Als ik hem lees, dan kijk ik in een spiegel.
Dan denk ik: aha.
In de psychologie noemt men dat een 'Aha-Erlebnis'.

Hij is zowat m'n therapeut. Elke ochtend wat 'sofa-therapie'.
Tot zelfkennis.
Hoe we toch blijven op zoek gaan. Naar onszelf. Ook in de andere.

Zelf ben ik nu al een tijdje op zoek naar 'een egel'.
'Waar de egel gaat'. Is een dichtbundel. Van hem.
Niet meer te krijgen. Ook niet in het antiquariaat waar ik binnenstapte.

De man achter de tafel keek me minzaam aan.
Met begrip (gedeelde woordliefde), maar toch ook met ingehouden verwondering.
Een bundel uit 1995 is immers nog een puber tussen zijn eeuwelingen.
Hij antwoordde mij in een aristocratisch Nederlands met een indrukwekkende intonatie.

Ik had hem al menig keer op straat gekruist. En in de voorname ogen gekeken.
En zag hem dagelijks door de vitrine van de zaak aan een lange tafel lezen.
Nooit zag ik een klant binnen. Hij was boek geworden tussen de harde covers.
Een incunabel. Hij sprak zoals hij eruit zag.

Maar geen egel in de winkel.



Uvi

Een aangename dag toegewenst vanwege Amor Fati ! 

Kinderen hebben meer aan een goed voorbeeld dan aan kritische opmerkingen

Kinderen zijn onvoorspelbaar.
Je weet nooit op wat voor iets onlogisch ze je nu weer zullen betrappen

12-07-2007, 09:58 Geschreven door Amor Fati