30-05-2009 om 14:34 geschreven door Dan Van Herpe

Germain Pirlot schreef volgende reactie op een passage uitLa Libre Belgique(28 mai 2009) -Supplement: "Trois défis que seule l'Europe peut relever":

Cher Monsieur Defraigne,

Bien que je ne sois plus un "jeune citoyen européen", je viens de parcourir le supplément de "La Libre Belgique" consacré aux "Trois défis que seule l'Europe peut relever" (28 mai 2009).

Un passage a particulièrement retenu mon attention : "... un vrai Européen doit s'inquiéter de l'éloignement dans lequel la Grande-Bretagne se cantonne vis-à-vis de l'UE ...Le Royaume-Uni est en effet un très grand pays qui a beaucoup apporté au monde par sa culture, ses institutions, son esprit d'entreprise - n'est-ce pas lui qui a jeté les bases du capitalisme industriel et de conquête - n'a-t-il pas été à la tête du plus vaste empire jamais établi dans le monde - et son sens inégalé de riches et précieuses traditions. Ne lui doit-on pas d'avoir donné avec la langue anglaise, une "lingua franca" au monde? ...".

Ce qui m'inquiète, c'est précisément cet "impérialisme culturo-linguistique" que l'on nous impose de plus en plus dans l'Union Européenne, cette forme de "racisme culturo-linguistique", qui n'est pas à l'honneur de l'Europe, mais qui nous est de plus en plus imposé par l'Uncle Sam.

En fait,le but inavoué, et inavouable, est surtout d'imposer le "tout-anglais" pour d'autres intérêts, comme l'a très bien explicité David Rothkopf, directeur généraldu Cabinet de consultants Kissinger Associates: "It is in the general interest of the United States to encourage the development of a world in which the fault lines separating nations are bridged by shared interests. And it is in the economic and political interests of the United States to ensure that if the world is moving toward a common language, it be English; that if the world is moving toward common telecommunications, safety, and quality standards, they be American; that if the world is becoming linked by television, radio, and music, the programming be American; and that if common values are being developed, they be values with which Americans are comfortable." ( "In praise of cultural imperialism ?" Foreign Policy,Summer 1997).

Dans ces conditions, je pense que les possibilités de manoeuvres denos eurocrates sont très limitées, et leur position n'est pas toujours des plus confortables. D'une part, ils doivent encourager un multilinguisme (de façade), mais, d'autre part, ils se voientpresque forcésd'imposer un unilinguisme de facto et à le justifier aux yeux des Européens.

Ne serait-pas là le quatrième défi que l'Europe devrait essayer de relever? Trouver une formule qui mette tous ses citoyens sur un pied d'égalité?

Personnellement, cela ne me pose guère de problèmes lorsque cette forme de "racisme culturo-linguistique" se passe dans les milieux eurocrates, mais cela me gêne énormément lorsque ce sont les simples citoyens, les plébéiens européens, qui en sont lesvictimes ... alors qu'ils restent quand même les principaux financiers des instances européennes.

Si, lors d'une épreuve sportive européenne, seuls les athlètes "native English speakers" avaient le droit deporter unetenue sportive, alors que les autres seraientcontraints de s'aligner vêtus de lourds vêtements et chaussés de sabots, tout le monde crierait au scandale, y compris nos eurocrates. C'est pourtant ce qui se passe sur le plan linguistique, mais très peu en prennent conscience; c'est devenu une triste et banale réalité, bien que ce soit une scandaleuse discrimination.

Naguère, pourun certain Adolf et ses acolytes,les Ariens représentaient la race noble. De nos jours, pour un certain Sam et ses acolytes,lanouvelle race noble est constituée des "native English speakers".Les autres restent des "Untermenschen". Nil novi sub sole !

Pourtant il existe d'autres alternatives. Ainsi je suis en contact quotidien avec des Européens allophones par le truchement d'une langue neutre, relativement facile à maitriser [de 10 à 12 fois plus facile que l'anglais]. C'est également dans cette "lingua franca" démocratique que se déroule actuellement à Herzberg am Harz (Allemagne, 28 mai - 3 juin 2009), le 8e congrès européen de l'EEU présidé par un diplomate irlandais, en poste auprès des instances européennesà Bruxelles. Commedes dizainesd'autres rencontres internationales de ce type, ce congrès européen, auquel participent quelque370 personnes de 28 pays se déroulesans le moindre euro dépensé pour l'interprétation ou la traduction, et ce dans le respect mutuel de la langue, de la culture, de la dignité de chacun, sans cette forme éhontée de "racisme culturo-linguistique" si chère à bien des europhiles.

Veuillez agréer, Cher Monsieur Defraigne, l'expression de mes salutations distinguées.

Germain Pirlot , enseignant hon.

Ardennais européen, Untermensch linguistique

Steenbakkersstraat 21, 8400 Oostende

*************************************************************************************************

Reactie van journalist P. Defraigne:

Cher Monsieur,
Merci pour votre long courriel tres reflechi et interpellant.Je suis d'accord avec le fait que la connaissance de l'anglais est discriminatoire. L'usage de l'anglais est le produit d'une domination de l'Amerique economique, technologique et militaire.Il est un fait , aussi respectable donc qu'un lord maire et a beaucoup d'egards tres avantageux (allez fairez des affaires en Chine!)
.Ce qui est insupportable c'est que la langue anglaise sert aussi de vehicule au discours neoliberal de la Superclass que vous avez bien identifiee.J'ai ecrit jadis que l'Europe ne pouvait pas se penser en anglais.
Detacher le langage conceptuel de la langue est tres difficile, car la langue n'est pas neutre.Je ne pense pas de la même facon lorsque je redige en anglais ou en francais.
Comment faire alors ? Mais construire sa pensee dans sa langue propre et a partir de la, echanger des points de vue forcement differents et aboutir a une synthese...en s'appropriant l'anglais et en le subvertissant.
Mais je n'ai que sympathie pour celles et ceux qui explorent d'autres voies.Ainsi jaillira la lumiere.
Bien cordialement votre
Pierre Defraigne

***********************************************************************

Antwoord van Germain Pirlot:

Cher Monsieur Defraigne,

Je vous remercie pour votre aimable et rapide réaction,dont je partage les grandes lignes.

Cependant, par exemple, je me demande si un "lord-maire" est toujours respectable!? Un titre pompeux n'est parfois qu'une façade d'apparat.

Je ne conteste pas que, actuellement, l'anglaisse révèle souvent incontournable dans bien des cas, mais est-ce une raison pourne pas rechercher des solutions plus démocratiques, moins discriminatoires? D'ailleurs, comme vous le dites si judicieusement, "la lumière jaillira en explorant d'autres voies".

C'est une de ces voies que j'ai explorée et que j'exploite quotidiennement avec des personnnes de tous les continents, de toutes les classes sociales, de tous les milieux culturels, religieux, politiques, philosophiques, entre autres avec des Chinois, dans un esprit de tolérance réciproque. L'esprit généré par cette langue est très bien exprimé par un Chinois, professeur d'anglais, dans une déclaration à un journal américain lors d'un séjour linguistique aux Etats-Unis : "When I speak Esperanto with an American Esperantist, we meet on a linguistically neutral basis, so we avoid the risk of butchering the other's native language. This prevents embarrassment and misunderstanding, and encourages a free and friendly exchange of ideas. When two persons shake hands, each extends his hand halfway, meeting in a neutral zone as a mutual gesture of friendship. So it is with Esperanto - a linguistic handshake" (Zhou Huanchang, "Esperanto - A Linguistic Handshake, Los Angeles Times", 2. Part II/ Saturday, March 10, 1984).

Evidemment, une telle solution ne fait pas l'unanimité car, comme l'a souligné Claude Piron*,«L’étude des réactionspar la méthode de l’entretien clinique met en évidence toutes sortes de peurs sous-jacentes, parmi lesquellesla peur du risque, lapeur du contact direct, lapeur de la régression infantile, lapeur de la transparence, lapeur de la facilité perçue comme infériorité, lapeur de la perte d’une supériorité, lapeur de l’hétérogénéité, lapeur du nivellement et de la destruction» (Claude PIRON, «Un cas étonnant de masochisme social» in Action & Pensée, Revue de l’Institut international de psychanalyse Charles Baudouin, n°19, sept.91, pp. 51-79, ISSN 0001-7426).

Toute la question semble être là : To be or not to be afraid !?!

