Bij één van mijn wandelingen langs de zeedijk viel mijn oog plots op een beeltenis in hout van een papegaai, het geleek precies op mijn eigenTibo. Toen ik nader kwam zag ik dat dit een zitplaats was van 2 papegaaien welke zich te goed deden aan hun zaden in hun eetbakje.
Vooreerst efkes aftasten of ze toch niet naar mijn vinger pikten want met mijn eigenTibo in gedachten was ik wel héél voorzichtig!!
Spijtig dat die groene papegaai juist zijn ogen dichtkneep bij het nemen van een foto, uit minachting misschien?
Het was zeer fascinerend dat ze daar alle 2 vrij zaten of misschien waren hun vleugels wel gekortwiekt zodat ze eenvoudig weg niet meer konden vliegen!...spijtig...
↑ De boog kan niet altijd gespannen zijn! Het was nu éénmaal vakantie dus... lekker luieren, een goed boek lezen of gewoon wat zonnen aan het zwembad stond zeker op mijn agenda. Het was echt genieten in die heerlijke zon terwijl ze op het thuisfront de chauffage nu vollen bak moesten laten draaien om het enigszins warm te hebben.
Lanzarote geniet van een mild droog klimaat met een gemiddelde dagtemperatuur van 21° in januari tot 29° in augustus. De jaarlijkse regenval is slechts 140mm. Dit maakt Lanzarote tot een favoriete vakantiebestemming en dit het hele jaar door.
Zicht op het zwembad en omgeving vanop de verdieping van het hotel. ↓
Het zwembad bij valavond. Maar mij nu liefst geen duwtje geven hé...
Wat een verademing na die vorst Eindelijk is de koude winter geschorst streelt een warm briesje ons aangezicht brengen lentekriebels ons uit evenwicht...
↑ Zoals ik dus gisteren al vernoemde staat het restaurant Diablo gebouwd op de vulkaan Islote del Hilario middenin het Parque National de Timanfaya. Al van ver worden de bezoekers verwelkomd door de vuurduivel met drietand, een creatie van Manrique. Hier later meer over... Omwille van de hoge temperatuur van de aarde is het restaurant alleen van steen en metaal gebouwd.
↑ Buiten het restaurant staat deze barbecue boven een gat in de aarde geplaatst. Bij benadering voelt je de warmte op je afstralen.
Gewoon wat kiezelsteentjes? Ja, maar toen de plaatselijke gids deze van de grond opschepte en er enige in je handpalm liet vallen was het best ze onmiddellijk te laten vallen want ze waren gloedheet.
↑ In dit gat in de grond werd er wat gedroogd hooi gegooid wat algauw na enkele seconden vlam vatte. ↓
↑ Op deze plaats heeft men een buis in de grond gestoken. Bij de volgende demonstratie giet deze man er wat water in. Resultaat: een geweldige geiserachtige fontein wordt de hoogte ingespoten! Al op 6 m diepte heerst er een temperatuur van 400° ↓
Wie trek heeft in een "vulkaanmaal" kan een stukje gegrild vlees gaan eten binnenin het restaurant. De koks maken goed gebruik van de warmte van de aarde want deze rooster ligt gewoon bovenop een bronsachtig gat. Zonder lucifers en zonder hulpmiddelen slagen ze er in dit vlees te roosteren! Ik heb er wel mijn bedenkingen bij. Stel dat deze vulkaan terug in volle kracht begint te werken?...
De bevolking noemt deze in rust zijnde vulkanen Montanas del Fuego of de vuurbergen. Maar toch is er zeker nog eentje in werking: de vulkaan Islote del Hilario.
Op de onderstaande foto zie je het restaurant ' El Diablo ' die daar bovenop gebouwd werd en waar men nuttig gebruikt maakt van zijn warmte...
Deze foto's zijn wel zeer toepasselijk na de huidige vulkaanuitbarsting op IJsland. Door mijn reis naar Lanzarote kan ik mij nu een goede voorstelling maken van een krater want Lanzarote is ontstaan uit een vulkaan en is dan ook een vulkanisch eiland en telt meer dan 30 kraters! De onderstaande foto is er één van...
