De meest ervaren Belgische rockgroep was tevens de beste Belgische live groep. Ze is nu ook de populairste Belgische groep van de Lage Landen. Triggerfinger is een trio. Maar dan wel een trio met een drummer, twee gitaristen, twee bassisten, drie sessiemuzikanten, twee producers, een drumleraar, twee voormalige roadies en een expert in flightcases voor instrumenten. Opgeteld hebben ze 75 dienstjaren en brevetten van onder meer Hooverphonic, Noordkaap, Sin Alley en The Wolf Banes. Triggerfinger is een fenomeen. Drie heren zonder kapsones die al hun bezittingen hebben belegd in een grote droom. En die droom is uitgekomen. Hun gepeperde rootsrock ontwikkelt zijn grootste paardenkracht op het podium. Daar is de groep stilaan ongenaakbaar. Een impressie uit Nederland: "In Vera (Groningen) zie je mensen niet vaak met de handen in de lucht meeklappen. Dit was een van die zeldzame momenten.
In Nederland spelen ze ook "Wie van de drie". Dat gaat als volgt: De eerste kandidaat zegt: "Mijn naam is Lowieke en ik ben doofstom". De tweede kandidaat zegt ook: "Ik ben Lowieke en ik ben doofstom". De derde beweegt alleen zijn mond.
Een man komt bij de dokter en zegt: "Mijn penis is 50 centimeter en dat vind ik eigenlijk te lang, kunt u daar wat aan doen?" "Nee," zegt de dokter, "maar ik weet wel iemand die er wel wat aan kan doen." "Wie dan en wat moet ik doen?" vraagt de man. "Nou, je moet naar het bos gaan en de kabouter opzoeken en als je de kabouter vindt, moet je vragen of hij met je wil trouwen. Hij zegt waarschijnlijk nee en dan is je penis 10 centimeter korter." Dus de man gaat naar het bos, vindt de kabouter en zegt: "Wil je met me trouwen?" De kabouter kijkt de man verbaast aan en zegt: "Nee!" En inderdaad, zijn penis wordt maar zo 10 centimeter korter. Maar 40 centimeter vindt de man nog steeds te lang. En hij denkt: "Ik zoek die kabouter gewoon nog een keer op, dan is hij perfect." En hup, weer naar het bos en de kabouter zoeken. De man vraagt weer of de kabouter met hem wil trouwen. De kabouter, ondertussen boos geworden, zegt weer: "Nee!" En dus wordt de penis van de man weer 10 centimeter korter. Maar na wat uitproberen vindt de man hem toch nog te lang en rent snel weer naar het bos, zoekt de kabouter op en vraagt: "Wil je met me trouwen?" De kabouter is ondertussen witheet van woede en schreeuwt: "Nee, nee en nog eens nee!"
De naam ABBA was een acroniem van de voornamen van de leden. Toch wordt de naam vaak als Abba geschreven. Op hun albums wordt de eerste B in de naam vaak in spiegelbeeld geschreven.
Wereldwijd neemt ABBA, na The Beatles, de tweede plaats in qua aantal verkochte albums (ruim 350 miljoen stuks). Het succes begon toen ABBA in 1974 het Eurovisie Songfestival won met het nummer Waterloo. Manager van de groep was Stig Anderson. In 1983 werd een pauze ingelast, die echter zou leiden tot het uiteenvallen van de formatie.
In 1999 ging in Londen de musical Mamma Mia! van start (deze bevat de songs van ABBA maar heeft een verhaal, dat niet over de leden zelf gaat). Hij werd overal in de wereld, in verschillende talen, opgevoerd. In 2004 wees het viertal een aanbod van 1 miljard dollar af dat werd gedaan, voor een eenmalige reünie tour van 100 concerten.
Historie
Voorgeschiedenis
Benny Andersson was lid van de Zweedse rockband de "Hep Stars". Deze groep beleefde tussen 1964 en 1969 in Zweden haar hoogtepunt en was ontstaan naar model van bijvoorbeeld Herman's Hermits, The Beatles en The Rolling Stones. Björn Ulvaeus was lid van de "Hootenanny Singers". Deze groep had een rustiger geluid dan de Hep Stars. Af en toe kruisten de wegen van beide groepen elkaar en dat leidde tot het samen schrijven van enkele liedjes door de twee genoemden. Agnetha Fältskog, het jongste lid van ABBA, was in haar tienerjaren al bekend en speelde bijvoorbeeld de rol van Maria Magdalena in de Zweedse versie van de musical Jesus Christ Superstar. Ook schreef Agnetha zelf muziek. Ze bracht in Scandinavië vele hitsingles en zes succesvolle soloalbums uit en behoorde al voordat ABBA bestond, tot de populairste artiesten in haar vaderland. Tijdens één van hun tours ontmoette Agnetha Björn van de Hootenanny Singers. Ze trouwden in 1971, iets wat in de Zweedse media groots werd verslagen. Anni-Frid "Frida" Lyngstad was parttimezangeres en nam deel aan een talentenjacht, die ze won. Haar muzikale doorbraak kwam op het moment dat Zweden rechts ging rijden in plaats van links. De bevolking werd gevraagd niet de straat op te gaan. Frida trad op in een spectaculaire show die die nacht op televisie werd uitgezonden. Niet veel later ontmoette zij Benny Andersson, met wie ze trouwde in 1978.