30-05-2009 om 00:00 geschreven door Dan Van Herpe

http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=RM2A4KFM&ref=krantenkoppen&saved=1#reageer
 
Rottige Russen

• zaterdag 16 mei 2009
• Auteur: Steven De Foer

RARE JONGENS  — U kent natuurlijk André Vermeulen. Zeer bekwaam allround VRT-journalist, en enkele weken per jaar Eurovisiesong-vraagbaak. U zou de goede man moeten zien rondlopen hier in Moskou. Terwijl hij met een telefoon overleg pleegt met de VRT, legt hij met een andere aan de redactie van Woef uit waarom Gigliola Cinquetti won in 1964, toen ze nog een pekinees had, en pas tweede werd in 1974, toen ze overgeschakeld was op een poedel. Je wordt er nerveus van hem bezig te zien, de gevangene van een enorme vraag naar zijn bodemloze Eurovisiesongfestivalkennis. En toch zo rustig blijven. Behalve één keer. Toen weer eens een vervelende Rus hem de weg versperde naar zijn commentaarcabine, en alleen maar met njet antwoordde op de tien talen die Vermeulen gebruikte. Tot André het beu werd. In het Eurovisie-Scheld-festival had Vermeulen zonder concurrentie twaalf punten gekregen. Rustige mensen ontploffen het hardst.

***************************************************************************

Commentaar:

Waarmee nog maar eens bewezen is dat je je zelfs met kennis van 'tien' talen, waaronder uiteraard het Engels, niet altijd en overal verstaanbaar kan uitdrukken.

Waarmee ook nog maar eens het belang van een Gemeenschappelijke, Eenvoudige, Neutrale, Tweede (= G.E.N.T.) taal, zoals het Esperanto, bewezen is. Als je tenminste het communicatieprobleem op een democratische (voor 'iedereen' haalbare) en niet-discriminerende (via een taal die IEDEREEN moet leren)wijze wil oplossen.

Voor meer uitleg, zie: http://blog.seniorennet.be/taaldemocratie

16-05-2009 om 00:00 geschreven door Dan Van Herpe

Franstaligen verkiezen Engels boven Nederlands - dinsdag 05 mei 2009 - Auteur: Steven Samyn

http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=7S29R3RU&saved=1

Artikel:

Als je het taalkundig-culturele hinterland van Engels en Nederlands vergelijkt, is de keuze voor een Waal vlug gemaakt. Wie echter denkt met het Engels overal terecht te kunnen, wacht een zware desillusie. Gezien het beheersen van 1 vreemde officiële taal een enorme investering van tijd, geld en energie betekent, is dit voor velen een utopie. Het beheersen van 2 vreemde talen is een E.U.topie, en niet alleen voor de modále burger! Wil de EU het communicatieprobleem democratisch oplossen, zal het uit een ander vaatje moeten tappen: een Gemeenschappelijke, Eenvoudige (door” iedereen” te leren met een minimale investering van tijd, geld en energie), Neutrale (door iedereen te leren want niemands uitsluitende moedertaal), Tweede (= G.E.N.T)taal, zoals Esperanto. Een goede kennis van de moedertaal en een G.E.N.T.-taal legt de lat voor velen al meer dan hoog genoeg. Laat meertaligheid over aan wie daartoe gemotiveerd is op basis van interesse of noodzaak. Een winsituatie voor iedereen!

(Reacties op de site van DS online zijn beperkt tot 1000 tekens.)

06-05-2009 om 00:00 geschreven door Dan Van Herpe

Hans Annoot heeft ernstige bedenkingen bij de manier waarop het verhaal over lijfstraffen in een Leuvense Steinerschool door de media werd behandeld.

*****************************************************************************

De belangrijkste les die wij uit dit onverkwikkelijke avontuur overhouden, is de ervaring hoe pervers media kunnen werken. Zonder te willen veralgemene, lijkt het toch een trend.

Les één: nieuws is niet wat maatschappelijk relevant of belangrijk is, nieuws is wat de media tot nieuws proclameren omdat hén dat uitkomt. Iets wordt belangrijk omdat de media er aandacht aanbesteden, niet omgekeerd. (…)

Les twee: de media gedragen zich niet als onpartijdige waarnemers die als doel hebben burgers correct te informeren. Ze kiezen partij en eenmaal dat gebeurd is, wordt informatie geselecteerd in functie van het ingenomen standpunt. Nuanceringen zijn te lastig, het ideale (simpelste) format is dat van de spaghettiwestern: er zijn alleen good guys en bad guys.

Hans Annoot, directeur Steinerschool Antwerpen en bestuurder Federatie van Steinerscholen

*****************************************************************************

03-05-2009 om 00:00 geschreven door Dan Van Herpe

28-04-2009 om 00:00 geschreven door Dan Van Herpe

22-04-2009 om 00:00 geschreven door Dan Van Herpe

Uit: Dwars – Studentenblad Universiteit Antwerpen

 http://www.dwars.ua.ac.be/spip.php?article738

jaargang 8 - dwars 52

Moi pas parler français

Waarom ook exacte wetenschappers taalvakken krijgen

Geef de zoektermen ‘Frans’, ‘studenten’ en ‘kennis’ in op Google en je komt uit bij adjectieven als ‘belabberd’ en ‘beschamend’. Het probleemkind Frans werd al meermaals opgerakeld, door linguïsten maar ook door bedrijfsleiders. Met het Engels - de taal die iedereen dénkt te kunnen - is het niet veel beter gesteld, zo wees onderzoek bij studenten uit. Voor sommigen een reden om taalvakken in te lassen, ook voor exacte wetenschappers. Quoi?!

Meer dan 80 procent van de Brusselse bedrijven gebruikt minstens drie talen in hun communicatie met economische partners. Universiteiten proberen steeds meer aan de noden van die arbeidsmarkt te beantwoorden, volgens het (soms gecontesteerde) principe van de ‘arbeidsmarktinzetbaarheid’. Toch leveren ze meer dan eens krakkemikkige knobbels af. Dat talen belangrijk zijn, daar is de academische wereld het zo goed als unaniem over eens. Of verbredend taalonderricht ook de verantwoordelijkheid is van de universiteit, ligt moeilijker.

Moi trouver trop cher

“Als mijn kinderen op eigen initiatief een taalcursus zouden willen volgen, zou ik dat vermoedelijk wel duur vinden.” Aan het woord is Pol Cuvelier, voorzitter van de Raad van bestuur van Linguapolis. “Onze visie is dan ook dat talen breder in het curriculum verankerd moeten worden. Dat is sociaal wenselijk en er is veel vraag naar vanuit de arbeidsmarkt.” Linguapolis is het taleninstituut van de UA, waar een intensieve cursus buiten het curriculum (60 uur) al gauw 300 euro kost. Het instituut wordt daar immers niet voor gesubsidieerd. Van 2007 tot nu volgden zo’n 450 studenten en vooral doctorandi op eigen houtje een cursus aan Linguapolis, voornamelijk uit de opleidingen Rechten, Scheikunde en Biologie.

Avec des cheveux

Talen binnen het curriculum zijn schaars. Momenteel worden binnen een aantal opleidingen als Rechten, Geneeskunde en TEW taalvakken georganiseerd, al dan niet onder de verantwoordelijkheid van Linguapolis.

Exacte wetenschappers en Frans, dat doet nogal makkelijk denken aan français avec des cheveux sur. In de faculteit Wetenschappen is er geen sprake van taalvakken. Wel worden jaarlijks idealiter twee gastdocenten per faculteit uitgenodigd en poogt de universiteit 10 à 20 procent van de studenten op buitenlandse studiereizen te sturen, een percentage dat in sommige faculteiten nog lang niet binnen handbereik is.

Tegenwind

Op vraag van de farmaceutische bedrijven in het Brusselse voerde Biomedische Wetenschappen sinds dit jaar naast een module Engels ook het keuzevak ‘Communication en français’ in voor de master, bestaande uit achttien uur theorie en tien uur oefeningen. “Dat is niet bijster veel”, stelt voorzitter van de onderwijscommissie Filip Lardon, “maar studenten signaleren wel dat de cursus helpt. Vooral de praktische vaardigheden krijgen de nadruk.” De reacties van de studenten zijn voor het merendeel positief, hoewel ze aangeven eerder presentatietechnieken te leren dan de taal zelf.

Aan de invoering van het keuzevak ging nochtans een kleine lijdensweg vooraf. Aanvankelijk werd Frans verplicht, maar dat zorgde voor veel tegenwind. “Eén student maakte behoorlijk wat tumult door te stellen dat nagenoeg alle studenten tegen waren en deed alsof hij de mening van de volledige studentengroep vertegenwoordigde. In feite speelde hij cavalier seul: de student, een Nederlander, had weinig achtergrondkennis van het Frans”, vertelt Lardon. Nu wordt het Franse vak naast een module ‘Scientific English’ aangeboden, zodat studenten één taal moeten kiezen. “Het is de vraag of we niet beide talen moeten combineren. Maar dan wordt het weer schrappen in de wetenschappelijke opleidingsonderdelen, of zadelen we de studenten op met extra colleges. Het programma zit nu al vol.”

