, Col des Aravis. Een heel mooie en aangename col om te rijden. 't Is zondag en dat waren we vergeten tot we een 10tal km voor flumet waren... file rijden ... Ja, flumet doet wat voor de toeristen. We zijn hier nog nooit doorgereden dat 't rustig was of we niet moesten aanschuiven. Geen kleine banen meer - direct richting zon. Alleen de gorge de l'Arly zet ons nog even op de rem, daarna is het een grote baan tot Albertville. De zon is er weer doorgebroken en we hebben goede herinneringen aan Aiguebelle. We hadden ons de omweg kunnen besparen want op 't pleintje stonden de campers schouder aan schouder brrrr we rijden 't pleintje rond en zeggen bey bey..Een 60 tal km scheiden ons van Grenoble. We laten ons niet verleiden om de stad in te rijden maar rijden l'Autoroute en... voor de 2e keer deze reis moeten we om rijden. Onze gewone afrit is open maar even voorbij, zonder verwittiging, afgesloten... Vragen dan maar.(zouden we nu toch een gps nodig hebben??? niks van ..) We stoppen even aan de kloof om vast te stellen dat er wel héél veel volk is... ook in Villard de Lans is het een drukte van jewelste. We rijden even rond langs de parkings maar de beslissing is vlug gevallen om door te rijden de vallei in naar corrençon waar we midden in de natuur een grote parking voor ons alleen hebben. We slapen rustig, ontwaken met 't zonneke ...voelen ons goed. We willen hier wel niet langer blijven want het terrein is nogal geaccidenteerd en met onze adem en benen geen echt ideaal wandelgebied. We rijden verder door de Vercors via de Bournes. In Les Baracques is men nog volop de nieuwe tunnel aan 't boren en Les Grands Goulets nog voor minstens een paar jaar niet bereikbaar. Voorbij St Agnan hebben de ooien goed hun best gedaan, de weiden lopen vol lammetjes. Aan de grotten van de Lure is 't stilletjes... en we genieten er een poosje in 't zonneke. Op de Col de Rousset staat een strakke wind - 't zal toch niet waar zijn zeker ... Maar als we aan de andere kant uit de tunnel komen zijn al de zorgen weg. Een zonovergoten landschap met lavendel velden - de straten en pleintjes in de dorpen met hun knotwilgen... een fijn gevoel. In Die gaan we rechtstreeks op de wei staan. We voelen ons hier stilaan thuis. 't Ventje kan gaan markten en wandelen. Komt telkens thuis met zijn zakken vol hazelnoten en...pruimen. Af en toe eens wat Clairette de Die gaan proeven of een terraske doen ...lijk God in Frankrijk. En... hij heeft een nieuw en stevig trapke gevonden voor mij. (haha heeft met de mevrouw van de winkel afgesproken dat hij het mocht terugbrengen als ik het niet goed vond... wat moet ik daar nu bij denken???)
Een paar dagen in de drukte volstaan. We willen ons een paar kilometers verplaatsen .. In Rumily heb ik de dochter aan de telefoon, let niet goed op waar we rijden, om bij 't beëindigen van 't gesprek te ontdekken dat de baan die we nu volgen me niet erg bekend voor komt. Yep ... even overleggen...terugrijden of met een omwegske. We verkiezen het laatste omdat het een mooie route lijkt en... we hebben tijd zat. We nemen de tijd om hier en daar in een mooi dorpke te stoppen.
't Ventje komt terug met een telefoonkaart en die moet natuurlijk uitgeprobeerd worden. Even naar de vrienden gebeld en Gazelleke vraagt zich af of ik mijn peceke nog niet mis ... neen...zelfs mijn laptoppeke nog niet uitgehaald. In Sévrier komen we aan het meer van Annecy. Via de noordkant de kortste route maar via de zuidkant kunnen we weer een stuk onbekende paden betreden. Keuze dus vlug gemaakt. We nemen onderweg nog vlug een paar kleine collekes mee . Op de Leschaux stoppen we want de Kaya is wat onrustig .. vermoedelijk deze morgen wat teveel "beek" naar binnen geslurpt. Terwijl 't ventje een stapke gaat doen dek ik maar de tafel. Als we vertreken ineens een raar geluid...Het trapje stond nog buiten en... van zijn poten gereden...goed voor de schroot. Een serieuze afdaling brengt ons vlug in Thones waar aan de beek een mooi schaduwrijk plekje op ons wacht. En zoals altijd hier is 't wat passen en meten om...niet te scheef te staan, niet tekort maar ook niet tever van de takken, voldoende ruimte laten om zetels en tafel buiten te zetten en ..de zijdeur richting ochtendzon..en nog een paar andere vereisten voor mensen die geen andere problemen hebben haha Goed voor 4 dagen wandelen en genieten tot de regen water in 't eten gooit.... We krijgen 's nachts een onweer om "U" tegen te zeggen... mijn ventje slaapt en snurkt, ons Kaya weet niet waar kruipen en ik... ik waak over de zaak, in de ene hand mijn boek en met de andere de hond aaiend... De weerberichten voor de volgende dagen: regen en regen. Tijd om op te krassen dus.
