Rijden met GPS of navigatieassistentie is leuk. Bij het verlaten van ons dierbaar België had ik al direct ondervonden dat de madam met de Vlaamse stem de weg niet erg goed kende. Dat lijkt mij volkomen normaal als je in het buitenland terecht komt. Ik zette het Duitse meisje aan de klap, maar iedere keer als ik langs een kerkhof reed, zei ze “Ziel erreicht”, doel bereikt. Dat bleek ook geen optie. Nu heb ik het Franse meisje aan mijn zijde. Ze is jong, frivool, creatief en heel alert. Ze is misschien een beetje bedeesd, wellicht omdat ze als frisse maagd de weg moet wijzen aan een ouwe vent als ik. We hebben een goede relatie en hopen op meer. En hier zie je dan Cyriel, de jongste broer van Kamiel en Emiel. Ook hij is per toeval in de kookpot beland. Met zijn twee kilo hadden we er een rijke maaltijd aan.
Een koppel uit Allgäu, Bayern, zal vaart mogen maken voor de terugreis van 1.600 kilometer. Ze vertrekken zaterdag met caravan en moeten maandag gaan werken. Mijn schoonbroer en –zus zijn aangekomen. Ze blijven een week in de Abers. Als eerste kennismaking kan je best een eindje gaan wandelen richting zee, liefst bij laag tij. Bea is van plan een gummi zwempak te gaan halen. Zij kan dan op eender moment van de dag of nacht een frisse duik in de zee gaan nemen. Heel wat senioren hebben hier de gewoonte het zwempak aan te trekken om het kille en zilte zeewater te trotseren.
Onze Vlaamse vrienden zijn ook vertrokken. Maar er komt nog meer Vlaanderen naar de camping. Straks komen leden van de familie ons vervoegen. Ik zal mijn stijl van communicatie moeten aanpassen. Tussendoor komt er nog bezoek van een vierkoppig gezelschap, waar we altijd leute mee hebben. En nog later komen er vrienden uit Spanje. Zij komen van verre uit het land van Sinterklaas en spreken nu ook het schoon Vlaams. Ze zeggen hier op de camping dat ik zo bruin ben als een kieken dat te lang in de oven gezeten heeft. Het zal wel kloppen, zeker wat het kieken betreft. Straks rijd ik naar de tomatenboer met een bestelling voor verse tomaten voor de helft van de camping. Een kanjer van een zonsondergang maakt dat ik hier wat foto’s plaats.
Een avond vol muziek met Gwennaëlle geeft een boost in je leven. Gwennaëlle is een wonder in muziek. Een vrouw alleen speelt een heel orkest. Het is niet voor niets dat zij “femme orchestre” genoemd wordt. Rekening houdend met het publiek zong zij gisteravond voor ons de Valse Musette, pakkende liederen van Edith Piaf, meezingers en stelde zelfs voor om te gaan jodelen in de duinen. Ik heb al haar al vele malen zien optreden, en nooit verveelt het me. Met accordeon of gitaar brengt ze het publiek in vervoering, en dat allemaal gratis voor ons campinggasten. Tijdens mijn nachtrust denderde de circusmuziek met drums en accordeon nog steeds in mijn kop. Wie in Vlaanderen nog eens een trouwfeest geeft, dan kan ik Gwennaëlle aanbevelen!
Crêpes de Bretagne. Denk nu niet dat dit gaat over pannenkoeken voor een kinderfeestje of een verjaardagspartij. Het gaat over het bereiden van een heuse maaltijd. Crêpes worden gemaakt met boekweitmeel. Daarop gaat een laagje spek of paddenstoelen of kaas of tomaten of paprika of zeevruchten of zalm of hesp of artisjokken of… eender wat. Marithé geeft de les en Bea assisteert. Marité gebruikt de Crampouz, een Bretoens baktoestel speciaal voor de crêpes. De cursisten kijken hun ogen uit en zijn weer klaargestoomd voor het examen. Je moet dus niet denken dat het allemaal vanzelf gaat.
Ottmar en Katharina uit Bayern zijn vertrokken naar Noord-Bretagne, Ploubazlanec, tegen Île de Bréhat, en daarna naar de Heimat. Later komen er nog anderen vrienden uit Duitsland aan op de camping. Vele bezitters van motorhomes komen aan en blijven één nachtje. Als ik hen vraag van waar ze komen, weten ze het niet. Ze laten zich enkel leiden door hun navigatiesysteem. Tankstations zijn het belangrijkste in hun vakantieleven. We zitten met een briesje uit het Noordoosten. Een Fransman heeft zijn voortent afgebroken en zijn caravan 180 graden gedraaid. Steunpootjes indraaien, steunpootjes uitdraaien. Morgen of overmorgen zal hij dat nog eens mogen doen, wanneer er een strakke wind uit het Zuidwesten komt. Zo blijf je immers in beweging en worden de tentharingen optimaal benut.
Het heeft een paar druppels geregend. De vissen kunnen terug drinken. En de dagen laten zich hier goed vullen. Als ik een namiddagje een boek wil lezen, dan kom ik aan amper twee bladzijden. Altijd is er een buurman of –vrouw, die aan onze caravan blijft plakken. Duits of Frans, het is altijd prettig. Dan komt het vertaalwerk er nog bij als leuke bezigheid. Een Fransman wist niet dat satellieten ergens hoog in de lucht hangen. Hij probeerde zijn schotelantenne te richten alsof het een afweergeschut was. En zo gaat het leven hier door op Les Abers.
Zeevruchten eet je met stijl en waardigheid. Het zijn sacrale momenten vol ingetogenheid en eerbied voor de schepping. En dan zijn wij vandaag naar de markt van Lesneven gereden. Omdat we er niet alles vonden, dat we nodig hadden, moest Bea nog wat eten uit de zee gaan zoeken. Ze zal dan weer schelpjes op het menu plaatsen.