Willen maar niet kunnen

“Over het nut en onnut van taalvakken wordt tot in den treure gepraat”, stelt professor Walter Weyns van de faculteit Politieke en Sociale Wetenschappen. In de tweede bachelor wordt daar een verplicht taalvak Frans en Engels van zes studiepunten gedoceerd. Binnen en tussen de departementen lopen de standpunten hierover uiteen.

Sommige visitatierapporten suggereren een uitbreiding van het taalonderricht. Een deel van de professoren meent dat zo’n instrumenteel vak niet tot de kern van de opleiding behoort; anderen pleiten juist voor een behoud van het taalvak omwille van het profiel van de opleiding.

Anderstalige, vakspecifieke opleidingsonderdelen die niet onder de noemer ‘taalvakken’ vallen, zijn ook een piste. In elk geval beginnen studenten die weinig of geen Frans (en Engels) in hun vooropleiding genoten met een handicap. Die studenten zouden de mogelijkheid krijgen om een taal naar eigen keuze te volgen aan Linguapolis. “Geen ideale situatie”, meent Walter Weyns.

Bij de studenten PSW wordt het taalvak met gemengde gevoelens ontvangen: “Je kent dat, we zitten in een grote aula en het zijn steeds dezelfden die antwoorden. Maar een docent Frans horen praten, frist je woordenschat wel op.” De studenten zouden ook niet gestimuleerd worden om een studie-ervaring in Wallonië of Frankrijk op te doen. Zo zijn er maar twee plaatsen voor Erasmus in Frankrijk. Sommige studenten bemerken dat ze speciaal naar Antwerpen kwamen voor de talen. “Volgens het nieuwe voorstel van het departement Sociologie zouden alle verbredende vakken, zoals Psychologie en Frans, optioneel worden. Hoeveel mensen gaan Frans dan nog kiezen?”

Weyns klaagt over het gebrek aan wisselwerking tussen de taaldocenten en de docenten die een ‘kernvak’ geven: “Er wordt te weinig ingespeeld op de mogelijkheid om teksten door te spelen.” Ook het tekort aan personeel en de grote lesgroepen die daar het gevolg van zijn strooien roet in het eten. “Het is een kwestie van willen maar niet kunnen”, besluit Weyns.

English everywhere

Als er al discussie is over een taalvak Engels (of Frans) van enkele luttele uren per week, wat voor reacties leveren Engelstalige masters dan op? Deels om de taalbeheersing te verbeteren, maar vooral om internationale studenten te kunnen ontvangen, zijn er plannen om masters gedeeltelijk of volledig in het Engels te organiseren. Die vraag leeft vooral bij TEW en in de exacte wetenschappen, waar afgestudeerden vaak op internationale markten terechtkomen.

Professor Pol Cuvelier van Linguapolis ziet de grote voordelen van internationalisering, maar is geen onverdeeld voorstander van uitsluitend Engelstalige masters: “Internationaliseren is goed, net als het optimaliseren van de kennis van het Engels. Maar het zou stom zijn om de lokale belangstellingssferen te verwaarlozen en instromende studenten af te schrikken. Als je Belgische economie studeert en je doet dat alleen door een Amerikaanse bril, dan kan je beter thuis blijven.”

Of er dan ook een voorbereidend vak Academisch Engels georganiseerd moet worden, ligt nog open. “De noodzaak daarvan moeten we zeker onderzoeken”, stelt Filip Lardon. Linguapolis biedt momenteel al een cursus Engels aan voor docenten. Die kan ook opengesteld worden voor studenten maar daar hangt een prijskaartje aan. En voegt Cuvelier toe: "Soms kan dat wenselijk zijn. Maar we moeten niet gek doen. Vlaamse docenten en studenten opleiden om tegen elkaar in het Engels te converseren, dat heeft iets raars."

Het beschamende Frans en Engels zijn voorlopig dus nog niet verbannen uit studentikoze monden.

Kirsten Cornelissen

*****************************************************************************
Bedenking: Als het al zo beschamend gesteld is met de talenkennis van de universitaire studenten, hoe ze het dan gesteld zijn met de talenkennis van de gemiddelde Algemeen SO/Technisch SO/Beroeps SO-student?

19-04-2009 om 00:00 geschreven door Dan Van Herpe

18-03-2009 om 19:53 geschreven door Dan Van Herpe

17-03-2009 om 00:00 geschreven door Dan Van Herpe

Welke Engelse woorden worden er bij jou op de werkvloer gebruikt?

27 reacties Stuur naar een vriend

Peeters & Pichal actua Engels werkvloer

Vorige week ontving Vlaams Minister-President Kris Peeters enkele topmensen van General Motors Europe op zijn kabinet. Hij hoopte met hen verdere afspraken te maken om te komen tot 'een level playing field in verband met the facts en the figures'.

Qua Engelse woordenschat kan dat tellen! En uiteraar is mijnheer Peeters niet de enige die zich graag uitdrukt in het Engels. De trend laat zich immers voelen in een heleboel Vlaamse bedrijven.  

En dat kan verregaande gevolgen hebben. 'Werknemers krijgen bijvoorbeeld vitale instructies in een vreemde taal en dat kan de veiligheid in het gedrang brengen', zei André Leurs van het ACV zopas.  

Misschien hoor je bij jou ook vaak Engelse woorden op de werkvloer? Want woorden als 'Policy, incentive, meeting, teambuilding, human resources' lijken zelfs al helemaal ingeburgerd.  Welke Engelse woorden hebben bij jou op het werk nog zoal het Nederlands verdrongen? En vind je dat een positieve of een negatieve evolutie? Laat het ons weten!  

1 minuut geleden

CEO

Taaldemocraat

De Vlaamse intellectueel en diegenen die zich dat imago willen aanmeten: voor het Frans klauwend op de achterste poten, voor het Engels kwijlend op de knieën! Voor hen dit lied op de tonen van Cheerio.

Cie - ie -oo, Cie - ie -oo
In Vlaanderen zingen we zo
Weg met het Nederlands, weg met het Frans
We vallen voor 't Engels, nee da' s gene zwans
En zolang als er NESsy's* bestaan
blijven wij voor het Vlè-engels gaan
Wij weten wat stijl is
wat goed voor ons heil is
De rest trekken wij ons niet aan!

* NESsy’s = Native English speakers: ’s werelds eersterangsburgers, het Herrenvolk, de nieuwe Übermenschen.

Meer info over taaldemocratie op http://blog.seniorennet.be/taaldemocratie

*******************************************************************************************************

Zie ook op: http://www.knack.be/blog/goal-/71-90/goal-.html :

17-03-2009 om 00:00 geschreven door Dan Van Herpe

Geachte heer,

Graag enkele bedenkingen bij het artikel: Europa, minder een toren van Babel van de heer John Bull.

1/ Hij noemt het mechanisme de "maxi-mini regel" en bedoelt daarmee dat mensen met verschillende taalachtergronden die samenwerken, vergaderen, terugvallen op het gebruiken van de taal waarover zij vermoeden dat het grootste deel van de partners of genoten haar begrijpen. Dit heeft dus minder te maken met spreken dan wel met begrijpen.

De NESsy’s (Native English Speakers, m.a.w.: ’s werelds eersterangsburgers, de nieuwe Übermenschen, het nieuwe Herrenvolk) het hoge woord en de anderen (waarover zij vermoeden dat het grootste deel van de partners of genoten haar begrijpen) luisteren en zwijgen, dus. Dit geldt ook voor hen die zich in het Engels wel verstaanbaar kunnen maken, maar taalkundig niet opgewassen zijn tegen moedertaalsprekers! Verhelderende discussies moet dat geven! Mooie invulling van het begrip (taal)democratie, niet, heer Bull?

2/ Het (Engels) is het feitelijke Esperanto voor miljarden mensen. Overdrijft u niet lichtelijk?

3/ Een Nieuw Esperanto dat even onschuldig is, en veel rijker van traditie en letterkunde, dan het graatmagere en mechanistische en goedbedoelde blablabla van dr. Zamenhof.

a/ Taal is in de eerste plaats een middel tot communicatie en dan pas een middel tot overdracht van cultuur.

b/ Het is intellectueel oneerlijk een taal eerst meer dan 100 jaar te negeren of desinformatie en zelfs nonsens erover te verspreiden en ze dan, niet gehinderd door enige kennis van zaken, te veroordelen omdat ze geen rijke traditie en letterkunde heeft. Dat is trouwens zeer relatief: http://esperanto.be/fel/nl/esym10.php

c/ Die graatmagere taal verbindt al meer dan honderd jaar wereldwijd miljoenen mensen over taalkundige, culturele, geografische, filosofische of welke grenzen dan ook, heen, arbeiders zowel als intellectuelen, met wederzijds respect voor elkaars taal en cultuur.

d/ Goedbedoelde blablabla. Ik geef u de mening weer van enkele intellectuelen die wél de moeite genomen hebben het Esperanto te leren en te bestuderen:

Paul Ariste, befaamde taalkundige uit Tartu (Estland), die, behalve Esperanto, enkele tientallen talen beheerste:  Wat uitdrukkingsvermogen betreft, komt geen enkele van de nationale talen die ik ken op gelijke hoogte met het Esperanto.