Eerste begin band
Begin jaren '70 hadden Björn en Agnetha, ondanks hun huwelijk, nog ieder hun eigen carrière. Stig Anderson, manager van de Hootenanny Singers, bracht Björn en Benny echter samen in één band. Deze beiden vroegen vervolgens hun partners Frida en Agnetha in 1971 de achtergrondvocalen voor hun rekening te nemen op het album Lycka. Van toen af vormden de vier samen een band, met de naam Benny & Björn, Agnetha & Frida (soms ook als Benny & Björn, Agnetha & Anni-Frid). Björn en Benny zetten hun samenwerking voort en experimenteerden met nieuwe arrangementen en geluiden. Resultaat was de single People need love. Het werd een bescheiden hit, maar voldoende om aan te tonen, dat de samenwerking goed was. Het jaar daarop, 1973, werd Ring Ring gemaakt, waarmee de groep voor het eerst deelnam aan het Nationale Songfestival. Velen verwachten dat het de eerste plaats zou worden, maar weer werd het een derde. Stig was overtuigd van het feit, dat een hit in Engeland of Amerika de definitieve doorbraak zou betekenen en zocht naar een andere bandnaam. Uiteindelijk werd het acroniem ABBA gekozen.
Verder als ABBA
In 1974 won de band, nu onder de nieuwe naam ABBA, het Nationale Songfestival en werd uitgezonden naar het Eurovisie Songfestival, waaraan deelgenomen werd met het zelf geschreven nummer Waterloo. Dit liedje is een paar jaar geleden gekozen tot beste Eurovisie Songfestivalliedje van de afgelopen 50 jaar. Dit werd tevens een hit in Engeland, ABBA's eerste nummer 1. In de VS kwam het op een zesde plaats. Een vervolg zat er echter nog niet in. Het duurde tot SOS, oorspronkelijk als solosingle voor Agnetha geschreven, voordat ze een nieuwe top-10 hit hadden. Na SOS was de status van eendagsvlieg definitief verdwenen. In 1977 verscheen de film ABBA: The Movie waarin de band en de bandleden de hoofdrol spelen.
In 1983 laste de groep een rustperiode in, waarna ze besloten niet verder te gaan. De singles The Day Before You Came en Under Attack blijken achteraf de laatste ABBA releases te zijn. Met het in 1982 verschenen compilatie-album The Singles sloot ABBA zijn bestaan af, met een wereldwijd nummer 1 album.
Op 4 juli 2008 waren alle ABBA-leden voor het eerst in vele jaren weer samen in het openbaar, bij de première van Mamma Mia The Movie in Stockholm, waar Frida en Agnetha samen een dansje maakten met Meryl Streep.
Solocarrières
Nadat ABBA was opgehouden als groep te bestaan, legden Björn en Benny zich gezamenlijk toe op het componeren van muziek voor musicals. Een van de eerste was Chess (1984), waarvoor Tim Rice de tekst schreef. Chess draaide drie jaar lang in Londen en in 1988 kwam ook een Broadwayversie uit. Deze werd echter geen succes, wat te wijten was aan een gewijzigde opzet. Björn en Benny hadden echter een goed gevoel bij musical, wat overigens ook al tijdens tours van ABBA bleek. In 1999 ging de op de gelijknamige ABBA-hit gebaseerde musical Mamma Mia! in première in Londen. Het zou een groot succes worden, met vertalingen in vele landen. Anno 2006 werken Benny en Björn aan de Engelse versie van hun Musical Kristina från Duvemåla (Kristina uit Duvemåla), die op Broadway in première moet gaan. Benny is verder actief met zijn folkmusic band 'BAO' In 2007 verschijnen er berichten in de pers dat Benny met zijn groep een oud ABBA nummer uit 1979 dat niet eerder op cd is verschenen zal opnemen en uitbrengen. De fans wachten in spanning af!
Agnetha en Frida gingen beiden op de solotoer. In 1982 bracht Frida haar album Something's Going On uit, dat door Phil Collins geproduceerd werd. Van dit album verkocht de roodharige zangeres ruim 1.5 miljoen exemplaren. Na het relatief floppen van het album Shine besloot zij te stoppen met zingen. Het gebrek aan solosucces, maar vooral motivatie was aanleiding tot deze stap. Wel bracht ze in 1996 (maar dan alleen in Zweden) nog het album Djupa Andetag uit. Deze cd werd in Zweden een grote hit en behaalde zelfs de eerste plaats. Geen van de drie singles wist echter de Zweedse top 10 te bereiken. In 2006 verschijnt er van Frida een dvd met een retrospectief van haar carrière. Alhoewel het in de planning staat dat de dvd overal ter wereld verkrijgbaar zal zijn, verschijnt hij alleen in Zweden en Nederland in de winkels. Frida verkoopt in de twee landen samen niet meer dan 2500 dvd's. Anno 2007 heeft Frida geen plannen meer voor een internationaal soloalbum en houdt zij het bij wat low-profile duetten die in zeer beperkte oplage verkrijgbaar zijn. Haar laatste recente opname was met Ex-Deep Purple Jon Lord, the Sun will shine again, uit 2004. Zij heeft het nummer tijdens het concert van Jon Lord in Keulen live gezongen. Verder verscheen er in Duitsland 2005 een fan-boek van verstokte Frida fans Philippe Elan & Jean-Marie Potiez. In hetzelfde jaar verschijnt er internationaal een officieel boek van de hand van Benny, Bjorn en Mamma Mia producent Judy Craymer onder de titel 'Mamma Mia, How can I resist you'.