Het is stralend weer. Via Chalamont naar Amberieu en richting Aix Les Bains maar in Pugieu beslissen we via Culoz naar Ruffieux en het strandje in Serrières La Chatagne te rijden. Het is heet en gelukkig vinden we een plaatsje in de schaduw nabij de speeltuin... weg van de baan. Pa gaat wandelen, de Kaya duikt het water in en probeert de beek leeg te drinken en ik ... ik geniet van een tas koffie en 't uitzicht.
's Avonds verzamelt de dorpsjeugd maar ... ver genoeg van ons af ... En zoals altijd op verlof ... op tijd het bed in. Moe van niks te doen. We slapen lijk marmotten.
Het regent niet als we de gordijnen opentrekken maar lang zal het vermoedelijk niet meer duren. Dikke donkere wolken sieren het firmament. We gaan rijden tot we 't zonneke vinden. Langres, Longeau, Gray, Dole, Poligny,Sault Le Saunier, we stoppen aan 't museum van le pays de Bresse om een hapje te eten. 't Is opgeklaard maar na een wandelingske met ons Kaya willen we toch nog meer zuidwaarts. Via Bourg en Bresse zijn we vlug in Villars Les Dombes. We zoeken ons een droog plaatske achteraan op de wei. De auto staat nog maar goed stil of mijn ventje is al op stap. We ergeren ons blauw aan andere MH bezitters die het nodig vinden met de armen overeen toe te kijken hoe een Duitser zich vastrijdt tussen de paaltjes als hij de parking op wil. Niemand houdt hem tegen, niemand verwittigt hem (jaloersheid en leedvermaak?) al zien ze goed dat hij met zijn grote Concorde en aanhangwagen er niet door kan. Gelukkig zie ik dat mijn ventje hem gaat helpen en hem toont dat het gemakkelijker is om rond te rijden. We krijgen een hekel aan die nieuwe mentaliteit... De volgende dag staan we op met 't zonneke. Hier blijven dus ... ruimte zat en goed om een stapke te doen met de hond en met mijn scooter. Ons Kaya zorgt er voor dat de ooievaars niet te dicht bij haar eetbak komen.... wij luieren, lezen en genieten en zo houden we dat hier 4 dagen vol..
Op de wei lopen veel ooievaars rond en dat heeft ons Kaya wel vlug geroken ... ziet ge niet dat ik eruit wil????? 't ventje offert zich dan maar op om te gaan wandelen ...
De kampeerauto stond al een deel dagen klaar maar 't was precies moeilijk om weg te geraken. We willen richting zuid Frankrijk - naar daar waar de zon schijnt en wel zo vlug mogelijk Op Woensdagmorgen is het dan zover. Nog even langs de dierenarts voor de attesten voor ons Kaya. 't Ventje slaagt er in hier, op 3 km van thuis, de plannen te wijzigen. 't Zonneke schijnt en misschien kunnen we nog even stoppen in Nonceveux ...Fourneau St Michel leerden we 30 jaar geleden kennen (zou ooit de tegenhanger van Bokrijk worden) en hij wil eens gaan kijken wat ervan terecht kwam. Op de parkings staat hier en daar een auto en ook een andere camper. We verwonderen ons dat het hier zo rustig is eind Juli. Niet te verwonderen. Van de plannen is niet veel terecht gekomen - het hele immense domein is sindsdien uitgebreid met een paar drink- en eetgelegenheden en een oude brievenbus langs een wandelpad. Voor de rest heeft alleen de tijd zijn werk gedaan. Zonde van zo'n mooi domein. Wij hadden er een zalige namiddag en 't ventje ontdekte dat er hazelnoten stonden. Maar....we moeten terug richting thuis ... ongelooflijk maar waar :ik ben mijn krukken vergeten... Van die onhandige spullen wordt ik nog gek... ge kunt niets anders vasthouden. Dus was ik met de rolstoel over en weer gereden om alles in te laden en bij de laatste lading gewoon ingestapt. De buren kijken er al niet meer van op ... 't is niet de eerste keer (bloos bloos) .. maar "krukken" vergeten , ja, dat moet ge kunnen hé...