De zwarte versteende lavastromen herinneren ons aan de vulkaanuitbarstingen van de jaren 1730 en 1736, toen de Timanfaya vuur en as spuwde . Twaalf dorpen werden onder deze stromen verwoest en veranderden volledig het uiterlijk van dit voordien vruchtbare eiland. Momenteel slaapt de vulkaan alleen maar, uitgestorven is hij zeker niet want...
Vandaag ben ik op bezoek geweest bij mijn toffe vriendin, Mireille Natuurlijk kon ik een bezoekje aan haar paarden niet uitblijven. Everyday vond mijn aanhalingen zeer prettig maar Roosje wou niet weten van "tesamen" met mij op de foto te staan, ze wou zekerheid hebben dat de foto niet mislukte! Kan het geloven want fotogeniek is zij wel, oordeel zelf!
Straks vervolg ik mijn reisverslag naar Lanzarote, eerst efkes genieten van deze zonnige dag!
Mancha Blanca, het oude dorp waar dit kerkje staat, is als door een wonder gespaard gebleven van de grote vulkaanuitbarstingen van de 18de en de 19de eeuw. De constante angst onder de lava bedolven te worden, heeft voor een intense religiositeit gezorgd, die tot uitdrukking komt tot in de verering van de "Zwarte Madonna".
Deze 'Zwarte Madonna', heeft naar verluidt, de machtige lavastromen met haar mantel tegengehouden en zo het dorp gered van een catastrofe. Als dank richtten de bewoners de Ermita de Nuestra Señora de los Dolores op. Het witgekalkte kerkje ligt in het oosten aan de weg naar Tiagua en trekt elk jaar op 15 september pelgrims aan van het hele eiland. Na de processie is er een groot feest dat gevierd wordt met Lanzarotewijn en folklore...
↑ Een foto van deze prachtige palmboom kon zeker op mijn blog niet ontbreken.
Dit zijn nu de typische planten vanop dit eiland. Cactussen en...nogmaals cactussen, het eiland barst ervan. Klein of groot, hard of zacht, in alle maten en soorten zijn ze daar te vinden.
Zeker geen plantje om zonder handschoenen aan te pakken!!
Lanzarote heeft zwaar geleden onder een serie vulkaanuitbarstingen die het eiland voor een derde totaal hebben veranderd, maar hieromtrent later meer...
Lanzarote is door de geringe regen die er valt niet echt een paradijs voor waterminnende planten.
Toch kent het eiland, ondanks dat het er zo kaal uitziet, een enorme hoeveelheid verschillende plantensoorten. Ik ben nu niet echt een kenner om deze soorten allemaal op te noemen maar één ding kan ik beamen: prachtige kleuren hebben deze bloemen wel!
Het zonovergoten Playa Blanca met zijn witte huisjes bevindt zich aan de zuidpunt van het eiland en is gelegen in een 9 km lange baai. Met zijn aantrekkelijke strandboulevard, die langs de boogvormige baaien loopt, is het er aangenaam rondslenteren. Cafés en restaurants rijgen zich aan elkaar en de hogergelegen straten zijn autovrij. Gelukkig is deze toffe plaats nog niet ingepalmd door drukte en gewoel.
Op de achtergrond kan je de vuurtoren van Punta Pechiguera zien waar ik mijn wandeling startte...
Bij aankomst op de kamer van het hotel was het onmiddellijk de winterkleren uit en vlug wat zomers aantrekken want het zonnetje lonkte. Daarna was het fijn om even polshoogte te nemen van de omgeving. Vanaf de eerste uurtjes beviel het eiland mij al enorm... het zou een leuke vakantie worden!
Achteraan het hotel hadden wij dit prachtige zicht op deze vulkaanberg...