Agnetha deed het na ABBA iets beter in haar eentje . De singles 'Never Again', 'The heat is on', 'Wrap your arms around me' en 'I won't let you go' (van haar tweede soloalbum 'Eyes of a woman') werden in de jaren tachtig in Europa, Japan en Scandinavië hits, de een wat kleiner dan de ander. Met 'The heat is on' scoorde zij in vele landen een van de grootste zomerhits van 1983. Het eerste internationale soloalbum 'Wrap your arms around me' verkoopt wereldwijd meer dan 1,3 miljoen exemplaren. Na het verschijnen van haar derde Engelstalige album I stand Alone in 1988 en de kleine Billboard hit I wasn't the one in Amerika, stopte ook Agnetha wegens gebrek aan groot succes met zingen. In 1998 verschijnt er een internationaal Greatest Hits album van Agnetha met de titel "That's me - The Greatest Hits" waar het publiek in het algemeen niet warm voor loopt. Daarnaast brengt Agnetha in 1996 een boek uit met haar levensverhaal. In 2004 maakt ze haar echte comeback met het album 'My Colouring Book'. Het album werd goed ontvangen en haalde in verschillende Europese landen de top 10. In Zweden staat het album wekenlang op de eerste plaats. Ook in Duitsland, Nederland en Groot-Brittannië doet de cd van Agnetha het goed. De single 'If I thought you'd ever change your mind' weet zelfs de Britse top 10 te halen in de midweek sales van mei 2004 maar uiteindelijk blijkt het net de top 10 niet te halen als de chart openbaar wordt gemaakt. Aan het einde van het jaar verschijnt er in Scandinavië een cd-box "Agnetha 1967-1979", met daarin alle zeven soloalbums die Agnetha voor en tijdens de ABBA periode opnam voor Sony Music. Begin 2006 verschijnt er een nieuwe Greatest Hits cd '13 Hits' van Agnetha met daarop songs van haar eerste twee solo albums na ABBA. Net als bij de post ABBA solo albums van Frida, verschijnen ook de solo albums die Agnetha na ABBA op het Universal label maakte geremastered en met nieuw artwork op de markt. De interesse in deze re-releases van beide dames is beperkt.
In 2005 verschijnt Agnetha op de première van Mamma Mia! in Stockholm. Ze wordt in de zaal ontvangen met een staande ovatie, terwijl haar andere ABBA collega's onopvallend de zaal in kunnen lopen. Agnetha is de ster van de avond. Ook bij het stoppen van de musical in 2007 is Agnetha aanwezig. Na afloop zingt ze live met collega Tommy Korberg het duet 'True Love' met Benny aan de piano. Samen met Bjorn en Benny staat Agnetha die avond ook nog even op het podium om een Zweeds danklied te zingen. De drie ABBA leden zijn duidelijk weer vrienden. Frida is die avond niet aanwezig. Agnetha werkt inmiddels aan een nieuw album met zelfgeschreven songs, zo fluisteren de ingewijden nu. De release zal waarschijnlijk in 2008 plaatsvinden. Tevens werkt Agnetha's eigen productiemaatschappij aan een dvd over haar carrière.
In januari 2009 namen Frida en Agnetha samen in Stockholm de Rockbjorn Lifetime Achievement in ontvangst. Beiden maakten in interviews naar aanleiding van deze gebeurtenis nog eens duidelijk dat er van ruzie of onenigheid tussen hen nooit sprake was geweest en dat zij elkaar juist altijd gesteund hebben. In januari 2010 werd in Londen de ABBAWORLD Exhibition geopend. Björn en Frida woonden deze opening bij. Op 15 maart 2010 werd ABBA opgenomen in de prestigieuze Rock and Roll Hall of Fame. Zowel Frida Reuss als Benny Andersson waren hierbij aanwezig en spraken hun dank uit. Faith Hill zong 'The winner takes it all', hierbij begeleid door Benny op de piano. Op 12 april 2010 startte in Zermatt, de woonplaats van Frida, het muziekfestival Zermatt Unplugged. Diverse internationale sterren, zoals Lionel Ritchie, traden hier op. Als medeorganisator was Frida (net als Jon Lord) hierbij nauw betrokken. Van noch Frida noch Agnetha is in de nabije toekomst iets te verwachten op muzikaal gebied. Beiden hebben te kennen gegeven dat de muzikale motivatie hiervoor onbreekt. De heren hebben, na Chess, Kristina en Mamma Mia!, te kennen gegeven een nieuw idee te hebben voor een nieuwe musical. In april 2010 verscheen de liveregistratie van het concert van 'Kristina' in de Carnegie Hall in New York op cd. In oktober 2010 verscheen het album Reconnection van Georg Wadenius met onder anderen Frida als gastartiest. Frida zong hierop het nummer 'Morning has broken' van Cat Stevens. In 2012 ontving Agnetha in Zweden de ELLE Award. In Helsinki ging de musical Kristina in première, die positief werd ontvangen. In mei 2012 werd bekend dat in Engeland van de cd ABBA GOLD 5 miljoen exemplaren waren verkocht. Het was daarmee de op twee na bestverkochte cd in Engeland (na Queen en The Beatles).
