Haat en wraak, zijn zowat de laagst bij de grond zijnde negatieve eigenschappen van de mens. In dat rijtje hoort ook nog roddel, laster en jalousie bij. Over die drie gemene ondeugden schrijf ik later nog wel iets. Voor vandaag hou ik het bij het schrijven van een paar korte gedichtjes over de eerste twee, dus haat en wraak.
Ik weet niet hoe het met jou gesteld is, doch zelf ben ik er niet zo scheutig op elke dag ergens een nieuw rimpeltje te zien opduiken. Nu ja, een man heeft er minder last van dan een vrouw, maar het is ook voor hem een teken dat de beste jaren achter de rug liggen. Om mijn vrees, op weg te zijn naar de eeuwige velden wat te milderen, heb ik getracht een positief gedichtje te schrijven over oud worden.
OUD WORDEN
Iedereen wil lang leven,
maar niemand wil oud worden.
Nochtans is oud worden mooi
als men het kan beleven!
Als bij toeval passeert Pietje-de-dood,
leeftijd speelt bij hem geen rol.
Ben je jong, oud, mooi of lelijk,
ergens wacht zijn sikkel je op.
De jeugd is voortdurend in beweging,
maar ze zaait slechts wind.
Haar hart is steeds op zoek,
lopend achter luchtkastelen.
Bejaarden lopen traag, heel traag.
Ze weten de tijd te waarderen.
Rimpels kunnen hen niet deren,
want hun hart heeft rust gevonden.
Wees niet bang om oud te worden
Wees eerder bang van misleiding
Bang van verkeerd te oordelen
Bang verkeerd beoordeeld te worden
Pietje-de-dood, heeft me tot op heden gespaard,
ongeacht wat ik deed in goed of kwaad.
Een vriendelijk woord volstaat om nieuwe moed te rapen,
om oud te worden, en mijn rimpels met een glimlach te aanvaarden.
Op het fotoblog van Jasmijn2, las ik het volgende:
Geluk is heel gewoon als je er oog voor hebt!
Inderdaad, geluk is heel gewoon als je er oog voor hebt. Maar dat korte zinnetje houdt veel meer in dan deze enkele woorden laten vermoeden.
Waar je oog voor hebt, daar ga je voor! Geluk ligt niet voor het rapen. Geluk wordt verdiend. Je dwingt het af! Het is een eeuwige strijd tegen jezelf. Geluk beleef je niet alleen. Het is een zoektocht naar vrede en begrip, in goede en kwade tijden. Pas als deze voldaanheid wordt bereikt, kan men gewag maken van geluk, en kan dat gevoel openbloeien tot iets mooi!
Meestal gaan we ervan uit dat zelfgenoegen voldoende is om zich gelukkig te voelen. Dat is verkeerd! Tenzij men alleen door het leven gaat, en dan nog!
Er is wel altijd iemand of iets dat je stoort, of zorgen berokkent, om je compleet gelukkig te voelen.
Denk daarbij bijvoorbeeld aan meningsverschillen met je vrienden, kennissen, je geburen en eventueel je kinderen. Maar bovenal aan je partner (als die er is).
Het betrachten van een goede verstandhouding met je partner is de voornaamste factor om geluk na te streven. En dat is niet zo gemakkelijk!
Twee mensen vormen twee karakters, al dan niet sterk van elkaar afwijkend. De kunst is, op het juiste moment water bij de wijn te doen. Met andere woorden; het wegcijferen van je eigen ik als dat noodzakelijk blijkt om beiders belangen te dienen. Dat is niet zo evident als het lijkt. Hoogmoed, ijdelheid, jaloezie of zelfingenomenheid zijn daarbij dikwijls spelbrekers die een struikelblok vormen om tot eensgezindheid te raken
Ik kan zo nog een tijdje doorgaan, doch ik denk dat een aandachtig lezer voldoende argumenten onder de ogen heeft gekregen om te beseffendat geluk heel erg relatief is, en niet zo heel gewoon als je er enkel oog voor hebt!
Hoe dikwijls hebben we het niet over die goede oude tijd? Maar was dat ook zo? Ik heb er sterk mijn twijfels over! Ja, de mensen waren toen behulpzamer en doorgaans vriendelijker, en zelf stelden we ons tevreden met heel wat minder dan de dag van heden. Dat laatste vooral omdat er geen alternatieven voor handen waren. Maar goed overwogen, al bij al hebben we het thans toch voor een stuk beter. Wie daar niet akkoord mee gaat, zal ook wel zijn gelijk halen.
Mijn mening schreef ik hieronder in een gedichtje.
DIE GOEDE OUDE TIJD
Die goeie oude tijd, t wordt wel eens meer gezegd,
en uitvoerig aan onze kinderen uitgelegd.
Dat er ook toen honger werd geleden,
en naar vrede werd gesnakt in onze gebeden,
zijn we blijkbaar vergeten,
of willen het niet meer weten.
Ja, er werden minder kredieten aangegaan,
en bij luxe werd er minder stilgestaan,
maar gelukkiger waren we er niet om,
en om te cijferen waren we meestal te dom.
Vergeleken met het hedendaagse leven,
was schoolgaan niet aan iedereen gegeven.
Voor velen was het aan hun twaalf uit werken gaan,
en van klokslag vijf tot savonds laat op de akker staan.
Voor stedelingen, een beetje minder gesleur,
maar ook voor hen was het verre van rozengeur.
Vele ziektes en vroegtijdige sterfgevallen,
slikken van medicamenten die waren vervallen.
Een hedendaagse simpele operatie,
indertijd biddend tot God om zijn gratie.
Ja, die goeie oude tijd, t is maar hoe je bekijkt,
in welke mate het jouw geest verrijkt.
Het verschil tussen notabelen en het gewone volk,
was zo groot als de afstand tussen de aarde en een wolk.
De schoolmeester, de huisdokter en de dorpspastoor,
daar moest je de hoed voor afdoen in koor.
Zij hadden het voor het zeggen, punt aan de lijn.
Stilzwijgen was geboden, wou je niet de dupe zijn.
Middenklasse bestond er amper, er was geen vergelijk,
met een cent op zak was je al de koning te rijk.
Ja, er waren minder inbraken en minder vandalisme op straat,
maar wat viel er te stelen dat je rijker maakt?
Die goeie oude tijd, een beetje folklore,
een beetje melancholie rond de kerktoren.
Meer is het niet, meer valt er niet van te maken.
Wat was, dat was, nu moet ik nog een eindje verder zien te raken!
Ik ben Firmin
Ik ben een man en woon in Bastogne (Bastenaken) (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 11/09/1945 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, schrijven, wandelen, vrijwilligerswerk.
Ik hou van de natuur en neem elke gelegenheid te baat om er op uit te trekken. Mijn belangstelling gaat ook uit naar de ervaring van mensen die, om de een of andere reden, in de knoei geraakten.
