Ergens in Lierneux staat een huis.
Het treurt.
Zo zonder lichaam, zo zonder ziel.
Dag Meermin,
Tasten in het duister. Misschien doe jij dat nu ook wel.
"naar alle waarschijnlijheid een trombose" schreef Ky.
En wat betekent dat dan?
Is het stil in je hoofd? Of stormt het daar?
En je handen en je vingers bewegen die op maat van je sax?
Hoe gaat het met je benen? Niet dat ik ze ooit zag.
En die tenen aan je voeten? Vervelen ze zich zat?
En wat met je oren? Horen ze je zoon?
Kunnen je ogen nog lachen?
En je lippen nog lezen?
Lichaam. Allemaal lichaam.
En de letters in je hoofd? Is het alfabet nog intact?
De woorden in je mond? Kunnen ze nog praten.
Niets zal nog zijn zoals iets ooit was.
Gelukkig heb je échte vrienden daar.
Ze zorgen wel voor je huis.
En als jij terugkomt dan verandert het zich in een thuis.
Met een kanjer van een T ! Wees daar maar zeker van.
En hier op de 'Blogs' loopt het leven zo maar verder.
Virtueel. Een pc met wat vingers. En dat schrijft en dat leest.
En de teller die stijgt volgens het ritme van het visite.
Ik hoop dat die teller van jou daar vlug op nul staat.
Desnoods foefel je wat. Vraag het aan Jeanne of Luc of ...
Jij trekt je plan wel.
Uvi
PS.
Op een dag zat ze plots in m'n dagboek. Een authentieke Meermin.
Ik kreeg ze er niet meer uit. Met niets.
|
