De ochtend kreeg geen kans.
Het is zoals sommige mensen.
Gebroken in de knop.

Ik was nochtans met de stilte
over m'n voeten, als voorzichtige sokken,
de trap afgefluisterd.

Geen dagelijks gebed van een douche.
Da's dan voor seffens.
Amper m'n koffie tot leven geroken.
Even genipt. Zoals aan de liefde.

En daar stond hij al.
Wakker als een te vroege zon.

Mijn ritueel een dag zonder oefening.
Dat wordt wennen.
Hoe moet ik nu mijn dag beginnen?

Hij zal het mij vertellen.
Die al te vroege Afrikaner.

Uvi



PS.
Zelfs geen L zo klein als Dewulf
voor m'n hondstrouwe ogen.