Deze namiddag viel het weer blijkbaar mee want het zonnetje kwam efkes de natuur opwarmen. Ook deze herten mochten voor een paar uur hun stal verlaten. Alhoewel de weide er zeer drassig bijlag vond deze hinde het toch fijn om wat rond te kunnen ploeteren. Altijd beter dan tussen 4 muren te moeten staan, dacht ze bij zichzelf. Of misschien zag ze een modderbadje wel zitten!...
Driekoningen is oorspronkelijk een katholiek feest dat herinnert aan de reis van de drie koningen: Caspar, Balthasar en Melchior. Deze 3 wijzen uit het Oosten waren op zoek naar de nieuwe koning van het joodse volk, Jezus.
In mijn streek gaan de kinderen verkleed als koning langs de huizen. Ze dragen een ster, zingen een lied en halen snoep en centjes op.
Ook nog gehoord van het liedje :" driekoningen, driekoningen geef mij nen nieuwe hoed...mijn ouwen is versleten, mijn moeder mag 't niet weten, mijn vader heeft het geld op de rooster geteld...enz "...
Ik ben deze namiddag eventjes langs geweest bij mijn zus. Ik moest nog gaan "nieuwjaren" zoals ze dat in onze streek noemen. Maar natuurlijk was ook Goliath, haar rottweiler van de partij en week geen seconde van mijn zijde. Het is een schat van een dier, ook al wordt dit ras als zéér gevaarlijk aangeschreven... tinaatje
Dit lieftallig zwart konijntje trok mijn aandacht toen het zich te goed deed aan het malse ontdooide gras. Het grasperk vormt het binnenplein van een seniorencentrum. Het knaagdiertje is tevens de knuffel van het verzorgend personeel maar zeker van de aldaar wonende bejaarden...
Na een zeer drukke periode gaat alles terug zijn gewone gangetje. Ian, hier op deze foto nog in gezelschap van Rusty, is ook terug naar huis. Hij is nu terug bij zijn papa, mama en lieftallig broertje Kjento die zopas de kraamkliniek hebben verlaten. Wat een rust heerst er nu hier...
Prachtig het prille zonnetje dat zich schuilt houdt achter een wolk. Gisterennamiddag kon men dit mooi schouwspel bewonderen. Maar deze namiddag woedde er een echte sneeuwstorm met alle gevolgen nadien. Momenteel valt er hier ook nog eens ijsregen bovenop en maakt de wegen spekglad...dus lekker thuisblijven is de boodschap...
Het worden er steeds meer Want nu al voor de derde keer
Doorkruist het onze wegen En hebben we een kleinkind gekregen
Een nieuw leven,een nieuw wonder Dat op zich al zo bijzonder
En nu zal hij voortaan Met de naam Kjento door het leven gaan
tinaatje *********
Wat een vreugde toen ik deze middag een telefoontje kreeg van mijn zoon : " Proficiat je bent terug oma van een gezonde kleinzoon, Ian heeft er een broertje bij!...." Traantjes van geluk kwamen al gauw. Dus straks ben ik op weg om die lieve schat te gaan bewonderen en mijn schoondochter en zoon een dikke proficiat te wensen...
Het jaar 2005 loopt stilletjes aan op zijn einde en vooraleer dit jaar af te sluiten wou ik nog eens mijn Rusty, in de schijnwerper plaatsen. Hij wordt in april 9 jaar, wat al een hele ouderdom betekent in een hondenleven. Ik hoop dat hij nog heel lang bij mij mag zijn...
e ophokplicht is gelukkig voorbij Kippen leggen terug in vrijheid hun ei
In het park liep hij te paraderen Pronkend met zijn glanzende veren
Hij ging voor niemand van de baan Zo trots als een pauw is deze haan!
********
Bij mijn wandeling door het park Liedts te Oudenaarde kwam ik deze haan tegen. Voor niemand bevreesd staarde hij mij zelfverzekerd aan als heerser over "zijn" domein...
Daar Rusty ook aan verzetje toe was en ik even wou uitwaaien, zoals men dat noemt, ben ik vandaag naar Oudenaarde, mijn geboortestad, getrokken. De motregen kon mijn besluit niet doen omslaan en zo maakte ik samen met mijn hondje een wandeling in het park Liedts. Rusty genoot van zijn uitstapje ook al werd hij na enige tijd toch nat. De eendjes volgden ons voortdurend in de hoop wat broodkruimels toe geworpen te krijgen...
Ps. Ik was zinnens mijn ander blog "Cattina" stop te zetten maar ik ga proberen mijn verdriet omtrent het verlies van Blondie te verwerken, door daar verder over haar te schrijven...
Met zegt wel eens: " Een hond begrijpt alles, alleen de spraakontbreekt " maar... Hoe kan ik nu Rusty duidelijk maken dat zijn speelkameraadje, poesje Blondie, er niet meer is. Deze morgen ging hij terug op zoek naar haar in de tuin. Nu ligt hij wat wezenloos te kijken vanuit zijn mandje en begrijpt het niet. Zelfs zijn knuffeltje laat hij links liggen...
Mijn lievelingskat Blondie is dood. Ze werd gisterenavond aangereden door een wagen. Ik weet dat velen zeggen: "het is maar een kat!", maar voor mij is dat een harde klap. Na een slaaploze nacht heb dan toch de moed gevonden om nog eens een foto van haar op mijn blog te plaatsen. Ik wil mijn verdriet kunnen uiten en wil haar dan ook "hier" een mooi plaatsje geven, zoals in mijn hart...
"Heb je de foto gezien en kan je mij er ergens op terug vinden? Helemaal links kan je mij zien liggen. Ik lag nu eens lekker te slapen op een vest in de zetel en lekker warm onder een plaid. Toen kwam de kat Blondie zich ook een plaatsje zoeken en dat bijna bovenop mij! Ik heb geen minuut rust meer... pfff. Ik had nochtans gezegd geen katten meer op dit blog, maar ik wou nu eens bewijzen dat die poezen steeds mijn pad doorkruisen en ze regelmatig nog eens hier zullen opduiken...
Het is opmerkelijk hoe Rusty al dat poezengedoe over zich heen laat gaan. Hij is een pracht van een hond en zeer zeldzaam qua karakter...de liefheid zelve...
Deze morgen werd Rusty aangenaam verrast door de dwarrelende sneeuwvlokjes en kon hij zijn dagelijks wandelingetje in een besneeuwde tuin maken. Hij loopt dan al snuivend met zijn snuit naar de grond...precies een sneeuwruimer. Echt leuk om hem bezig te zien. Nu op dit moment is het terug hevig aan het sneeuwen en dit geeft een prachtig zicht! "De Vlaamse Ardennen" gehuld in een sneeuwttapijt dat steeds maar dikker en dikker wordt...
Zo "mijn poezenverhaaltje" van voorbije nacht jullie nieuwsgierigheid opwekt, dan hoef je maar op het poezenmandje hieronder te klikken. Veel leesplezier...
e ophokplicht is gelukkig voorbij 
en knuffel is zo fijn
edankt dat jullie mij helpen
