Het licht van september is lankmoedig.
Het is trager, valt lager.

Dat voel ik vandaag al.
Het hangt als een blonde lok over m'n schouder.
Ik zit aan tafel.

Daar wacht ik dan op het verdwijnen van de ochtend.
De andere dagen resideer ik in m'n zetel.
Zonder haar zachte stralen.
Maar vandaag zit de zon met mij aan tafel.

Wij wachten ...
op jou.

Uvi