Rijden met GPS of navigatieassistentie is leuk. Bij het verlaten van ons dierbaar België had ik al direct ondervonden dat de madam met de Vlaamse stem de weg niet erg goed kende. Dat lijkt mij volkomen normaal als je in het buitenland terecht komt. Ik zette het Duitse meisje aan de klap, maar iedere keer als ik langs een kerkhof reed, zei ze “Ziel erreicht”, doel bereikt. Dat bleek ook geen optie. Nu heb ik het Franse meisje aan mijn zijde. Ze is jong, frivool, creatief en heel alert. Ze is misschien een beetje bedeesd, wellicht omdat ze als frisse maagd de weg moet wijzen aan een ouwe vent als ik. We hebben een goede relatie en hopen op meer.
En hier zie je dan Cyriel, de jongste broer van Kamiel en Emiel. Ook hij is per toeval in de kookpot beland. Met zijn twee kilo hadden we er een rijke maaltijd aan.