Straks


Haar letters kwetterden door de telefoon.
Net verliefde lentemussen. Tak op, tak af.
Maar dàt waren die hyperkinetische mezen van Gezelle.

Straks, zie ik haar. In het huis van boeken.
Waar schrijvers en dichters rusten.
Wachten om geplukt te worden. Door hongerige lezers.
Gestreeld door hun hunkerende handen.

Ik zal haar ogen lezen, ondertussen.
En drinken van haar lippen.
Terwijl ze mij verdrinkt.
In een taalbad gevuld met verliefde woorden.

Straks dus, ik zal je niet missen, lezer.
Maar daarna ...

Uvi