Met engelengeduld probeer ik haar te lokken met een beetje melk.
Pootje per pootje komt ze nader...heel voorzichtig en schichtig om zich heen kijkend.
Maar uiteindelijk overwint ze haar vrees en drinkt het potje in één teug leeg...

Ze vraagt zich precies af : "Is dat echt allemaal voor mij? Ik weet niet in welk vakje eerst te beginnen..."

Ze laat het zich smaken en slokt haar eten zonder tussenpozen naar binnen!
Mijn hartje bloeit open als ik dat zie.
Weeral een poesje gered?

Wie heeft nu nog een reden om te zeggen dat ze zich niet goed voelt?
Haar nieuwe thuis bevalt haar precies opperbest alleen...moet ik nu nog afwachten hoe ons Mieneke zal reageren bij haar thuiskomst?
Vliegen ze elkaar in het haar? Of aanvaarden ze elkaars aanwezigheid?
Nu nog Rusty ook met de nieuwe bewoonster vertrouwd maken en omgekeerd...dus...wordt zeker vervolgd!...

Ik weet echt van geen ophouden dus overspoel ik jullie met nog wat figuurtjes.
Moest ik ze allemaal op mijn blog plaatsen dan slaat die tilt...

 

Op deze foto kan je een gedeelte bekijken van de "figuren" welke op het marktpleintje te bewonderen zijn.
Het gaat hier duidelijk omtrent heksen en aanverwanten.
Vooral 's avonds geeft dit een heel specifiek beeld...

Sinds gisteren ben ik het wereldje van de fantasie binnengestapt.
Na het huisje van Hans en Grietje te hebben ontdekt ben ik deze avond op heksenjacht  geweest.
Hier is dan het resultaat.
Het is nu aan jullie te raden waar ik juist ben geweest...

Tijdens één van mijn wandelingetjes viel mijn oog op een lieftallig huisje.
Eerst dacht ik het peperkoekenhuisje van Hans en Grietje te zien en waande ik mij zelfs eventjes in hun sprookje...