Sneeuw is mooi,maar denk ook eens aan de vogels, die zijn met restjes al tevreden,ik doe het elk jaar opnieuw en mijn tuin word dan één grote vogelverblijfplaats en dat is gewoon prachtig,nog een fijne dag lieve bloggertjes
Een meisje mag bij haar thuis een schoolfeest geven. Ze waarschuwt alle genodigden dat haar vader erg streng is en dat ze dus geen gekkigheid mogen uithalen. Ook de drie belhamels van de klas krijgen te horen dat ze zich moeten gedragen, anders is het feest meteen afgelopen. 's Avonds begint het feest en de vader staat al bij de deur. De drie belhamels bellen aan en de vader doet open. "Ja?!" vraagt de vader. De eerste jongen zegt: "Goedenavond mijnheer, mijn naam is Jansen, en ik kom hier om te dansen." De vader laat de jongen binnen. De tweede jongen zegt: "Goedenavond mijnheer, mijn naam is Van Lingen, en ik kom hier om te swingen." Ook deze jongen wordt binnengelaten. De derde jongen aarzelt, zegt dan: "Goedenavond mijnheer, mijn naam is Beuken: ik mag er zeker niet in?"
Jan De Wilde (Aalst, 1 januari1944) is een Vlaamszanger en kleinkunstmuzikant. Zijn bekendste liedjes zijn "Walter, ballade van een goudvis", "Een vrolijk lentelied", "Joke", "Hé Hé", "Eerste sneeuw" en "De fanfare van honger en dorst".
Hij trad voor het eerst in het openbaar op in 1962 en maakte zijn tv-debuut in 1965. Tijdens deze periode volgde hij kunstonderwijs aan de St. Lukasacademie en was ook actief bezig met fotografie en vooral met poppentheater. Nadat hij afgestudeerd was organiseerde hij een aantal tentoonstellingen rond zijn schilderijen.
de jaren zeventig
Begin jaren 70 groeide De Wildes bekendheid als zanger tijdens het Humorfestival van Heist. Hij werd populair dankzij zijn bizarre podium-présence en ironische en sarkastische, dan weer tedere liedjes. Vrolijke folk-nummers als "Ik kan het, ma", "Joke" en "Een vrolijk lentelied" maakten hem zowel geliefd als berucht in Vlaanderen. Regels als "De Fallus Impudicus staat al in bloei" en "Joke, Joke, trek je witte jurkje uit" zorgden voor controverse bij het meer conservatieve gedeelte van de bevolking.
Tijdens zijn succesperiode (1970-1972) werkte hij ook mee aan Kris De Bruyne's debuutplaat en produceerde drie albums voor Urbanus van Anus. De Wilde droeg in belangrijke mate mee aan de lancering van Urbanus' carrière. Zo zelfs dat Urbanus hem ten slotte in populariteit oversteeg. Dit had echter meer te maken met het feit dat Urbanus ook humoristische conferences aan zijn optredens toevoegde. De Wilde zelf heeft het nooit erg gevonden dat hij niet hetzelfde succes gekend heeft. "Ik heb dat altijd comfortabel gevonden", zei hij eens, "Bij Raymond, Willem Vermandere of Urbanus heb ik gezien dat je van succes vaak meer last dan genot hebt. Zij kunnen dat misschien aan, maar ik niet." Het bekendste nummer dat De Wilde en Urbanus samen zongen is "De Aarde".
Jaren 80
Het zou tot eind jaren 80 duren voor Jan De Wilde nog eens in de kijker stond. In 1987 schreef hij de muziek voor de eerste Urbanus-film Hector. Op aandrang van Urbanus bracht hij twee nieuwe albums uit. "De Bende van Jan De Wilde" (1987) bevatte nrs. als "Zussen" en "Anneke Weemaes" en introduceerde de artiest Wigbert van Lierde aan het brede publiek. "Hé Hé" (1990) was nog grootser. De cd werd door Henny Vrienten geproduceerd die samen met onder meer Boudewijn de Groot ook op enkele nummers meezong. Naast nieuwe versies van oudere nummers als "Walter, ballade van een goudvis" en "Een vrolijk lentelied" stond er ook gloednieuw materiaal op. "Hé, Hé", "De fanfare van honger en dorst", "Eerste sneeuw" werden nieuwe klassiekers en zijn nieuwe tournee bewees dat hij weer helemaal terug was van weggeweest.
Jaren 90 en 00
Na deze heropbloeing duurde het tot 2000 voor er een nieuw De Wilde-album uitkwam. "Oude Maan" (2000) bevatte nummers die onder meer geschreven waren door Luc De Vos (Gorki). Ook Raymond van het Groenewoud zong op twee tracks mee. De cd werd geproduceerd door Jo Bogaert van Technotronic. Datzelfde jaar bracht De Wilde ook het boek "Niks aan dan vel" uit, waarin al zijn liedjesteksten verzameld staan.
