Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in den helder (nederland) en mijn beroep is vrijwilligster mantelzorger,huisvrouw, echtgenoote.
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen,schrijven,paintshoppro, de pc.
Ik ben zeer positief ingesteld en voel meer dan gemiddeld. Mijn fles is altijd halfvol, halfleeg kan altijd nog. Ik probeer te zijn zoals ik mezelf graag zie. Een vrouw met levenservaring
die elke dag nog bijleert en geniet van de kleine dingen.
Als U op de bovenstaande afbeelding klikt komt U op het blog OPS-CTE Zeer de moeite waard Zeer zeker een aanrader
Organo Psygo Syndroom. Vervroegde Dementie Voor de partner Geen hulp OPS is een beroepsziekte Die het hele gezinsleven ontwricht. klik op de afbeelding en lees en huiver. Mijn blog over OPS
lieve bezoeker U vindt op dit blog zelfgeschreven gedichten al dan niet bewerkt op een mooie achtergrond evenzoveel spreuken die ik bewerkt heb de spreuken algemeen bekend aan de zijkant heb ik eigen bewerkingen van plaatjes neergezet ik wens u veel kijk-en leesplezier
Het kan soms raar lopen raar lopen in het leven.Van uitstippelen is geen sprake.Ik rol van het een in het andere. En het gaat maar door. Als ik eens achterom kijk en zie wat ik allemaal gedaan heb kan ik trots zijn op mijn levensloop. Ik ben blij met mijn leven dat ik leid. Een mengeling van gevoelens gaat door me heen. Mijn grootste goed is mijn maatje de accordeon. Daar heb ik nu 45 jaar een band mee en die sleept me overal door heen. Muziek maken is emotie. En ik blijk die emotie over te kunnen brengen door de gevoelige klanken die ik voortbreng. Mijn mooiste compliment is "U speelt alsof U zingt". Er is ook een vorm van Jalouzie waar ik heb leren bovenstaan. Ik treed namelijk gratis op en laat het aan de toehoorder over of die het mooi genoeg vindt. Het is mijn genoegen om te spelen en applaus is mijn beloning dat mensen genieten van een stukje muziek. Of het nu Air van Bach is of het Kleine cafe aan de haven van Vader Abraham. Ik speel op mijn manier en dat komt over blijkbaar. Ik hoef niet groot of bekend te worden. Ik speel voor een select gezelschap elke week weer. Mensen die nooit op straat komen. Die uitkijken naar ......! Mooie momenten blijven in mijn hart gegrift. Dankbaarheid dat ik het ooit heb mogen leren want echt talent had ik niet volgens de leraar. Mijn doorzettingsvermogen heeft me zover gebracht dat ik alles wat ik wil en het staat op notenschrift dat ik het kan spelen. En als het niet te koop is schrijf ik het zelf. in een zetting die voor mij speelbaar is.Mijn accordeon heeft me door heel moeilijke perioden heengeholpen. De muziek die ik dan speelde was van mij alleen. Dan kon ik me tranen de vrije loop laten. Ik speelde dan met een handdoek op de kast dan kon die niet nat worden. Dit doe ik nog wel eens maar niet zo vaak meer. Ouder worden is ook meer relativeren en over je heen laten gaan. Ik geniet enorm en het geeft me veel energie als ik zie dat anderen ook genieten. Het is een wisselwerking die goed werkt. ik hoop dat ik dat nog lang mag volhouden want ik ben ook maar een mens van de dag. speelster
Zo af en toe wordt ik uitgenodigt om accordeon te komen spelen. Het is altijd mond op mond reclame. Ik vraag er niet om. Mijn broer zei altijd Jen als je goed bent komen ze vanzelf wel naar je toe. En dat gebeurt dan ook. Zo ben ik van alle markten thuis en heb alle disciplines in huis. orkestwerk, achtergondmuziek, concertwerk, en wat het allerbelangrijkste is voor me plezier spelen op elk evenement. die uitstraling pakt altijd goed uit, met gevoel en emotie spelen dat wordt opgepakt door een ieder die horen wil.
Ik speel al jaren voor dementerenden en dat ik daar mee begon was ik 32 jaar zei iemand dat je dat leuk vind om te doen. Ik keek haar eens aan en zei "ik hoop dat als ik zo oud als deze mensen ben dat er dan ook iemand komt om mij te plezieren want dat deze mensen genieten dat straalt van ze af". Ze keek me aan en ze begreep me niet. Er was toch geen emotie te zien op de gezichten? Wel dan kijk je niet goed zeg ik. sommige laten blijken door de beweging van een vinger op de maat van de muziek dat ze er van genieten. anderen zingen mee als ze wat horen dat bekend in de oren klinkt. en zo geniet een ieder op eigen wijze. met een rood hoofd liep ze weg.
zo speelde ik ook voor gehandicapten in een zorgcentrum. De pupillen van gemiddeld 40 jaar hadden de 0 functie in vakjargon. er wonen er 10 bij elkaar in een unit met 40 verzorgenden. Deze mensen hebben dag en nacht verzorging. Ik mocht komen spelen en was in klederdracht. wat er toen gebeurde daar krijg ik als ik daar aan denk weer tranen van in de ogen zo ontroerend was dat. er was een man die in foetushouding op de grond lag op een zachte deken. hij streelde zijn voet op de maat van de muziek. Toen ik klaar was met het nummer keek hij me aan met een blik die ik nooit zal vergeten. ogen kunnen spreken ook al zal deze man nooit kunnen praten. de verzorgster kwam naar me toe die het georganisserd had. ze maakte een praatje met me. ik zei wat ik gezien had en dat hij zo zit te genieten. merk je dat dan zei ze? ja zeg ik. Je bent een van de weinigen die dat opmerkt zei ze. de meesten komen spelen krijgen hun deel en verdwijnen zonder boe of bah. Jij komt en geniet met de mensen dat vindt ik zo bijzonder. ik zeg dit zijn toch ook mensen met een ziel ook al kunnen ze niet zoveel als wij maar kenbaar maken wat mooi is of niet dat kunnen ze wel ook al is dat met een miniem gebaar. Ik ben blij dat ik wat kan betekenen voor ze en dit geluk is niet uit te drukken in geld maar wel in gevoel en emotie en daar was ze het helemaal mee eens.
