Ik ben René Schupp, en gebruik soms ook wel de schuilnaam utopia.
Ik ben een man en woon in Kerkrade (Nederland) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 02/01/1941 en ben nu dus 83 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven. Lezen, Muziek, Tai Chi..
FILOSOFIE:
Bij het recht om te zeggen wat je denkt, hoort de plicht om te denken over wat je zegt.
Zijn naam was Albert, maar iedereen kende hem als 'Al' en sommigen noemden hem 'Alberto'. Van beroep vrachtwagenchauffeur en zijn verhalen waren steeds bijzonder. De verhalen die hij vertelde, waren zó gruwelijk overdreven, dat hij aanvankelijk de bijnaam had van 'De Fantast'. Aan ons jongeren vertelde hij: "Bij ons op zolder staat een zilveren fiets en mijn vader heeft een gouden buik".
In zijn jonge jaren werkte hij in het Roxy Theater; liep met een zaklamp voorop om de plaatsen aan te wijzen. Vaak kondigde hij in geuren en kleuren de film van de komende week aan (ook zwart-wit). Tijdens avonden van de buurtvereniging droeg hij gedichten voor, of speelde hij virtuoos op een piepklein mondorgeltje.
Op een keer wilde hij een zakcentje verdienen en vroeg of ik ook interesse had. Hierop volgend werden aan de spoordijk wilde katjes geplukt en in kleine bosjes gebundeld. Vervolgens de verkoop in een welgestelde buurt. De verhalen die hij aan de dag legde deden de verkoop dan ook zeker slagen.
Albert had aan zijn fantasie te wijten dat hij geplaagd werd met de bijnaam fantast en opschepper. Om zijn moed te bewijzen wilde hij een stunt uithalen. Terwijl buurtgenoten met verbazing toekeken sprong hij met een geopende paraplu uit het slaapkamerraam van zijn ouders. Met een harde knal en pijnlijke voeten kwam Albert op de straat terecht. De fantast kreeg nu de bijnaam: 'PARACHUTIST.'
Op 6 september 1948 werd prinses Juliana, na de troonsafstand van haar moeder Wilhelmina, ingehuldigd als nieuwe Koningin. Er was een feest comité, die ter ere van de nieuwe Koningin een optocht organiseerde. Muziekkorpsen, turnverenigingen, padvinders en gidsen zouden op de markt langs het bordes van het stadhuis voorbijtrekken.
Enkele dagen voor de optocht had vader mijn step versierd. Over het stuur had hij een boog gespannen. Deze was versierd met oranje linten en strikken. Door de spaken waren eveneens oranje linten gevlochten. De dag voor de optocht reed ik trots met de step door de koestraat. Maria (S), de oudste zus van mijn jeugdvriendin Annie moest voor boodschappen naar de Coöperatie. Zij vroeg mij om samen op de step te gaan.
Terwijl ik beide voeten op de loopplank hield, leunde ik tegen het stuur. Maria steppend en sturend, verloor plotseling het evenwicht, waardoor we kwamen te vallen. Ik had meer verdriet om de beschadigde boog dan van de bezeerde knieën. Maria troostte mij met een ijsje...!!!
In dit gedeelte zijn een aantal korte verhalen gebundeld waarin ik direct of indirect betrokken ben. Maar ook verhalen uit de omgeving. Vaak komen verhalen spontaan naar boven drijven. Daarnaast liggen verhalen diep te sluimeren en worden door de juiste prikkels aan de vergetelheid onttrokken. Ik vond het de moeite waard om ze te vermelden. Evenzo bijzondere gebeurtenissen en prachtige boodschappen die zo maar voorbijkomen.
Met een aantal zangers van diverse Kerkraadse koren op de muziekschool van Kerkrade een bijzondere koorscholing gevolgd. Leden van KKM Sint Lambertus, CMK en David; in tien achtereen volgende weken. Gestimuleerd door de federatie van zangkoren. Praktijkgerichte lessen; prettige herhaling van reeds eerder opgedane kennis.
HANDVATTEN Gemeenschappelijk bezig met aangereikte handvaten; houding en dynamiek, ritmisch tikken en versjes voor de articulatie. Tenslotte zingt elke vogel zijn lied. Als dank het volgende gedicht voorgedragen aan docente Marijke; uiteraard met de nodige bloemen. Het gedicht in fotocollage; eveneens aangeboden aan docente en aan alle deelnemers.