Trivia
Jan De Wilde treedt al ruim 25 jaren op met het Combo. De bezetting werd tijdens die jaren enkele malen gewijzigd.
Uitzonderlijk trad Jan op in andere combinaties: Jan De Wilde en de Centimeters (Tournee 1987), Jan De Wilde en de Magnificent 7 (Ancienne Belgique 1991), Jan De Wilde en de Fanfare van Honger en Dorst (Zomertournee 1991), Jan De Wilde & Prima La Musica (Tournee 1991-1992) en Jan De Wilde & De Favoriete Beesten (Tournee 2001-2002)
In 2005 eindigde hij in de Vlaamse versie van De Grootste Belg op nr. 311 buiten de officiële nominatielijst.
Sinds enkele jaren woont hij in de Oost-Vlaamse gemeente Aaigem, die regelmatig onderwerp uitmaakt van zijn liedjesteksten.
Pietje gaat met zijn ouders naar een naaktcamping. Als Pietje al een dag op de camping is geweest, zegt hij tegen zijn moeder: "Ik heb vrouwen gezien met kleine tieten en met grote tieten." Waarop zijn moeder zegt: "Vrouwen met kleine tieten hebben weinig geld en vrouwen met grote tieten zijn heel erg rijk." De volgende dag zegt Pietje: "Ik heb mannen gezien met lange piemels en met korte piemels." Zegt zijn moeder: "Mannen met lange piemels zijn slim en mannnen met korte piemels zijn dom." De volgende dag zegt pietje: "Ik heb papa zien praten met een rijke vrouw en hij werd steeds slimmer!"
Een man in een auto wordt aangehouden door de politie. De agent: "U reed minstens 70 en dat in de bebouwde kom." De man: "Nee meneer, ik ging 60." Zijn vrouw: "Oh Harry. Je reed wel 80." De agent: "Ik geef u ook een bekeuring vanwege uw achterlicht dat het niet doet." De man "Achterlicht dat het niet doet? Ik wist niet dat mijn achterlicht kapot was!" Zijn vrouw: "Oh Harry, je rijdt al weken met een kapot achterlicht." De agent: "Ik geef u ook een bekeuring omdat u geen gordel draagt." De man: "Oh ik heb mijn gordel net afgedaan toen u aan kwam lopen." Zijn vrouw: "Oh Harry, je draagt nooit een gordel." De man draait zich om naar zijn vrouw en schreeuwt: "Hou toch eens je grote bek verdomme!" De agent richt zich nu naar de vrouw en vraagt: "Mevrouw, praat uw man altijd op deze manier met u?" De vrouw: "Nee, alleen als hij dronken is."
Een man komt 's avonds moe en uitgeput thuis. "Moet je horen," zegt zijn vrouw, "vanmorgen werd er aan de deur gebeld en toen ik opendeed stond er een man en die vroeg me: 'Heeft u een geslachtsorgaan?' Van schrik heb ik onmiddelijk de deur dichtgeslagen." De volgende avond vertelt zijn vrouw: "Die man kwam weer aan de deur en vroeg: 'Heeft u een geslachtsorgaan?'" De man spreekt met zijn vrouw af dat zij de volgende dag die vieze vent aan de praat moet houden. Hij zal dan op het juiste moment tevoorschijn komen. De volgende dag is de viezerik weer aan de deur. En weer vraagt hij: "Heeft u een geslachtsorgaan?" "Ja, hoezo?!" vraagt de vrouw. Zegt de man: "Mag ik uw man dan beleefd verzoeken of hij dat van u wil gebruiken en niet dat van mijn vrouw!"
Eagles is een Amerikaanserockband, een van de succesvolste bands aller tijden. De band werd in 1971 opgericht en is anno 2012 nog steeds actief, hoewel met enkele jaren onderbreking. De naam verwijst naar de Amerikaanse adelaar, tevens het beeldmerk van de Verenigde Staten. Het album "Eagles - Their Greatest Hits 1971-1975" is het best verkochte album aller tijden in de Verenigde Staten.
Geschiedenis
Ontstaan
De groep ontstond in het begin van de jaren zeventig in Los Angeles, eerst als begeleidingsband van Linda Ronstadt, maar al snel sloegen ze hun eigen vleugels uit. Hun vroegste muziek was een mengeling van country en bluegrass, vermengd met de harmonieën van de Californische surfmuziek. Hierdoor ontstonden gevoelige nummers over relaties, auto's en een zwervend leven. De pioniers van dit nieuwe genre waren begenadigde singer-songwriters als Jackson Browne, J.D. Souther en Warren Zevon en bands als Buffalo Springfield en Poco. Uit de subcultuur in en om Sunset Boulevard en The Valley in Los Angeles die rond deze componisten ontstond, distilleerden de Eagles een eigen geluid dat synoniem werd met de term Californische countryrock. Op latere albums van de groep werd de bluegrassmuziek meer en meer afgezworen en ging men over naar een meer recht-toe-recht-aan rock-geluid.