zo heb ik wel meer dingen beleeft en de herinneringen eraan zijn warm en liefdevol
in wat voor wereld leven we waar is de vriendelijkheid waar is het geduld gebleven het accent van verdraagzaamheid
het is de omgekeerde wereld de dief loopt vrij rond en jij in een gekooid huis alle deuren op slot
een vriendelijk woord je krijgt een grote mond waar je je mee bemoeit dat is toch ongehoord
ik kreeg een compliment en duizend maal excuus dat ik zo meegaand was maar dat is toch heel normaal?
ik word niet gauw kwaad of schiet uit mijn slof omdat iets niet helemaal gaat en daar een bedankje voor?
het is de omgekeerde wereld zo krom als het maar kan zijn het is de omgekeerde wereld en dat doet verdomde pijn
waarom bedanken voor vriendelijkheid waarom excuses maken voor vriendelijkheid waarom, omdat het zo ongewoon is? waarom, omdat het niet meer zoveel voorkomt?
waarom zijn mensen zo snel heetgebakerd waarom hebben mensen zo weinig geduld waarom kunnen mensen zo weinig velen waarom hebben mensen zo weinig tijd?
de maatschappij verhard de mens verstard geld verdienen is belangrijk en tijd is geld in deze maatschappij
na een vreselijke dip kruip ik weer uit het dal me emmertje was overgestroomd en ik kon niets meer ik sta voor een vreselijke beslissing maar die zal toch genomen moeten worden om de agressie niet groter te laten worden dan die is zal mijn man binnen niet al te lange tijd opgenomen moeten worden ik heb daar al te lang tegen aan gehikt en de ernst niet ingezien maar wat me 14 dagen geleden is overkomen en wat goed is afgelopen dat wil ik niet meer meemaken ik zat achter de pc en zei wat dat kwam verkeerd over en hij pakt de stoel waar ik op zat en smeet me zo de slaapkamer door met stoel en al gelukkig kwam ik goed terecht want voor hetzelfde had ik me nek kunnen breken en er niet meer geweest dat is ook de druppel geweest waardoor ik in elkaar ben geklapt altijd maar rekening houden met ........ en voor mij is er niemand op dat moment ik heb het nu op een rijtje en ben blij dat ik de juiste personen tref waar ik er mee over kan praten volgende maand zal ik een gesprek hebben met de huisarts en vragen of er een behandelingsplan opgestart kan worden want zo gaat het niet langer dat hij eens goed geobserveerd wordt en kijken hoe zijn gedrag dan is want echt ik sta met mijn rug tegen de muur ikzelf neem deze dagen om te verwerken en te bezinnen hoe nu verder want het is nog al wat qua gevoel en emoties ik wens jullie allemaal een heel fijn kerstfeest toe en hele fijne dagen
dit was dus een jaar geleden we zijn nu een jaar verder en nog bij elkaar in februari heb ik de knoop doorgehakt en voor me zelf een pc gekocht sinds die tijd is er een stuk rust in huis want nu kan hij niet zeggen zit je nu al weer achter de pc? hij heeft zelf ook een pc en kan er achter kruipen wanneer hij wil de krenten in de pap zijn af en toe de lieve woordjes elke zondag kookt hij eitjes en die zijn echt lekker die routine heeft hij nog en zal ook nog wel vast te houden zijn zondagavond kwam ik thuis van het accordeonconcours en de eitjes stonden klaar ik heb ze met liefde en smaak opgegeten en hij was zo blij dat moment deed me zo goed dan ga ik toch niet zeggen van"het is al zo laat dan eet ik toch geen ei?" nee zulke momenten koesteren want dat is het enige wat eigenlijk heel goed gaat.
En weer zijn we een jaar verder en alles gaat naar wens. De kleine dingen die goed gaan koesteren. De rest maar vergeten. Zo blijft er genoeg over om van te genieten. Mijn Hobby's houden mij op de been waar ik intens van geniet. Dichten, schilderen, accordeon spelen, lezen, en de pc met al haar mogelijkheden waar ik me creativiteit in kwijt kan. Zo nu en dan een spelletje spelen op de pc, Mantelzorg wat ook veel plezier met zich mee brengt, Ik blijf optimistisch en positief en op zijn tijd heel erg lief hihi.
een mooie zonopkomst het is hier onbewolkt en er staat een stevige bries het wordt een mooie dag vandaag
veel vogels schreeuwen over de daken meeuwen en kauwen vliegen door elkaar heen het siluet van de bomen tegen de rose lucht kijk daar gaan ganzen in de V vlucht
richting huisduinerpoldertje want daar is voedsel genoeg de meeuwen blijven krijsen die hebben nooit genoeg
zo geeft de natuur gehoor wind, regen, zon, en de nacht altijd is er leven om je heen troost, de liefde van het dier
troost, de liefde van de natuur die is zo mooi en puur daar van te kunnen genieten geeft de dag een lach
Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
