tobias schreef:

ik ben juist thuis ik wou morgen pas de PC openen en lezen en iets schrijven waarom ik het toch nu deed weet ik niet misschien om u te ontmoeten uvi misschien omdat u op mij zat te wachten de voorbijganger... ik weet het niet gaan we even zitten uvi en ik laat u beginnen te vertellen ik luister...want eerlijk gezegd ik heb alleen verhalen die beginnen met ER WAS EENS...... een heelijke avond in het land van DUIZEND EN EEN NACHT luisteren we naar die nacht uvi tot de morgen ? blij bij u te zijn tobias

Een sprookje is de hoestsiroop van de literatuur.
Kinderen denken dat ze een snoepje krijgen en men lepelt ze een medicijn binnen.
Pedagogisch onverantwoord. Want hoestsiroop is geen snoepje!

Kan ik deze metafoor doortrekken naar het sprookje?
Ik vermoed van wel.

Een sprookje bereidt een kind voor op de 'gruwel' van het leven.
Ogenschijnlijk onschuldig.
Maar in zich draagt het vertelsel veelal 'geweld'.

Roodkapje en de boze Wolf, Sneeuwwitje en de boze Heks,
Assepoester en die boze stiefmoeder ...
zelfs Hans en Grietje en Klein Duimpje!

Dàt zijn de sprookjes uit onze kindertijd.
Het zoetstroperige aan deze verhaaltjes was
het eeuwige 'happy end'.
En ze leefden nog lang en gelukkig ...

Het échte medicijn dat kinderen binnenlepelen is wat anders.
Een wolf die grootmoeders opeet,
een stiefmoeder die haar dochter wil vergiftigen,
een heks die kinderen tussen haar boterhammen legt ...

De inhoud (moraal) die ze onbewust inslikken is:
"Kinderen opgepast! Mensen verslinden elkaar als wolven."
En dat 'happy end'?

Tja, ken je één sprookje waar een deurwaarder ging vaststellen wat er van overbleef?
Was het dertig jaar later nog allemaal rozengeur en maneschijn ...?


Dag Tobias,

Er was eens ... begin maar aan je sprookjes.
Ik luister ...


Uvi