Leden van het eerste uur
Geen van de vier oprichters was geboren in Californië. Gitarist/toetsenist Glenn Frey ontvluchtte de koude winters en de beklemmende muziekscene van zijn geboortestad Detroit en introduceerde een Rhythm-and-blues-geluid. DrummerDon Henley was bijna afgestudeerd in Engelse literatuur. Gitarist/mandolinist/banjospelerBernie Leadon had een passie voor country en bluegrass die een sterke invloed had op het vroege geluid van de band. Bassist Randy Meisner was een liefhebber van auto's en fietsen en verkeerde eigenlijk liever bij zijn familie dan dat hij zijn tijd besteedde aan het bespelen van een basgitaar in een rockband.
De band werd geformeerd in 1971 toen John Boylan - toen manager van Linda Ronstadt - Frey, Leadon, and Meisner losweekte van hun bezigheden. Ze misten nog een drummer totdat Frey Henley belde die hij had ontmoet in The Troubadour in Los Angeles. Twee maanden lang vormde Eagles de band achter Ronstadt, maar na afloop van deze tournee besloten de mannen een eigen groep te vormen.
Albums
Het eerste album (Eagles) was gevuld met pure, soms onschuldig aandoende, countryrock; het tweede (Desperado) met het lied Desperado had als thema "bandieten van het Wilde Westen" en vormde het eerste bewijs van de voorliefde voor het maken van thema-albums. De eerste twee albums werden opgenomen in Londen en geproduceerd door Glyn Johns.
Voor het maken van het derde album (On the Border) werkte de groep wederom samen met producer Glyn Johns, die daarvoor had gewerkt met Led Zeppelin, The Rolling Stones, en The Who. De band wilde meer de rock-kant op maar Johns neigde meer naar de 'wollige' kant van de muziek van de Eagles. Na twee derde van het album samen met Johns te hebben afgemaakt richtte de band zich op Bill Szymczyk die de rest van het album af maakte. Szymczyk introduceerde Don Felder die een slidegitaar gebruikte in het lied Good Day in Hell waarover de andere bandleden zeer enthousiast waren. Twee dagen later werd Felder de vijfde Eagle. Het album On the Border bracht de groep een Billboard nummer-één-hitsingle met het lied Best of My Love op 1 maart1975.
Het volgende album, One of These Nights, had een agressieve rock-achtige basis. Tussen het maken van dit album en de daaropvolgende tournee verliet Bernie Leadon de groep omdat hij zichzelf wilde beschermen tegen het oneindige alcohol en drugsgebruik en zoals hij later zelf zegt "the endless partying". Hij werd vervangen door Joe Walsh (geboren 20 november1947), een veteraan die had gespeeld in groepen als The James Gang en Barnstorm en al een eigen solocarrière had. Hiermee werd duidelijk welke richting de groep op wilde: ze wilden 'rocken'. De titelsong van One of These Nights haalde de nummer-één-positie op de Billboard-lijst op 2 augustus1975. Rond deze tijd kregen de verschillende personen en persoonlijkheden binnen de band meningsverschillen en ontstonden verschillende interne ruzies.
Het volgende album, Hotel California (1976), heeft als onderwerp het nastreven van de 'Amerikaanse Droom'. Met Californië als metafoor voor de Verenigde Staten van Amerika schreven de Eagles liederen over onschuld (New Kid in Town, nummer één op de Billboard-lijst op 6 februari1977), over verleiding (Life In The Fast Lane en het titelnummer Hotel California dat op 7 mei1977 de nummer-één-positie behaalde). Gedurende het laatste deel van de erop volgende tournee besloot Randy Meisner plotseling dat hij genoeg had van het leven in hotelkamers en hij verliet de band om in de betrekkelijke rust van Nebraska te werken aan herstel en een solocarrière.
Meisner werd vervangen door de man die hem ook al had opgevolgd in de band Poco: Timothy B. Schmit (geboren 30 oktober1947). In februari 1978 doken de Eagles de studio weer in om hun laatste studioalbum op te nemen: The Long Run. Het maken hiervan kostte maar liefst twee jaar maar leverde de groep wel hun vijfde en laatste nummer één hitsingle op met Heartache Tonight (10 november1979). Tijdens de promotie-tour verhevigden de persoonlijke meningsverschillen zich, met een toppunt toen Henley in de nacht van 21 november1980 werd gearresteerd toen in zijn hotelkamer cocaïne, Quaaludes en marihuana was gevonden nadat een 16-jarige prostituee in zijn hotelkamer door drugs was bevangen. Hiervoor werd Henley later veroordeeld.
Crisis en winterslaap
Nadat de The Long Run-tour in 1980 was afgesloten werd een tijdlang niets van de band gehoord en hadden alle leden solocarrières met wisselend succes. Don Henley had redelijk succes met "New York Minute" in 1989, die na 9/11 in 2001 een andere lading meekreeg. In het begin van de jaren negentig werd het album Common Thread ter ere van de Eagles uitgebracht. Een van de makers, Travis Tritt, stond er op dat op de video voor Take It Easy alle leden van de Eagles zouden optreden. Toen de video af was besloten de leden (in 1994) om de band weer bijeen te brengen.
Don Felder werd in 2001 uit de band gezet vanwege contractbreuk. September 2005 kwam dit voor het gerecht.
Reünie
Hieruit ontstond een live-album getiteld Hell Freezes Over (naar aanleiding van een uitspraak van Henley die zei dat de groep weer bijeen zou komen 'als de hel bevriest' - een populaire Amerikaanse uitdrukking) en een single Get Over It die over hetzelfde onderwerp gaat.
