Hij weet het niet. Godzijdank.
Zopas moest ik weer hevig slikken.
Hij ontroert me.

Elke ochtend neem ik mijn blauwe vitamientjes.
In 'Loerhoek' van Dewulf.
Deze ochtend schreef hij voor mij over de eerste fietsrit van z'n dochter.
Hoe alles nieuw wordt voor haar. En hem.

De straten. De tweedehandsfiets. De dochter. De papa.
Misschien wel geïnspireerd door Bram Vermeulen.
Of Herman van Veen.
Wat een heerlijke papa is Dewulf op papier.

En ik denk aan m'n dochter
en aan al die vermetele jonge mensen
op de pui van het stadhuis. Vooral vrijdag is trouwdag.
Ze lachen naar zichzelf. De fotograaf en het geluk.
Ze bewaren dit. Als bewijs voor later. En het leven.

Wat hoop ik dat de toekomst hen goed gezind zal zijn.
Dat hun keuze de juiste is. En dat ze er getrouw aan blijven.
Dat ze vechten tegen de verleiding. En voor trouw.
En dat ze nu en dan voelen waar ze van droomden.


Uvi



Bram Vermeulen - de wedstrijd

Het jongetje zit bovenop het huis,
Het is wel honderd meter hoog,
Zo hoog zat werkelijk nog niemand,
En hij ziet Engeland,

Kijk hem zijn best doen op zijn fiets,
Hij gaat zo hard, dat je hem bijna niet ziet,
Wedden dat hij de honderd haalt, voor hem is dat niets,

Het is een wedstrijd, het is een wedstrijd, het is een wedstrijd,
Die je niet winnen kan,

...


Herman van Veen

Fiets

Hé kleine meid op je kinderfiets,
De zon draait steeds met je mee
Hé kleine meid op je kinderfiets,
De zomer glijdt langs je heen
Met je haar in de wind en de zon op je wangen,
Rijd je me zomaar voorbij, fiets

Hé kleine meid op je kinderfiets,
Je lacht en je zwaait naar een zwaan
En de vijver weerspiegelt je witte jurk,
En het riet fluistert je naam
En het zonlicht speelt in de draaiende wielen,
Schitterend strooi je het licht, fiets

...

Eindelijk nog eentje!. Fijne humor, een toefje sarcasme, beeldspraak waar ik gek van word. Kortom een  blogje dat bij Titipoes hoog scoort, ce voyageur immobile et mystérieux. En zeggen dat zon juweeltje  verborgen ligt in de Sennettuin, tussen de violetten, wortelen, savooien. en stoffelieren. Opgraven dus die parel en tentoonstellen, daar waar er niet gekeken doch  nu en dan gelezen wordt: bij Titipoes, de praatjesmaakster, het saaiste blogje op Seniorennet, want geen prentjes, noch toeters en bellen maar tekst,  kilometers tekst.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Tot dra hoor, Uvi, vanavond al.

27-07-2007, 19:26 Geschreven door Titipoes