Zoals je kan zien is Tibo een gemakkelijk medium. Gewoon hem zachtjes en fluisterend toespreken, hem op zijn rug leggen in je handpalm en gehypnotiseerd blijft hij liggen. Of zou dat lieftallig feetje er mee te maken hebben? Straks kan ik nog een circusact met hem opvoeren...
"Zo fier als een pauw" Dit gezegde kan zeker niet in twijfel worden getrokken want zoals deze siervogel trots op die paal zit! De kou deert hem niet en statig overschouwt hij gans zijn terrein. Zijn prachtig gekleurde staartveren zijn wel meer dan een 1m30 lang en als hij deze pronkend opzet geldt dit als zinnebeeld van pronkzucht en hoogmoed...
Gisteren was het een gezellig onderonsje. Mijn kinderen en kleinkinderen kwamen eens een dagje bij oma en opa doorbrengen. Na een lekker eetmaal en een hele namiddag spelen en ravotten waren deze twee bengels 's avonds nog niet moe. Toch had ik maar alvast hun pyjama aangetrokken, zodat ze bij hun thuiskomst onmiddelllijk naar hun bedje konden gaan. Hier vroegen ze zelf om een foto, dus dan maar even bij oma op de schoot gekropen...
******* Mijn jongste kleinkind: Kjento
Voor het eerst kwam ook onze schattige 3 weken oude Kjento mee. Wat een heerlijk gevoel om zo'n schatje in je armen te kunnen houden!
******* Knuffelen...
Natuurlijk wilden mijn andere kapoenen ook nog eens geknuffeld worden. Ze hadden enorm veel pret en konden er maar niet genoeg van krijjgen. Schattig he?...
Bij het bladeren in mijn foto-archiefje vond ik dit kiekje van 2003. Daar zit Rusty naast zijn grote vriend Thor, die ondertussen overleden is. Zij waren onafscheidelijk en de beste maatjes. Het heeft een hele tijd geduurd vooraleer Rusty berustte in het feit dat zijn vriend nergens meer te bespeuren was. Leg dat maar eens uit aan een dier...
Als echte paardenliefhebster wou ik toch nog eens Tornado in de bloemetjes zetten. Hij verdient zeker nog een plaatsje op mijn blog. Met weemoed in de ogen kijkt hij waar zijn baasje blijft. Dat zie ik toch in zijn ogen. En zo kijkt hij nu neer op ons, vanuit de paardenhemel...
In de Vlaamse Ardennen laten ze er geen gras overgroeien. De boeren zijn hier druk in de weer om na de vrieskoude hun akkers zaaiklaar te maken. Het winterzonnetje op de omgeploegde grond doet mij al dromen van de nakende lente. Maar een strenge winter ligt op de loer boven Rusland en zou ons hier ook kunnen verrassen. Laat ons hopen van niet...
Vandaag kort na de middag was het weer nog tamelijk goed. Goed genoeg om nog eens een ommetje te maken. Natuurlijk was Rusty ook van de partij en mocht hij mee om een frisse neus op te halen. Hij loopt natuurlijk het liefst vrij en voorop, maar hij vertrouwt het toch niet zo goed. Telke maal kijkt hij om, om zich ervan te gewissen of ik toch nog volg! Ik durf mij ook wel eens te verstoppen zodat hij mij moet zoeken. Dat deed ik al van in het begin toen hij nog klein was, zo is hij nu veel aandachtiger en houdt hij in het oog welke richting ik uit wil gaan...
Rusty:"Amaai moet diene vogel, Tibo, ook al op de schoot? Gelukkig houdt mijn vrouwke hem stevig vast want hij heeft al eens in mijn neus willen pikken. Weet je dat ik Tibo zelfs heb leren blaffen? Heel leuk hoor als mijn vrouwke veronderstelt dat "ik " het ben die blaf en ze dan merkt dat het geluid vanuit de vogelkooi komt...haha..."
De Shetland pony is oorspronkelijk afkomstig van de Shetland eilanden, ten noorden van Schotland. Hij onderscheidt zich van andere paard- en ponyrassen door zijn zware winterbeharing. Hij kan zonder bezwaar het hele jaar buiten blijven, als hij maar een droog beschut plekje ter beschikking heeft. Als eerste rijpony voor kinderen is de Shetlander bijzonder geschikt. Het zijn uitstekende speelkameraadjes en door hun geringe grootte wekken ze het vertrouwen van jonge kinderen. Deze pony behoort tot het oudste, sterkste en tevens kleinste paardenras ter wereld...