Een nieuwe controverse ontstond nadat de band op 12 september1996 tijdens een optreden voor de Democratische Partij in Los Angeles het nummer Peaceful Easy Feeling opdroeg aan Saddam Hoessein.
In 1998 werd de band opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame en gedurende de ceremonie traden alle zeven leden gezamenlijk op.
Hierop volgden een aantal reunion-tours die vooral opvielen door de hoge toegangsprijzen die alle records braken.
Een nieuw Eagles-album (het eerste studioalbum sinds 1979) kreeg de naam Long Road Out of Eden. Het album kwam uit in oktober 2007. Inmiddels is ook de eerste single uitgebracht. Het heeft de naam "How Long" gekregen. De single gaat een beetje terug naar het begin van the Eagles en is dan ook in een clip met de originele bezetting te vinden.
Er zijn twee 'bijzondere' dingen te melden over het album. Het eerste is dat het album voor het merendeel nieuwe nummers bevat. Het tweede stond in een van de verstuurde nieuwsbrieven. Volgens deze nieuwsbrief zou het album in de VS enkel te verkrijgen zijn via walmart.com, Sam's Club, Wal-Mart, en eaglesband.com.
Ter promotie van het album trad de band op 1 april en 3 april 2008 op in Ahoy Rotterdam als onderdeel van hun 'Long Road Out of Eden World Tour'. Tijdens deze wereldtournee speelde de Nederlandse saxofonist Chris Mostert mee.
18 juli 2009 gaf de band opnieuw een concert in Nederland, dit keer in de Arnhemse Gelredome.
Er wordt dringend gebeld bij dokter Schipper. De dokter doet open. Er staat een man te trappelen. "Dokter, u moet me helpen, ik kan niet plassen!" "Dat heb ik nog nooit beleefd," antwoordt de dokter. Hij houdt de deur van het toilet open, "Probeert u het nog eens, dan zal ik u straks wel even onderzoeken." Schielijk verdwijnt de pati? naar binnen. Na een minuut komt hij, zichtbaar opgelucht, weer naar buiten. "Ziet u wel, het gaat best," zegt dokter Schipper. "Ja, zo wel," zegt de bezoeker, "maar buiten stond een agent."
De nieuwe pastoor was zo zenuwachtig dat hij de eerste mis bijna niet kon spreken. Hij vroeg de bisschop om raad. Deze raadde hem aan voor de mis twee à drie druppels wodka in een glas water te doen en dit op te drinken. De pastoor deed dit en de mis verliep prima: hij was de rust zelve en alles ging zoals het moet. Nadat de pastoor het recept nogmaals had genomen maar deze keer met iets meer wodka bleef hij zelfs rustig tijdens de mis terwijl het buiten regende en stormde alsof de wereld verging. Toen hij na de mis weer in de pastorie kwam lag er een briefje voor hem van de bisschop:
Beste Pastoor,
Bij deze neem ik de vrijheid enige feedback te geven op uw laatste mis en hoop dat u aan deze punten zult werken: Het is niet nodig citroenschijfjes op de rand van de misbeker te steken; Het hokje naast het altaar is de biechtstoel en geen WC; Er zijn 10 geboden, geen 12; Er waren 12 apostelen, geen 14; Geen van de apostelen was een dwerg en niemand droeg een rood kapje; Jezus Christus en de Apostelen duiden we niet aan als "J.C. and the Gang"; David won van Goliath maar niet door het geven van een "trap in zijn ballen"; We noemen Judas niet Hoerenjong en de paus noemen we niet El Padrino; Bin Laden heeft niets te maken met de dood van Jezus; Het wijwater is er om te zegenen, niet om de nek mee te verfrissen; Waarom u de miswijn in één teug heeft leeggedronken, dan zout heeft gelikt en daarna in een citroen heeft gebeten snap ik nog steeds niet; Die "muts met die kleine tieten" was Moeder Maria; In het vervolg niet meer steunen op de beelden, deze al helemaal niet meer zoenen; De "Freak in het midden" is overigens Jezus. Hij hangt daar niet uit verveling maar is aan het kruis genageld; Diegene in de hoek bij het koor welke u eerst betitelde als homo en later als travestiet in een nachtpon was ik; De volgende keer graag twee druppels wodka in het water en niet omgekeerd.
Johnnie Johnson had de band Sir Johns Trio, en nodigde Chuck Berry in 1952 uit mee te spelen als vervanging voor de zieke saxofonist. Snel nam Berry de leiding van de band over. Hij componeerde zijn liedjes in samenwerking met Johnson (die 20 jaar zou meespelen op zijn nummers), en liet ze registreren met "Chuck Berry" als enige componist/schrijver.
Hij geraakte met meer dan 30 van zijn opnames in de top-10 en ze worden nog altijd gebracht door bands over de hele wereld.
Teksten
Johnny B. Goode werd opgenomen met twee teksten: 'colored boy' werd 'country boy' ('colored' kon je niet verkopen, wist Leonard Chess). Het hele nummer Brown Eyed Handsome Man is een ode aan de trotse, zwarte man in de VS. In een enkel coupletje legt hij uit: de Venus van Milo verloor haar armen in een gevecht om een brown-eyed (lees: zwarte) handsome man te veroveren - en ze won.
