Het is net of ze me verlaat. De deur voor m'n neus dicht slaat.
Terwijl het slechts de laatste pagina van haar boek is.
Ze laat me in de steek. Voor haar is het gedaan. Maar voor mij?
Hoe laat ze me achter?
Dit gevoel herken ik. Van de film vroeger.
Hoe ik reeds als kind de bioscoop verliet. Wenend.
Terwijl hij nog niet gedaan was. En door het café naar buiten moest.
Waar op zondagnamiddag mannen achter een pint verdwaasd naar me keken.
Misschien waren ze daar wel aan de drank
om terug dichter bij het kind in zichzelf te komen.
Verdriet verzuipen voor een verloren jongetje.
Wat is een goed boek?
Waarin je leest wat je reeds wist.
Maar waarvan je de woorden nog niet gelezen had.
Zou het dat kunnen zijn?
Uvi
We all read to know we're not alone.
Anthony Hopkins in Shadowlands.
Hij was leraar literatuur in de film.
En deze woorden sprak hij uit voor een student. Einde van de film.
Nooit meer vergeten.
Waar heb ik die video verloren gelegd?
Of begin ik meteen maar aan het leven?
|
