De ochtend zwijgt. Hij heeft geen kinderstem.
En ook geen plakker nodig op z'n voet.
Stilte. Koffie en een zesgranenspeculoos.
Het ritueel wacht ongeduldig op m'n mond en open ogen.

Maar terwijl ik onder m'n dagelijkse douche sta,
wordt hij reeds wakker in m'n hoofd.
Doolt er rond in wat verontruste vragen. M'n Afrikaantje is nu elders.
Doch zet zich pardoes parmantig neer in m'n geschreven woord.

De chaise longue, leeg, laat hij nu voor mij alleen.
Dewulf profiteert ervan, komt er bij gekropen. Op m'n schoot.
Ik lees hem voor uit de verhalen in zijn 'Loerhoek'.
Ademloos luister ik als in een sprookje.

Uvi