Ik kan het bijna zelf niet geloven maar vandaag is het precies 5 jaar geleden dat ik met mijn blogje : " Blognote from tinaatje " gestart ben. Ik had nooit gedacht het zo lang vol te houden maar zo zie je maar wat als een testje begon is uitgegroeid tot een echte hobby...
Ik zal maar zoals gebruikelijk mijn reisverslag beginnen bij... de vlucht en de landing. Vooreerst nog een aardrijkskundig opfrissertje. Lanzarote is het meest noord-oostelijke eiland van de Canarische eilanden en ligt maar 125 km verwijderd van de noord Afrikaanse westkust. Na zo'n dikke 4 uren vliegen konden wij 4.000 km ver van huis eindelijk voet aan wal zetten.
↑ De 2400 m lange landingsbaan van Arrecife
En nu efkes wachten op de bus die ons naar het hotel zou brengen. Het was heerlijk na die langdurende koude in België eindelijk van de zon en zijn aangename temperatuur te kunnen genieten!
Ik vind dit het meest aangename moment, dat mij steeds bij blijft: afstappen van het vliegtuig en terecht komen in een zuiderse warme bries. Heerlijk!!!
La Geria is het belangrijkste wijngebied op Lanzarote. Ondanks een gebrek aan regen en grondwater zijn de Lanzaroteños erin geslaagd op een vindingrijke manier met succes wijn aan te bouwen. De wijnvelden bestaan uit putten in de vulkanische bodem en kleine muurtjes beschermen de druivenplantjes voor de wind, terwijl kleine zwarte lavasteentjes het vocht uit de lucht absorberen ten dienste van de planten.
Er zijn verschillende bodega's waar wijn geproefd en gekocht kan worden De wijn van La Geria is sinds eeuwen beroemd maar voor commerciêle export is er niet voldoende.
Wijn proeven... daar waren wij (de Belgische vrouwtjes) wel voor te vinden !!
Hier kan je duidelijk de vulkanische bodem zien waarin de plantjes staan omringd door een muurtje van lavastenen en dit ter bescherming voor de wind.
Woensdagavond zette ik, na een zeer toffe reis, terug voet op de Belgische koude natte bodem! Ik zal jullie niet langer in de spanning laten naar de bestemming van deze reis. Nee het is geen Egypte zoals de foto's suggereren maar de Canarische eilanden nml Lanzarote.
Vanwege de korte afstand (125 km) tot het Afrikaanse continent zou je veronderstellen dat dit éénbultige dier, de dromedaris, inheems is. Doch Lanzarote kent geen bijzonder dierenrijk, mede omdat het eiland zelf minder geschikt is als habitat voor dieren. Er zijn van oorsprong wel verschillende soorten vogels en reptielen te vinden doch de dromedarissen werden geimporteerd om te gebruiken bij de landbouw. In de jaren zeventig, met de opkomst van het massatoerisme, werd de landbouw in de steek gelaten en kwamen er machines voor de trekkracht. Deze kameelachtigen vormen tegenwoordig een toeristische attractie op Lanzarote...
Ja... ik heb mijn favoriete dier uitgekozen... ↓
Na deze leuke tocht was een streling op het hoofd van dit éénbultig dier een welverdiende beloning, dacht ik maar... hij of zij beet naar mijn hand...was dat even schrikken! Gelukkig had het een muilkorf om!! Het zal wel een vrouwke zijn want later vernam ik dat de vrouwelijke Majorero's (deze soort dromedarissen) bekend staan vanwege hun jaloezie, als de eigenaar meer aandacht besteed aan een andere dromedaris...
Nee dit is geen 1 aprilgrap maar gewoon de vraag: " Waar bevond ik mij de voorbije dagen en dit tot gisteren? " Deze foto zou enige opklaring moeten geven! En nu raden maar...
Op 8 maart plaatste ik een foto van een orchidee op mijn blog maar ik wist niet om welke soort het ging. Maar nu staat de knop in bloei en geniet ik van deze prachtige bloem. Ook de naam heb ik ondertussen opgezocht, het zou gaan om het Venusschoentje... Ik vind het echt een schitterende orchidee...
.gif)