GEDICHT
Het was wel even wennen; Om elkaar te leren kennen. Opdrachten werden vervuld; Door ieder met veel geduld. Rit-misch tik-ken, klap, klap, klap; Sys-te-ma-tisch, stap voor stap. Met Ma-rij-ke , voor de klas; In de maat en in de pas.
Versjes voor articulatie; Aandacht en inspiratie. Grappig het eerste spel; Vreemd maar we leerden snel. Fietsie, foetsie is mijn fietsie; Ai, waar is mijn fietsie? Zonder fietsie kan ´k nie fiets nie; ach, mijn fiets is foetsie.
Luid weerklinken de vocalen; Door Campus leslokalen. Zangers van diverse koren; Bassen tot en met tenoren. Tien maal waren we hier; Leerzaam en kostbaar vertier. Rosen fra Fyn, Rosen fra Fyn, Rosen fra Fyn, Rosen fra Fyn.
We waren hier om te leren; Onze zang te perfectioneren. Het was voor ons een hele eer; Marijke we danken zeer. Fietsie, foetsie is mijn fietsie; Ai, waar is mijn fietsie? Zonder fietsie kan ´k nie fiets nie; Ach, mijn fiets is foetsie.
Het Koninklijk Kerkraads Mannenkoor St. Lambertus werd, toentertijd onder de naam ´Societé St. Lambert Kerkrade´, d.d. 10 oktober 1873 opgericht te Kerkrade. De doelstelling van de vereniging is, het beoefenen van de zangkunst en het aankweken en behouden van vriendschapsband onder de leden. Deze doelstelling heeft de vereniging door vele jaren heen groot gemaakt op muzikaal gebied. Voor inadere nformatie zie onderstaande link:
DOELSTELLING Mede door het nastreven van de verenigingsdoelstelling verwierf de vereniging het predicaat " koninklijk" op 23 juli 1949. Van meet af aan was het KKM St. Lambertus een wereldlijk koor dat de religieuze werken echter niet schuwde. In de loop van de jaren bouwde KKM St. Lambertus een internationale reputatie op gebaseerd op vele aansprekende concerten. Het koor betrad in zijn bestaan belangrijke Europese concertpodia, onder leiding van bekende dirigenten en met medewerking van orkesten van naam.
VOCALE PRESTATIES Met name de vocale prestaties van het koor in de afgelopen 25 jaren springen bijzonder in het oog (oor). Zo werd bijvoorbeeld geconcerteerd onder leiding van Stefan Soltesz (Opera van Luik), Gabriël Chmura (eerste prijs Von Karajan concours Berlijn), Yoram David, Pierre Bartholomeé en Norbert Nozy.
KKM CONTACTEN Professionele uitvoeringen en concerten. Vriendschap en kameraadschap wordt elke keer weer bestendigd bij diverse gelegenheden. Ieder op zijn manier draagt hier een steentje aan bij. Zo ook een persoonlijke bijdrage tijdens de jaarlijkse Kerstvieringen. Inmiddels ligt de bijdrage voor dit jaar reeds op de plank.
Vanaf 2000 t/m 2004 was ik als bariton lid van dit gezelschap. Tevens heb ik vanaf begin 2003 t/m eind 2004 het secretariaat ´Nieuwe Stijl´ op de rails gezet. Het was een periode van spitten, zaaien en oogsten. Conclusies en aanbevelingen werden gedaan. Met veel genoegen en voldoening heb ik deze taken gedaan.
VERHUIZING Door de verhuizing van Venlo naar Kerkrade (juni 2004) ben ik tot het eind van het jaar blijven pendelen. Helaas bleek dit op langere termijn niet meer haalbaar te zijn. Met pijn in het hart heb ik afscheid genomen van een geweldige fijne club. Denk met heel veel plezier terug aan de prettige tijd. Vooral de sfeer van het VOG in het algemeen en een aantal mensen in het bijzonder. De verzorging van het secretariaat; repetities; uitvoeringen; uitstapjes; feestavonden; barbecue; maar bovendien de leuke en soms diepgaande gesprekken.
Dit koor is onder de naam "Tussen de rails" actief geweest tussen 1960 en 1990 als onderdeel van de Personeelsvereniging van de N.S. Na de privatisering is het koor voortgezet onder de naam "Eindhovens Zang- en Operettekoor". De repetities vonden plaats in Musis Sacrum. Anno 2017 bekend onder de naam "Eindhovens Gemend Koor Ascolta."
