Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
In het warmste plekje in je hart, schijnt een heel klein lief lichtje. Het beschijnt al de pijn en de smart, en verlangt zo gretig naar een gedichtje.
Dat lichtje vraagt om veel aandacht, het wordt soms zwakker of sterker. Het is ook dat lichtje dat vraagt om kracht, de kracht in je van een stoere werker.
Mijn lichtje wil zeker blijven branden, het wil ook buiten het hart schijnen. Het wil een reis maken door alle landen, waar nooit de vrede zal verdwijnen.
Al ik ooit eens een boom mocht zijn, een bonsai was ik,klein maar dapper. Ik zou heel beroemd zijn,en heel fijn, ze zouden rond me lopen,steeds rapper.
Een kleine bonsai in een grote pot, eentje waar veel bloempjes op staan. Liefde uitstralend die ik kreeg van God, Ik zou dan voor vrede en vrijheid gaan.
Een kleine bonsai wil ik zijn, een die de schoonheid prijst. Een bonsai lief en heel klein, die jong blijft en niet vergrijst.
Op het pad van de liefde zie ik een roos, op het pad van het kwade is ieder boos. Het pad naar de vrede is zelden te vinden, maar ge bewandelt het steeds met vrienden.
De poort naar het pad van de liefde is open, alleen gij zelf moet er willen doorlopen. De poort naar het kwade wil ik sluiten, dan blijft het kwade zeker bij mij buiten.
De poort naar de liefde is erkenbaar, aan de roosjes die lief groeien daar. Loop gerust hand in hand door die poort, en ge straalt van het geluk zoals het hoort.
Ik hoor nu al veel Kerstliedjes zingen, ik voel een mooi gevoel binnendringen. De adventsperiode moet geluk brengen, ik zou die periode willen laten lengen.
Zalig om naar die muziek te horen, alles komt stilaan naar voren. Wie van ons mensen groot of klein, wie wil niet voor eeuwig gelukkig zijn.
Ik schenk jullie een Kerstgedicht, en voor jullie boom een hartelicht. Een Kerstwens voor lieve mensen, van big ietie met de beste wensen.
Een goede buur is beter dan een verre vriend, dat is wat een heel simpele mens ervan vindt. Uitzonderingen hierop komen veelvuldig voor, zo is deze wereld,zo gaat dan ook alles door.
Een verre vriend zie je altijd op je pecee, dan is die dichtbij en valt alles nog mee. De pecee altijd snel even aanzetten, en je vindt je vriend dan op alle netten.
Maar zoek je vriend niet alleen zo ver, je vindt een vriend ook her en der. Ik ben trots,ik ben ook jullie vriend, groetjes van big ietie,die hier het beste vindt.
Zoals beloofd een TOP HAT gedichtje,geschreven ter plaatse.
Sinterklaas Kapoentje Top hat op dinsdag wat hebt gij een groot schoentje senioren komen bijeen Aanwezig op top hat drinken moet,lachen mag plezant was dat. we vergeten er geen.
Ze gingen pakjes uitdelen, Babbelen over koetjes en kalfjes, wat waren we met velen. in de grote zaal in Top hat. Senioren van veel groepen, Over drankjes of zalfjes, stil zijn of hard roepen. en heel fijntjes was dat.
Ieder kreeg een pakje snoep, Met de minuut groeit de groep, Het was een geweldige troep. plezier maken onder de mensen. Nu sinterklaas is weg geegaan, precies een bijeenkomst van den troep, is het met dit gedichtje gedaan. maar met heel goede wensen.
Ik ben een landloper en woon in de wei, ik heb geen geld meer om iets te kopen. Ik wil werken,maar wie wil er nu mij? Om te eten moet ik steeds gaan stropen.
Ik draag oude kleren uit een containerkast, ik was mij in de beek daar in die wei, De mensen vinden mij een heel rare kwast, zelfs mijn eigen kinderen ontzien mij.
Ik wil terug werk en een eigen huis, ik wil terug onder mensen en vrienden. De avonden warm zitten voor de buis, om samen te zijn om het geluk te vinden.
Liefde is niet alleen gedichtjes lezen, vriendschap is deze ook begrijpen. Met je hart en je ziel eens wezen, zonder je ogen toe dicht te knijpen.
Vriendschap zit heel diep in je hart, het versterkt de band met je vrienden. Het helpt wederszijds tegen pijn en smart, en het zal je altijd met hun harten binden.
Ik wil je heel veel vriendschap geven, vriendschap gekregen tijdens het leven. Vraag me nooit:Wat is vriendschap Als je het niet kent,vergeet je het rap.
Een glimlach het kostbaarste geschenk, maar is heel goedkoop als je het ziet. Dit is niet zomaar van mij een stille wenk, maar komt van iemand die jullie graag ziet.