Maurice Genevoix (Secrétaire Perpétuel de l’Académie Française):

L’espéranto est en mesure d’exprimer les nuances les plus subtiles de la pensée et du sentiment, elle est propre à permettre, par conséquent, l’expression la plus juste, la plus littéraire, la plus esthétique et de nature à satisfaire les esprits les plus ombrageux et les plus particularistes, et il ne peut pas porter ombrage aux fidèles des langues nationales. Une interview sur la Chaine Nationale (Paris, 18.02.1954)

e/ Als men niet alleen een sociale/economische/intellectuele/politieke elite, maar ‘álle’ 500 miljoen Europeanen met elkaar wil laten praten, zal dat via een eenvoudige taal moeten gebeuren, of het zal niet gebeuren. Wil men dat ook nog op een democratische, niet-discriminerende wijze realiseren, dan zal dat via een neutrale taal moeten zijn. Bovendien: het ene (Esperanto) sluit het andere (Engels, meertaligheid) niet uit. Integendeel. Zie: http://www.springboard2languages.org/home.htm

 4/ Onschuldig omdat er achter de expansie van het Engels geen imperialistisch schema zit, geen opzettelijkheid.

Bent u werkelijk zo naïef, heer Bull? Taal is macht! David Rothkopf  (directeur van het bedrijfsadviesbureau Kissinger Associates) heeft dit begrepen:  Il y va de l'intérêt économique et politique des Etats-Unis de veiller à ce que, si le monde adopte une langue commune, ce soit l'anglais".  Le monde Diplomatique, aout 1998, jg 45, nr 533.

5/ Meer info over taaldemocratie op: http://blog.seniorennet.be/taaldemocratie.

Vriendelijke groeten,

Dan Van Herpe

Koningin Fabiolalaan 2
2360 Oud-Turnhout

**************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************

Hier volgt de reactie van Germain Pirlot, Ardennees wonend in Oostende.

Geachte,

Ik ben Ardeens en met veel aandacht heb ik het artikel van John Bull (Engelsman ?) gelezen : "Europa, minder een toren van Babel", "'t Pallieterke", 04.03.2009.

Contrairement à ce que voudrait faire croire Mr John Bull, le but du British Council est absolument le même que celui de l'Alliance Française, à savoir renforcer et imposer un impérialisme culturo-linguistique, ce "racisme culturo-linguistique" qui est si bien accepté par plus de 95% de nos populations. 

Voyez à ce sujet les propos de David Rothkopf, directeur général du Cabinet de consultants Kissinger Associates :"It is in the general interest of the United States to encourage the development of a world in which the fault lines separating nations are bridged by shared interests. And it is in the economic and political interests of the United States to ensure that if the world is moving toward a common language, it be English; that if the world is moving toward common telecommunications, safety, and quality standards, they be American; that if the world is becoming linked by television, radio, and music, the programming be American; and that if common values are being developed, they be values with which Americans are comfortable." - "In praise of cultural imperialism ?", Foreign Policy, Summer 1997.

A lire également ces livres : 
- "English as a global language" de David Crystal
- "Language Death" de David Crystal (Cambridge University Press)
- "Linguistic Imperialism" de Robert Phillipson (Oxford University Press)
- "Linguistic Genocide in Education ...or worldwide diversity and human rights?"
        de Tove Skutbabb-Kangas chez L.E.A. Mahwah,New Jersey and London .

Intéressante aussi est l'allocution de Gordon Brown, Premier Ministre britannique, prononcée le 17 janvier 2008 et consultable sur le site http://www.number10.gov.uk  sous le titre "The World's Language" et qui se termine par ces mots : 

"We will go even further to make English language available to the wider world - inviting offers from telephone, telecom, internet, broadcast and website companies to make available through their channels the latest and most dynamic English learning, teaching and practice materials. So with more teachers, with more courses, more websites and now a new deal involving the publishing media and communications industries, we will open up English to new countries and new generations. English is our heritage, but it is also becoming the common future of human commerce and communication. This is a great opportunity for Britain - and a measure of the greatness that lies not in empire or territory but through a language that has the power to bring this world of over 200 countries and billions of people closer together, with the versatility to evolve and adapt. We will take up with vigour the bold task of making our language the world’s common language of choice. The language that helps the world talk, laugh and communicate together".

Naguère, pour un certain Adolf, la "Race des Seigneurs" était constituée par les Aryens; désormais elle l'est par les "Native English speakers".

Voor Mr J.Bull, "Het Engels is het feitelijke Esperanto voor miljarden mensen". C'est une langue fort répandue; absolument d'accord. Mais évitons de la comparer à l'espéranto - langue de l'amtié et de la tolérance - qui permet un dialogue interculturel, intercommunautaire, dans le respect mutuel de la langue, de la culture, de la dignité de chacun. Ce qui n'est jamais le cas avec l'anglais dont le but réel est la disparition des autres langues et des autres cultures.

L'esprit véhiculé par l'espéranto est tout autre, comme l'explique très bien un Chinois, professeur d'anglais, dans une déclaration à un journal américain lors d'un séjour linguistique aux Etats-Unis : "When I speak Esperanto with an American Esperantist, we meet on a linguistically neutral basis, so we avoid the risk of butchering the other's native language. This prevents embarrassment and misunderstanding, and encourages a free and friendly exchange of ideas. When two persons shake hands, each extends his hand halfway, meeting in a neutral zone as a mutual gesture of friendship. So it is with Esperanto - a linguistic handshake" (Zhou Huanchang, Esperanto - A Linguistic Handshake, Los Angeles Times", 2. Part II/ Saturday, March 10, 1984). 

Hoogachtend,

Germain PIRLOT

****************************************************************************************************************

11-03-2009 om 00:00 geschreven door Dan Van Herpe

Liu Baoguo -  enseignant / instruisto , Chine /  Ĉinio :

Verdire, mi ankaŭ opinias, ke Esperanto estas iomete tro eŭropeca, ĉar en Esperanto troviĝas ege malmultaj aziaj terminoj. Tamen, kompare kun la angla lingvo, Esperanto estas multe pli facile lernebla. Multaj ĉinoj lernis la anglan pli ol dek jarojn kaj ne povas bone uzi ĝin. En norda Ĉinio, oni povas facile prononci la literon [l], tamen en suda Ĉinio, oni malfacile diferencigas la literojn [l] kaj [n]. En ĉina lingvo ne troviĝas la litero [r] ; multaj ĉinoj ne povas facile prononci ĝin. Tamen post ekzercado, multaj povas pli facile prononci ĝin. Mi kaj mia frato povas bone prononci la literon [r].

A vrai dire, je crois aussi que l'espéranto est un peu trop européen, car en espéranto il y a très peu de termes asiatiques. Cependant, comparé à l'anglais, l'espéranto est beaucoup plus facile à étudier. De nombreux Chinois ont étudié l'anglais plus de dix ans et ils sont incapables de bien l'utiliser. Dans le nord de la Chine, on prononce plus facilement la lettre [l] ; cependant, dans le sud, on fait difficilement la différence entre les lettres [l] et [n]. Dans la langue chinoise l'on ne trouve pas la lettre [r] ; de nombreux Chinois ne peuvent pas la prononcer facilement. Toutefois après un entraînement, ils sont nombreux à la prononcer plus facilement. Mon frère et moi pouvons bien prononcer la lettre [r].  

Simin Emrani  - enseignante / instruistino, Iran / Irano :

Por perslingvanoj prononcado de esperantaj literoj estas tre flua, simpla kaj nenia problemo ekziztas. Sed menciindas ke ankaŭ francoj ne povas la literon [r] ĝuste prononci. Laŭ la plej lastaj esploroj pri lingvolerno estas indikita : « Oni per praktikado povos solvi la naciajn prononc-kutimojn ».

Pour des personnes de langue perse la prononciation des lettres de l'espéranto est très fluide, simple, et il n'existe aucun problème. Mais il faut aussi mentionner que des Français également ne prononcent pas correctement la lettre [r].  Selon les recherches les plus récentes sur l'enseignement des langues, « l'on peut par la pratique résoudre les habitudes des prononciations nationales ».

