De P van Palmen

Als ik me niet zou intomen
dan vloog ik voortdurend naar het klavier.
Van deze schrijvende piano.
Dit is reeds een vierde ouverture.

Mezelf bedwingen is niet m'n sterkste kant.
Dat merkte je al.

Sommige mensen, vergeef ik meer dan andere.
Dat is onrechtvaardig. Ik bega nog andere zonden.

Connie bv. mag al wat mispeuteren.
Zo is zij allergisch voor mensen die er uitzien als een schrijver.
Maar het niet zijn.

Zij ziet er zo niet uit. Maar zij IS het, hoorde ik haar ooit orakelen.
Aan dat laatste twijfel ik niet.
Ik ben zelfs graag een gelovige in dit geval.

Het geciteerde statement ergert mij nogal omdat ik het gevoel heb
dat ze het over mij heeft.
Maar ook zij mag haar gebreken hebben. Zij is een schrijfster.
Trouwens, vraag ik me af, wat zou er fout gelopen zijn in haar jeugd, dat ze zich irriteert voor zo'n bagatel.

Aan haar misprijzen voor 'look a-likes' moest ik denken
toen ik haar in Köln zag zigzaggen tussen het verkeer.
In, beste lezer-es, be prepared, een BMW Z4.

Kijk Connie, dacht ik toen, was je nu een blonde del,
van het type: "Sois belle et tais-toi" dan zou ik je begrijpen.
Maar nu ... enfin.

Zo zie je maar dat je bij een ander veel vlugger opmerkt
wanneer het imago niet klopt met de realiteit.

Ik kan het weten, want een ervaringsdeskundige: a look-alike.

Uvi