Ik heb het geluk stevig bij het nekvel gegrepen.
Zodat het niet weg kon.

Na de afwas meteen begonnen aan de reiniging van
garagepoort, enfin, alle houtwerk in voorbereiding van een laagje weerbaarheid.
Ook hout heeft eelt op de ziel nodig om te overleven.

En wat stel ik vast, nu het gedaan is,
het hout gelijkt op mij.
Kan beter tegen de winter dan tegen de zomer.
Dat bewijzen mij de vier windstreken.
Ik heb haar ziel bedekt.


Mijn schuldgevoel is ongemeen hardnekkig vandaag. Eerst alle hout afgewassen, droog gekuist en dan hier en daar wat afgeschuurd. En terug afgestoft.
En nog zeurde het de oren van m'n kop terwijl ik volop bezig was.

Ik weet waar m'n geweten knelt.
In de garage geraak ik amper door de stock.
M'n zoon moest m'n oude salon dan toch niet hebben.
Wel de kleerkast et voilà. Zie je het daar allemaal al liggen.
Net Oostpriesterhulp in betere tijden.



Even een antwoord voor denook in vriendschap.

Ik heb het gevoel dat je me kwalijk neemt dat
ik niet in de ban van de wiskunde geraak. Waarom toch?!


Ik denk terug aan 'Close up' van gisteren.
Over Chris Maene, de pianobouwer.

Ook  klank heeft een kleur. Dat leerde ik gisteren.
Et le piano chante. Zoals de mensen heeft ze ook minder of meer diepgang.

Helaas, ben ik ziende blind en doof. Geen van beide kan ik ervaren.
Noch de kleur, noch de diepgang.
En dat terwijl ik de verf van woorden ruik tot in m'n ziel.

Wel beste denook,

Je kan het toch een blinde niet kwalijk nemen dat hij niet ziet.
Of een dove dat hij niet hoort.

Snap je wat ik bedoel?


Ondertussen is dat knagende geweten toch ingedommeld.
Ik ben moe, maar tevreden.
Ik vermoed dat dit z'n habitat niet is.


Uvi




PS.
Denook slaat op een persoon elders op SN