Een glimlach laat aan ieder een zon schijnen, een glimlach verdrijft dan alle vele zorgen. Het laat je slecht humeur verdwijnen, nu vandaag en ook de dag van morgen.
Een glimlach doet je beide handen uitsteken, of geeft je een vriendelijk klap op je schouder. Er is nog niets voor een glimlach uitgeweken, een glimlach blijft jong,ook al wordt jij ouder.
Ik schreef zojuist een gedicht hoe mijn neef van bijna vijf het zou geschreven hebben.
Ikke U danke, U mijn nonkel big ietie lees, ikke danke,nonkel mag jouw big ietie wees. Ikke zeer blij,nonkel kan gedichtjes schrijf, ikke wil,hij steeds mijn lievelings nonkel blijf.
Ikke hoop,veel woordjes met gemoed, inspiratie nog niks voor mij,nonkel goed. Nonkels potlood lengte van zijn gedacht, hij schrijf alles op papier en heel zacht.
Malse woorden geboren in zijn geest, harde woorden,jullie niet graag leest. Nonkel voel goed bij gedichtjes maak, dada bommas en bompas,lees maar vaak.
Droom van iemand die je wil terugzien, droom maar gerust zulke droom of tien. Laat je verloren vrienden in je harten blijven, of zoek ze op om iets naar hen te schrijven.
Een vriend(in) zal ik nooit meer vergeten, die vriend(in) woont in het hart,goed geweten. Vele vrienden zijn er nog altijd veel te kort, dus zit ik op seniorennet en vraag wat het wordt.
Hopelijk blijf ik een van jullie vrienden, ik ben blij,dat wie dan ook mij zal vinden. Vrienden voor eeuwig en voor altijd, dat maakt big ietie altijd zeer verblijd.
Heb je ook dat gevoel dat je iemand mist? Heb je van die momenten van alleen zijn? Ik weet het niet meer,of ben ik een tist? Ja ik ben soms alleen en dat is niet fijn.
Ik droom soms van heel veel vrienden, ik word wakker maar zie dan niemand. Ik sta op om ze ergens te kunnen vinden, daar zijn ze dan op de pece in Sennetland.
Ik begin dan maar met mijn ochtendgedichtje, Ik schrijf dan om big ietie te blijven wezen. Ik schenk dan jullie telkens een hartelichtje, bedankt lieve mensen om me altijd te lezen.
Ik had vannacht een rare droom.Als dat maar niet echt is. Ik droomde dat ik in een speciaal vliegtuig zat.De naam van dat tuig:Flying Sennet. Ik landde op een eiland in Het Grote Zeetje. Op de luchthaven werd ik verwelkomd door een dame die zich voorstelde als Dame Kaectusy.Ze zei:Welkom Big Eyti.U bent hier op Senoria,het eiland van de groep Mailfriends. Ik verstond eerst die taal niet,maar toen ze me uitlegde dat ze de taal Senetoriaans spreken kon ik hen ineens verstaan. Ik werd rond geleid op het hele eiland.Eerst kwam ik bij president Bas Pasqualius. Ineens stond daar een limousine waar ik moest instappen.Een andere dame beduidde me dat ik bij haar moest zitten.Ze zei:Bigje ik ben Chaarlauta Mentoorrius je nieuwe chef.Je gaat hier voor ons gedichten schrijven en bij mij binnen brengen.En toen zei ze :Sjofforis je mag vertrekken.De eerste halte is de wielermaker Fluppy flupianus. We reden door een klein stadje Alonestaonde city.Fluppy stond al te wachten en kreeg van hem een nieuwe fiets:de Neu-Fox. Het was er allemaal mooi. We reden naar een andere plaats Heart Two.De burgemeester een vrouw gaf me een welkomszoen:Ik ben Peetoe en ik zal je rondleiden in onze mooie stad.Maar een ding,trek nooit aan een koordje waar opstaat KLINGEL. Ja ik werd rondgeleid en ik kreeg de kriebels in mijn handen,en zo deugnietachtig dat ik was-trok ik toch aan dat koordje.Een schels lawaai en alles was weg.Toen werd ik wakker van mijn alarmklok. Oef!Was dat een droom of was dat werkelijkheid?Ik weet het niet.Het was of ik echt in dat land was waar de senioren voor eeuwig gelukkig zijn. Zou dit land enkel bestaan in een droom of in het diepste van ons hart. big ietie
Tegenslagen,wie zijn ze niet beu? Ik zeker,al vind ik dat zeker sneu. Als je een dag met tegenslag begint, blijft alles haperen,oh mijn kind.
Ik wil iedereen heel gelukkig zien, ik wil voor sennet een tien op tien. Hopelijk zal het ooit eens lukken, dat het geluk komt zonder te bukken.
Maar als het geluk komt,ga ik het delen, niets voor mij alleen,het geluk is voor velen. Gelukkig zijn met weinig is de boodschap, groetjes van big ietie en dit is rap.