LEDEN In beginsel bestond het koor uit leden van de spoorwegen met hun aanverwanten. Later aangevuld met zangers en zangeressen uit de regio. Een aantal solisten in eigen gelederen, aangevuld met een aantal solisten van 'Lichtstad Reveutheater. In een van de gebouwen op het spoorweg amblassement het repetitielokaal. Gezellig ingericht met een bar en coffiecorner. Elke maandag repetitie onder leiding van Frans van der Vorst.
REPERTOIRE Een zeer uitgebreid repertoire. Om het speelelement te bevorderen werden zangkoppels gevormd en de teksten als zodanig uit het hoofd gezongen. Vanaf 1978 t/m 1985 ben ik lid geweest van deze fantastische club. Mijn vast zangmaatje was Liesbeth. Vaak was er een optreden in tehuizen in de regio. Evenzo uitvoeringen voor de stichting Zonnebloem. In het voormalig pensionaat Eikenburg werden wekelijks nieuwe gasten getrakteerd op een muzikale reis. Een fantasiewereld met opera en operette fragmenten, maar ook musical en ludieke sketschen. Hoogtepunt was het optreden in het 'Gooilandtheater' in Hilversum. Een landelijk georganiseerde korendag met diverse esembles. Tusse de rails scoorde hoog en een staande ovaties was het resultaat.
Naast het schrijven van verhalen en gedichten is muziek en met name de zang mijn grote hobby. Bij het beluisteren van muziek kan ik volledig wegdromen en mijn fantasie de vrije loop laten. Reeds in mijn jeugdjaren maakte het "Belcanto" van beroemde zangers een diepe indruk op mij. Mijn droom was operazanger te worden. Vaker stond ik dan ook voor het "open raam" te zingen. Helaas heb ik deze droom niet kunnen verwezenlijken, echter mijn hobby heb ik steeds professioneel benaderd. De zang; mijn passie. Kwaliteit; steeds weer de primaire doelstelling. Vader speelde viool met hart en ziel. Als hij de snaren bespeelde raakte ik geroerd door de prachtige klanken. Vaak mooie zigeunermuziek maar ook de walsen van Strauss. Kennelijk ben ik hierdoor al op jonge leeftijd in de ban geraakt van klassieke muziek.
MUZIEKSCHOLEN Op de muziekscholen Breda, Eindhoven, Almelo en Venlo heb ik muzikale vorming en zangles genoten. Eveneens in Eindhoven privé zangonderwijs gevolgd bij de Tsjechische zangpedagoge Vera Plojahr. Als bariton heb ik diverse verenigingen mogen dienen. Helaas moest ik vaker door werkomstandigheden en verhuizingen vaarwel zeggen.
NICOLAUS AMATUS Het volgende verhaal heb ik van horen zeggen. Vader was een jaar of zestien (1923) en binnen op de viool aan het oefenen. Opa stond buiten tegen een deurpost geleund en luisterde naar de muzikale klanken. Hijzelf was eveneens muzikaal; speelde hoorn en trompet. Op een gegeven moment kwam er een zigeuner voorbij, om messen en scharen te slijpen. Hij vroeg aan opa wie er op de viool aan het spelen was. Even later kwam vader naar buiten; de zigeuner bekeek de viool van alle kanten. Deed een aanbod om de viool te ruilen voor een andere; daarnaast nog een bedrag van 25 gulden. In die tijd een vermogen. Echter met respect voor de erfenis heeft vader de viool behouden; thans in mijn bezit. In de klankkast van de viool het label: ´NICOLAUS AMATUS FECI IN CREMONA 1636.´
BLADMUZIEK Vader had muzikale aanleg; het bespelen van de viool was bekend. In een later stadium bleek dat hij ook bugel en trompet beheerste. Hierin was hij echter minder actief; deze kennis had hij opgedaan in de Huzarentijd. Als klap op de vuurpijl speelde hij ook nog mondharmonica. Alles op zijn gevoel en zonder bladmuziek. Desondanks lag boven op de buffetkast een dikke stapel bladmuziek. Op een of andere manier blijft een oude weemoedige melodie in herinnering. "Ik hoor je stem in het lied der golven."
