Vougines is een klein typisch Provençaals dorpje hier in de buurt, mooi genoeg om er naar toe te stappen. Met een lucht vol grauwe wolken was de voettocht vol afwisseling langs wijngaarden, olijf-en amandelbomen. Rozemarijn, tijm en andere kruiden geurden langs het pad. Op zondag is Vougines heel vredig, en de andere dagen ook, alsof er iedereen slaapt. De zolen van de bergschoenen zijn weer wat meer afgesleten en de zondag is mooi volbracht.
Ik heb twee soorten schoenen, brave en stoute. Vandaag heb ik voor mijn stoute en stevige schoenen gekozen. Ik ben alleen naar de Lubéron gestapt richting Bonnieux. Langs een smal en rotsig bergpad ben ik omhoog geklommen. Ik had uitzicht op de vallei van de Durance en de montagne Sainte Victoire. Onderweg ben ik een slang tegengekomen en verder niets of niemand gezien. Het was aangenaam fris boven op de bergkam van de Lubéron. Na 12 kilometer en drie uur stevig doorstappen was ik terug op de camping. En op mijn stafkaart staan er nog een hele hoop van die voettochten.
De wekelijkse markt in Lourmarin is gekend als eens van de kleurrijkste markten van de Provence. Alle straten staan vol kraampjes en de auto’s staan op de voetpaden geparkeerd. Ik denk dat de ganse Lubéron naar de markt in Lourmarin komt.
Het fort van Buoux is een vesting uit de 9e eeuw en was toen een rijke nederzetting met kasteel, kerk en logistieke voorzieningen. De vesting werd verlaten en Lodewijk XIV heeft het fort laten verwoesten. De ruïnes zijn nu te bezoeken. Wat verder ligt Bonnieux als belangrijk dorp in de Lubéron, allemaal in de buurt van Lourmarin. In de verte zien we de Mont Ventoux, nog vol sneeuw! Op de foto’s zien we Diarmuid in zijn koets. Het beest is 13 jaar oud en kan niet goed meer uit de voeten. De zon schijnt en het Provençaalse leven komt op gang.
Camping les Hautes Prairies in Lourmarin biedt veel eigentijds comfort. Het sanitair is modern opgevat en de WC-brillen draaien er rond. Ik was er voor gewaarschuwd door mijn West-Vlaamse vrienden. Er sloeg een motor aan en ik begon een rondje van 360° te draaien. Zo krijgt een mens een compleet zicht op het kampeergebeuren. Met een grijs luchtje vol wolken ben ik met mijn plooifietsje naar Lourmarin gereden voor een vluchtig bezoek. Ik vond er het kasteel en het graf van Albert Camus. Je kent hem wel, de schrijver van La Peste, wereldliteratuur. Zijn graf is verwilderd, misschien het zinnebeeld van de pest. Er is één bakkerij in Lourmarin, een smal deurtje en een winkeltje, waar je maar met één man in kan.
We zijn in Lourmarin aangekomen. Lourmarin is een dorp in de Vaucluse in de Provence, aan de voet van de Lubéron. De installatie op camping “Les Hautes Prairies” is met zorg gebeurd. Simpel was het niet, omdat er een sterke wind staat. De Mistral doet zijn best. Hier blijven we een reeks dagen. De voortent staat goed vast. Het Provençaalse leven kan beginnen.
Bourg-St.Andéol, een stad in de Ardèche aan de poort van de Provence. Bourg-St.Andéol ligt aan de Rhône. Het is een leuk stadje vol animo, al valt er op tweede Paasdag weinig te beleven. We blijven er maar een nachtje, want morgen doen we onze laatste etappe naar de Provence, naar Lourmarin, nog 120 kilometer te rijden. In Bourg-St.Andéol staan we op camping Lion, een immens park vol bomen en aan de Rhône gelegen. Momenteel is het er rustig, maar in het volle seizoen is de helft van Nederland hier.