Eruda Li  -  Chine / Ĉinio :

Mi estas ino kaj mi eklernis Esperanton ekde la 15-a jaro. Por mi ĝi ja estas la plej facile lernebla lingvo. Post kelkjara lernado , kiam mi vizitis Varsovion por la Universala Kongreso（en la jaro 1987). La Pola Radio intervjuis min, kaj dissendis la programon tutmonde. Poste. mi informiĝis, ke la Pola Radio ricevis multajn leterojn de diverslandaj esperantistoj, kiuj diris ke " la knabino parolas tiel bele , klare kaj flue nian lingvon Esperanton, ke ŝi povas esti  la modelo por ni okcidentanoj... Fakte. ne nur mi, sed ankaŭ la plej multo el ĉinaj Esperanto-parolantoj povas klare kaj bone prononci ne nur [l] kaj [r], sed ankaŭ " iujn literojn" . Mi ankauŭ kantas esperante; jam mi havis plurfojan propran Esperanto- koncerton en diversaj landoj . La Radioj Pekino kaj Polonia ofte dissendas miajn Esperanto-kantojn al la tuta mondo. Mi neniam aŭdis plendojn, ke mi ne bone prononcis [l] kaj [r].

Je suis une femme et j'ai commencé à étudier l'espéranto dès l'âge de 15 ans. Pour moi c'est certainement la plus facile des langues à étudier. Après quelques années, lorsque j'ai participé au congrès universel de Varsovie (en 1987), la radio polonaise m'a interviewée et a diffusé le programme dans le monde. Par la suite, j'ai appris que cette radio avait reçu de nombreuses lettres d'espérantistes de divers pays, disant que "la demoiselle parle si bien, si clairement et si couramment l'espéranto, qu'elle pouvait être un modèle pour nous Occidentaux". En fait, pas seulement moi, mais aussi la majorité des Chinois parlant l'espéranto peuvent prononcer clairement et correctement, non seulement [l] et [r], mais aussi d'autres lettres. Je chante également en espéranto; j'ai déjà donné plusieurs fois mon propre concert en espéranto dans divers pays. Souvent Radio Pékin et Radio Polonia diffusent à travers le monde mes chansons en espéranto. Je n'ai jamais entendu de plaintes quant à une mauvaise prononciation de [l] et de [r].

(Quotidiennement ces deux stations de radio émettent en espéranto :  Radio Pékin   http://esperanto.cri.cn/  ;  Radio Polonia :   http://www.polskieradio.pl/eo/ ).

Nguyen Thi Ngoc Lan - professeur retraité de français et d'anglais / emerita instruistino pri la franca kaj la angla, Vietnam / Vietnamio :  

En mia lando grandaĝaj intelektuloj povoscias la francan lingvon. De antaŭ kelkdekoj da jaroj, la angla lingvo estas la ĉefa fremda lingvo instruata en lernejoj kaj universitatoj. La franca, ĉina kaj rusa lingvoj estas ankaŭ instruataj, sed nur en malmultaj lernejoj en grandaj urboj. Aliaj lingvoj, nome la araba, germana, hispana, itala, japana kaj korea estas instruataj en kelkaj universitatoj de fremdaj lingvoj. La lernado de iu ajn fremda lingvo necesigas minimuman kapablecon. La vjetnamoj, kiuj estas kapablaj pri la franca aŭ la angla lingvoj ankaŭ kapablas pri Esperanto. Tiuj, kiuj povoscias neniun fremdan lingvon, povas lerni Esperanton, sed kun malfaciloj konsistantaj ĉefe en prononco kaj sintakso. Estas do malfacile por ili plialtigi sian lingvo-nivelon, kaj iuj estas eternaj komencantoj. La miskompreno pri la internacia lingvo ankaŭ ekzistas en Vjetnamio.

Dans mon pays, les intellectuels fort âgés savent le français. Depuis quelques dizaines d'années l'anglais est la langue principalement enseignée dans les écoles et dans les universités. Le français, le chinois et le russe sont également enseignés, mais seulement dans peu d'écoles des grandes villes. D'autres langues, comme l'arabe, l'allemand, l'espagnol, le japonais et le coréen sont enseignées dans quelques universités des langues étrangères. L'étude de n'importe quelle langue étrangère requiert un minimum d'aptitude. Les Vietnamiens qui en ont pour le français et l'anglais, en ont aussi pour l'espéranto. Ceux qui ne peuvent étudier aucune langue étrangère, peuvent étudier l'espéranto, mais avec des difficultés, principalement pour la prononciation et la syntaxe. Ils éprouvent donc des difficultés pour élever leur niveau linguistique, et ils sont d'éternels débutants. La méprise à propos de la langue internationale existe aussi au Vietnam. 

Kimura Goro -  assistant universitaire / universitata vicprofesoro, Japon / Japanio

La ĉiama demando...Jen (parto de) mia vidpunkto: Certe eŭropanoj havas relativan avantaĝon je lernado de esperantaj vortradikoj. Sed Esperanto fakte allogis ankaŭ azianojn. Ne pro sia lingva neŭtraleco (tio ja fakte ne eblas), sed pro tio ke ĝi ne estas ligita politike kaj identece al definita denaskularo, popolo aŭ lando. En tiu punkto Esperanto havas unikan valoron, certe ankaŭ por azianoj.

L'éternelle question ... Voici (partiellement) mon point de vue. Des Européens ont certainement un avantage relatif dans l'étude des racines de l'espéranto. Mais en fait l'espéranto a séduit aussi des Asiatiques. Non pour sa neutralité linguistique (en réalité cela n'est pas possible), mais vu le fait qu'il n'est lié ni politiquement, ni identitairement à une ethnie définie, à un peuple ou à un pays. De ce point de vue l'espéranto a une valeur unique, certainement aussi pour des Asiatiques.   

Miajn opiniojn pri tiu demando por esperantistoj skribis en "La Ondo de Esperanto" n-ro 127, 13:

Sur cette question j'ai écrit mes opinions pour des espérantistes dans "La Ondo de Esperanto" (la vague de l'espéranto) n° 127, 13 -

- Esperanto: ĉu nur por Eŭropo? /   L'espéranto : seulement pour l'Europe?

http://www.esperanto.org/Ondo/Eb/127-eb.htm#Eb37-05

kaj / et
- Ĉu eblas deeŭropigi Esperanton? / Est-il possible de déseuropéaniser l'espéranto?
http://www.bonalingvo.it/index.php/Orienta_Esperanto:_KIMURA_Goro_Christ

Navin Shesta – Népal / Nepalo :

Por ni en Nepalo ne estas malfacile prononci [l] kaj [r]. Eble por ĉinlingvaj parolantoj.

Pour nous, au Népal, il n’est pas difficile de prononcer [l] et [r]. Peut-être pour les locuteurs chinois.

+++++++++++

Opinion d’une européenne / Opinio de eŭropanino :

Mireille Grosjean - enseignante retraitée / emerita instruistino, Suisse / Svislando :

Mi estas en Japanio por ses monatoj kaj mi observas la jenon.

Japanoj penas prononci malsame [l] kaj [r],  [v] kaj [b],  [f] kaj [h] . Ili ankaŭ penas prononci [u], ĉar ĝi malaperas en la japana same kiel nia [e] en fina pozicio. Ili kutimas erari parolante sen artikolo kaj sen subjekto. Samaj malfacilaĵoj estas por ili en la angla. Plie japanoj havas multnombrajn malfacilaĵojn lernante la prononcon de la angla. Ili devas lerni meti prepoziciojn antaŭ la nomo, en la japana ili estas post la nomo. La vortvico en la japana estas tute alia ol en Esperanto kaj en la angla. Krome ili devas lerni ĉiujn vortojn, ne povas diveni "tablo, manĝi" ktp...kiel franclingvanoj.

Japanoj diris al mi, ke ili pli rapide lernas Esperanton, ĉar en ĝi ili lernas "ĉevalo" kaj povas senprobleme konstrui "ĉevalino, ĉevalido, ĉevalejo ....Sed  en la angla, ili devas lerni ĉiujn vortojn tiajn. Japanoj konas "Kyoto no eki": eki= stacidomo. no = de  Stacidomo de Kyoto ; sed la vortvico estas mala. En la angla ekzistas sama vortvico kiel en la japana, tamen sen prepozicio. Alia pli bona ekzemplo: "basu no noriba". "Basu" = buso; "noriba" = haltejo. Bushaltejo = "basu no noriba".

Je suis au Japon pour six mois et voici ce que j’ai observé.

Les Japonais s’efforcent de prononcer différemment [l] et [r], [v] et [b], [f] et [h]. Ils s’efforcent aussi de prononcer [u] (prononcé « ou »), car il devient muet en japonais à la façon de notre [e] final. Ils ont pour habitude de parler erronément en omettant l’article et le pronom. Ce sont pour eux les mêmes difficultés que pour l’anglais. Par ailleurs les Japonais éprouvent de nombreuses difficultés en apprenant la prononciation de l’anglais. Ils doivent apprendre  à mettre les prépositions devant le substantif, qui se trouvent derrière en japonais. L’ordre des mots en japonais est tout à fait différent qu’en espéranto ou qu’en anglais. Par ailleurs ils doivent apprendre tous les mots, et ils ne peuvent deviner le sens de « tablo », « manĝhi » (prononcé « mandji »), etc.  comme les francophones.