ARCHIEF In de loop der jaren heb ik een enorm archief aan bladmuziek opgebouwd. Ruim 2000 muziekstukken van diverse componisten. Het repertoire omvat werken uit: opera, operette, musical en bovendien omvattende kunstliederen. Eveneens een groot aantal 'Unterrichtslieder.' Maar ook boeken over muziekleer en zangtechnieken. Alles ter ondersteuning voor een fascinerende hobby.
Een vorm van communicatie en van alle tijden. Reeds in de verre oudheid wist men via drums, ritmische boodschappen over te brengen. Heden ten dage laat muziek in prachtige composities en velerlei stijlen, eveneens een boodschap doorklinken. Over muzieksmaak valt niet te twisten. De een houdt van klassiek, de ander van pop. In alle genres is onnoemlijk veel muziek geschreven; zowel in majeur als mineur.
INHOUD 10.1 MUZIKALE VORMING 10.2 TUSSEN DE RAILS 10.3 VENLOOS OPERETTE GEZELSCHAP 10.4 KKM ST. LAMBERTUS 10.5 KOORSCHOLING
Door ons zwerversbestaan vaker de opmerking gehoord dat wij beter een woonwagen konden nemen. Veel verhuizingen liggen inmiddels achter ons. Waar dan ook; familie wist ons wel te vinden. Regelmatig bezoek van broers en zussen met hun aanhang. De drie jongste zusjes verbleven zelfs hun vakanties bij ons. We stonden steeds voor hen klaar. Na het overlijden van ouders was Claire regelmatig het vangnet en vraagbaak voor broers en zussen.
KERKRADE - KOESTRAAT, 61 (1941-1966) Na het verlaten van de ouderlijke woning in de Koestraat werd het huwelijkse leven gekenmerkt door vele verhuizingen. Onze blik is hierdoor verruimd; vriendschappen en contacten werden opgebouwd. Omgevingen zijn ons vertrouwd geraakt; echter elke keer weer deed afscheid nemen pijn.
KERKRADE - ZONSTRAAT, 254 (1966-1966) Claire en ik hadden al enige tijd verkering; uiteraard hadden we zo onze dromen. We waren dan ook in de zevende hemel toen we uiteindelijk in aanmerking kwamen voor een woning. Een mooie moderne woning in een Torenflat aan de Zonstraat in Kerkrade. Voorzien van centrale verwarming en standaard voorzien van linoleum vloerbedekking. Vanaf de derde verdieping hadden we ruim uitzicht over de wijk. Spannende tijd om ons voor de eerste keer in te richten. Echter het huwelijksgeluk in deze woning was van korte duur. Door sluiting van de mijnen was er in Limburg geen of weinig vervangende werkgelegenheid. Elders in het land was de vraag naar personeel groot. Volksverhuizingen werden een feit. De toekomst zou ons leren dat er nog vele verhuizingen zouden volgen.
BREDA - TEMSESTRAAT, 45 (1966-1968) Een prachtige nieuwe woning in een buitenwijk van Breda; veel woningen waren bewoond door Enka werknemers. Toen de verhuiswagen klaar stond voor vertrek, stond schoonmoeder ons uit te zwaaien; allen met tranen in de ogen. Na enkele weken kregen we van schoonouders een mooi ijzeren hekwerk om de voortuin. Eveneens een smeedijzeren trapleuning, kapstok en paraplubak. Alles vervaardigd in de werkplaats van schoonouders. Schoonvader kwam op bezoek om het geheel in ogenschouw te nemen. Even later moest hij glimlachen; een onbekende man was het hekwerk aan het opmeten. De eerste sneeuw was inmiddels gevallen. Achter in de tuin probeerde ik een vink te vangen. Had een lade van de koelkast opgesteld, met een touw naar de keuken. Uiteraard geen vangst; wel veel plezier. Helaas kwam in deze perioden mijn moeder en schoonvader te overlijden. Heimwee en wederom een verhuizing.
KERKRADE - HERTOGENLAAN, 358 (1968-1968) Een woning in een torenflat op de vierde verdieping. Deze woning was reeds eerder bewoond geweest; schoonmaak en opnieuw in de verf zetten bleek noodzakelijk. Echter het wonen was van korte duur. Werkgelegenheid was dun gezaaid; in principe zou ik van Enka Breda overstappen naar een dochterbedrijf in Duitsland. Werd op een wachtlijst geplaatst; als overbrugging ging ik in een Duitse mijn werken. Enerzijds gevaarlijke en onveilige werksituaties; anderzijds zeer lange reis en werktijden. We waren snel van het heimwee genezen; na vier maanden terugkeer naar Enka Breda.
