Onze buurman, Leo Pardaens, geen jonge man maar een zestiger, nam dit jaar voor de 2e maal deel aan de spartathlon eind september - 246 km van Athene naar Sparta - te doen in 36u. Hij heeft zijn belevenissen op papier gezet in een bundeltje.
Gisteren heb ik het in één adem uitgelezen.
Trainen, trainen en nog eens trainen.
Tonnen respect heb ik voor die man. Steeds weer herbeginnen, ongemakken en kleine accidentjes overwinnen.
Neen, hij heeft het standbeeld van Leonidas tot nu toe nog niet bereikt binnen de tijd.
De dip was ook nu diep maar weer is hij rechtgekropen uit de kuil.... de volgende uitdaging in 2007 staat reeds op 't programma.

Verslag van Leo nu te lezen op
www.karelpardaens.be
De Spartathlon, het wahala van de ultraloper


De legende vertelt dat in 490 voor Christus de Atheense koerier Pheidippides de opdracht kreeg de Spartanen om hulp te vragen voor de strijd tegen de Perzische koning Darius.
De Brit John Foden was zo aangegrepen door het verhaal dat Herodotos vijftig jaar na de feiten had neergepend, dat hij in de herfst van 1982 de 246 kilometer lange tocht van Athene naar Sparta wilde overdoen. Foden beïndigde de tocht na 36 uren.
Een groep Engelse atleten liep in 1983 de gereconstrueerde route; dit was het begin van een van de klassiekers voor ultramarathonnerlopers. In 1984 werd de "International Spartathlon Association" (I.S.A.) opgericht die elk jaar in september dit evenement organiseert.De winnaar van de eerste Spartatlon was de Griekse ultralooplegende Yannis Kouros, nog steeds recordhouder in 20 uur en 25 minuten.
Om mee te mogen doen moet een atleet minimaal 100 km binnen de 10:30 gelopen hebben in de laatste drie en een half jaar. 


het verslag van 2005 door Willy Goossens

Zoals de Griekse herauten
Zes Belgen lopen Spartatlon over 246 kilometer tussen Akropolis en Sparta
Vrijdag, in de vroege ochtend, stonden enkele tientallen dapperen aan het Akropolis in Athene klaar om de 1.160 stadiën voor de 23ste maal over te doen. Onder hen ook zes landgenoten, met als enige betrachting het standbeeld van Leonidas in Sparta in minder dan 36 uren bereiken.
William Verdonck, een gewezen profvoetballer van SK Beveren, was er voor de elfde maal bij. Zoon Philip ging voor de vijfde maal de uitdaging aan.
,,Iedere keer weer is het een onderneming vol vraagtekens.", aldus Verdonck. ,,Meer dan eens moet je helemaal door de pijngrens. Verlopen de eerste 80 kilometer naar Korinthe nog vlot, dan melden zich met de avondschemering en de eerste beklimmingen ook de eerste moeilijkheden. Wie de controlepost in Lyrkea, na 149 kilometer, na 20 uur wedstrijd bereikt, wordt onverbiddelijk uitgesloten. Je kan op eigen risico verder, maar de organisatoren nemen geen verdere verantwoordelijkheid meer."
,,Je moet vooral tijdens de eerste wedstrijdhelft geen gekke dingen doen", weet Wilson Dammekens, die al vijfmaal van de partij was, maar intussen met het ultralange werk gestopt is. ,,Na 159 kilometer verschijnt in het stikdonker de Sangaspas, een onwaarschijnlijke klim waar het smalle pad met losliggende stenen aangegeven wordt door fakkels. Je kan de loper voor jou volgen, maar als die zijn voet verkeerd plaatst, krijg je de rollende stenen tegen je aan. Best kijk je ook niet naast je. In de afgrond staren, is niet zo leuk."
Verdonck kan alleen maar beamen. ,,Toen vorig jaar de batterij van mijn zaklamp uitviel, verzwikte ik een paar keer mijn voet."
Verdonck won voor twee weken nog de Mergelmarathon in het Nederlandse Meerssen. ,,Mooi natuurlijk, maar de Spartatlon bestaat uit zes marathons na elkaar en daar zijn heel wat trainingskilometers voor nodig. Ik haalde enkele piekweken van 200 kilometer en dat is allicht niet genoeg om met gerust gemoed aan de opdracht te beginnen. De vele uren eenzame training beginnen ook door te wegen."

Leo Van Tichelen beste Belg
,,Een voltijdse baan als onderhoudstechnicus is amper nog verenigbaar met dergelijk trainingsvolume. Er mag ook niets misgaan: de minste blessure gooit op slag alle plannen om. Maar hoed af voor de organisatoren: we betalen 250 euro inschrijvingsgeld, maar die mensen nemen ons een hele week onder hun vleugels."
,,Schitterend wordt het pas wanneer na het nachtelijke duister de hemel zuiders blauw kleurt", bewaart Dammekens de finale in zijn geheugen. ,,Eens de halfuitgedroogde Eurotas rivier voorbij, is de klus geklaard. Dan is het, ondanks de pijn en de ellende, genieten van de laatste kilometers. Enkele jaren geleden werden de finishers meteen naar het ziekenhuis overgebracht voor een algemene check-up en de rudimentaire verzorging van pijnlijke blaren en andere letsels. Die beproeving is er nu niet meer bij."
,,Ik denk dat ik me goed heb voorbereid", sprak de 60-jarige Leo Pardaens voor de start van zijn eerste Spartatlon. ,,In de voorbije negen maanden liet ik meer dan 3.700 loopkilometers optekenen."
Daarbij schuwde hij het ultralange werk niet. Zo liep hij op een mooie vrijdagavond in augustus van Pellenberg naar Bornem, om daar deel te nemen aan de Dodentocht. ,,Ik legde die dag toen in totaal 155 kilometer af in 17 uur en 25 minuten."
Maar het mocht niet zijn. Na 116 kilometer gaf Pardaens er de brui aan. ,,De kniepijn was niet te harden", klonk het ontgoocheld. Op dat ogenblik waren ook Joseph Buteneers, Alain Ponchelet en William en Philip Verdonck uit de wedstrijd gestapt. Op 70 kilometer van de finish was Leo Van Tichelen nog de enige Belg in koers. In de gietende regen had hij nog een uur voorsprong op de toegestane tijdslimiet.
De winnaar was intussen al bekend: de Duitser Jens Lukas haalde het in 24 uur, 26 minuten en 39 seconden. 
 Willy GOOSSENS 02/10/2005