Les Japonais m’ont dit qu’ils étudient plus rapidement l’espéranto car, dans cette langue, lorsqu’ils étudient « ĉevalo » (prononcé « tchévalo » ), ils peuvent construire sans problème « ĉevalino » (jument), « ĉevalido » (poulain), « ĉevalejo » (écurie) … Mais en anglais ils doivent étudier tous ces mots. Les Japonais connaissent « Kyoto no eki » (eki / gare ; no / de – gare de Tokyo), mais l’ordre des mots est différent. En anglais il existe le même ordre qu’en japonais, mais sans préposition. Un meilleur exemple : « basu no noriba » / halte de bus ( basu / bus ; noriba / halte).

==============================

02-03-2009 om 18:47 geschreven door Dan Van Herpe

L’ESPERANTO SERAIT-IL TROP EUROPEEN POUR LES ASIATIQUES ? 

Opinions des intéressés eux-mêmes

ĈU ESPERANTO ESTUS TRO EŬROPECA POR AZIANOJ ?

Atestoj de la koncernatoj

                                                                                                                    
Germain  PIRLOT
Steenbakkersstraat 21
BE-8400 Oostende, Eŭropa Unio
gepir.apro.@.pandora.be

Il arrive régulièrement que certaines personnes affirment que l’espéranto ne conviendrait pas pour les Asiatiques, vu que cette langue serait trop « européenne » pour eux. Je n’ai nullement l’intention de polémiquer à ce propos, d’autant plus que je ne suis pas compétent en la matière. Tout au plus pourrais-je suggérer de consulter le site multilingue d’un spécialiste dans ce domaine  < http://fr.wikipedia.org/wiki/Claude_Piron >. D’origine belge, Claude Piron a d’abord étudié l’espéranto comme première langue étrangère avant de travailler au siège de l’ONU à New York  où, pendant quelques années, il fut traducteur-correcteur vers le français à partir de l’anglais, du chinois, de l’espagnol et du russe. Il enseigna par la suite à l’université de Genève.

J’ai pensé qu’il serait sans doute opportun de poser la question aux intéressés eux-mêmes, à ces Asiatiques, pour qui le choix d’un « moyen d’intercompréhension international » se limite généralement à une seule alternative : l’English à la sauce britannique ou l’English à la sauce étatsunienne ! Voyez ci-après quelques réactions – en espéranto avec une traduction littérale - que je vous livre sans commentaires.

Regule iuj personoj certigas ke Esperanto ne taŭgus por azianoj, pro la fakto ke tiu lingvo estus tro « eŭropa ». Neniel mi intencas polemiki tiurilate, des pli ke mi ne estas kompetenta pri tio. Mi nur povus sugesti konsulti la plurlingvan paĝaron de specialisto  http://fr.wikipedia.org/wiki/Claude_Piron >. Belgdevena Claude Piron lernis Esperanton kiel unuan fremdlingvon antaŭ ol labori dum pluraj jaroj ĉe UNo en Novjorko kiel tradukisto-korektisto al la franca el la angla, ĉina, hispana kaj rusa. Poste li instruis en la universitato de Ĝenevo.

Mi pensis ke endus demandi tiurilate la koncernatajn personojn mem, t.e. la azianoj, por kiuj la elekto de « internacia interkompreniĝilo » ĝenerale limiĝas je ununura alternativo : la English laŭ brita modo aŭ la English laŭ usona modo. Vidu ĉi-poste kelkajn reagojn – en Esperanto kun laŭvorta traduko – sen iuj ajn komentoj.

février / februaro 2009 :

Bill Mak - linguiste / lingvisto, Japon / Japanio :

Mi estas lingvisto nun verkante mian doktoran tezon ĉe Kiota Universitato. La koncepto de Azio estas tre problema. Ĉar inter azianoj ekzistas tiom da diferencoj, eĉ multe pli ol inter eŭropanoj. Cetere, inter dekoj da aziaj lingvoj, eble nur en la korea kaj en la japana [r] kaj [l] estas alofonaj variaĵoj de la sama fonemo. La kantona ĉina estas mia denaska lingvo. Mi neniam konfuziĝas inter [r] kaj [l]. Tia antaŭjuĝo estas mita.

Je suis linguiste et je prépare une thèse de doctorat à l'Université de Kyoto. Le concept Asie est problématique, car il existe tellement de différences entre les Asiatiques, davantage même qu'entre les Européens. Par ailleurs, parmi des dizaines de langues asiatiques, il n'y a peut-être qu'en coréen et qu'en japonais que [r] et [l] sont des variantes allophones d'un même phonème. Le chinois cantonnais est ma langue native. Je n'ai jamais fait de confusion entre [r] et [l]. Ce préjugé est un mythe. 

La realeco estas jena: inter aziaj popoloj mankas komuneco. Se temas pri lingvo, praktike la angla estas la nuna solvo kiu interalie ne tiom bone funkcias. Sed ideale Esperanto estas pli bona solvo, ĉu teorie ĉu praktike. Se oni elpensas ian absolute logikan kaj neŭtralan lingvon kiel la "filozofa lingvo" de John Wilkins en la 17a jarcento, neniu povos lerni ĝin pro la malfacileco.

La réalité est la suivante : il manque une communauté entre les peuples "asiatiques". S'il s'agit de la langue, l'anglais est pratiquement la solution actuelle qui, d'ailleurs, ne fonctionne pas tellement bien. Mais l'espéranto est idéalement une meilleure solution, théoriquement et pratiquement. Si l'on envisageait une langue absolument logique et neutre, comme la "langue philosophique" de John Wilkins au 17e siècle, personne ne pourrait l'étudier à cause de sa difficulté.

Vidu mian artikoleton antaŭnelongan / Voyez mon récent article :

http://www.ipernity.com/blog/billmak/120344

Shaozhong Liu - professeur universitaire/ universitata profesoro, Chine / Ĉinio :

Estas ega problemo, tamen mi ne pensas ke ĉiuj azianoj havas malfacilaĵojn por prononci [l] kaj [r]. 

C'est un problème important; cependant je ne pense pas que tous les Asiatiques aient des difficultés pour prononcer [l] et [r].

Han Zuwu - enseignant de langues étrangères / instruisto pri fremdlingvoj, Chine / Ĉinio :

Mi neimageble renkontas la problemon, kiun vi skribis al mi, pri la lernado de Esperanto.

Ĉiuj scias, ke Esperanto estas plej facila inter ĉiuj lingvoj en la mondo. Kompreneble mi lernas Esperanton pli multe facile ol la angla lingvo. Mi prononcas literojn [l] kaj [r] facile kaj senprobleme.

De façon inimaginable je rencontre le problème que vous me décrivez à propos de l'étude de l'espéranto. Tous savent que l'espéranto est la plus facile de toutes les langues dans le monde. Evidemment j'étudie l'espéranto beaucoup plus rapidement que l'anglais. Je prononce les lettres [l] et [r] facilement et sans problème.

Hoshida Acushi -  ingénieur retraité / emerita inĝeniero ,  Japon / Japanio :

Ĉu Azianoj renkontas pli da problemoj por lerni Esperanton ol por lerni la anglan? Tute ne, laŭ mia sperto. Esperanto estas multe pli facila  ol la angla por lerni. En kelkaj lingvoj, ekz. la japana, la korea, kaj multaj oceaniaj (polineziaj) lingvoj mankas distingo inter [l] kaj [r], do junaj lernantoj sentas malfacilon por prononci anglajn vortojn en lernejoj.  Sed tio estas preskaŭ sama ankaŭ ĉe Esperanto. La distingo de [l] kaj [r] en Esperanto estas multe pli klara (do facila) ol en la angla,  al mi ŝajnas.

Les Asiatiques rencontrent-ils davantage de problèmes pour étudier l'espéranto que pour apprendre l'anglais? Pas du tout, selon mon expérience. L'espéranto est beaucoup plus facile à étudier. Dans quelques langues, par exemple en japonais, en coréen, et dans plusieurs langues océaniennes (polynésiennes), il n'y a pas de distinction entre [l] et [r]; de jeunes étudiants éprouvent donc une difficulté à prononcer des mots anglais dans les écoles. Mais c'est aussi presque le même pour l'espéranto. Il me semble que la distinction entre [l] et [r] est beaucoup plus claire (donc plus facile) en espéranto qu'en anglais. 