BREDA - OUDERGEMSTRAAT, 41 (1968-1969) Deze keer een oudere woning in een buitenwijk van Breda; kort bij de wijk waar we voorheen hadden gewoond. Helaas was de woning totaal uitgeleefd; nodige werk moest verricht worden. Enka was wel in Prinsenbeek een aantal woningen aan het bouwen; we kregen toezegging dat we hier de eerste keus zouden krijgen.
PRINSENBEEK - VAANDELSTRAAT, 38 (1969-1973) De toezegging werd nagekomen; uit de ruim 70 woningen maakte we de keus voor een hoekwoning met garage. Naast de garage bevond zich een tweede garage; haaks op deze twee garages een viertal overige garages. Door deze situatie hadden we aan de linkerzijde een lange muur en zaten heerlijk vrij. Wonen in een dorpse sfeer met leuke contacten. De wijk lag aan de rand van een tuinbouwgebied. Bij een welwillende tuinder kochten we vaker aardbeien. Een heel veilingkistje vol voor twee gulden vijftig. Wij moesten ze wel zelf plukken. We woonden er graag; echter het lot besliste weer anders. Door onzekere tijden bij Enka werd weer omgezien naar enige zekerheid in onze bestaansbron. Deze keer ging de reis naar Eindhoven.
EINDHOVEN - SLANGENBURG, 27 (1973-1980) Een leuk baan en een mooi huis; wat wil je nog meer. Een nieuwbouwwijk; de woningen werden beheerd door Philips Woning en Grondbedrijf. Het spreekt voor zich dat de woningen voornamelijk verhuurd werden aan Philips personeel. Het was dan ook een drukte van belang als het personeel zich op weg begaf naar de werkplekken in de regio. In beginsel werkte ik in onregelmatige diensten, had er als zodanig minder hinder van. Anderzijds woonden we enigszins ingesloten aan een groot woonerf. Na enige tijd werd er pal voor onze deur een speelfort voor de jeugd gebouwd. Nu was het afgelopen met de rust. Wederom bood zich een oplossing aan. Door een sociale woningstichting waren knusse huizen in aanbouw in een parkachtige omgeving. Philips bemiddelde in een woningruil. Het waren inderdaad gouden tijden.
EINDHOVEN - GUESSELT, 2 (1980-1983) Het kon niet op; alweer een mooie woning. Een hoekhuis met een garage. Al snel bewonderende blikken uit de buurt voor onze mooie voor- zij- en achtertuin. De zijgevel begroeid met een prachtig geleide vuurdoorn. Deze keer gingen we er vanuit dat dit de laatste woning zou zijn. Een promotie droeg bij aan de klim op de maatschappelijke l adder. Deze keer ging de reis naar het Noordoosten van het land.
ALMELO - ABBINGASTATE, 1 (1983-1985) Door Philips was in beginsel een hotel geregeld. Uiteraard in de weekeinden op reis naar het thuisfront. Het was steeds een flinke rit; was naarstig op zoek naar een geschikte woning. Een collega stond mij met raad en daad terzijde in de mogelijkheden. Uiteindelijk stuitte ik op een bestaande woning die op korte termijn vrij kwam. Middels makelaar en bemiddeling van Philips werd een huurovereenkomst aangegaan. Wij woonden buiten de stad in een zeer groene omgeving; hoorden de vogeltjes fluiten. Hadden aangenaam contact met onze buren. Hadden inmiddels de tuin opnieuw aangelegd. De jonge coniferen groeide snel en binnen de familie rees de vraag wanneer de volgende verhuizing een feit werd. We zouden hen niet lang op de proef stellen.
VENLO - LAURIERSTRAAT, 1 (1985-1987) Overplaatsing in dienst van dochterbedrijf Pope in Venlo in combinatie met Philips in Deurne. Werkzaamheden in een zogeheten verdeelsleutel. Echter de sleutel van de woning liet enige tijd op zich wachten. Deze keer een koopwoning in aanbouw. Wederom een hotel met pendelen in het weekeinde. Aangezien de woning niet voor het schoolseizoen opgeleverd kon worden, regelde Philips een tijdelijke woning in bungalowpark Blitterswijk. Elke dag voor en na mijn werk de kinderen brengen en ophalen. Na acht weken was het zover, weer stond er een droomhuis klaar. De woning lag in een buitenwijk. Zoals vanouds weer een hoekwoning met garage en op den duur weer een mooi aangelegde tuin. Het fenomeen van de coniferen werd alweer van toepassing. We verkochten de woning en kozen deze keer voor een huurappartement. in het centrum van Blerick. Alle voorzieningen dicht bij de deur.