hieronder de foto van - de nieuwe aanwinst in het park - 't ventje in vakantiestemming
't Doet raar zo'n bezoekske aan 't eigen huis voor een paar uur. Donderdag en we rijden naar de andere kant van 't land. We vertrekken met regen maar even voorbij Louvain La Neuve breekt de zon door. Aan het hellend vlak van Ronquieres lijkt alles verlaten.. We hebben, samen met een Nederlands koppel, de parking voor ons alleen. In de namiddag zou er een geleid bezoek zijn maar de boottrip gaat alleen 's zondags en er liggen ook geen andere boten klaar. Dan maar naar Strepy voor de scheepsliften. Ook hier is het enorm rustig. Aan de balie vertellen ze ons dat, ook in de verlofperiode, er tijdens de week alleen boottochten zijn voor groepen en... bij voldoende volk één (1) tijdens 't WE voor andere bezoekers. We geloven onze oren niet - hier staat de grootste scheepslift ter wereld en blijkbaar is dat geen bezienswaardigheid buiten de uitstapjes van gepensioneerden tijdens 't jaar. 's Namiddags komt er een groep en er zouden nog een paar plaatsen vrij zijn. We gunnenb het de jonge Nederlanders en willen hier met de ganse familie eens terugkomen Wij waren er een tijdje zoet met het bezoek van de tentoonstelling - zicht op de installatie als er een vrachtboot en een paar plezierboten getakeld worden. In de omgeving staan nog een paar liften ... Een aanrader... Daarna gaan we een kijkje nemen aan de "port de plaisance" van Thieu aan de andere kant van de brug...met uitzicht op de Maas en de liften. Er liggen een paar bootjes .. het is er rustig en...'t zonneke schijnt. 't Ventje gaat wandelen met de hond en ik installeer me met een boek. 's Avonds komen er nog een paar bootjes aanmeren - een leuke babbel is niet ver weg. En, voor de eerste keer dit jaar, liggen we op tijd in bed. Geen TV, geen pc, geen photoshop -
We willen ons weer wat verplaatsen. Het is WE en doorgaans vermijden we die dagen om te rijden als 't mooi weer is... veel motorrijders, veel fietstoeristen. We stippelen een route uit via kleine baantjes en...dat hebben we geweten. Op een afstand van 70 km vroegen we 3x de weg... dat lukt ons dus alleen in 't eigen landje. Het is heet en aan het meer is het vrij druk maar we vinden toch nog een plaatsje tussen onze zwerversvrienden waar we de luifel kunnen uitzetten. 't Was heel lang geleden (25jaar?) dat we hier nog langskwamen en het is onherkenkaar. Niet zo onze dada... maar verder rijden trekt ons nu ook niet zo aan. 't Ventje gaat wandelen, ik luier en lees en praat wat met onze buren. 's Avonds loopt de camperplek bijna leeg ... we verplaatsen ons naar de rand van 't meer en slapen in op 't geklots van 't water.
We worden gewekt door 't zonneke. Nog een flinke wandeling (allé voor 't ventje toch) voor het weer te warm wordt. Na een weekje België rijden we Frankrijk in. Gaan we nu richting Pyreneeën waar het blijkbaar mooi weer is of trekken we toch richting Alpen? Het wordt Cerfontaine, Couvin, Rocroi, Monthermé aan la Meuse...één van onze lievelingsplekjes . Blijkbaar heeft het hier de vorige dagen wel geregend. We verkiezen toch een plekske met gras aan 't water boven de parking in 't Centrum. Ideaal voor ons Kaya die haar bezigheid heeft met zich druk te maken over de eenden die tot aan de deur van de camper komen. Haar vreugde slaat om in paniek als er in de verte een onweer komt aangerold. Ze zoekt haar heil in een hoekske tussen de bestuurderszetel en onder het dashbord. 't Begint goed te regenen en we zetten de luifel uit zodat de deur open kan blijven. Iin een mum van tijd staan we in een grote plas... Ons nu nog verzetten? of zien wat 't morgen geeft? We zien morgen wel. Ik win bij 't Yatsen, installeer me voor de nacht met mijn boek en een kasteelbiertje en word 's nachts door niks gestoord.
