De stad heeft vele façades, maar geen masker.
De anonimiteit laat als een sluier
de ruwe realiteit doorschemeren.
In een dorp dekt men alles toe.
Voor de schone schijn en met de mantel der liefde.

Daarstraks zag ik een koppel waarvan de liefde leeg gelopen was.
Donkere sprekende ogen. Monden zonder woorden.
Zwijgende handen zonder heupen om op te steunen.
Zonder vingers om te verstrengelen.

Twee lichamen in stilte gehuld. Op wandelafstand.
Straten duren lang. Vensters zijn vluchtheuvels.
En daar tussen een kind. Navelstreng doorgeknipt.
Hoe verzamel je de liefde? En hoe bewaar je ze?

Uvi


'Zonder jou ben ik een lege straat ...'
zingt mijn liefste nu en dan.
Uit de film 'Mira'?