VENLO - WITHERENSTRAAT, 156 Een mooi appartementin het centrum van Blerick; alle voorzieningen dicht bij de deur. Wandelend door Blerick of op weg naar de Maasoever; steeds links en groeten van bekenden. Veel leesgenoegen door bezoek aan de nabij gelegen bibliotheek. Na verloop van tijd werd mogelijkheid geboden om het appartement te kopen. We hadden inmiddels de nodige renovaties uitgevoerd en besloten tot aankoop. Deze keer gingen we er van uit dat het onze laatste woning zou zijn.
KERKRADE - HERTOGENLAAN, 34A Vroegtijdig vertrek uit het arbeidsproces en familiebinding waren de oorzaak om terug te keren naar onze geboortestreek. Nostalgie en realiteit; de cirkel is rond. Deze keer een koopappartement in het Rolduckerveld van Kerkrade; dichtbij onze eerste woning. Uiteindelijk is de tijd aangebroken om de vruchten te plukken van al datgene wat gezaaid is.
SAMENVATTING Behoud van werk het lot; verhuizingen verliepen vlot. Naar hier, naar daar, naar waar? Al met al, soms heel erg zwaar! Familie wist ons wel te vinden; voor goede raad of welbevinden. Steeds weer een openhuis; zomer en winter; vakantiehuis. Nooit hebben we ons verveeld; lief en leed, samen gedeeld. Zo zijn de jaren weggespoeld; tijd die men duidelijk voelt. Soms gaan de dagen vliegensvlug; nee, er is geen weg terug. Wij proberen ernaar te streven; elk moment bewust te leven. CARPE DIEM.
Verliefd, verloofd, getrouwd. Stap voor stap; toekomst opgebouwd. Beschouwend ervaren. Hoe het bootje is gevaren. Ervaringen om te leren. To Be, or not To Be; waarderen. Hoge bergen, diepe dalen. Levensboek; gedichten en verhalen. Elk vogeltje zingt zijn lied. Noord tot Zuid; in elk gebied. Oost tot West; klinkende muziek. Zoekende mens; o zó Uniek. Claire mijn steun en toeverlaat; rots in de branding. Drie maal Hulde; Hoera en Hoezee!
OPMERKING Onderstaande hoofdstukken zijn als zodanig vermeld; echter in privé beheer. Met uizondering van hoofdstuk verhuizen (9.5). INHOUD 9.1 CLAIRE EN RENÉ 9.2 TIJDSBESTEDING 9.3 WETTELIJK HUWELIJK 9.4 KERKELIJK HUWELIJK 9.5 VERHUIZEN *** 9.6 GEZINSLEVEN 9.7 ZILVEREN BRUILOFT 9.8 GOUDEN BRUILOFT
Ferme jongens, stoere knapen volgens het bekende lied. Echter toen het moment van afzwaaien was aangebroken, hadden velen het erg moeilijk. Door onze zware opleiding en maanden lang samenzijn was er een zeer hechte band ontstaan. Wij waren reeds enkele dagen geleden uit Duitsland teruggekeerd. Op de appelplaats stond de nieuwe lichting reeds klaar om onze plaats te gaan innemen. Handen werden geschud en schouderklopjes uitgedeeld.
LACHEN EN HUILEN Toen de drietonners in beweging kwamen renden wij naar de poort. Kapitein Siers reed de colonne voor op de motor. Terwijl de colonne aan ons voorbijreed, gingen wij in de houding staan en brachten een saluut. De kapitein salueerde terug en de anderen zwaaiden. Enkelen konden de emoties nauwelijks de baas. Ook zij die het meest hadden uitgekeken naar hun afzwaaien, konden moeilijk tot vertrek komen. Adressen werden uitgewisseld, wederom handen geschud, gelachen en gehuild.
