We wandelen naar de zee, of beter, een stukje in de zee. Want voor ons ligt een rif en een van de vele eilandjes. Het is verleidelijk om zover mogelijk door te steken. Gelukkig kennen wij de getijdentabel. Wie deze niet kent, komt alvast bedrogen uit. Want dan komt het water langs achter op en ben je op een mum van tijd op een zandbank aan het wandelen. Dan moet je je broek opstropen en met blote billen haastig een terugweg zien te vinden. En dat is dan alweer een reden om foto’s te nemen van rondborstige toeristen die met bleke billen al gillend proberen op het droge te komen. Op de gasbarbecue ligt een brochette, een van de beste slagers uit de streek.