Ranga -  médecin-professeur dans un collège de médecine traditionnelle / kuracisto-instruisto en kolegio de tradicia medicino, Inde / Hinda Unio :

Esperanto certe estas ne nur eŭropeca sed ankaŭ eŭropisma laŭ la opinioj de multaj miaj studentoj, kiuj provis lerni Esperanton de mi. Mi loĝas en suda Barato, kie oni parolas dravidajn lingvojn, kiuj malsimilas al hind-eŭropaj lingvoj de norda barato. Niaj lingvoj havas verbon en la fino de la frazo.

Selon l'opinion de plusieurs de mes étudiants, qui ont essayé de l'étudier avec moi, l'espéranto n'est pas seulement une langue européenne, mais aussi européaniste. J'habite dans le sud de l'Inde, où l'on parle des langues dravidiennes, différentes des langues indo-européennes du nord de l'Inde. Nos langues ont le verbe à la fin de la phrase.
 
Por ni estas malfacile prononci [c , ĵ, z]. Eble por japanoj estas malfacile prononci [l] kaj [r] sed ne ĉe ni. Por esplori la veron oni devas renkonti tiun kiu lernis Esperanton rekte per iu barata lingvo sen la fona scio en la angla. Mi pensas ke ĉiu esperantisto en Barato scipovas iom da aŭ ian anglan. Barataj lingvoj ne havas sonon [f]. Mi opinias ke oni ankaŭ ŝanĝu la ortografion de Esperanto por esti tute internacia.

Il est difficile pour nous de prononcer les [c, ĵ, z]. ( « c »  se prononce « ts » comme dans «tsunami » -«  ĵ » se prononce  « j » comme dans «jeudi » ).  Peut-être est-il difficile pour des Japonais de prononcer [l] et [r], mais pas chez nous. Pour rechercher la vérité, l'on devrait rencontrer quelqu'un qui a étudié directement l'espéranto via une langue indienne, sans avoir une base d'anglais. Je pense que tout espérantiste en Inde connaît plus ou moins l'anglais. Des langues indiennes n'ont pas le son [f]. Je pense que l'on devrait changer l'orthographe de l'espéranto pour être tout à fait international. 

 Ni lernis Esperanton ĉar tiu lingvo estas pli facila ol la angla. Sed la esperantistoj kreas malfacilan Esperanton en paroloj kaj skriboj timigante novajn lernantojn.

Nous avons étudié l'espéranto parce que cette langue est plus facile que l'anglais. Mais les espérantistes créent un espéranto difficile, oral et écrit, qui intimide de nouveaux étudiants.

Lee Hyun Hee - commerçant / komercisto , Corée du Sud / Sud-Koreio :

 Laŭ mia opinio Esperanto ne havas problemon por azianoj, precipe por Japanoj. Estas iom malfacile distingi prononcon [r] kaj [l], tamen tio estas problemo de kutimiĝo. Mia amiko Harada Tsukuru (Japano) tre perfekte prononcas ilin, ĉar li multe faris penadon por ĝuste prononci tiun literojn. Kompreneble por koreoj tute ne estas problemo pri prononco. Laŭ mia opinio, Esperanto vere devas fariĝi komuna lingvo por homaro krom siaj naciaj lingvoj.

A mon avis l’espéranto n’est pas un problème pour des Asiatiques, principalement pour des Japonais. Il y a une certaine difficulté à faire une distinction dans la prononciation de [r] et de [l] ; c’est cependant une question d’habitude. Mon ami Harada Tsukuru (Japonais) les prononce à la perfection, car il a fait des efforts pour bien prononcer ces lettres. Evidemment pour des Coréens il n’y a pas du tout de problème de prononciation. Selon mon opinion, l’espéranto doit vraiment devenir une langue commune pour l’humanité en plus des langues nationales.

Probal Dasgupta - enseignant universitaire de linguistique / universitata instruisto pri lingvistiko,  Inde / Hinda Unio : 

Mi trovas Esperanton la plej facile lernebla lingvo por azianoj el inter la kandidatoj por la statuso de internacia lingvo.

Je trouve que, parmi les langues candidates au statut de langue internationale, l'espéranto est la langue la plus facile à étudier.

Hamzeh Shafiee - ingénieur en télécommunication / inĝeniero pri telekomunikado, Iran / Irano :

Por ni irananoj, mi neniam aŭdis pri problemo en prononcado de literoj [l] kaj [r].  Ambaŭ literoj ekzistas ankaŭ en persa alfabeto. Lernado kaj uzado de Esperanto estas ege pli facila ol ĉiuj aliaj lingvoj de la mondo. La nura problemeto en prononcado de Esperanto inter irananoj estas [c]; sed eĉ tio estas facile prononcata post iom da praktiko.

Pour nous, Iraniens, je n'ai jamais entendu parler de problèmes dans la prononciation des lettres [l] et [r]; ces deux lettres existent dans l'alphabet perse. L'apprentissage et l'emploi de l'espéranto est beaucoup plus facile que ceux de toutes les autres langues du monde. Le seul petit problème pour des Iraniens est la prononciation en espéranto de la lettre [c] (prononcée « ts » comme dans « tsar»); mais même cette lettre peut être facilement prononcée avec un peu de pratique. 

Somekawa Takatosi - enseignant / instruisto, Japon / Japanio :

Jes, prononco de [l] kaj [r] estas malfacila por ni, japanoj. Facileco aŭ malfacileco de prononco estas grava afero,  troviĝas aliaj aferoj koncerne lingvon, mi pensas.

Oui, la prononciation de [l] et [r] est difficile pour nous, Japonais. La facilité ou la difficulté de prononciation est une chose grave, mais je pense qu'il y a d'autres affaires en ce qui concerne une langue.

Tahira Masako  -  Japon / Japanio :

Jes, ĝenerale japanoj malfacile prononcas ne nur[l] kaj [r] sed ankaŭ [ĝ], [ĵ], [f]kaj [v]; tio dependas de individuoj. Por mi [l] kaj [r] facile distingeblas, sed [ĝ] kaj [ĵ] malfacile. Feliĉe, hazarde, por japanoj la vokaloj de Esperanto [a, e, i, o,u] tute samas al la japanaj vokaloj, dum koreoj kaj ĉinoj havas pli multe da vokaloj malfacile prononceblaj. Sed por japanoj estas alia problemo. Japana lingvo ne havas memstarajn konsonantojn escepte de [n]. Tial al konsonanto akompanas vokalo, ekzemple: "estas" emas prononciĝi al "esutasu", "lernanto" al "lerunanto", "frukto" al "furukuto", "adreso" al "adoreso", ktp. Inverse mankas [u], ĉar la japana [u] estas malforte aŭ preskaŭ ne prononcata, ekzemple: "okupita" al "okpita", "instruisto" al "instristo", "februaro" al "febraro" ktp. Eĉ mikso de eraroj okazas, ekzemple: "studento" al "sutdento", "industrio" al "indsuturio" ktp. Sed la malfacileco de Esperanto por azianoj ne devenas simple de  prononco, sed ĉefe de fremdaj vortoj kaj gramatikaĵoj.

Malgraŭ ĉio Esperanto estas multe pli facila ol la angla lingvo por azianoj.

Oui, généralement les Japonais prononcent difficilement non seulement [l] et [r], mais aussi [ĝ], [ĵ], [f] et [v] ; cela dépend des individus. Pour moi, je distingue facilement [l] et [r], mais plus difficilement [ĝ] et [ĵ] (« ĝ » se prononce « dj » comme dans « adjoint » ; « ĵ » se prononce « j » comme dans « juin »). Heureusement, par hasard, pour les Japonais les voyelles de l'espéranto [a, e, i, o, u] (« u » se prononce « ou ») sont tout à fait semblables aux voyelles japonaises, alors que les Coréens et les Chinois ont beaucoup plus de voyelles difficilement prononçables. Mais pour les Japonais il y a un autre problème. La langue japonaise n'a pas de consonnes indépendantes, à l'exception de [n]. C'est ainsi qu'une consonne accompagne une voyelle, par exemple : "estas" a tendance à être prononcé "esutasu", "lernanto" comme "lerunanto", "frukto" comme "furukuto", "adreso" comme "adoreso", etc. A l'inverse il manque [u], car le japonais [u] est peu voire presque pas prononcé, par exemple : "okupita" comme "okpita", "instruisto" comme "instristo", "februaro" comme "febraro". Il y a même des mélanges d'erreurs, par exemple : "studento" devient "sutdento", "industrio" "indsuturio", etc.  Mais la difficulté de l'espéranto pour des Asiatiques ne réside pas seulement dans la prononciation, mais principalement dans les mots étrangers et les points grammaticaux.

Malgré tout  l'espéranto est beaucoup plus facile que l'anglais pour des Asiatiques. 