LEGERKOERIER Ondanks de zware militaire training en vorming had ik erg tegen het afzwaaien opgezien. De diensttijd had ik enorm genoten en de wetenschap dat ik terug de mijn in moest kwelde mij zeer. Gedurende de laatste weken van de diensttijd had ik regelmatig de advertenties in ‘De Legerkoerier’ geraadpleegd. Ondanks vele aanbiedingen kon ik geen passende mogelijkheid vinden. Aanvankelijk wilde ik naar de politieschool, maar om diverse redenen tot de sluiting van de mijnen, ondergronds werkzaam gebleven.
MIJNSSLUITING 17 december 1965: een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Limburg. Toenmalig minister van Economische Zaken, Joop den Uyl, kondigde de sluiting van de mijnen aan. Veel is er over gezegd en geschreven. Enerzijds de nostalgie in zwart wit en anderzijds de inkleuring van zwart naar groen. Voor hen die de zware en ongezonde tijd daadwerkelijk hebben meegemaakt een beladen onderwerp. Uiteraard ook velen die terugverlangen naar de tijd van koempels met hun kameraadschap. Er was bestaanszekerheid, maar ook kommer en kwel. Wij zijn snel geneigd om nostalgie om te zetten in een verheven tijd. Witte boorden en geestelijkheid bepaalde vaak het lot. Normen en waarden vaak met de paplepel ingegoten.
OORZAAK EN GEVOLG Sluiting van de mijnen: voor ouderen met vele dienstjaren een bittere pil. Echter jongeren hebben tijdig kans gekregen om het zware en ongezonde werk te ontvluchten. Uiteraard werden offers gebracht. Huis en haard verlaten om elders een bestaan op te bouwen. Dat is de realiteit en minder romantisch als velen in huidige beleving veronderstellen. Verhalen vanuit diverse invalshoeken, uiteraard ieder met eigen ervaring. Motivatie en positieve instelling hebben bijgedragen aan persoonlijke ontwikkeling. Promoties en meerde verhuizingen waren het gevolg. Het viel niet altijd mee om weer eens te verhuizen. Vriendschappen en contacten elders opgebouwd, maar ook vertrouwde omgevingen. Elke keer weer deed afscheid nemen pijn. Een terugblik op ontwikkeling en ervaringen, al met al ook een geestelijke verrijking.
'The Ballad of the Green Berets' was oorspronkelijk geschreven voor de leden van de Special Forces van het Amerikaanse leger; werd ook geadopteerd door de groene baretten van het Nederlandse leger. Het lied wordt elke keer gespeeld bij de binnenkomst op de kazerne aan het einde van de Elementaire Commando Opleiding. Na intensieve training komen ze trots door de tranenpoort om de welverdiende groene baret in ontvangst te nemen.
ALTERNATIEVE VERSIE Ruim dertig jaar geleden, is onderstaande alternatieve versie ontstaan. Tijdens een meeting met commando's van het eerste uur, en een lezing van wijlen 'De King' heb ik spontaan en ter plaatse onderhavige versie geschreven en als zodanig 'A Capella' voor het voetlicht gebracht. Dit tot groot genoegen van alle aanwezigen. Vervolgens op speciaal verzoek en persoonlijke overtuiging, indertijd de tekst op eenvoudige muzieklijn gezet met ritmische begeleiding.
ADEL VERPLICHT De Ballade; een hommage aan hen die dienen of hebben gediend bij het Korps Commando Troepen. Commando's; gevormd uit de kern van de maatschappij, mede behorend tot de elite van de krijgsmacht. Overal waar hun vaandel wapperde deden zij hun uiterste plicht. De intentie van deze ballade is om een en ander in het licht van herkenning te plaatsen. Echter niet bedoeld om de originele versie te verdringen. Ere wie ere toekomt.
BALLADE Schotland was de bakermat; vechten, lopen, afgemat. Door de lucht en overzee; namen zij de wapens mee. Commando's van het eerste uur; zagen hel en vagevuur. Zij aan zij en hand in hand; strijden voor het vaderland. Stormschool was in Bloemendaal; tentenkamp in Roosendaal.
Vriendschap, moed en offergeest; typeert hen het allermeest. Onze vlag, Rood, Wit en Blauw; Groene Baret, voor eeuwig trouw. Wil men zijn voor altijd vrij; mensenleed en rij aan rij. Wordt de mensheid ooit nog wijs; strijden wij tot elke prijs. Het geweld blijft steeds bestaan; zal het ooit nog overgaan....???
Ik ben René Schupp, en gebruik soms ook wel de schuilnaam utopia.