Muzikale kenmerken
Zijn hele gitaarspel is beïnvloed door de pianist Johnnie Johnson. Door de piano-akkoorden over te nemen hadden de Chuck Berry-nummers niet de standaard A-D-E-akkoorden, maar Bes, Es en F.
De nummers van Chuck Berry hebben de traditionele bluesmaatvoering, namelijk 12 maten, ook wel bluesschema genoemd.
Hierdoor verdwijnt de "bluesy" (beetje zeurderige) stemming en krijgt een opgewekter karakter, rock-'n-roll. Een andere vondst is "zijn" gitaar-intro. Het karakteristieke intro van veel van zijn rockers is een typisch pianistischopmaatje.
Naast de pure R&R nam Chuck warme, slow bluesnummers op, maar dat werden geen singles en geen hits.
Het nummer "Johnny B. Goode" is voor en op Johnnie geschreven.
Om optredens te verlevendigen maakte Chuck op komische wijze gebruik van zogenaamde Hillbilly-wijsjes. Mede hierdoor werd hij door sommigen gezien als een countryzanger. Ook wist hij op deze wijze blank publiek naar zijn optredens te trekken. Dat was in de beginjaren 50 een prestatie, vanwege de rassenscheiding in de Verenigde Staten.
Zijn beroemde duckwalk ontstond tijdens zo'n komisch Hillbilly-nummer.
Invloed op anderen
Berry had een grote invloed op andere muzikanten, zoals op de Rolling Stones en John Lennon, wiens nummer "Come Together" zelfs geplagieerd zou zijn van Berry's "You Can't Catch Me". Angus Young van AC/DC, zegt ook beïnvloed te zijn door Chuck Berry, en heeft ook diens ganzenpas of duckwalk gebruikt als één van zijn gimmicks. AC/DC heeft op het album T.N.T. het nummer Schooldays van Chuck Berry opnieuw ingezongen. Een ode aan Chuck Berry en zijn muziek wordt gedaan door Steppenwolf in het nummer Berry Rides Again, waarin de gitaar en de piano treffend het karakteristieke geluid van Berry's gitaar en Johnsons piano laten horen en alle hits voorbij komen.The Beach Boys moesten Chuck Berry vermelden als auteur van hun hit Surfin' USA omdat het nummer in sterke mate op Sweet little sixteen leek.
Er komt een vrouw bij de dokter. Ze klaagt dat haar man niet meer met haar vrijt. "Dan moet u uw man eens meenemen naar het spreekuur," zegt de dokter. De volgende dag komt de vrouw terug met haar man. De dokter zegt tegen de vrouw: "Kleedt u zich maar uit en gaat u maar op de tafel liggen." Daarna geeft de dokter de vrouw een stevige beurt. Hierop zegt de dokter tegen de man: "Heb je het nu gezien? Zo moet dat dus en dat driemaal per week." Zegt de man: "Moet ik dan elke keer meekomen?"
Een man heeft net een nieuw huis gekocht, 2 onder 1 kap en hij wil de boel gaan behangen. Maar ja, het moeilijkste bij behangen is altijd: hoeveel rollen heb je nodig? Hij gaat naar de buurman, stelt zich voor en zegt: "Ik wil graag m'n huis behangen, maar ik weet niet hoeveel rollen ik nodig heb. Hoeveel rollen heb jij toen gehaald?" Zegt de buurman: "25 rollen." Man blij, gaat naar een behangzaak om 25 rollen te halen. Gaat druk aan de slag, en als hij klaar is merkt hij dat hij 14 rollen overhoudt. Hij loopt pissig naar z'n buurman en zegt: "Is me dat wat? Houd ik 14 rollen over, hoe kan dat nou?" Zegt de buurman: "Ja, dat had ik toen ook!"
Twee standbeelden, die een naakte man en een al even naakte vrouw voorstellen, staan tegenover elkaar in het park. Enkele honderden jaren nadat ze daar zijn neergezet in het park, daalt er een engel tot hen neer. Met één enkel handgebaar wekt de engel de beelden tot leven. De engel spreekt: "Ik ben gezonden om jullie wederzijds verzoek om te kunnen bewegen in te willigen. Maar wees vlug, je krijgt slechts een kwartier en daarna worden jullie weer twee stenen standbeelden." De man en de vrouw kijken elkaar aan, hun ogen glinsteren van de voorpret, ze blozen allebei en ze verdwijnen in de struiken om te doen waar ze zolang al naar verlangd hadden. Een hevig geritsel weerklinkt en zeven minuten later komen beiden terug. De engel glimlacht: "Dat waren maar zeven minuten, waarom ga je niet terug en doe je het nog eens?" De beelden kijken elkaar weer aan en tenslotte zegt de vrouw: "Waarom niet? Maar laten we de rollen omkeren: Nu hou jij die duif vast en kak ik op zijn kop..."
Ik ben Rudy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Rud.
Ik ben een man en woon in Wetteren () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 13/07/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Humor en mooie meiden..... .
Een man in een auto wordt aangehouden door de politie.
Ik ben Rudy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Rud.
