Bang ben ik dan. En weet niet goed of ik de e-mail nog ga openen.
Vooral als het avond is.
Dat heb ik ook, als er een zeldzame keer een brief uit haar land
in m'n brievenbus zit. Dan slaat de schrik rond m'n hart.
Nooit zijn het immers vrolijke nieuwtjes.
Ik durf dan zo'n brief een ganse nacht ongeopend
op tafel laten liggen.
Maar gisterenavond opende ik de e-mail.
Onvoorzichtig van me. Ik had beter tot vanmorgen gewacht.
Op zo'n ochtenden zet ik dan meteen, als m'n ogen opengaan
en ik de badkamer betreed, de radio aan.
Om de demonen uit de tempel van m'n hoofd te verdrijven.
En als dan, zoals vandaag, het water van de douche stil valt,
dan hoor ik tergend mooi Françoise Hardy 'Ella' zingen.
Eén van haar favoriete liedjes.
In de keuken rolt het boodschappenlijstje tegen de muur
zich heimelijk open op de iele woorden die haar zoontje verleden vakantie schreef : 'maman'.
Alsof het 'fatum' me wil pesten.
Vandaag hoop ik te kunnen vergeten wat ik gisteren las:
De plaatselijke bevolking begint het nog moeilijker te hebben sinds ze enkele maanden geleden alles van basisproducten in prijs (weer) verhoogd hebben.
Binnen enkele dagen zullen zelfs de bakkers in staking gaan gedurdende 3 dagen om hun colère te tonen.
Ook wordt langs de radio voorgesteld om iets rood te dragen als je niet meer akkoord bent met de regering. De bevolking komt in actie.
En gelijk hebben ze, alleen dat ze wat laat begonnen zijn en de woede en teleurstelling nog veel groter is geworden.
Eergisteren had ik een vrouw aan mijn deur die gedurdende 3 dagen haar kinderen zo goed als niet kon voeden. Ze kon alleen nog maar op mij rekenen.
De regering verspilt hier hun miljoenen aan wegenwerken om zogezegd te tonen dat ze investeren in hun land, en terwijl ontvang ik iedere dag meer mensen bij mij voor de deur die hopeloos zijn.
Het is allemaal soms heel triestig om te moeten zien en er vooral mee te moeten leven. ik zie de mensen sterven, die niet het geld hebben om hun te kunnen laten genezen.
Ik maak toestanden mee die voor een europeaan onwaarschijnlijk lijken. De ziekenhuistoestanden zijn katastrofaal. En ik sta machteloos.
.... zo'n mooi land en prachtige bevolking, die de regering compleet wil laten verdwijnen, natuurgebieden worden volgebouwd door Koeweit en vele andere arabische landen,
de bevolking is wanhopig en verkiezen nog steeds om te vertrekken.
Waar is die belofte van .... (de president) ?
"De nieuwe lente kan beginnen" werd er geschreven, kon ik maar even aan de schrijver van dit artikel laten weten in wat een kille lente we hier zijn terecht gekomen.
Nog nooit hebben we het hier zo moelijk gehad.
We lopen van het één naar het ander, vandaar soms dus laat antwoord.
Nu vlug deze mail beeindigen, zodat ik je deze vanavond thuis kan versturen.
En zelf heeft ze géén geboortegeld, géén kindergeld (voor haar drie), géén ziekteverzekering, geen pensioenopbouw, géén ...
Opa-ooievaar heeft verleden week het ticket gekocht voor de vliegtuigreis van zijn kleinzoon.
Dat is gemakkelijk tegenwoordig met het electronisch ticket. Je kan dat van hieruit.
Je hoeft slechts te betalen.
Want zilveren vogels vliegen niet gratis. Afrikaanse daarentegen ...
Goedenmorgen lezer-es.
Uvi
PS.
Ach ja, ik moet ook nog dringend een verzekering afsluiten voor hem.
Want als hem hier iets (heel) ergs zou overkomen dan zou opa-ooievaar wel eens gedwongen kunnen worden om zijn nest te verkopen.
|