Het regent niet meer, de plassen zijn weggetrokken maar het is somber weer en er staat een strakke wind. We volgen de Maas naar Charleville Mezière. We weten dat hier een camperplek is, hebben tijd zat, en gaan eens op verkenning. Een poosje sightseeïng met de auto en 'k moet zeggen dat de stad een frisse en gemoedelijke indruk nalaat. De camperplek ligt aan 't water nabij de camping, 't centrum tevoet goed bereikbaar. Eén groot nadeel... een heel scheve parking en kleine plaatsen - keggen absoluut nodig om de casrollen op 't vuur te houden... we hebben zelfs geen zin om hier ons bokes te eten... Een 10tal kilometer voor StDizier besluiten we toch maar langs 't meer te rijden. We opteren voor de parking nabij 't natuurcentrum. We ontmoeten er vlamingen die ook aan de barrage in Florenville stonden en naar hier afzakten in de hoop van beter weer. Maar de wind staat strak en maakt het onaangenaam. 't Duurt even voor we de auto zo staan hebben dat de deur open kan blijven zonder teveel tocht binnen. 't Worden bokes met een hete tas soep. 't Ventje gaat met de Kaya even de dijk op maar is vlug terug en verkiest een poosje verder te rijden ipv platte rust. We rijden langs Joinville en gaan even kijken hoe het er nu op het camperplekske is...Onze vriend "den hollander" ligt ook dit jaar weer met zijn bootje in 't haventje. Augustus en dus ook hier veel campers. Wij rijden een tiental kilometer oostwaarts tot Goncourt waar het heel rustig maar spijtig genoeg ook slecht weer is. Vissers houden van in hun auto hun lijntjes in 't oog. Een jong koppeltje zit met een dikke jas op de reling aan 't water. Zelfs ons Kaya blijft niet lang buiten. We installeren ons met een boek en een tas koffie. Kaya strekt zich languit onder tafel met zicht op de wei en roert zich enkel als de eenden te kort bij komen. Een rustige dag maar we trachten toch naar 't zonneke.
Churchill de ijsberenhoofdstad aan de Hudson Bay in saskatchewan/Canada. Met bussen of trucks op rupsbanden kan men op zoek gaan naar deze mooie dieren die wel, als enige diersoort, "mensenvlees" op hun menukaart hebben staan.
mijn andere blogs reizen over vliegreizen ver en nabij maar meestal wel naar de zon Kampeerauto1 met ons huisje op wielen door Europa en de Maghreb kampeerauto2 met de kampeerauto door andere continenten
muziekske uit Argentina
Geef eens een compliment op een onverwacht moment
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Ga nooit heen
zonder te groeten,
Ga nooit heen
zonder een zoen.
Wie het noodlot zal ontmoeten,
Kan het morgen niet meer doen.
Ga nooit heen zonder te praten,
Dat doet soms een hart zo'n pijn.
Wat je 's morgens hebt verlaten
Kan er 's avonds niet meer zijn.
gekomen als zovelen uniek als geen ander
ons Mathiaske
bompa's goudklompje
Saartje
Geboren
03-08-2008
al 15 maand
bonneke helpen
en rijden is plezant
'k wil er niet af
bompa kijk tiktak
lijk grote broer
en er zit een knoppeke op
fier ... dat heb ik getekend
Ons Kaya
en de Kenzo
leer ieder moment van geluk bewust te leven heb het nooit te druk om vriendschap te krijgen of te geven
Van alle bloemen in de wereld is vriendschap de mooiste.
onze vrienden
2009 Riez noten kraken
Vriendschap kun je niet kopen, maar zorg dat je ze verdient. Als iemand wat troost komt zoeken, toon je dan als een ware vriend.
.
.
.
.
.