Vandaag was het bang afwachten. Goliath werd deze voormiddag geopereerd. Een heel groot gezwel werd op zijn rug weggesneden. Hij was niet aan zijn proefstuk toe want vorig jaar, dezelfde tijd, werd hij al eens daaraan geopereerd. Gelukkig is alles vlot verlopen. Hij is nu reeds thuis en zijn vrouwke, mijn zus Ivonne, verzorgt en vertroetelt hem. Hij is al 11jaar maar ik hoop dat hij nog heel lang hier mag blijven...
Nu dat de vogelgriep terug de kop opsteekt, hoop ik maar dat wij hiervan gespaard blijven. Met hun majestueuze houding lopen deze Mechelse koekkoeken vrij rond in de tuin. Typisch voor deze soort is de bevedering op hun poten en tenen. De Mechelse hoen heeft een brede en stevige kop met oranje-rode ogen. Hun snavel is vrij kort en wit van kleur. Zij zijn ook vrij zwaar en wegen wel rond de 5kg. Dit allemaal even ter inlichting...
Als dat geen foto waard is! De kip en het konijn tesamen aan hun feestdis. Deze lopen steeds tesamen in de tuin van mijn zus en wanneer het etenstijd is komt deze kip en zijn maatjes zelfs aan het raam tikken met hun snavel..."allé wij hebben honger!" Echt guitig om te zien...
Met drie waren ze, maar ze maakten lawaai voor 10! Toen Rusty even aan de omheining aan het snuffelen was, kwam er ééntje al snaterend met de bek open toegelopen. Ze dacht misschien dat Rusty een egel was, want die zijn verlekkerd op hun eieren. Ik heb dan maar vlug mijn wandeling verder gezet want zo'n hels kabaal dat die maakten!...
Na gisteren het Belgisch kampioenschap te hebben gereden, waren de veldrit-vedetten vandaag terug allemaal aanwezig. Deze maal werd er een parcours verreden niet ver van mijn woonst, te Otegem, dus... 'k ben gaan supporteren. Natuurlijk veel te vroeg aangekomen en zodus eventjes het parcours gaan verkennen, vergezeld van Rusty natuurlijk! "Amaai,"denkt Rusty, "is dat nu één van de heuvels die Sven Nys en Bart Wellens moeten oprijden? Is ook niet veel zaaks! Ik denk dat hier een mol "goed werk" heeft verricht want zijn heuvel is de moeilijkste uit heel het parcours..."
Deze namiddag viel het weer blijkbaar mee want het zonnetje kwam efkes de natuur opwarmen. Ook deze herten mochten voor een paar uur hun stal verlaten. Alhoewel de weide er zeer drassig bijlag vond deze hinde het toch fijn om wat rond te kunnen ploeteren. Altijd beter dan tussen 4 muren te moeten staan, dacht ze bij zichzelf. Of misschien zag ze een modderbadje wel zitten!...
Driekoningen is oorspronkelijk een katholiek feest dat herinnert aan de reis van de drie koningen: Caspar, Balthasar en Melchior. Deze 3 wijzen uit het Oosten waren op zoek naar de nieuwe koning van het joodse volk, Jezus.
In mijn streek gaan de kinderen verkleed als koning langs de huizen. Ze dragen een ster, zingen een lied en halen snoep en centjes op.
Ook nog gehoord van het liedje :" driekoningen, driekoningen geef mij nen nieuwe hoed...mijn ouwen is versleten, mijn moeder mag 't niet weten, mijn vader heeft het geld op de rooster geteld...enz "...
Ik ben deze namiddag eventjes langs geweest bij mijn zus. Ik moest nog gaan "nieuwjaren" zoals ze dat in onze streek noemen. Maar natuurlijk was ook Goliath, haar rottweiler van de partij en week geen seconde van mijn zijde. Het is een schat van een dier, ook al wordt dit ras als zéér gevaarlijk aangeschreven... tinaatje
Dit lieftallig zwart konijntje trok mijn aandacht toen het zich te goed deed aan het malse ontdooide gras. Het grasperk vormt het binnenplein van een seniorencentrum. Het knaagdiertje is tevens de knuffel van het verzorgend personeel maar zeker van de aldaar wonende bejaarden...
Na een zeer drukke periode gaat alles terug zijn gewone gangetje. Ian, hier op deze foto nog in gezelschap van Rusty, is ook terug naar huis. Hij is nu terug bij zijn papa, mama en lieftallig broertje Kjento die zopas de kraamkliniek hebben verlaten. Wat een rust heerst er nu hier...