Aikawa Sekuto - technicien médical retraité / emerita medicina teknikisto, Japon / Japanio :

(a ) Pri prononco japanlingvanoj malfacile distingas [r] kaj [l], sed koreoj facile prononcas tiujn du sonojn. Aziaj nacioj estas multe pli diversaj ol eŭropaj nacioj. Ni japanlingvanoj malfacile prononcas [r] kaj [l], sed tio okazas ne nur en Esperanto, sed ankaŭ en lernado de la angla, franca, germana... Tio do ne estas problemo sole de Esperanto.

(b) Pri gramatiko kaj vortordo la japana lingvo kaj la ĉina lingvo havas tute malsamajn gramatikojn kaj vort-ordojn. Kaj ambaŭ lingvoj gramatike malsamas ol la eŭropaj lingvoj. Esperanto do pli malfacilas por azianoj ol por eŭropanoj. Tamen la naciaj lingvoj, ekzemple la angla, multe pli malfacilas ol Esperanto ankaŭ por ni.

Esperanto ne estas absolute neŭtrala por azianoj, sed kiel internacia lingvo ĝi estas pli justa solvo ol la angla.

En ce qui concerne la prononciation les Japonais font difficilement la distinction entre [r] et [l], mais les Coréens prononcent plus facilement ces sons. Les nations asiatiques sont beaucoup plus différentes que les nations européennes. Nous, Japonais, prononçons difficilement [r] et [l], mais ce n'est pas seulement le cas avec l'espéranto; c'est aussi la même chose pour l'étude de l'anglais, du français, de l'allemand ... Cela n'est donc pas seulement un problème lié à l'espéranto.

En ce qui concerne la grammaire et  l'ordre des mots, ils sont tout à fait différents que dans la langue japonaise et la langue chinoise. Ces deux langues sont grammaticalement différentes des langues européennes. L'espéranto est donc plus difficile pour des Asiatiques que pour des Européens. Cependant, les langues nationales, comme par exemple l'anglais, sont aussi pour nous de loin plus difficiles que l'espéranto.

L'espéranto n'est absolument pas neutre pour des Asiatiques, mais comme langue internationale il est plus équitable que l'anglais.  

Firdaus Shukurov - enseignant universitaire de mathématique et d’informatique / universitata instruisto pri matematiko kaj informadiko,  Tadjikistan / Taghikio :

Lernado de Esperanto estis por mi la plej facila afero. Mi havas neniun problemon pri literoj [l] kaj [r]. Tiuj homoj, kiuj kritikas Esperanton, similas al tiuj, kiuj kritikis Pasternak kaj Solzhenicyn, ne leginte iliajn verkojn. Mi parolas la anglan kaj la germanan, sed Esperanto estas la plej bona kaj bela. Bedaŭrinde la politikistoj estas kontraŭ Esperanto. Ili volas, ke la angla disvastiĝu kaj ke granda parto de la homaro liveru tempon por ĉi tiu lingvo

L'étude de l'espéranto est pour moi la plus facile des choses. Je n'ai aucun problème avec les lettres [l] et[r]. Ces personnes qui critiquent l'espéranto ressemblent à celles qui critiquaient Pasternak et Soljenitsyne, mais qui n'avaient pas lu leurs oeuvres. Je parle l'anglais et l'allemand, mais l'espéranto est meilleur et plus beau. Malheureusement les politiciens sont contre l'espéranto; ils veulent que l'anglais se répande et qu'une grande partie de l'humanité consacre du temps à cette langue.

 

Einde deel 1

01-03-2009 om 00:00 geschreven door Dan Van Herpe

26-02-2009 om 07:16 geschreven door Dan Van Herpe

Taalpost 877

vrijdag 13 februari 2009

Redactie: Erik Dams en Marc van Oostendorp; uitgave: Genootschap Onze Taal
Taalpost is ook online te lezen: www.taalpost.nl/texts/archief.html.

1. Taalnieuws

- Bijna één miljoen Belgen kunnen onvoldoende schrijven en lezen, volgens het Postfonds voor de Alfabetisering.
(Bron: De Standaard) http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=DMF10022009_099

BRUSSEL - Bijna één miljoen Belgen - ongeveer één landgenoot op tien - kunnen onvoldoende schrijven en lezen. De problematiek treft alle lagen van de bevolking. Dat verklaarde de voorzitter van het Postfonds voor de Alfabetisering in het kader van de voorstelling van de resultaten van de eindejaarsactie van De Post.

(…)

'Analfabetisme in België wordt schromelijk onderschat (...) omdat men het nog te vaak associeert met mensen van buitenlandse origine die in hun eigen land geen kans hebben gekregen naar school te gaan, of met ouderen die om een of andere reden te vroeg van school zijn gegaan', legt Julien Van Geertsom, voorzitter van het Postfonds voor Alfabetisering, uit.

De sociale consequenties van het probleem mogen niet onderschat worden. Wie niet kan lezen of schrijven zal moeilijker een job vinden en mocht dat al het geval zijn, zal hij minder kansen krijgen om zich in het bedrijf op te werken of om opleidingen te volgen. Ook de brieven van de gemeente, de dokter, het gerecht of de ziekenkas begrijpt hij niet. En de kinderen helpen met hun huiswerk, wordt eveneens moeilijk.

'De Vlaamse werkloosheidscijfers leggen overigens duidelijk het verband bloot tussen laaggeletterdheid en sociale kwetsbaarheid. Bijna 40 procent van de werkzoekenden geeft aan dat ze moeilijkheden hebben om eenvoudige bewerkingen uit te voeren, te lezen of te schrijven. Uit dezelfde cijfers blijkt overigens ook dat werkzoekenden tot 3,5 keer vaker als laaggeletterd kunnen worden omschreven dan mensen die een job hebben', vervolgt Van Geertsom, die besluit dat analfabetisme zonder twijfel in direct verband staat met kwetsbaarheid, een gebrek aan kansen en sociale en economische uitsluiting.

Het Postfonds voor Alfabetisering lanceert nu een speciale projectoproep, die eindigt op 23 april. Het fonds richt zich tot de betrokken organisaties en instanties en moedigt hen aan innoverende projecten voor de alfabetisering van jongeren en volwassenen in te dienen. Op 8 september, de internationale Dag van de Alfabetisering, worden de laureaten bekendgemaakt.

ivb

Commentaar: En hoe zou het met hun kennis van vreemde talen gesteld zijn?

13-02-2009 om 00:00 geschreven door Dan Van Herpe

12-02-2009 om 00:00 geschreven door Dan Van Herpe

Terzake 3/2: kunnen studenten lager onderwijs niet meer spellen?

03-02-2009 · 23 reacties

Toekomstige leerkrachten scoren slecht in… spelling

Uit een onderzoek blijkt dat de studenten lager onderwijs het slechtst van alle studenten scoren in spelling. Terzake zoekt uit wat de oorzaken zijn en bekijkt hoe de toekomstige leerkrachten de spelling weer onder de knie kunnen krijgen.

05-02-2009 om 18:49 geschreven door Dan Van Herpe

Hoe zo: iedereen spreekt Engels?

Het World Economic Forum is een Engelstalige enclave in een Duitstalig dorp. (…)

Maar in het congrescentrum, en ook ver daarbuiten, is de lingua franca dus Engels. Als je die taal niet beheerst, heb je een groot probleem. Dat geldt ook voor de Zwitsers die hier werkzaam zijn. Heel wat van hen beheersen het Engels niet of heel gebrekkig. (…)

Toch leidt dat zelden tot misverstanden. Met handen en voeten raak je er wel uit. Zo zag ik hier in mijn hotel de eigenaar zijn twee handen tegen elkaar leggen en naast zijn oor houden, om zo het internationale gebaar voor slapen te maken. (…)

De vertegenwoordigers van de grote nieuwsorganisaties (vaak Britten en Amerikanen) doen uiteraard geen enkele moeite om de lokale taal te spreken. (…)

Zo zijn er wel meer hoogwaardigheidsbekleders die het Engels niet beheersen. Dat geldt bijvoorbeeld zonder uitzondering voor alle Russen, inclusief Vladimir Poetin. Het gevolg is dat tijdens debatten iedereen een koptelefoontje moet opzetten voor de simultaanvertaling van wat ze te vertellen hebben. 

 

***************************************************************************

Commentaar:

Wat een verschil met b.v.  het Esperantowereldcongres: gemiddeld meer dan 2000 aanwezigen uit meer dan 50 landen. Niet één tolk en toch geen communicatieprobleem.

Dient het nog gezegd dat de Esperantogemeenschap de internationale gemeenschap een poepje laat ruiken wat eenvoudige, eerlijke, economische en efficiënte communicatie betreft?

02-02-2009 om 00:00 geschreven door Dan Van Herpe